เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2148
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2149
แม้แต่ไท่สื่อลี่ก็ยังตกตะลึงมีคนของเขาปะปนอยู่บ้าง แต่มีหลายคนที่เขาไม่รู้จักอยู่ด้วย!ที่สามารถสร้างความวุ่นวายได้ก็เพราะคนพวกนี้ที่เข้ามาช่วยจัดการคนของฉือสยงได้ทันเวลา!ทำให้พวกเขากลับมาได้เปรียบอีกครั้ง!เพียงแต่...ก่อนมาที่นี่ เขาเตรียมการไว้พร้อมแล้ว ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร!ตอนนี้คงต้องหาคำตอบจากหวังหยวน!“ทุกท่าน!”“ขออภัยด้วย”“ก่อนมาที่นี่ข้าทราบข่าวแล้วว่าเจ้าร่วมมือกับฉือสยง”“ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าหากข้าไม่เตรียมตัว มีหรือจะกล้ามาต่างถิ่นเช่นนี้?”หวังหยวนแค่นเสียงยิ้มเยาะฉือสยงและจางเหวินเชามองหน้ากัน นิ่งอึ้งไปนานที่แท้ข่าวที่พวกเขาพยายามหามากลับเป็นหวังหยวนที่บอกพวกเขาเอง!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ข้ารู้กฎของที่นี่...”“ห้ามต่อสู้กันในศาลบรรพชน!”“เช่นนั้นออกไปคุยกันข้างนอกกันดีหรือไม่?”“ข้าอยากเห็นว่าพวกเจ้ามีความสามารถอะไร ถึงได้พยายามฆ่าข้าครั้งแล้วครั้งเล่า?”ว่าแล้วหวังหยวนก็พาคนของเขาออกจากศาลบรรพชน ไท่สื่อลี่รีบตามไปเกาเล่อที่อยู่ในกลุ่มคนเดินออกมาหาหวังหยวนใช่แล้ว!ที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มคนของฉือสยงได้ก็เพราะเกาเล่อ!หวังหยวนแค่ใช้ก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2150
หวังหยวนกอดอกส่ายหน้ามอง ร่วมมือกับเสือย่อมมีจุดจบเช่นนี้!แต่ต้องยอมรับว่าจางเหวินเชาช่วยเขาได้มาก กำจัดตัวอันตรายไปได้หนึ่ง!เช่นนี้ฉือสยงก็ไม่น่ากลัวแล้ว อำนาจการควบคุมเผ่าจะตกเป็นของไท่สื่อลี่!ช่างเป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!“เห็นเจ้าทำเช่นนี้ ข้าต้องขอบคุณเจ้า”“แต่น่าเสียดาย เจ้าคิดจะฆ่าข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ได้อย่างไร!”หวังหยวนหัวเราะเยาะ จากนั้นจึงสั่งเกาเล่อ “ฆ่าคนพวกนี้ให้หมด!”เกาเล่อพยักหน้า พาลูกน้องพุ่งเข้าโรมรันศัตรู!ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอุตลุด!แต่ตอนนี้หวังหยวนมีกำลังพลมากกว่า ต่อให้จางเหวินเชาต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายก็มีแต่ตายเท่านั้น...ครึ่งชั่วยามผ่านไป ทุกอย่างก็สงบลงหวังหยวนมองดูศพที่นอนเกลื่อนและจางเหวินเชาที่ขาดแขนข้างหนึ่ง ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้แล้ว เหตุใดจึงทำเช่นนั้นตั้งแต่แรก?”“หากเจ้าไม่ดื้อรั้น พาคนกลับไปตั้งแต่แรก เจ้าและลูกน้องก็คงรอดชีวิต!”“แต่เจ้ากลับเลือกที่จะเป็นศัตรูกับข้า คิดจะฆ่าข้าจึงมีจุดจบเช่นนี้!”“เจ้าก็เป็นวีรบุรุษคนหนึ่ง น่าเสียดาย...”จางเหวินเชาใช้ดาบพยุงตัว พยายามยืนให้มั่น แต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2151
