บททั้งหมดของ บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: บทที่ 331 - บทที่ 340

ฉินจ้าน เจ้ากรมกรมกลาโหมกล่าวว่า “ฝ่าบาท แม้ว่าเมืองจะถูกทำลายเพราะพ่ายศึกในครั้งนี้ ก็จะไม่ใช่ความผิดของแม่ทัพหนุ่ม ด้วยความสามารถทางทหารของเขา เขาจะปกป้องเมืองได้อย่างไร เรื่องนี้ต้องมีเหตุผล เราจำเป็นต้องตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนตัดสินใจพ่ะย่ะค่ะ!”“กระหม่อมเห็นชอบพ่ะย่ะค่ะ!”โจวจิงเหย่ เจ้ากรมกรมพิธีการแสดงจุดยืนตัวเองพวกเขาทั้งสามอยู่ฝ่ายเดียวกัน สนับสนุนอู๋หลิงให้เป็นผู้บัญชาการ และตอนนี้ก็กำลังแบ่งปันความรับผิดชอบ“ฝ่าบาท รอไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เสนาบดีฝ่ายขวาเป้าชิงสื่อกล่าวว่า “เมืองหวงจะได้รับข่าวเร็ว ๆ นี้ กลุ่มคนที่เราส่งไปเมืองหวงเพื่อเจรจาสันติภาพจะไปถึงในไม่ช้า เราต้องให้คำตอบที่น่าพอใจแก่เมืองหวง ไม่เช่นนั้นชาวหวงจะเพิ่มกองกำลังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และต้าเย่ของเราจะตกอยู่ในอันตราย”การประชุมราชสำนักครั้งสุดท้าย ตัดสินใจว่าจะใช้ประโยชน์จากชัยชนะอันยิ่งใหญ่ เพื่อเจรจาสันติภาพกับชาวหวง จึงส่งหลินเจาเอินไปที่นั่นตอนนี้ต้องใช้ประโยชน์จากการเจรจาสันติภาพกับชาวหวง จึงจะสามารถโค่นกลุ่มสนับสนุนให้ทำสงครามหยางเฟิ่งกั๋วได้“กระหม่อมเห็นชอบพ่ะย่ะค่ะ!”เจ้ากรมทั้งสาม ได้แก่ ส

เดิมทีกลุ่มเสนาบดีฝ่ายซ้ายมีชัยชนะเหนืออีกฝ่าย แต่ตอนนี้ใบหน้ากลับมืดมน ไม่มีความสุขเลยในทางกลับกัน กลุ่มเสนาบดีฝ่ายขวาก็ยกยิ้มมุมปาก ด้วยความพึงพอใจมาก!ในห้องตำราหลวงเหลือเพียงคนสามคนฉินจ้านขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นฝ่าบาท เสนาธิการทหารมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ เหตุใดพระองค์ไม่นำตัวเขามาใช้?”โจวจิงเหย่กล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เลือกซื้อวิธีลับในการสร้างอาวุธเวทมนตร์ โดยให้รางวัลเป็นเพียงเงินหนึ่งพันตำลึง และตำแหน่งเจ้าหน้าที่ระดับเก้าเท่านั้น ฝ่าบาทนี่ นี่... เฮ้อ!”หยางเฟิ่งกั๋วพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “เรื่องนี้ยังไม่จบ เราจะหารือกันอีกครั้งในการประชุมราชสำนักครั้งหน้า แทนที่จะให้รางวัลคนทำความดีความชอบ กลับขโมยความลับของประชาชนไปแทน มาดูกันว่าทั้งเจ้าหน้าที่ฝ่ายพลเรือน และเจ้าหน้าที่ทหารในราชสำนักจะเห็นด้วยหรือไม่?”อีกสองคนขนหัวลุก เสนาบดีฝ่ายซ้ายอารมณ์ขึ้นแล้ว นี่เป็นการต่อสู้กับฝ่าบาท...ในวันเดียวกันนั้น ณ เมืองจิ่วซาน!แม้ว่าจะได้กำแพงด่านหลงโถวกลับคืนมาเป็นเวลาสามวันแล้ว แต่ในเมืองก็ยังคงยุ่งมาก!รักษาผู้บาดเจ็บ นับทหารที่เสียชีวิตในสนามรบ และจัดเตรียมเงินบำนาญ!เ

“เจ้าไม่สามารถเรียนรู้ได้ หากเจ้าไม่เคยเห็นมันมาก่อน!”หวังหยวนกล่าวว่า “ข้าจะให้คนไปนำศพของชาวหวงมาให้พวกเจ้าทันที จะได้ผ่าดูว่าเอ็นข้อมือและเอ็นร้อยหวายคืออะไร จากนั้นจะได้ช่วยเย็บต่อให้พี่น้องได้เมื่อถึงเวลา”“ผ่าศพคน!”แพทย์ทหารทุกคน รวมถึงฟู่ฉีต่างก็ตกตะลึง บางคนรู้สึกสยอง!ในยุคนี้ไม่ว่าใครก็เชื่อเรื่องผีและเทพเจ้า น้อยคนนักที่จะกล้าเข้าใกล้ศพ!ไม่ต้องพูดถึงการชำแหละศพ!คำพูดของหวังหยวนทำให้พวกเขาหวาดกลัวมาก จนแทบจะสติแตก“นี่คือทักษะทางการแพทย์แขนงใหม่ ใครก็ตามที่สามารถเรียนรู้สำเร็จ จะเป็นคนแรกในการแพทย์แขนงนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าจะมีชื่อเสียงไปอีกนานหลายศตวรรษ แต่จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ด้วย!”หวังหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงโน้มน้าวใจ “หากใครสามารถรักษามือและเท้าของทหารได้ ข้าจะขอให้แม่ทัพหนุ่มขอความดีความชอบให้ จากนั้น... จะสามารถไปทำงานในโรงหมอหลวงได้!”“เฮือก!”ดวงตาของแพทย์ทหารทุกคนเป็นประกายเมื่อได้ยินดังนั้น ไม่มีใครเคยทำสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเช่นนี้!ฟู่ฉีกัดฟันพูด “ท่านเสนาธิการทหาร ข้ายินดีที่จะลองดูขอรับ!”“ได้เลย!”ดวงตาของหวังหยวนเป็นประกาย “รอก่อน ข้

