เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2143
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2144
แม้แต่สุราที่ไม่มีแอลกอฮอล์ก็ยังทำให้คนขาดสติได้!“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”หลิ่วหรูเยียนยกมือปิดปากหัวเราะ ก่อนจะนั่งลงบนตักหวังหยวน ใช้แขนโอบรอบคอเขาพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงยั่วยวน “นี่ท่านกำลังขอร้องข้าหรือ?”“เด็กบ้า! ไม่มีสัมมาคารวะ! กล้าพูดกับข้าด้วยน้ำเสียงเช่นนี้หรือ?”หวังหยวนแกล้งทำเป็นโกรธ แล้วกอดหลิ่วหรูเยียนท่ามกลางเสียงหัวเราะของนาง!ไม่นานทั้งสองก็ขึ้นเตียง เสียงหัวร่อต่อกระซิกดังมาจากในห้อง...อีกด้านหนึ่งในป่าลึกคนกลุ่มหนึ่งนั่งล้อมกองไฟ มีคนคอยระวังภัยอยู่รอบ ๆ!คนที่นั่งอยู่ตรงกลางคือหัวหน้ามือสังหารที่ตามล่าหวังหยวน!เขาเป็นคนสนิทของซือฟาง เป็นรองขุนพลคนสำคัญ ไม่เพียงแต่เก่งกาจเท่านั้น ยังมีความสามารถในการทำงานสูงมากอีกด้วย!ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญเช่นนี้!หวังหยวนเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง หากเป็นคนธรรมดาคงไม่สามารถจัดการหวังหยวนได้!ต้องส่งคนมีความสามารถอย่างแท้จริงมา จึงจะสามารถปลิดชีวิตหวังหยวนได้!“ผู้บัญชาการจาง!”“ต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรดีขอรับ?”“จะรออยู่ที่นี่ตลอดเลยหรือ?”ทหารคนหนึ่งที่นั่งข้างจางเหวินเชาเอ่ยถาม คนอื่น ๆ ก็มองมาที่จางเหวินเชา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2145
ฟ้าเพิ่งจะสาง หวังหยวนและพรรคพวกนั่งล้อมวงรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน“พี่ใหญ่!”“เมื่อคืนท่านได้ยินเสียงแปลก ๆ บ้างหรือไม่ขอรับ?”ไฉจวิ้นสร่างเมาแล้ว ไม่มีท่าทางเหลาะแหละเหมือนเมื่อคืน เขาถามขึ้นขณะรับประทานอาหาร“เมื่อคืนเจ้านอนหลับเป็นตาย จะได้ยินเสียงอะไรอีก?”“คงจะฟังเสียงลมเป็นเสียงอื่นกระมัง?”หวังหยวนพูดอย่างไม่ใส่ใจ ไม่สนใจคำพูดของไฉจวิ้นแต่ไฉจวิ้นกลับเกาหัว กล่าวว่า “ข้าว่าข้าไม่ได้ฟังผิด...”“ข้าเติบโตในป่า ตามท่านปู่ไปล่าสัตว์ประจำ หูข้าไวมากนะขอรับ!”“หากเป็นเสียงลม ข้าคงไม่สนใจ แต่เสียงนั้นเหมือนเสียงแมว ฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนก็มองหน้ากัน ใบหน้าของหลิ่วหรูเยียนพลันแดงก่ำห้องของหวังหยวนอยู่ติดกับห้องไฉจวิ้น กั้นด้วยกำแพงเพียงแผ่นเดียวทั้งสองจะไม่เข้าใจสิ่งที่ไฉจวิ้นพูดได้อย่างไร?เพียงแต่...ไฉจวิ้นไร้เดียงสากว่าที่พวกเขาคิด เขาแค่พูดไปเรื่อย โดยไม่ได้คิดอะไร!“อะแฮ่ม”ไป๋ลั่วหลีกระแอม ก่อนจะยกยิ้มอย่างรู้เท่าทัน เห็นได้ชัดว่านางก็เข้าใจคำพูดของไฉจวิ้นเช่นกัน“เอาล่ะ”“เจ้าคงจะเมาจึงหูฝาดไป!”“ตั้งใจกินข้าวเถิด! หาก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2146