“เรื่องนี้ท่านหวังวางใจได้ ข้ามีความสามารถขอรับ!” ไท่สื่อลี่รีบกล่าวอย่างไรเสีย คนในเผ่าก็เป็นครอบครัวเดียวกัน หากพัฒนาไปได้ ใครบ้างจะไม่ต้องการ?ก่อนหน้านี้มีฉือสยงคอยขัดขวาง ทำให้พวกเขารู้สึกกดดัน แต่ตอนนี้ฉือสยงตายแล้ว ทุกอย่างย่อมขึ้นอยู่กับไท่สื่อลี่ไม่ใช่หรือ?สามวันผ่านไปไท่สื่อลี่ลงมืออย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่กี่วันก็สามารถรวมชนเผ่าให้เป็นหนึ่งเดียวได้ ตอนนี้ชนเผ่าทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา ทำให้หวังหยวนรู้สึกพึงพอใจ!ส่วนในเมืองหลวง ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีได้รับข่าวจากจางเหวินเชา เมื่อทราบว่าจางเหวินเชาล้มเหลว ซือฟางกลับไม่โกรธ ยังคงมีท่าทีสงบนิ่ง ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่คาดการณ์ไว้แล้วบนชั้นสูงสุดของโรงเตี๊ยมหรูหราแห่งหนึ่ง ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีนั่งดื่มสุราชมทิวทัศน์เมืองหลวงเบื้องล่าง“ข้าว่าท่านไม่กังวลเลยงั้นหรือ?”“ท่านมองหวังหยวนเป็นเสี้ยนหนามมาตลอดไม่ใช่รึ? ครั้งนี้พลาดโอกาส คราวหน้าคงยากที่จะฆ่ามันแล้ว”“หากไม่ระวัง อาจทำให้พวกเรามีปัญหาใหญ่ด้วยซ้ำ!”เจี๋ยงโฉ่วอีหมุนจอกสุรา มองไปที่โต๊ะต่อไป ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ตอนนี้ทั้งสองมีอำนาจล้นฟ้า อยู่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2152
บัดนี้ไป๋หมิงกลายเป็นหุ่นเชิดในมือของพวกเขาไปแล้ว!แผ่นดินของราชวงศ์ไป๋ตกอยู่ในกำมือของพวกเขาแล้ว!...ภายในวังหลวงไป๋อวิ๋นเฟยถูกกักบริเวณไว้ในตำหนักลึกภายในสวนรกชัฏ ภายในห้องไม่มีแม้แต่นางกำนัลหรือขันทีด้วยซ้ำ ดูเงียบเหงายิ่งนักด้วยฐานะองค์ชายและเพื่อรักษาหน้าตา ซือฟางจึงไม่ฆ่าเขา ยังให้คนนำอาหารมาส่งทุกวัน แต่อาหารนั้น แม้แต่บ่าวไพร่ก็ยังไม่รับประทาน!นี่ช่างเป็นการหยามเกียรติไป๋อวิ๋นเฟยอย่างหนัก!แต่เพื่อมีชีวิตรอดและเพื่อทวงคืนแผ่นดินของเสด็จแม่ ไป๋อวิ๋นเฟยจึงต้องอดทน ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในสถานที่อันมืดมิดแห่งนี้!“หวังหยวน! พวกเจ้าจะกลับมาเมื่อไหร่?”“หรือว่าลืมข้าไปเสียแล้ว?”ไป๋อวิ๋นเฟยนั่งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าหม่นหมอง มองแสงแดดที่ส่องลอดเข้ามาผ่านช่องหน้าต่างห้องนี้มืดสลัว แม้ข้างนอกจะสดใส แต่ในห้องกลับไม่มีแสงสว่าง หากไป๋อวิ๋นเฟยไม่มีจิตใจเข้มแข็งคงทุกข์ทรมานจนตายไปแล้ว!“องค์ชายใหญ่!”ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกเบา ๆ ดังขึ้นไป๋อวิ๋นเฟยตาเป็นประกาย มองไปทางต้นเสียงแล้วรีบถามว่า “ใคร?”“กระหม่อมเองพ่ะย่ะค่ะ!”ไม่นานก็มีคนแต่งกายแบบขันทีเดินเข้ามามองซ้ายมองขวา เม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2153
