บทที่ 587

ถังหม่างรีบโพล่งขึ้น ขณะที่หลี่จ้าวหลินขมวดคิ้วมุ่น แต่ยังคงกล่าวว่า “อาหยวนมักคิดถูกเสมอ ดังนั้นในเมื่ออาหยวนบอกว่าไม่เป็นไร เราก็ไปหาที่พักรอเขากันเถิด!”

...

ขณะเดียวกัน ณ ห้องโถงจู้อี้ในค่ายต้าเฟิง เฟิงเสี้ยวเทียนและคนอื่น ๆ กำลังช่วยกันจัดเตรียมงานเลี้ยง เมื่อมองอย่างพิจารณา ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังมอบความบันเทิงให้แก่หวังหยวนจริง ๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านหมิงถัน ข้าได้ยินวีรกรรมของท่านมานานแล้ว ตอนที่ข้าเห็นท่านในวันนี้ ข้าก็รู้ได้ทันทีว่าท่านเป็นคนธรรมดา”

เฟิงเสี้ยวเทียนแสร้งทำว่ามีความสุขอย่างมาก ก่อนยกจอกสุราขึ้น

หวังหยวนคลี่ยิ้มก่อนส่งเสียงหัวเราะ “ท่านผู้นำเฟิง ท่านชวนข้าขึ้นมาบนภูเขาก็เพราะต้องการให้ข้าลิ้มลองอาหารรสเลิศของค่ายต้าเฟิงใช่หรือไม่?”

สิ้นคำ บรรยากาศภายในห้องโถงจู้อี้พลันตึงเครียดขึ้นทันที เฟิงเสี้ยวเทียนกระตุกยิ้มพลางวางจอกสุราลง

“ท่านหมิงถัน ไม่สำคัญหรอกว่าเราจะคุยเรื่องนี้กันช้าหรือเร็ว เช่นนั้นข้าขอไม่ปิดบังอีกต่อไปก็แล้วกัน”

“พวกเราพี่น้องได้หารือกันแล้ว และได้ข้อสรุปสองประการ”

“ประการแรก พวกเราล้วนฆ่าคนและปล้นสะดมเอาทรัพย์สิน หรือเรียกสั้น ๆ ว่าโจร ข้าคงไม่ต