“ไม่ถึงห้าสิบลี้ขอรับ”ไท่สื่อลี่ตอบ“ที่นั่นมีอะไรพิเศษหรือ?”“เหตุใดจึงนัดเจรจาที่นั่น?”หวังหยวนถามต่อ“ห่างจากที่นี่ไปห้าสิบลี้ มีศาลบรรพชนอยู่แห่งหนึ่ง เป็นที่สักการบูชาบรรพบุรุษของพวกเรา!”“ก่อนหน้านี้ตอนที่ชนเผ่าแตกแยก ทุกคนตั้งกฎขึ้นว่าห้ามทำสงครามใกล้กับศาลบรรพชน!”“ไม่ว่าชนเผ่าจะแตกแยกอย่างไร ศาลบรรพชนต้องคงอยู่!”ไท่สื่อลี่รีบอธิบายหวังหยวนจึงเข้าใจ พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว ท่านจึงพาทหารองครักษ์สองร้อยคนมาด้วยสินะ”“ปรากฏว่าท่านเตรียมการไว้ก่อนแล้ว”หวังหยวนรู้สึกโล่งใจได้ในที่สุดเพราะบัดนี้เขาไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ ได้แต่ติดตามไท่สื่อลี่ ไม่ว่าไท่สื่อลี่จะไปที่ใด เขาก็ต้องตามไปความรู้สึกไม่คุ้นเคยนี้ทำให้รู้สึกอึดอัดมากโชคดีที่ไท่สื่อลี่รอบคอบ ทำให้หวังหยวนวางใจได้หากเป็นคนอื่น หวังหยวนคงต้องระวังตัว ป้องกันเหตุไม่คาดฝัน“ท่านหวัง”“ข้าทราบว่าท่านมีฐานะสูงส่ง”“แม้จะเป็นการเจรจา แต่ก็อาจมีอันตรายได้!”“อีกอย่าง ข้ากับฉือสยงอาจเปิดศึกกันเมื่อใดก็ได้ จึงต้องเตรียมพร้อมรับมือขอรับ!”“ห่างจากศาลบรรพชนไปยี่สิบลี้ ข้าแอบซุ่มทหารไว้ มีเยอะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2147
“ท่านหวัง...”กล่าวจบ ไท่สื่อลี่ก็มองไปที่หวังหยวน หวังหยวนพยักหน้า ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในศาลบรรพชนไม่นาน ทั้งสองก็เข้าไปข้างใน องครักษ์ถูกขวางไว้ด้านนอก แต่ยังยืนอย่างเป็นระเบียบพวกเขาแค่มาทำหน้าที่ข่มขู่เท่านั้นแม้ไท่สื่อลี่จะพาคนมาสองร้อยคน แต่คนของฉือสยงมีมากกว่าหลายร้อยคนอีกอย่าง ยังมีคนที่ซ่อนตัวอยู่ ไม่ใช่แค่คนที่เห็นอย่างแน่นอน!กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้จะหลอกหวังหยวนได้อย่างไร?“ท่านหวัง...”“ข้ารู้สึกว่าบรรยากาศวันนี้แปลก ๆ”ไท่สื่อลี่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยเจรจากันหลายครั้ง แต่ไม่เคยตึงเครียดเช่นนี้ ครั้งนี้ข้ารู้สึกอึดอัดใจนัก”“อีกอย่าง ข้ารู้สึกว่าคนของเขาเยอะขึ้นมากกว่าครั้งก่อน”“ท่านว่าพวกเขาจะวางแผนอะไรกันหรือไม่?”หากไท่สื่อลี่มาคนเดียว เขาคงไม่กังวล ต่อให้ต้องตายก็ไม่เป็นไรแต่ตอนนี้มีหวังหยวนอยู่ด้วย หากหวังหยวนตกอยู่ในอันตรายจริงคงจะยุ่งยากมาก!ผลลัพธ์จะเลวร้ายเกินจินตนาการได้!อาจส่งผลกระทบตามมามากมายอย่างแน่นอน!หวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน คนของเราอยู่ข้างนอก ต่อให้ต้องสู้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2148
