เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2123
บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2124
โชคดีที่หวังหยวนและไป๋ลั่วหลีมีสายตาและมือที่ว่องไว จึงช่วยพยุงเขาไว้ได้ทัน“ฝ่าบาท! ทรงเป็นอะไรหรือไม่เพคะ?”ไป๋ลั่วหลีเอ่ยถามด้วยความร้อนใจหวังหยวนกล่าวเสริมว่า “ฝ่าบาท การสวรรคตของจักรพรรดินีเป็นเรื่องน่าเศร้าโศก แต่บัดนี้ยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ เราต้องรีบเข้าวังหลวงโดยเร็วที่สุด!”“จักรพรรดินีไม่ใช่ผู้นำไร้เหตุผล ก่อนสวรรคตคงจะทรงมีพระราชโองการไว้ เราต้องรีบไปดูโองการนั้น!”“หากแต่งตั้งท่านเป็นจักรพรรดิ พวกข้าก็จะช่วยเหลือท่านขึ้นครองราชย์ แต่หากซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีแอบแก้ไขโองการเล่า จะทำเช่นไร?”หวังหยวนวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็วทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ไม่ใช่เวลาที่จะมัวโศกเศร้า!“ได้! เช่นนั้นข้าจะเข้าวังเดี๋ยวนี้!”“ต่อให้พวกมันมีความกล้าหาญกว่านี้สิบเท่า ข้าก็เชื่อว่าคงไม่กล้าแก้ไขโองการหรอก!”“นั่นคือโทษประหารเก้าชั่วโคตร!”ไป๋ลั่วหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาช่างเป็นองค์ชายที่เยาว์วัยและไร้เดียงสายิ่งนัก!หวังหยวนส่ายหน้าบัดนี้สถานการณ์คับขัน ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีรู้ดีว่าไป๋ลั่วหลีถือว่าพวกเขาเป็นเสี้ยนหนาม แม้จะต้องเสี่ยง พว
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2125
“พวกเจ้า...”ไป๋อวิ๋นเฟยโกรธจนหน้าซีดเซียว เขาชี้นิ้วไปยังขุนพลนายกองผู้นั้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “มันเป็นแค่ขุนนาง ข้าเป็นถึงองค์ชายใหญ่!”“พวกเจ้าเชื่อฟังคำสั่งของมัน แต่กลับขัดขืนคำสั่งของข้า!”“พวกเจ้าไม่ได้เห็นข้าผู้เป็นองค์ชายใหญ่อยู่ในสายตาบ้างเลยหรือ?”เหล่าราชองครักษ์ก้มหน้าไม่ได้เอ่ยคำใด แต่ยังคงขวางทางไว้!“ฝ่าบาท ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องต่อล้อต่อเถียงกับพวกมันแล้ว...”“พวกมันล้วนเป็นสุนัขรับใช้ของซือฟาง บัดนี้พวกมันคงจะเปลี่ยนแซ่เป็นแซ่ซือกันหมดแล้ว ลืมไปแล้วว่าแผ่นดินนี้เป็นของผู้ใด”หวังหยวนกล่าวเย้ยหยันมุมปากของไป๋อวิ๋นเฟยกระตุก แต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำใดจักรพรรดินีเพิ่งจะสวรรคต สถานการณ์ก็วุ่นวายเช่นนี้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่นานราชบัลลังก์คงจะเปลี่ยนมือ!