หวังหยวนถามด้วยความประหลาดใจ “ปัญหาอะไร?”หูเมิ่งอิ๋งขมวดคิ้วขณะกล่าวว่า “จวิ้นวั่งเหล่านั้นยินดีจ่ายเพียงสามเท่าของราคาเดิม เพื่อซื้อทรัพย์สินที่ขายมาคืนไป!”หวังหยวนนึกเยาะเย้ย ไม่ได้พูดอะไร!เมื่อจวิ้นวั่งและครอบครัวที่ร่ำรวยขายทรัพย์สินครั้งใหญ่ ราคาก็เป็นเพียงหนึ่งในสี่สิบหรือห้าสิบของราคาเดิมพวกเขาทั้งหมดเชื่อว่าชาวหวงจะทำลายเมืองแน่นอน และหากขายไม่ได้ก็จะขาดทุนจึงถือว่าเป็นการเทขายครั้งใหญ่ และขั้นตอนต่าง ๆ ก็เสร็จสมบูรณ์แล้วตอนนี้เมื่อชาวหวงพ่ายแพ้แล้ว เมืองจิ่วซานก็ปลอดภัยมากขึ้นกว่าเดิม เรื่องทรัพย์สินจึงกลับสู่ภาวะปกติแล้วต้องการซื้อคืนไปในราคาต่ำ ทำได้แค่ฝันเท่านั้นทหารจำนวนมากยอมสละชีวิต ใช้เลือดเนื้อเพื่อปกป้องเมืองไว้!ตอนนี้สงบสุขแล้วก็กลับมาหาเงินต่ออย่างไร้ยางอาย ไม่คิดจะเสียสละอะไรบ้างเลยหูเมิ่งอิ๋งกล่าวว่า “พวกเขาขู่ว่าหากราคาที่เราตั้งสูงเกินไป พวกเขาจะรวมตัวกับเจ้าหน้าที่ที่ร่ำรวยและมีอำนาจในเมือง เพื่อทำให้เราได้เจอดีซะบ้าง”ดวงตาของหวังหยวนเคร่งขรึม “มีตระกูลไหนบ้าง ทำรายชื่อมาเลย”“คุณชายจะทำอะไร?”หูเมิ่งอิ๋งตกตะลึง “เราต้องการทำธุรกิจในเมือ

แต่ในสายตาของเสนาธิการทหารผู้เปี่ยมอำนาจ ไม่ได้เหยียดหยามสถานะที่ต่ำต้อยของพวกเขาเลยทั้งยังร่วมผ่าศพกับพวกเขา สอนวิธีรักษาบาดแผลให้ และยังคงยกย่องพวกเขาอย่างสูงนี่เป็นความสนใจที่พวกเขาไม่เคยได้รับมาก่อน มันทำให้พวกเขารู้สึกแปลก ๆ ในใจ!หวังหยวนดึงคนทั้งหกให้ลุกขึ้น “เราทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว เหตุใดถึงร้องไห้ล่ะ หลังจากที่ข้าจากไปแล้ว ข้าจะบอกแม่ทัพให้ร่วมมือสนับสนุนงานวิจัยของพวกเจ้า และให้ความช่วยเหลือพวกเจ้าอย่างดีที่สุด หากพบปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ พวกเจ้ายังสามารถเขียนจดหมายส่งไปที่เมืองฝู ตำบลเป่ยผิง หมู่บ้านต้าหวังได้! สำหรับเครื่องมือผ่าตัด ข้าจะกลับไปสร้างอันดี ๆ แล้วส่งมาให้พวกเจ้าทีหลัง”ฟู่ฉีและอีกหกคนน้ำตาไหลพรากหวังหยวนกล่าวเสริมว่า “สำหรับการผ่าตัด การฆ่าเชื้อ เย็บแผล การต่อเอ็นที่หักและการผ่าตัดไส้ติ่ง ล้วนเป็นเรื่องของการแพทย์ เมื่อพัฒนาไปในระดับหนึ่ง อวัยวะภายในทั้งหมดก็สามารถเปลี่ยนได้ ตอนนี้ผ่าลำไส้แล้ว ก็อย่าลืมกลับไปผ่าเปิดกะโหลกศีรษะ เพื่อศึกษารูปร่างของสมองด้วย จำไว้ว่าการเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด”“อวัยวะภายในทั้งหมดสามารถเปลี่ยนได้!”“ผ่ากะโหลก