ลางสังหรณ์แห่งความโชคร้ายปรากฏขึ้น!หวังหยวนขมวดคิ้ว ไม่แปลกใจที่ก่อนเข้ามาไท่สื่อลี่รู้สึกว่าบรรยากาศต่างจากครั้งก่อน ๆ ไม่ใช่ว่าคิดมากไป แต่ฉือสยงวางแผนไว้แล้วจริง ๆ!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ออกมาให้หมด!”ฉือสยงไม่สนใจท่าทางของทั้งสอง ตะโกนออกไปทันทีทันใดนั้นก็มีเงาร่างมากมายปรากฏตัวขึ้น คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าคือจางเหวินเชานั่นเอง“หวังหยวน! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”“ข้าเคยบอกแล้ว ชีวิตเจ้าเป็นของข้า!”“ต่อให้เจ้าเข้ามาในเผ่าแล้ว ข้าก็มีวิธีฆ่าเจ้าอยู่ดี!”จางเหวินเชาหัวเราะเยาะ ชักดาบออกมาจ่อไปที่หวังหยวน“แต่เจ้าก็โทษข้าไม่ได้!”“ข้ากับลูกน้องต้องพึ่งพาชีวิตเจ้าเพื่อเอาชีวิตรอด!”“หากพวกข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ ท่านขุนพลใหญ่คงไม่ไว้ชีวิตข้า...”“ดังนั้นพวกข้าจำเป็นต้องใช้หัวเจ้า!”ช่างน่าเจ็บใจนัก!หวังหยวนกำหมัดแน่น แต่ยังคงมีสติ คิดมาอย่างดีกลับพลาดท่าเสียได้!เพียงแต่...“เหตุใดเจ้าจึงร่วมมือกับฉือสยง?”หวังหยวนถามเสียงเย็น“ศัตรูของศัตรูก็คือมิตร”“ฉือสยงเกลียดเจ้า ข้าก็อยากฆ่าเจ้า นี่คือเหตุผลที่พวกข้าร่วมมือกัน!”“หวังหยวน! บอกตามตรงว่าพวกข้าเตรียมการไว้หมดแล้ว ต่อให้เจ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2149
แม้แต่ไท่สื่อลี่ก็ยังตกตะลึงมีคนของเขาปะปนอยู่บ้าง แต่มีหลายคนที่เขาไม่รู้จักอยู่ด้วย!ที่สามารถสร้างความวุ่นวายได้ก็เพราะคนพวกนี้ที่เข้ามาช่วยจัดการคนของฉือสยงได้ทันเวลา!ทำให้พวกเขากลับมาได้เปรียบอีกครั้ง!เพียงแต่...ก่อนมาที่นี่ เขาเตรียมการไว้พร้อมแล้ว ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร!ตอนนี้คงต้องหาคำตอบจากหวังหยวน!“ทุกท่าน!”“ขออภัยด้วย”“ก่อนมาที่นี่ข้าทราบข่าวแล้วว่าเจ้าร่วมมือกับฉือสยง”“ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าหากข้าไม่เตรียมตัว มีหรือจะกล้ามาต่างถิ่นเช่นนี้?”หวังหยวนแค่นเสียงยิ้มเยาะฉือสยงและจางเหวินเชามองหน้ากัน นิ่งอึ้งไปนานที่แท้ข่าวที่พวกเขาพยายามหามากลับเป็นหวังหยวนที่บอกพวกเขาเอง!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ข้ารู้กฎของที่นี่...”“ห้ามต่อสู้กันในศาลบรรพชน!”“เช่นนั้นออกไปคุยกันข้างนอกกันดีหรือไม่?”“ข้าอยากเห็นว่าพวกเจ้ามีความสามารถอะไร ถึงได้พยายามฆ่าข้าครั้งแล้วครั้งเล่า?”ว่าแล้วหวังหยวนก็พาคนของเขาออกจากศาลบรรพชน ไท่สื่อลี่รีบตามไปเกาเล่อที่อยู่ในกลุ่มคนเดินออกมาหาหวังหยวนใช่แล้ว!ที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มคนของฉือสยงได้ก็เพราะเกาเล่อ!หวังหยวนแค่ใช้ก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2150