“ฝ่าบาท บัดนี้กระหม่อมเป็นเพียงคนรับใช้ในห้องเครื่อง จะช่วยเหลือพระองค์ได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”เสี่ยวเต๋อจื่อเลียริมฝีปากแห้งผาก สีหน้าดูลังเลไป๋อวิ๋นเฟยรีบกระซิบ “ข้าจะเขียนจดหมาย เจ้าหาทางนำออกไปนอกวัง ไปที่ร้านอาหารชิงเหอที่ถนนเหยียนเหอ แล้วมอบจดหมายนี้ให้เจ้าของร้านอาหาร ให้เขารีบบอกเรื่องนี้กับหวังหยวน!”ถึงเวลาแล้ว ต้องรีบขอความช่วยเหลือจากหวังหยวนแม้ไป๋อวิ๋นเฟยจะอยู่ในวังหลวง แต่ก็พอจะรู้เรื่องราวข้างนอก ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีมีอำนาจมาก หากไม่หยุดยั้ง แผ่นดินของราชวงศ์ไป๋คงจะถูกแย่งชิง!ต่อให้เขาตาย ก็คงตายตาไม่หลับ...คงไม่มีหน้าไปพบเสด็จแม่!นี่มัน...เสี่ยวเต๋อจื่อลังเล มือสั่นเทา เขากลืนน้ำลายก่อนกล่าวเบา ๆ ว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมอยากช่วยเหลือท่าน แต่กระหม่อมออกจากวังไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!”“เรื่องนี้สำคัญมาก หากมอบจดหมายให้คนอื่น กระหม่อมก็ไม่มีคนที่ไว้ใจได้ หากเรื่องนี้รู้ถึงหูท่านขุนพลใหญ่และท่านเจี๋ยง ไม่เพียงแต่ชีวิตกระหม่อมจะไม่รอด ฝ่าบาทก็จะเดือดร้อนไปด้วยนะพ่ะย่ะค่ะ!”ไป๋อวิ๋นเฟยครุ่นคิด ตบหน้าผากแล้วกล่าวว่า “เท่าที่ข้ารู้ ห้องเครื่องต้องออกไปซื้อผักสดทุกวันไม่ใช่หร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2154
“วันนี้ถือว่าพวกเราไม่เคยพบกัน”“ข้ามีจดหมาย อยากให้ท่านรีบมอบให้หวังหยวนโดยเร็วที่สุด ท่านคงเข้าใจใช่หรือไม่?”เสี่ยวเต๋อจื่อหยิบจดหมายออกมายื่นให้เจ้าของร้านอาหารอย่างรวดเร็วเจ้าของร้านอาหารหรี่ตาลง ที่นี่คือจุดส่งข่าวที่เกาเล่อจัดตั้งขึ้น มีแต่หวังหยวนและพวกพ้องเท่านั้นที่รู้ แต่ตอนนี้กลับมีคนลึกลับนำจดหมายมาส่ง คงไม่ใช่คนธรรมดาเป็นแน่!และน่าจะมีความเกี่ยวข้องกับหวังหยวนอย่างแน่นอนในขณะที่เจ้าของร้านอาหารกำลังจะถามอะไรเพิ่มเติม เสี่ยวเต๋อจื่อก็หันหลังและรีบออกไปอย่างรวดเร็วหากชักช้าอาจเกิดเรื่องไม่ดี!แม้ว่าเขาจะเติบโตในวังหลวงตั้งแต่เด็ก แต่การทำงานของเขานั้นระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง และนี่คือสิ่งที่ทำให้เขาสามารถก้าวขึ้นมาเป็นขันทีคนสนิทของไป๋เหยียนเฟยได้แต่น่าเสียดาย...เขายังไม่ทันได้เสวยสุขไปกับอำนาจ ไป๋เหยียนเฟยกลับล้มป่วยหนักและเสียชีวิต ซึ่งทำให้เขากลับคืนสู่สภาพเดิม…แต่เขาเชื่อมั่นว่าอีกไม่นานไป๋อวิ๋นเฟยจะต้องทวงคืนราชบัลลังก์ได้ เมื่อถึงตอนนั้น เขาก็จะได้เป็นวีรบุรุษ!“เจ้าของร้าน คนผู้นั้นเชื่อถือได้หรือไม่?”“พวกเราควรเปิดจดหมายอ่านเนื้อความข้างในก่อนดีหร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2155
