All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 2141 - Chapter 2150

“ยังไม่ต้องหรอก...”หวังหยวนเผยรอยยิ้มมุมปาก ยกจอกสุราขึ้นหมุนเบา ๆ ราวกับมั่นใจในแผนการ“สองคนนั้นมีความทะเยอทะยานอย่างแรงกล้า ยิ่งกว่านั้น คนในราชสำนักล้วนเป็นพวกของเขา สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก หากลงมือตอนนี้ พวกเราคงเสียเปรียบ สิ่งที่ต้องทำคือรอคอยจังหวะ!”“อีกอย่าง เท่าที่ข้ารู้มา เรื่องในเผ่ายังไม่สงบเรียบร้อยใช่หรือไม่?”เมื่อหวังหยวนพูดเช่นนี้ ไท่สื่อลี่ก็มีสีหน้าลำบากใจดังที่หวังหยวนกล่าว แม้เขาจะกลับมาที่เผ่าแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เผ่าอยู่ในความวุ่นวาย แต่ละเผ่ามีหัวหน้าของตนเอง แม้เขาจะพยายามเจรจา แต่ก็ยังมีอุปสรรคเพียงแต่เพื่อให้หวังหยวนเชื่อใจและแสดงให้เห็นถึงความสามารถ เขาจึงไม่ได้แสดงท่าทีใด ๆ ทำตัวร่าเริงอยู่เสมอเพื่อไม่ให้หวังหยวนกังวลหวังหยวนตบบ่าเขา ก่อนกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า “ท่านไม่ต้องปิดบังข้า ข้าถือว่าท่านเป็นพวกเดียวกันแล้ว อีกอย่าง ข้ามีหน่วยข่าวกรอง เรื่องราวต่าง ๆ ในโลกนี้ ไม่มีสิ่งใดปิดบังข้าได้ รวมถึงเรื่องในเผ่าด้วย!”“บอกข้ามาเถิด ยังมีเผ่าใดบ้างที่ไม่ยอมเชื่อฟังท่าน?”ดินแดนทางเหนือกว้างใหญ่นัก ใหญ่กว่าที่หวังหยวนคิดไว้มากการที่ไท่สื่อลี่จะคว

“เป็นเช่นนั้นเอง...”ไท่สื่อลี่รู้สึกโล่งใจขึ้น“หากข้าเป็นเหตุให้พวกท่านทะเลาะกัน ข้าคงกลายเป็นคนบาปขอรับ!”หวังหยวนยกยิ้ม ไม่ได้เอ่ยคำมด แต่ก็ยังแอบสังเกตไท่สื่อลี่ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาช่วยเหลือไท่สื่อลี่ เขายังกลัวว่าไท่สื่อลี่จะคุมสถานการณ์ไม่อยู่จนทำให้เกิดปัญหาแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไท่สื่อลี่ไม่ได้อ่อนแออย่างที่เขาคิด เขามีความสามารถ โดยเฉพาะความใจกว้างเหนือกว่าผู้นำหลายคน!เพียงแต่ยังไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือในเมื่อมีคนเช่นนี้อยู่ในเผ่า แล้วเหตุใดต้องกลัวการก่อกบฏด้วย?ไท่สื่อลี่เป็นคนฉลาด เขารู้คุณค่าของหวังหยวน!หากไม่ถึงที่สุด เขาคงไม่แตกหักกับหวังหยวน!“เอาอย่างนี้ พรุ่งนี้ท่านไปนัดฉือสยง พวกเราไปเจรจากับเขา แต่ตอนนี้ยังไม่ต้องบอกตัวตนที่แท้จริงของข้า”“ข้าจะไปในฐานะผู้ติดตามของท่านเท่านั้น”“ข้าจะไปดูท่าทีและนิสัยของคนผู้นี้ก่อน แล้วค่อยวางแผน ท่านคิดว่าอย่างไร?”หวังหยวนถามไท่สื่อลี่รีบพยักหน้า “ข้าจะทำตามที่ท่านหวังสั่งทุกอย่างขอรับ!”“ดี! ตกลงตามนี้!”เมื่อตกลงกันได้ หวังหยวนจึงดื่มสุรากับชาวบ้านอีกเล็กน้อย แล้วพาหลิ่วหรูเยียนกลับห้องตลอดทางหลิ่วหรูเยียนป