หวังหยวนกอดอกส่ายหน้ามอง ร่วมมือกับเสือย่อมมีจุดจบเช่นนี้!แต่ต้องยอมรับว่าจางเหวินเชาช่วยเขาได้มาก กำจัดตัวอันตรายไปได้หนึ่ง!เช่นนี้ฉือสยงก็ไม่น่ากลัวแล้ว อำนาจการควบคุมเผ่าจะตกเป็นของไท่สื่อลี่!ช่างเป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!“เห็นเจ้าทำเช่นนี้ ข้าต้องขอบคุณเจ้า”“แต่น่าเสียดาย เจ้าคิดจะฆ่าข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ได้อย่างไร!”หวังหยวนหัวเราะเยาะ จากนั้นจึงสั่งเกาเล่อ “ฆ่าคนพวกนี้ให้หมด!”เกาเล่อพยักหน้า พาลูกน้องพุ่งเข้าโรมรันศัตรู!ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอุตลุด!แต่ตอนนี้หวังหยวนมีกำลังพลมากกว่า ต่อให้จางเหวินเชาต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายก็มีแต่ตายเท่านั้น...ครึ่งชั่วยามผ่านไป ทุกอย่างก็สงบลงหวังหยวนมองดูศพที่นอนเกลื่อนและจางเหวินเชาที่ขาดแขนข้างหนึ่ง ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้แล้ว เหตุใดจึงทำเช่นนั้นตั้งแต่แรก?”“หากเจ้าไม่ดื้อรั้น พาคนกลับไปตั้งแต่แรก เจ้าและลูกน้องก็คงรอดชีวิต!”“แต่เจ้ากลับเลือกที่จะเป็นศัตรูกับข้า คิดจะฆ่าข้าจึงมีจุดจบเช่นนี้!”“เจ้าก็เป็นวีรบุรุษคนหนึ่ง น่าเสียดาย...”จางเหวินเชาใช้ดาบพยุงตัว พยายามยืนให้มั่น แต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1
“ไม่อร่อยเลยสักนิด”เมื่อได้เคี้ยวข้าวสาลีผสมถั่ว หวังหยวนวางชามดินเผาลง รู้สึกเหมือนกินแกลบไม่มีผิด ตอนนี้ใครมาบอกว่าการข้ามกาลเวลามันดี เขาก็พร้อมที่จะบอกความในใจให้พวกเขา ข้ามกาลเวลามาถึงช่วงราชวงศ์ต้าเย่ คล้ายช่วงยุคสมัยโบราณของจีน เจ้าของร่างเดิมเป็นเป็นเจ้าของที่ดินเล็ก ๆ ตอนที่พ่อแม่ยังอยู่ ตอนเช้าได้กินข้าวต้มข้าวฟ่าง เที่ยงได้กินข้าวผสมข้าวฟ่าง ตอนเย็นได้กินเซาปิ่งพร้อมธัญพืชผสม ทุก ๆ สิบวันหลังจากกลับมาจากโรงเรียนในเมือง ถึงจะได้กลับมากินให้หายอยากได้สำหรับคนทั่วไป แต่ละวันกินข้าวต้มข้าวฟ่าง หรือข้าวสาลีผสมถั่ว ส่วนเนื้อนั้นในช่วงปกติอย่าไปคิดถึงมันเลย คงมีแค่ช่วงฉลองตรุษจีนเท่านั้นถึงจะได้กินเนื้อบ้าง ส่วนแป้งและข้าวสารนั้นเป็นที่นิยมของเจ้าของที่ดิน คหบดีและขุนนาง นึกถึงพวกไข่ เนื้อหมู ไก่ ปลา บนโลกที่ถูกทิ้ง หวังหยวนอดที่จะตีตัวเองไม่ได้ น้ำเสียงที่ฟังดูขลาดกลัวของคน ๆ หนึ่งดังขึ้น “ท่านพี่ ขอโทษนะ ในบ้านไม่มีข้าวฟ่างแล้ว ให้ท่านที่เป็นบัณฑิตเพิ่งหายป่วยกินข้าวสาลีผสมถั่วเช่นนี้?” แววตาของหวังหยวนมีประกายขึ้นมา สาวน้อยคนสวยที่ท่าทางขี้ขลาดยืนอยู่หน้าห้องโ
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2150
หวังหยวนกอดอกส่ายหน้ามอง ร่วมมือกับเสือย่อมมีจุดจบเช่นนี้!แต่ต้องยอมรับว่าจางเหวินเชาช่วยเขาได้มาก กำจัดตัวอันตรายไปได้หนึ่ง!เช่นนี้ฉือสยงก็ไม่น่ากลัวแล้ว อำนาจการควบคุมเผ่าจะตกเป็นของไท่สื่อลี่!ช่างเป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!“เห็นเจ้าทำเช่นนี้ ข้าต้องขอบคุณเจ้า”“แต่น่าเสียดาย เจ้าคิดจะฆ่าข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ได้อย่างไร!”หวังหยวนหัวเราะเยาะ จากนั้นจึงสั่งเกาเล่อ “ฆ่าคนพวกนี้ให้หมด!”