หวังหยวนคิดแล้วก็ยังไม่เข้าใจไป๋อวิ๋นเฟยเป็นไพ่ใบสำคัญ มีประโยชน์ต่อซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีอย่างมากหากใช้ไพ่ใบนี้สุ่มสี่สุ่มห้าย่อมมีแต่ผลเสียและจะเป็นอันตรายต่อทั้งคู่สองคนนั้นไม่ใช่คนโง่ จะทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ได้อย่างไร?“ข้าได้รับจดหมายจากเมืองหลวง ตรวจสอบแล้วเป็นลายมือของไป๋อวิ๋นเฟยจริง อีกอย่างเขายังติดต่อจุดส่งข่าวในเมืองหลวง หากไม่เกิดเรื่องใหญ่ เขาคงไม่เสี่ยงเช่นนี้ขอรับ!”“ที่สำคัญ ข้าได้รับข่าวว่าซือฟางกำลังติดสินบนขุนพลแปดคน แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่ามีกี่คนที่กลายเป็นพวกของซือฟาง!”ขุนพลแปดคนหรือ?หวังหยวนเลิกคิ้ว เขารู้เรื่องของต้าเย่น้อยมาก“ท่านผู้นำ ขุนพลแปดคนมีอำนาจการทหาร คานอำนาจซึ่งกันและกัน”“อีกอย่าง ไป๋เหยียนเฟยเคยตั้งกฎไว้ว่า แม้แต่ซือฟางที่เป็นขุนพลใหญ่ก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวกับขุนพลทั้งแปด ไม่ต้องพูดถึงการหาข้ออ้างแย่งชิงอำนาจการทหาร!”“แต่ตอนนี้ไป๋เหยียนเฟยไม่อยู่แล้ว ซือฟางคงไม่ปล่อยให้ขุนพลแปดคนมีอำนาจมากขึ้น ไม่เช่นนั้น ต่อไปคงเกิดการแบ่งแยก ต้าเย่จะไม่เป็นปึกแผ่น แผนการของซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีก็คงล้มเหลว...”เกาเล่อคือสายลับของหวังหยวน คำพูดของเข
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2156
คำพูดของหวังหยวนมีเหตุผล หากลงมือโดยพลการแล้วจะได้อะไร?ผลลัพธ์ก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรือ?“เจ้าเล่าเรื่องขุนพลแปดคนให้ข้าฟังหน่อย พวกเขาเป็นใคร มีกำลังพลเท่าไหร่?”“เจ้าคิดว่าในบรรดาพวกเขา จะมีใครที่ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีติดสินบนไม่ได้บ้าง?”หวังหยวนถามแม้เกาเล่อจะเป็นสายลับของหวังหยวน รู้ข่าวสารต่าง ๆ ทั่วหล้า แต่ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย ไป๋ลั่วหลีก็เป็นคนของต้าเย่ เคยเป็นผู้ช่วยคนสนิทของไป๋เหยียนเฟย ไม่มีใครรู้เรื่องในต้าเย่ดีไปกว่านางไป๋ลั่วหลีลังเล จากนั้นเลียริมฝีปากกล่าวว่า “ในบรรดาขุนพลแปดคน มีสองคนที่เป็นคนดี ข้าคิดว่าพวกเขาคงไม่ยอมตกเป็นพวกของเจี๋ยงโฉ่วอีและซือฟาง พวกเราอาจจะติดต่อพวกเขาเพื่อขอให้พวกเขาช่วยเหลือได้เจ้าค่ะ”ตอนนี้พวกเขาต้องการผู้ช่วยจำนวนมาก ไป๋ลั่วหลีรู้ดีว่าหวังหยวนคงไม่ใช้กองกำลังของตัวเอง แต่ช่วยเหลือพวกเขาด้วยวิธีนี้ทว่าเพียงเท่านี้ก็พอแล้วนางไม่กล้าหวังมากเกินไปการที่หวังหยวนอยู่ข้างพวกนางก็เป็นข้อต่อรองที่ดีในการเจรจากับขุนพลทั้งแปดแล้ว เพราะหวังหยวนมีทั้งฐานะและกำลังพล ไม่ใช่คนธรรมดา!หวังหยวนพยักหน้า “เช่นนั้นเจ้าก็รับหน้าที่ติดต่อขุนพลสอง
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
