All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 2121 - Chapter 2130

“ข้าพูดดี ๆ กับท่านหวัง หวังว่าท่านจะให้เกียรติพวกข้า เพื่อรักษาหน้าตาของกันและกัน”“แต่หากท่านหวังยังดื้อรั้น ก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือน...”“แม้ว่าข้าจะไม่อยากมีเรื่องกับท่าน แต่ผู้ใต้บัญชาของข้าล้วนเป็นคนใจร้อน!”นี่เป็นการข่มขู่ หวังหยวนจะไม่เข้าใจได้อย่างไร?หึหวังหยวนไม่โกรธ กลับหัวเราะ แล้วหยิบปืนคาบศิลาออกมา มองซือฟางก่อนกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าเจ้ายินดีพร้อมจะสู้กับข้าแล้วจริง ๆ กระมัง?”“เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกต่อไป”“ข้าอยากรู้ว่าผู้ใต้บัญชาของเจ้า หรือปืนคาบศิลาของข้า ใครจะแน่กว่ากัน!”ซือฟางกัดฟันแน่น เขาไม่คิดว่าหวังหยวนจะกล้าหาญถึงเพียงนี้!มีคนมากมายอยู่ตรงหน้า แต่หวังหยวนกลับไม่เกรงกลัว ซ้ำยังจะลงมือต่อสู้อีกด้วย?ช่างน่าเจ็บใจ!คิดว่าทุกคนในต้าเย่จะถูกรังแกได้ง่าย ๆ หรืออย่างไร?“หวังหยวน!”“ท่านอวดดีเกินไปแล้วหรือไม่?”“ในเมื่อท่านอยากเล่น ข้าก็จะเล่นกับท่าน!”ซือฟางโกรธมากจนตะโกนลั่น ก่อนจะโบกมือสั่งผู้ใต้บัญชา เห็นได้ชัดว่าจะให้ผู้ใต้บัญชารุมหวังหยวน!เจี๋ยงโฉ่วอีไม่ได้เอ่ยคำใดสถานการณ์เลวร้ายเกินควบคุมแล้วทำได้เพียงรอดูสถานการณ์!“พี่ใหญ่!

ในวังหลวง ครึ่งชั่วยามล่วงไปหวังหยวนพร้อมด้วยผู้ติดตามได้เดินทางกลับเข้ามายังตำหนักของไป๋อวิ๋นเฟย บัดนี้อยู่ในห้องโถง บ่าวไพร่จัดเตรียมน้ำชาและขนมหวานไว้คอยท่า แต่ดูเหมือนจะไม่มีผู้ใดอยากอาหารมากนัก บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดขณะนี้สถานการณ์ภายในวังหลวงยังคงคลุมเครือ อีกทั้งทหารองครักษ์ล้วนตกอยู่ใต้อำนาจของซือฟาง นอกเมืองหลวงก็ยังมีกองกำลังของซือฟางประจำการ จึงอาจกล่าวได้ว่าตกอยู่ในวงล้อมข้าศึก!อีกไม่นานคาดว่าสถานการณ์คงจะเลวร้ายลงอีก!“ท่านหวัง ข้าได้ยินว่าท่านออกไปนอกเมืองหลวงเสียแล้ว คิดว่าท่านคงจะจากไปโดยไม่ได้หวนกลับมา เหตุใดจึงได้ย้อนกลับมาที่แห่งนี้อีกเล่า!”“แม้ในใจข้าจะซาบซึ้งใจยิ่งนัก แต่ท่านหวังคงจะทราบดี บัดนี้เมืองหลวงเปรียบเสมือนวังมังกรถ้ำพยัคฆ์ หากพลาดพลั้งเพียงเล็กน้อยก็อาจถึงแก่ชีวิตได้!”“เช่นเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ หากท่านถูกสองคนชั่วช้าลากตัวไป ใครเล่าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าไม่อาจคาดเดาผลลัพธ์อันเลวร้ายได้...”ไป๋อวิ๋นเฟยพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเขาคือองค์ชายผู้สูงศักดิ์ เหตุใดจึงต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้!ช่างน่าขันสิ้นดี!เขาทราบดี หากไม่ใช่เพราะอ

“พวกเจ้า...”ไป๋อวิ๋นเฟยโกรธจนหน้าซีดเซียว เขาชี้นิ้วไปยังขุนพลนายกองผู้นั้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “มันเป็นแค่ขุนนาง ข้าเป็นถึงองค์ชายใหญ่!”“พวกเจ้าเชื่อฟังคำสั่งของมัน แต่กลับขัดขืนคำสั่งของข้า!”“พวกเจ้าไม่ได้เห็นข้าผู้เป็นองค์ชายใหญ่อยู่ในสายตาบ้างเลยหรือ?”เหล่าราชองครักษ์ก้มหน้าไม่ได้เอ่ยคำใด แต่ยังคงขวางทางไว้!“ฝ่าบาท ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องต่อล้อต่อเถียงกับพวกมันแล้ว...”“พวกมันล้วนเป็นสุนัขรับใช้ของซือฟาง บัดนี้พวกมันคงจะเปลี่ยนแซ่เป็นแซ่ซือกันหมดแล้ว ลืมไปแล้วว่าแผ่นดินนี้เป็นของผู้ใด”หวังหยวนกล่าวเย้ยหยันมุมปากของไป๋อวิ๋นเฟยกระตุก แต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำใดจักรพรรดินีเพิ่งจะสวรรคต สถานการณ์ก็วุ่นวายเช่นนี้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่นานราชบัลลังก์คงจะเปลี่ยนมือ!ช่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก!“เช่นนั้นข้าก็จะไม่ได้ไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่เป็นครั้งสุดท้ายกระนั้นหรือ?”ไป๋อวิ๋นเฟยเกือบจะร่ำไห้ในฐานะบุตร ไม่ได้อยู่เคียงข้างแม่ในยามสิ้นใจช่างเป็นความอัปยศยิ่งนัก!“เรื่องนี้ง่ายมาก”“ในเมื่อพวกมันไม่ยอมเปิดทาง เราก็ฝ่าเข้าไปก็สิ้นเรื่อง”“ข้าไม่เชื่อหรอก พวกราชองครักษ์จะก