เกาเล่อพยักหน้า พาลูกน้องพุ่งเข้าโรมรันศัตรู!ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอุตลุด!แต่ตอนนี้หวังหยวนมีกำลังพลมากกว่า ต่อให้จางเหวินเชาต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย สุดท้ายก็มีแต่ตายเท่านั้น...ครึ่งชั่วยามผ่านไป ทุกอย่างก็สงบลงหวังหยวนมองดูศพที่นอนเกลื่อนและจางเหวินเชาที่ขาดแขนข้างหนึ่ง ก่อนส่ายหน้ากล่าวว่า “รู้ว่าจะเป็นอย่างนี้แล้ว เหตุใดจึงทำเช่นนั้นตั้งแต่แรก?”“หากเจ้าไม่ดื้อรั้น พาคนกลับไปตั้งแต่แรก เจ้าและลูกน้องก็คงรอดชีวิต!”“แต่เจ้ากลับเลือกที่จะเป็นศัตรูกับข้า คิดจะฆ่าข้าจึงมีจุดจบเช่นนี้!”“เจ้าก็เป็นวีรบุรุษคนหนึ่ง น่าเสียดาย...”จางเหวินเชาใช้ดาบพยุงตัว พยายามยืนให้มั่น แต
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2149
แม้แต่ไท่สื่อลี่ก็ยังตกตะลึงมีคนของเขาปะปนอยู่บ้าง แต่มีหลายคนที่เขาไม่รู้จักอยู่ด้วย!ที่สามารถสร้างความวุ่นวายได้ก็เพราะคนพวกนี้ที่เข้ามาช่วยจัดการคนของฉือสยงได้ทันเวลา!ทำให้พวกเขากลับมาได้เปรียบอีกครั้ง!เพียงแต่...ก่อนมาที่นี่ เขาเตรียมการไว้พร้อมแล้ว ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร!ตอนนี้คงต้องหาคำตอบจากหวังหยวน!“ทุกท่าน!”“ขออภัยด้วย”“ก่อนมาที่นี่ข้าทราบข่าวแล้วว่าเจ้าร่วมมือกับฉือสยง”“ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าหากข้าไม่เตรียมตัว มีหรือจะกล้ามาต่างถิ่นเช่นนี้?”หวังหยวนแค่นเสียงยิ้มเยาะฉือสยงและจางเหวินเชามองหน้ากัน นิ่งอึ้งไปนานที่แท้ข่าวที่พวกเขาพยายามหามากลับเป็นหวังหยวนที่บอกพวกเขาเอง!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ข้ารู้กฎของที่นี่...”“ห้ามต่อสู้กันในศาลบรรพชน!”“เช่นนั้นออกไปคุยกันข้างนอกกันดีหรือไม่?”“ข้าอยากเห็นว่าพวกเจ้ามีความสามารถอะไร ถึงได้พยายามฆ่าข้าครั้งแล้วครั้งเล่า?”ว่าแล้วหวังหยวนก็พาคนของเขาออกจากศาลบรรพชน ไท่สื่อลี่รีบตามไปเกาเล่อที่อยู่ในกลุ่มคนเดินออกมาหาหวังหยวนใช่แล้ว!ที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มคนของฉือสยงได้ก็เพราะเกาเล่อ!หวังหยวนแค่ใช้ก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2148
ลางสังหรณ์แห่งความโชคร้ายปรากฏขึ้น!หวังหยวนขมวดคิ้ว ไม่แปลกใจที่ก่อนเข้ามาไท่สื่อลี่รู้สึกว่าบรรยากาศต่างจากครั้งก่อน ๆ ไม่ใช่ว่าคิดมากไป แต่ฉือสยงวางแผนไว้แล้วจริง ๆ!ช่างน่าเจ็บใจนัก!“ออกมาให้หมด!”ฉือสยงไม่สนใจท่าทางของทั้งสอง ตะโกนออกไปทันทีทันใดนั้นก็มีเงาร่างมากมายปรากฏตัวขึ้น คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าคือจางเหวินเชานั่นเอง“หวังหยวน! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”“ข้าเคยบอกแล้ว ชีวิตเจ้าเป็นของข้า!”“ต่อให้เจ้าเข้ามาในเผ่าแล้ว ข้าก็มีวิธีฆ่าเจ้าอยู่ดี!”