Semua Bab บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Bab 2181 - Bab 2190

เมื่อบ่าวคนเดิมที่เพิ่งรายงานสถานการณ์ให้ซือฟางมาถึงหอจื่อเยวี่ย ก็มาคุกเข่าอยู่ต่อหน้าซือเฉิงเวยทางด้านซือเฉิงเวยมีหญิงงามสองคนนั่งซ้ายขวา หญิงคนหนึ่งกำลังป้อนองุ่นให้เขา ช่างเป็นภาพที่ยั่วยวน!ภายในห้องมีกลิ่นสุราคลุ้ง ทำให้บ่าวคนนั้นแทบจะลืมตาไม่ขึ้น บนพื้นเต็มไปด้วยไหสุรา ดูเหมือนว่าซือเฉิงเวยอยู่ที่นี่มาหนึ่งสัปดาห์แล้ว คงจะดื่มสุราหาความสำราญทุกวันกระมัง?บ่าวยังพูดไม่จบ ซือเฉิงเวยก็ลุกขึ้นเดินมาหาบ่าว พลางกล่าวอย่างใจเย็น “เจ้าเอาเรื่องของข้าไปบอกหมดแล้วหรือ?”“ไม่เลยขอรับ!”“ข้าจะทรยศคุณชายใหญ่ได้อย่างไร! ตอนนั้นข้าแค่บอกว่าไม่รู้เรื่อง แต่ท่านขุนพลใหญ่ก็ยังสงสัย หากท่านยังไม่กลับบ้าน ข้าเกรงว่าท่านขุนพลใหญ่จะออกมาตามหาท่านขอรับ!”“ผู้ใต้บัญชาของท่านขุนพลใหญ่ล้วนเป็นยอดฝีมือ อีกอย่างเมืองหลวงยังอยู่ในกำมือท่านขุนพลใหญ่ แค่ใช้เล่ห์เหลี่ยมก็สามารถหาท่านพบ ถึงตอนนั้นท่านคงจะเดือดร้อนนะขอรับ!”“ข้ามาที่นี่เพื่อเตือนท่าน ป้องกันไม่ให้ท่านขุนพลใหญ่มาหาแล้วทำให้ท่านเดือดร้อนขอรับ!”บ่าวคนนี้ฉลาดมาก รู้จักชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสีย เขายอมทำให้ซือฟางขุ่นเคือง แต่จะไม่ทำให้ซือเฉ

...รุ่งเช้าวันต่อมา เมื่อฟ้าสางที่จวนขุนพลก็มีเสียงคำรามด้วยความโกรธของซือฟางดังขึ้นตอนนี้ซือฟางยืนอยู่ที่หน้าห้องของซือเฉิงเวย บนประตูมีรอยเท้าประทับอยู่ เขาตะโกนด้วยความโกรธว่า “เจ้าเด็กเหลือขอซือเฉิงเวยยังไม่กลับมาอีกหรือ? เมื่อวานข้าให้คนไปตามแล้วไม่ใช่หรือ? หรือว่าเขาไม่สนใจคำสั่งข้า?”“เจ้าลูกทรพีคนนี้ยิ่งดื้อรั้นมากขึ้นทุกที ข้ามีชื่อเสียงมาตลอด เหตุใดจึงมีลูกชายเช่นนี้?”บ่าวไพร่ต่างพากันคุกเข่า ไม่กล้าพูด พวกเขาจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร!ปกติแล้วคนรับใช้ในจวนขุนพลล้วนระมัดระวังตัว ทำงานด้วยความรอบคอบ ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวพลาดเพียงก้าวเดียว มิฉะนั้นอาจนำภัยมาสู่ตน!ส่วนในคนที่รับใช้ซือเฉิงเวยก็ยิ่งหวาดกลัวมากกว่า ต่างพากันหวาดผวาเพราะกลัวว่าหากทำให้ซือเฉิงเวยไม่พอใจแล้วจะถูกฆ่าตาย!พวกเขาจะกล้ายุ่งเรื่องของซือเฉิงเวยได้อย่างไร?“พวกเจ้าเป็นใบ้กันหมดหรืออย่างไร?”ซือฟางชี้นิ้วไปที่ทุกคน แล้วตะโกนต่อ “เหตุใดยังยืนเฉยกันอยู่? รีบไปตามซือเฉิงเวยกลับมาเดี๋ยวนี้!”ทุกคนรีบวิ่งออกประตูไปพ่อบ้านรีบเข้ามาพยุงซือฟางไปนั่งบนเก้าอี้ รินชาใส่แก้วให้ แล้วกล่าวว่า ”ท่านขุนพลใจเย็นก