ฟ้าเพิ่งจะสาง หวังหยวนและพรรคพวกนั่งล้อมวงรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน“พี่ใหญ่!”“เมื่อคืนท่านได้ยินเสียงแปลก ๆ บ้างหรือไม่ขอรับ?”ไฉจวิ้นสร่างเมาแล้ว ไม่มีท่าทางเหลาะแหละเหมือนเมื่อคืน เขาถามขึ้นขณะรับประทานอาหาร“เมื่อคืนเจ้านอนหลับเป็นตาย จะได้ยินเสียงอะไรอีก?”“คงจะฟังเสียงลมเป็นเสียงอื่นกระมัง?”หวังหยวนพูดอย่างไม่ใส่ใจ ไม่สนใจคำพูดของไฉจวิ้นแต่ไฉจวิ้นกลับเกาหัว กล่าวว่า “ข้าว่าข้าไม่ได้ฟังผิด...”“ข้าเติบโตในป่า ตามท่านปู่ไปล่าสัตว์ประจำ หูข้าไวมากนะขอรับ!”“หากเป็นเสียงลม ข้าคงไม่สนใจ แต่เสียงนั้นเหมือนเสียงแมว ฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนก็มองหน้ากัน ใบหน้าของหลิ่วหรูเยียนพลันแดงก่ำห้องของหวังหยวนอยู่ติดกับห้องไฉจวิ้น กั้นด้วยกำแพงเพียงแผ่นเดียวทั้งสองจะไม่เข้าใจสิ่งที่ไฉจวิ้นพูดได้อย่างไร?เพียงแต่...ไฉจวิ้นไร้เดียงสากว่าที่พวกเขาคิด เขาแค่พูดไปเรื่อย โดยไม่ได้คิดอะไร!“อะแฮ่ม”ไป๋ลั่วหลีกระแอม ก่อนจะยกยิ้มอย่างรู้เท่าทัน เห็นได้ชัดว่านางก็เข้าใจคำพูดของไฉจวิ้นเช่นกัน“เอาล่ะ”“เจ้าคงจะเมาจึงหูฝาดไป!”“ตั้งใจกินข้าวเถิด! หาก

“ท่านหวัง...”กล่าวจบ ไท่สื่อลี่ก็มองไปที่หวังหยวน หวังหยวนพยักหน้า ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในศาลบรรพชนไม่นาน ทั้งสองก็เข้าไปข้างใน องครักษ์ถูกขวางไว้ด้านนอก แต่ยังยืนอย่างเป็นระเบียบพวกเขาแค่มาทำหน้าที่ข่มขู่เท่านั้นแม้ไท่สื่อลี่จะพาคนมาสองร้อยคน แต่คนของฉือสยงมีมากกว่าหลายร้อยคนอีกอย่าง ยังมีคนที่ซ่อนตัวอยู่ ไม่ใช่แค่คนที่เห็นอย่างแน่นอน!กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้จะหลอกหวังหยวนได้อย่างไร?“ท่านหวัง...”“ข้ารู้สึกว่าบรรยากาศวันนี้แปลก ๆ”ไท่สื่อลี่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยเจรจากันหลายครั้ง แต่ไม่เคยตึงเครียดเช่นนี้ ครั้งนี้ข้ารู้สึกอึดอัดใจนัก”“อีกอย่าง ข้ารู้สึกว่าคนของเขาเยอะขึ้นมากกว่าครั้งก่อน”“ท่านว่าพวกเขาจะวางแผนอะไรกันหรือไม่?”หากไท่สื่อลี่มาคนเดียว เขาคงไม่กังวล ต่อให้ต้องตายก็ไม่เป็นไรแต่ตอนนี้มีหวังหยวนอยู่ด้วย หากหวังหยวนตกอยู่ในอันตรายจริงคงจะยุ่งยากมาก!ผลลัพธ์จะเลวร้ายเกินจินตนาการได้!อาจส่งผลกระทบตามมามากมายอย่างแน่นอน!หวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน คนของเราอยู่ข้างนอก ต่อให้ต้องสู้

แม้แต่ไท่สื่อลี่ก็ยังตกตะลึงมีคนของเขาปะปนอยู่บ้าง แต่มีหลายคนที่เขาไม่รู้จักอยู่ด้วย!ที่สามารถสร้างความวุ่นวายได้ก็เพราะคนพวกนี้ที่เข้ามาช่วยจัดการคนของฉือสยงได้ทันเวลา!ทำให้พวกเขากลับมาได้เปรียบอีกครั้ง!เพียงแต่...ก่อนมาที่นี่ เขาเตรียมการไว้พร้อมแล้ว ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร!ตอนนี้คงต้องหาคำตอบจากหวังหยวน!“ทุกท่าน!”“ขออภัยด้วย”“ก่อนมาที่นี่ข้าทราบข่าวแล้วว่าเจ้าร่วมมือกับฉือสยง”“ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าหากข้าไม่เตรียมตัว มีหรือจะกล้ามาต่างถิ่นเช่นนี้?”หวังหยวนแค่นเสียงยิ้มเยาะฉือสยงและจางเหวินเชามองหน้ากัน นิ่งอึ้งไปนานที่แท้ข่าวที่พวกเขาพยายามหามากลับเป็นหวังหยวนที่บอกพวกเขาเอง!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ข้ารู้กฎของที่นี่...”“ห้ามต่อสู้กันในศาลบรรพชน!”“เช่นนั้นออกไปคุยกันข้างนอกกันดีหรือไม่?”“ข้าอยากเห็นว่าพวกเจ้ามีความสามารถอะไร ถึงได้พยายามฆ่าข้าครั้งแล้วครั้งเล่า?”ว่าแล้วหวังหยวนก็พาคนของเขาออกจากศาลบรรพชน ไท่สื่อลี่รีบตามไปเกาเล่อที่อยู่ในกลุ่มคนเดินออกมาหาหวังหยวนใช่แล้ว!ที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มคนของฉือสยงได้ก็เพราะเกาเล่อ!หวังหยวนแค่ใช้ก