จางเหวินเชาหัวเราะเยาะ ชักดาบออกมาจ่อไปที่หวังหยวน“แต่เจ้าก็โทษข้าไม่ได้!”“ข้ากับลูกน้องต้องพึ่งพาชีวิตเจ้าเพื่อเอาชีวิตรอด!”“หากพวกข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ ท่านขุนพลใหญ่คงไม่ไว้ชีวิตข้า...”“ดังนั้นพวกข้าจำเป็นต้องใช้หัวเจ้า!”ช่างน่าเจ็บใจนัก!หวังหยวนกำหมัดแน่น แต่ยังคงมีสติ คิดมาอย่างดีกลับพลาดท่าเสียได้!เพียงแต่...“เหตุใดเจ้าจึงร่วมมือกับฉือสยง?”หวังหยวนถามเสียงเย็น“ศัตรูของศัตรูก็คือมิตร”“ฉือสยงเกลียดเจ้า ข้าก็อยากฆ่าเจ้า นี่คือเหตุผลที่พวกข้าร่วมมือกัน!”“หวังหยวน! บอกตามตรงว่าพวกข้าเตรียมการไว้หมดแล้ว ต่อให้เจ้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2147
“ท่านหวัง...”กล่าวจบ ไท่สื่อลี่ก็มองไปที่หวังหยวน หวังหยวนพยักหน้า ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในศาลบรรพชนไม่นาน ทั้งสองก็เข้าไปข้างใน องครักษ์ถูกขวางไว้ด้านนอก แต่ยังยืนอย่างเป็นระเบียบพวกเขาแค่มาทำหน้าที่ข่มขู่เท่านั้นแม้ไท่สื่อลี่จะพาคนมาสองร้อยคน แต่คนของฉือสยงมีมากกว่าหลายร้อยคนอีกอย่าง ยังมีคนที่ซ่อนตัวอยู่ ไม่ใช่แค่คนที่เห็นอย่างแน่นอน!กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้จะหลอกหวังหยวนได้อย่างไร?“ท่านหวัง...”“ข้ารู้สึกว่าบรรยากาศวันนี้แปลก ๆ”ไท่สื่อลี่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พวกเราก็เคยเจรจากันหลายครั้ง แต่ไม่เคยตึงเครียดเช่นนี้ ครั้งนี้ข้ารู้สึกอึดอัดใจนัก”“อีกอย่าง ข้ารู้สึกว่าคนของเขาเยอะขึ้นมากกว่าครั้งก่อน”“ท่านว่าพวกเขาจะวางแผนอะไรกันหรือไม่?”หากไท่สื่อลี่มาคนเดียว เขาคงไม่กังวล ต่อให้ต้องตายก็ไม่เป็นไรแต่ตอนนี้มีหวังหยวนอยู่ด้วย หากหวังหยวนตกอยู่ในอันตรายจริงคงจะยุ่งยากมาก!ผลลัพธ์จะเลวร้ายเกินจินตนาการได้!อาจส่งผลกระทบตามมามากมายอย่างแน่นอน!หวังหยวนโบกมือด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน คนของเราอยู่ข้างนอก ต่อให้ต้องสู้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2146
“ไม่ถึงห้าสิบลี้ขอรับ”ไท่สื่อลี่ตอบ“ที่นั่นมีอะไรพิเศษหรือ?”“เหตุใดจึงนัดเจรจาที่นั่น?”หวังหยวนถามต่อ“ห่างจากที่นี่ไปห้าสิบลี้ มีศาลบรรพชนอยู่แห่งหนึ่ง เป็นที่สักการบูชาบรรพบุรุษของพวกเรา!”“ก่อนหน้านี้ตอนที่ชนเผ่าแตกแยก ทุกคนตั้งกฎขึ้นว่าห้ามทำสงครามใกล้กับศาลบรรพชน!”“ไม่ว่าชนเผ่าจะแตกแยกอย่างไร ศาลบรรพชนต้องคงอยู่!”ไท่สื่อลี่รีบอธิบายหวังหยวนจึงเข้าใจ พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว ท่านจึงพาทหารองครักษ์สองร้อยคนมาด้วยสินะ”“ปรากฏว่าท่านเตรียมการไว้ก่อนแล้ว”หวังหยวนรู้สึกโล่งใจได้ในที่สุดเพราะบัดนี้เขาไม่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ ได้แต่ติดตามไท่สื่อลี่ ไม่ว่าไท่สื่อลี่จะไปที่ใด เขาก็ต้องตามไปความรู้สึกไม่คุ้นเคยนี้ทำให้รู้สึกอึดอัดมากโชคดีที่ไท่สื่อลี่รอบคอบ ทำให้หวังหยวนวางใจได้หากเป็นคนอื่น หวังหยวนคงต้องระวังตัว ป้องกันเหตุไม่คาดฝัน“ท่านหวัง”“ข้าทราบว่าท่านมีฐานะสูงส่ง”“แม้จะเป็นการเจรจา แต่ก็อาจมีอันตรายได้!”