ช่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก!“เช่นนั้นข้าก็จะไม่ได้ไปเข้าเฝ้าเสด็จแม่เป็นครั้งสุดท้ายกระนั้นหรือ?”ไป๋อวิ๋นเฟยเกือบจะร่ำไห้ในฐานะบุตร ไม่ได้อยู่เคียงข้างแม่ในยามสิ้นใจช่างเป็นความอัปยศยิ่งนัก!“เรื่องนี้ง่ายมาก”“ในเมื่อพวกมันไม่ยอมเปิดทาง เราก็ฝ่าเข้าไปก็สิ้นเรื่อง”“ข้าไม่เชื่อหรอก พวกราชองครักษ์จะก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2126
ช่างน่าเจ็บใจนัก คิดคำนวณมาอย่างดีกลับยังมีช่องโหว่!เจี๋ยงโฉ่วอีหรี่ตามอง เช่นเดียวกับที่หวังหยวนคาดการณ์ไว้ โองการระบุชัดเจนว่าไป๋อวิ๋นเฟยคือผู้สืบทอดราชบัลลังก์ เหตุที่ทั้งสองคนก่อเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ก็เพื่อไม่ให้โองการนี้ตกถึงมือขุนนางทั้งหลาย!ด้วยวิธีนี้เท่านั้น ไป๋หมิงจึงจะขึ้นครองราชย์ได้อย่างถูกต้อง!น่าเสียดาย...พลาดท่าเสียแล้ว!แต่โชคยังดี ที่นี่ถูกพวกเขาควบคุมไว้หมดแล้ว ต่อให้หวังหยวนและพรรคพวกจะมีฝีมือเก่งกล้าเพียงใดก็คงไม่อาจต้านทานได้!“ใครก็ได้!”“จับกบฏพวกนี้ให้หมด!”เมื่อซือฟางออกคำสั่ง เหล่าทหารก็กรูกันเข้ามาล้อมพวกหวังหยวนไว้!“พวกเจ้าจงเบิกตาดูให้ดี!”“ข้าคือไป๋อวิ๋นเฟย องค์ชายใหญ่!”“พวกเจ้าจะฟังคำสั่งซือฟางหรือว่าคิดจะทำร้ายข้ากันแน่?”ไป๋อวิ๋นเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหล่าทหารมองหน้ากัน แม้จะลังเลใจ แต่ไม่ได้ถอยหนี!ยศถาบรรดาศักดิ์อยู่ในมือของซือฟาง!พวกเขาคือทหารของราชวงศ์ต้าเย่ แต่ต้องเชื่อฟังผู้ที่มียศถาบรรดาศักดิ์ทางการทหารเท่านั้น!“จักรพรรดินีมีรับสั่ง!”ทันใดนั้น ซือฟางเดินออกมาข้างหน้า แล้วชูพระราชโองการขึ้น พร้อมกับชี้ไปยังไป๋อวิ๋นเฟยแ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2127
ไป๋อวิ๋นเฟยตวาดลั่น ก่อนกระโจนเข้าใส่ซือฟางเป็นคนแรก เห็นได้ชัดว่าต้องการแย่งชิงพระราชโองการมาให้ได้!เพียงแค่ประกาศเนื้อความในโองการ ความจริงก็จะปรากฏ!“องค์ชาย!”“อย่าบีบบังคับกระหม่อม!”ไป๋อวิ๋นเฟยเป็นเพียงบัณฑิตผู้บอบบาง ไม่เคยผ่านสนามรบ จะสู้ซือฟางได้อย่างไร?ซือฟางไหวตัวทัน รีบเก็บพระราชโองการเข้าอกเสื้อ แล้วหลบไปด้านข้าง พยายามรักษาระยะห่างจากไป๋อวิ๋นเฟย!เหล่าทหารที่อยู่ข้างกายซือฟางก็เข้ามาล้อมไป๋อวิ๋นเฟยไว้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้เกรงกลัวองค์ชายแม้แต่น้อย!“ช่างน่าสนใจยิ่งนัก...”หวังหยวนที่ติดตามไป๋อวิ๋นเฟยมาหรี่ตาลงเล็กน้อยเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก พบเจอกบฏมากมาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนหยิ่งผยองอย่างซือฟาง!