เงินทองสำหรับเกาเล่อและคนอื่น ๆ เป็นเพียงตัวเลข พวกเขาไม่ได้สนใจ“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่!”ซือเฉิงเวยเห็นว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไร อีกฝ่ายก็ไม่สนใจ จึงกลัวมากจนฉี่ราดกางเกง เสียงแหลมขึ้นมาก“น่ารำคาญ!”เกาเล่อพ่นคำสองคำออกมา ผู้ใต้บัญชาของเขาจึงเอาผ้าสีขาวยัดปากซือเฉิงเวย“พวกเราตัดลิ้นเขาเลยดีหรือไม่ขอรับ? จะได้ทำให้เขาหุบปาก ฟังเขาพูดมากก็น่ารำคาญจริง ๆ!”ผู้ใต้บัญชาคนหนึ่งกล่าวขึ้นคนอื่น ๆ นอกจากเกาเล่อต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยองค์กรเครือข่ายผีเสื้อมีข้อมูลทั่วหล้า ยิ่งพวกเขาได้แทรกซึมเข้ามาในเมืองหลวงแล้ว จะไม่รู้จักคุณชายเจ้าสำราญคนนี้ได้อย่างไร?เรื่องที่ซือเฉิงเวยทำ พวกเขาย่อมรู้หมด หากไม่ใช่เพราะเขายังมีประโยชน์ คนขององค์กรเครือข่ายผีเสื้อคงลงมือฆ่าเขาไปนานแล้ว!ซือเฉิงเวยตกใจ ไม่กล้าส่งเสียงอู้อี้อีกต่อไป แล้วไปขดตัวอยู่ตรงมุมห้อง ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว!ตอนนี้ในที่สุดเขาก็มั่นใจว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มาเพื่อเงิน แต่มีเป้าหมายอื่น และยังโหดเหี้ยมมากด้วย หากทำให้พวกเขาไม่พอใจ เห็นทีเขาคงไม่รอด!ดังนั้นอยู่เงียบ ๆ ย่อมดีกว่า ไม่สร้างปัญหาให้ตัวเองจะได้ไม่เสียชีวิตโดยเปล่าประโย

ผู้ใต้บัญชาที่ตามมาต่างกระจายตัวอยู่โดยรอบวัดร้าง คอยสอดส่องดูความเคลื่อนไหวตอนนี้พวกเขามีกำลังไม่มากนัก มีกันไม่ถึงร้อยคน หากถูกซือฟางและคนอื่น ๆ พบโดยที่พวกเขาไม่ทันเตรียมตัวคงหนีไปได้ยากยิ่งไปกว่านั้นคือยังมีหวังหยวนอยู่ที่นี่ด้วยแม้ว่าพวกเขาจะต้องสละชีวิตก็ต้องปกป้องหวังหยวนให้ได้ ไม่เช่นนั้นเมื่อกลับไปถึงเมืองหลิง พวกเขาจะมีหน้าไปพบชาวบ้านได้อย่างไร?“ท่านผู้นำ ต่อไปท่านจะทำเช่นไรขอรับ?”“พวกเราตามหาตัวเขาจนเจอแล้ว ตอนนี้พวกเราจะไปเจรจากับซือฟางหรือไม่?”เกาเล่อที่ยืนอยู่ข้างหวังหยวนถามขึ้นหวังหยวนส่ายหน้า กล่าวว่า “หากให้ซือฟางรู้ว่าพวกเราจับตัวลูกชายเขามา เขาคงร้อนใจจนบุกเหอเน่ยโดยไม่สนใจสิ่งใด แม้ว่าจะทำให้เกิดสงครามกลางเมืองก็ตาม!”“เพราะอย่าลืมว่าเขามีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียว และยังรักลูกชายคนนี้มากด้วย!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มเกาเล่อถามด้วยความสงสัยว่า “เช่นนั้นพวกเราจับเขามาเพื่ออะไรขอรับ? แค่ขู่ซือเฉิงเวยหรือ? ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่พวกเราจับเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเขาด้วย ซือฟางคงรู้ตัวเร็วๆ นี้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพวกเรา สุดท้ายผลลัพธ์ก็ไม่ต่างกันไม

แต่สำหรับทหารธรรมดา มูลค่าของทองจำนวนนี้เยอะกว่าเงินเดือนสามปีของพวกเขา!ครั้งนี้ซือฟางช่างใจกว้าง!ยิ่งกว่านั้น ยังแจกทองก่อนออกเดินทางด้วย พวกทหารคงจะแย่งกันไป!เมื่อคิดได้ดังนั้นทุกคนจึงพยักหน้า...ณ วัดร้างหวังหยวนและคนอื่น ๆ กำลังรอคอยอย่างอดทน แม้ว่าเขาจะบอกสถานที่นัดพบไปแล้ว แต่ที่นั่นก็เป็นแค่กับดักที่มีคนของเขาคอยดูว่าซือฟางจะทำตามข้อตกลงหรือไม่!หากซือฟางพาคนมาเกินร้อยคน หวังหยวนก็จะสั่งสอนเขา!แต่หากเขาเชื่อฟัง พาคนมาร้อยคนก็จะไปเผชิญหน้ากับเขาครั้งนี้เขาจะต้องกำจัดซือฟางให้ได้!“ท่านผู้นำ เหตุใดท่านจึงให้ซือฟางพาคนมาร้อยคน?”“ให้เขามาคนเดียวไม่ดีกว่าหรือขอรับ?”เกาเล่อถามขึ้นหวังหยวนหัวเราะ ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “เจ้าคิดว่าซือฟางโง่หรือ? หากให้เขามาคนเดียว เขาจะยอมหรือ?”“ชีวิตลูกชายสำคัญ แต่ชีวิตเขาก็สำคัญเช่นกัน!”“เมื่อจำเป็นจริง ๆ เขาคงยอมสละลูกเพื่อรักษาชีวิตตัวเอง”“แต่หากพวกเราให้เขาพาคนมาร้อยคน เขาก็คงเชื่อฟัง หากข้าเดาไม่ผิด เขาคงเลือกทหารฝีมือดีมาด้วย”เกาเล่อจึงพยักหน้า ปรากฏว่าเป็นเช่นนี้เอง ดูเหมือนว่าเขาจะคิดไม่รอบคอบพอ“จริงสิ เจ้าหาคนมาซ