“อีกอย่าง ข้ากับฉือสยงอาจเปิดศึกกันเมื่อใดก็ได้ จึงต้องเตรียมพร้อมรับมือขอรับ!”“ห่างจากศาลบรรพชนไปยี่สิบลี้ ข้าแอบซุ่มทหารไว้ มีเยอะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2145
ฟ้าเพิ่งจะสาง หวังหยวนและพรรคพวกนั่งล้อมวงรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน“พี่ใหญ่!”“เมื่อคืนท่านได้ยินเสียงแปลก ๆ บ้างหรือไม่ขอรับ?”ไฉจวิ้นสร่างเมาแล้ว ไม่มีท่าทางเหลาะแหละเหมือนเมื่อคืน เขาถามขึ้นขณะรับประทานอาหาร“เมื่อคืนเจ้านอนหลับเป็นตาย จะได้ยินเสียงอะไรอีก?”“คงจะฟังเสียงลมเป็นเสียงอื่นกระมัง?”หวังหยวนพูดอย่างไม่ใส่ใจ ไม่สนใจคำพูดของไฉจวิ้นแต่ไฉจวิ้นกลับเกาหัว กล่าวว่า “ข้าว่าข้าไม่ได้ฟังผิด...”“ข้าเติบโตในป่า ตามท่านปู่ไปล่าสัตว์ประจำ หูข้าไวมากนะขอรับ!”“หากเป็นเสียงลม ข้าคงไม่สนใจ แต่เสียงนั้นเหมือนเสียงแมว ฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนและหลิ่วหรูเยียนก็มองหน้ากัน ใบหน้าของหลิ่วหรูเยียนพลันแดงก่ำห้องของหวังหยวนอยู่ติดกับห้องไฉจวิ้น กั้นด้วยกำแพงเพียงแผ่นเดียวทั้งสองจะไม่เข้าใจสิ่งที่ไฉจวิ้นพูดได้อย่างไร?เพียงแต่...ไฉจวิ้นไร้เดียงสากว่าที่พวกเขาคิด เขาแค่พูดไปเรื่อย โดยไม่ได้คิดอะไร!“อะแฮ่ม”ไป๋ลั่วหลีกระแอม ก่อนจะยกยิ้มอย่างรู้เท่าทัน เห็นได้ชัดว่านางก็เข้าใจคำพูดของไฉจวิ้นเช่นกัน“เอาล่ะ”“เจ้าคงจะเมาจึงหูฝาดไป!”“ตั้งใจกินข้าวเถิด! หาก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2144
แม้แต่สุราที่ไม่มีแอลกอฮอล์ก็ยังทำให้คนขาดสติได้!“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”หลิ่วหรูเยียนยกมือปิดปากหัวเราะ ก่อนจะนั่งลงบนตักหวังหยวน ใช้แขนโอบรอบคอเขาพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงยั่วยวน “นี่ท่านกำลังขอร้องข้าหรือ?”“เด็กบ้า! ไม่มีสัมมาคารวะ! กล้าพูดกับข้าด้วยน้ำเสียงเช่นนี้หรือ?”หวังหยวนแกล้งทำเป็นโกรธ แล้วกอดหลิ่วหรูเยียนท่ามกลางเสียงหัวเราะของนาง!ไม่นานทั้งสองก็ขึ้นเตียง เสียงหัวร่อต่อกระซิกดังมาจากในห้อง...อีกด้านหนึ่งในป่าลึกคนกลุ่มหนึ่งนั่งล้อมกองไฟ มีคนคอยระวังภัยอยู่รอบ ๆ!คนที่นั่งอยู่ตรงกลางคือหัวหน้ามือสังหารที่ตามล่าหวังหยวน!เขาเป็นคนสนิทของซือฟาง เป็นรองขุนพลคนสำคัญ ไม่เพียงแต่เก่งกาจเท่านั้น ยังมีความสามารถในการทำงานสูงมากอีกด้วย!ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญเช่นนี้!หวังหยวนเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง หากเป็นคนธรรมดาคงไม่สามารถจัดการหวังหยวนได้!ต้องส่งคนมีความสามารถอย่างแท้จริงมา จึงจะสามารถปลิดชีวิตหวังหยวนได้!“ผู้บัญชาการจาง!”“ต่อไปพวกเราจะทำอย่างไรดีขอรับ?”“จะรออยู่ที่นี่ตลอดเลยหรือ?”ทหารคนหนึ่งที่นั่งข้างจางเหวินเชาเอ่ยถาม คนอื่น ๆ ก็มองมาที่จางเหวินเชา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2143