ไป๋อวิ๋นเฟยตวาดลั่น ก่อนกระโจนเข้าใส่ซือฟางเป็นคนแรก เห็นได้ชัดว่าต้องการแย่งชิงพระราชโองการมาให้ได้!เพียงแค่ประกาศเนื้อความในโองการ ความจริงก็จะปรากฏ!“องค์ชาย!”“อย่าบีบบังคับกระหม่อม!”ไป๋อวิ๋นเฟยเป็นเพียงบัณฑิตผู้บอบบาง ไม่เคยผ่านสนามรบ จะสู้ซือฟางได้อย่างไร?ซือฟางไหวตัวทัน รีบเก็บพระราชโองการเข้าอกเสื้อ แล้วหลบไปด้านข้าง พยายามรักษาระยะห่างจากไป๋อวิ๋นเฟย!เหล่าทหารที่อยู่ข้างกายซือฟางก็เข้ามาล้อมไป๋อวิ๋นเฟยไว้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้เกรงกลัวองค์ชายแม้แต่น้อย!“ช่างน่าสนใจยิ่งนัก...”หวังหยวนที่ติดตามไป๋อวิ๋นเฟยมาหรี่ตาลงเล็กน้อยเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก พบเจอกบฏมากมาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนหยิ่งผยองอย่างซือฟาง!กล้าประกาศศึกกับองค์ชายอย่างโจ่งแจ้ง!ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำเช่นนี้ต่อหน้าพระศพของจักรพรรดินีด้วย!“เสด็จแม่ทรงโปรดปรานเจ้า! แต่เจ้ากลับคิดคดทรยศ ช่างทำให้เสด็จแม่ผิดหวังยิ่งนัก!”ไป๋อวิ๋นเฟยโกรธจนแทบกระอักเลือดองค์ชายผู้สูงศักดิ์กลับถูกบีบบังคับให้จนตรอก!เหล่าขุนนางที่อยู่ในห้องบรรทมต่างพากันเดินออกมายืนซุบซิบกันเป็นกลุ่มแต่ไม่มีผู้ใดกล้าออกหน้าช่

“เช่นนั้นก็อย่าหาว่าพวกข้าไร้มารยาท...”ซือฟางหัวเราะเยาะ โบกมือให้เหล่าทหาร แล้วกล่าวว่า “ขวางนางไว้ แต่อย่าทำร้ายท่านหวังและคนของเขา!”ช่างมีน้ำใจนัก!น่าเสียดาย หวังหยวนยังคงจับมือไป๋ลั่วหลีไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย!ไป๋ลั่วหลีเป็นคนของไป๋อวิ๋นเฟย บัดนี้ยังติดตามไป๋อวิ๋นเฟยบุกเข้าวังหลวง ถือเป็นการล้ำเส้นซือฟางและพรรคพวกหากปล่อยนางไว้ในวังหลวง นั่นก็เท่ากับผลักนางเข้ากองไฟ!แม้ทั้งสองจะไม่กล้าทำร้ายไป๋อวิ๋นเฟย แต่พวกเขาสามารถฆ่าไป๋ลั่วหลีได้!ต่อให้ทุกคนรู้ว่าพวกเขาคิดร้าย แต่เพียงแค่หาข้ออ้างมาสักข้อก็สามารถฆ่านางได้ในทันที!หวังหยวนจะปล่อยไป๋ลั่วหลีไว้ไม่ได้เด็ดขาด!ขณะที่เหล่าทหารกำลังจะลงมือ จู่ ๆ ก็มีดอกไม้ไฟบานสะพรั่งกลางอากาศ!เหตุการณ์ไม่คาดฝันนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง ซือฟางหรี่ตาลง “ทิศทางนั้นคือ...”“ค่ายทหาร!”หวังหยวนเดินไปข้าง ๆ ซือฟาง และกระซิบว่า “ท่านคงรู้ว่าที่นั่นคือที่ใดกระมัง?”“นั่นคือสัญญาณจากคนของข้า พวกเขาบุกเข้าไปในค่ายเสบียงของท่านแล้ว! หากข้าไม่ออกจากวังหลวงภายในหนึ่งก้านธูป พวกเขาจะเผาเสบียงทั้งหมด!”“แม้ว่าท่านจะมีทหารหลายแสนนาย แต่ในราชวงศ์ต้าเย่ก็