กล้าประกาศศึกกับองค์ชายอย่างโจ่งแจ้ง!ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำเช่นนี้ต่อหน้าพระศพของจักรพรรดินีด้วย!“เสด็จแม่ทรงโปรดปรานเจ้า! แต่เจ้ากลับคิดคดทรยศ ช่างทำให้เสด็จแม่ผิดหวังยิ่งนัก!”ไป๋อวิ๋นเฟยโกรธจนแทบกระอักเลือดองค์ชายผู้สูงศักดิ์กลับถูกบีบบังคับให้จนตรอก!เหล่าขุนนางที่อยู่ในห้องบรรทมต่างพากันเดินออกมายืนซุบซิบกันเป็นกลุ่มแต่ไม่มีผู้ใดกล้าออกหน้าช่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2128
“เจ้าจะทำอะไร?”เมื่อเห็นไป๋ลั่วหลีจะพุ่งตัวออกไป หวังหยวนจึงรีบคว้าข้อมือเขาไว้ แล้วเอ่ยปรามเสียงเบา“พวกท่านไม่สนใจก็ได้ แต่ข้าไม่อาจยอมให้องค์ชายถูกกักบริเวณเช่นนี้!”“แม้จะต้องตายในที่แห่งนี้ ข้าก็จะปกป้ององค์ชายให้ได้!”“และจะต้องกำจัดกบฏสองคนนี้ให้สิ้นซาก!”หวังหยวนกล่าวตักเตือน “เจ้าคิดว่าการทำเช่นนี้คือการเป็นขุนนางผู้จงรักภักดีหรือ?”“ตั้งสติหน่อย! ยังมองสถานการณ์ไม่ออกอีกหรือ? ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีไม่ได้ต้องการเพียงแค่ให้ไป๋หมิงขึ้นครองราชย์เป็นหุ่นเชิดของพวกมัน”“พวกมันยังยุยงขุนนางให้กบฏด้วย บัดนี้พวกเราหมดหนทางแก้ไข! ต้องหาแผนการอื่นเพื่อความปลอดภัยของไป๋อวิ๋นเฟย!”“หากเจ้ากระทำการอย่างหุนหันพลันแล่นก็มีแต่จะเสียสละชีวิตโดยเปล่าประโยชน์!”“หากวันใดช่วยไป๋อวิ๋นเฟยออกมาได้ เขาจะเข้าใจเอง!”เมื่อหวังหยวนพูดเช่นนี้ ไป๋ลั่วหลีจึงระงับโทสะ แต่ยังคงจ้องมองซือฟางด้วยความเคียดแค้น“อะแฮ่ม”หวังหยวนกระแอมดึงดูดความสนใจของซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอี“ท่านทั้งสอง”“ในเมื่อเรื่องราวจบสิ้นแล้ว ข้าคงต้องขอตัว”“ยังมีธุระมากมายรออยู่ โอกาสหน้าค่อยพบกันใหม่!”หวังหยวนกล่าวอย่างใจ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2129
“เช่นนั้นก็อย่าหาว่าพวกข้าไร้มารยาท...”ซือฟางหัวเราะเยาะ โบกมือให้เหล่าทหาร แล้วกล่าวว่า “ขวางนางไว้ แต่อย่าทำร้ายท่านหวังและคนของเขา!”ช่างมีน้ำใจนัก!น่าเสียดาย หวังหยวนยังคงจับมือไป๋ลั่วหลีไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย!ไป๋ลั่วหลีเป็นคนของไป๋อวิ๋นเฟย บัดนี้ยังติดตามไป๋อวิ๋นเฟยบุกเข้าวังหลวง ถือเป็นการล้ำเส้นซือฟางและพรรคพวกหากปล่อยนางไว้ในวังหลวง นั่นก็เท่ากับผลักนางเข้ากองไฟ!แม้ทั้งสองจะไม่กล้าทำร้ายไป๋อวิ๋นเฟย แต่พวกเขาสามารถฆ่าไป๋ลั่วหลีได้!