“เป็นเช่นนั้นเอง...”ไท่สื่อลี่รู้สึกโล่งใจขึ้น“หากข้าเป็นเหตุให้พวกท่านทะเลาะกัน ข้าคงกลายเป็นคนบาปขอรับ!”หวังหยวนยกยิ้ม ไม่ได้เอ่ยคำมด แต่ก็ยังแอบสังเกตไท่สื่อลี่ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาช่วยเหลือไท่สื่อลี่ เขายังกลัวว่าไท่สื่อลี่จะคุมสถานการณ์ไม่อยู่จนทำให้เกิดปัญหาแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไท่สื่อลี่ไม่ได้อ่อนแออย่างที่เขาคิด เขามีความสามารถ โดยเฉพาะความใจกว้างเหนือกว่าผู้นำหลายคน!เพียงแต่ยังไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือในเมื่อมีคนเช่นนี้อยู่ในเผ่า แล้วเหตุใดต้องกลัวการก่อกบฏด้วย?ไท่สื่อลี่เป็นคนฉลาด เขารู้คุณค่าของหวังหยวน!หากไม่ถึงที่สุด เขาคงไม่แตกหักกับหวังหยวน!“เอาอย่างนี้ พรุ่งนี้ท่านไปนัดฉือสยง พวกเราไปเจรจากับเขา แต่ตอนนี้ยังไม่ต้องบอกตัวตนที่แท้จริงของข้า”“ข้าจะไปในฐานะผู้ติดตามของท่านเท่านั้น”“ข้าจะไปดูท่าทีและนิสัยของคนผู้นี้ก่อน แล้วค่อยวางแผน ท่านคิดว่าอย่างไร?”หวังหยวนถามไท่สื่อลี่รีบพยักหน้า “ข้าจะทำตามที่ท่านหวังสั่งทุกอย่างขอรับ!”“ดี! ตกลงตามนี้!”เมื่อตกลงกันได้ หวังหยวนจึงดื่มสุรากับชาวบ้านอีกเล็กน้อย แล้วพาหลิ่วหรูเยียนกลับห้องตลอดทางหลิ่วหรูเยียนป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2142
เพื่อไม่ให้ใครต้องเดือดร้อน!แต่น่าเสียดาย ฉือสยงกลับขัดขวางเขาอยู่ตลอด!ทำให้ไท่สื่อลี่ลำบากใจ!หวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ไฉจวิ้นก็เดินเข้ามาตบหน้าอกกล่าวว่า “พี่ใหญ่!”“ก่อนหน้านี้ในป่า ท่านก็เห็นฝีมือข้าแล้วใช่หรือไม่ขอรับ?”“ตอนนี้ให้ท่านไท่สื่อมอบกำลังพลให้ข้าได้เลยขอรับ ข้าจะไปกำจัดฉือสยงเอง!”“ข้าไม่สนว่ามันจะเก่งกาจแค่ไหน มีลูกน้องเยอะเท่าไหร่! หากมันกล้าขัดขวางท่าน ข้าจะทำให้มันตายอย่างน่าอนาถ!”ต้องยอมรับว่าไท่สื่อลี่เป็นห่วงหวังหยวนมากถึงแม้จะต้องสละชีวิตก็ไม่ลังเล!เพื่อตอบแทนมิตรภาพความเป็นพี่น้องระหว่างเขาและหวังหยวน!หวังหยวนมองหลอกตากล่าวอย่างไม่พอใจ “ไปดื่มสุราต่อเถิด! อย่ามาอาละวาดที่นี่! หากเจ้าเมาแล้ว ข้าจะให้ท่านไท่สื่อหาห้องให้เจ้า รีบไปนอนเสีย!”“อย่ามาพูดจาเหลวไหล!”หวังหยวนเป็นคนฉลาดและเป็นถึงผู้นำ เขาย่อมรู้ว่าไท่สื่อลี่คิดอะไรอยู่คนผู้นี้ห่วงใยชาวบ้านในเผ่า เรียกได้ว่าเป็นผู้นำที่แท้จริง!หากจะยกทัพไปปราบฉือสยง ไท่สื่อลี่ก็ทำได้ เพราะมีหวังหยวนคอยสนับสนุน ไท่สื่อลี่มีทั้งกำลังพลและทรัพยากร!แต่ดังที่ไท่สื่อลี่