ต่อให้ทุกคนรู้ว่าพวกเขาคิดร้าย แต่เพียงแค่หาข้ออ้างมาสักข้อก็สามารถฆ่านางได้ในทันที!หวังหยวนจะปล่อยไป๋ลั่วหลีไว้ไม่ได้เด็ดขาด!ขณะที่เหล่าทหารกำลังจะลงมือ จู่ ๆ ก็มีดอกไม้ไฟบานสะพรั่งกลางอากาศ!เหตุการณ์ไม่คาดฝันนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง ซือฟางหรี่ตาลง “ทิศทางนั้นคือ...”“ค่ายทหาร!”หวังหยวนเดินไปข้าง ๆ ซือฟาง และกระซิบว่า “ท่านคงรู้ว่าที่นั่นคือที่ใดกระมัง?”“นั่นคือสัญญาณจากคนของข้า พวกเขาบุกเข้าไปในค่ายเสบียงของท่านแล้ว! หากข้าไม่ออกจากวังหลวงภายในหนึ่งก้านธูป พวกเขาจะเผาเสบียงทั้งหมด!”“แม้ว่าท่านจะมีทหารหลายแสนนาย แต่ในราชวงศ์ต้าเย่ก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2130
ทุกคนมองหน้ากัน แล้วต่างพากันยกนิ้วให้หวังหยวนในตอนนี้หลิ่วหรูเยียนเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าเหตุใดหวังหยวนจึงมีสตรีมากมายอยู่เคียงข้าง เพราะเขามีเสน่ห์ที่ทำให้คนอยู่ด้วยรู้สึกปลอดภัยอย่างแท้จริง!ความรู้สึกนี้ช่างดีเหลือเกิน!“เหตุใดท่านไม่พาองค์ชายมาด้วยเล่าเจ้าคะ?” ไป๋ลั่วหลีถามหวังหยวนโบกมือ กล่าวว่า “ข้าก็อยากพาองค์ชายมาด้วย แต่เจ้าก็เห็นแล้วว่าซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีคิดการใหญ่”“การโจมตีค่ายเสบียงอาจทำให้พวกเขาหวั่นเกรงได้ แต่เมื่อเทียบกับไป๋อวิ๋นเฟยแล้ว แน่นอนว่าไป๋อวิ๋นเฟยสำคัญกว่า!”“หากพวกเขาควบคุมตัวไป๋อวิ๋นเฟยไว้ได้ ก็จะกำจัดปัญหาทั้งหมด! สามารถใช้พระนามขององค์ชายควบคุมขุนนางและกองทัพได้!”“แต่หากปล่อยไป๋อวิ๋นเฟยไป ต่อให้พวกเขาแย่งชิงราชบัลลังก์จากไป๋หมิงได้หรือทำให้ไป๋หมิงเป็นหุ่นเชิด ผลลัพธ์ก็เดาได้ไม่ยาก ไป๋อวิ๋นเฟยจะรวบรวมกำลังต่อสู้กับพวกเขา!”“พวกเขาเป็นคนฉลาด จะไม่เข้าใจเรื่องนี้ดีได้อย่างไร?”“ก่อนที่อำนาจของพวกเขาจะมั่นคง พวกเขาจะไม่ทำร้ายไป๋อวิ๋นเฟย เจ้าสบายใจได้!”“แต่หากพวกเราดึงดันพาไป๋อวิ๋นเฟยไป นั่นแหละจะเป็นการทำร้ายเขา!”ไป๋ลั่วหลีเข้าใจแล้ว ทั้งห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2131
หลังจากหวังหยวนสั่งการ คนของเขาต่างแยกย้ายกันไป กลุ่มหนึ่งติดตามหวังหยวนไปยังชนเผ่าทางเหนือ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งมุ่งหน้าเข้าไปยังจุดต่าง ๆ ในเมืองหลวงไป๋หมิงเพิ่งขึ้นครองราชย์ ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีก็คอยช่วยเหลือย่อมต้องเข้าควบคุมราชการแผ่นดิน เมืองหลวงจึงถูกควบคุมอย่างเข้มงวดหากเป็นคนอื่น หวังหยวนคงจะกังวลใจ แต่คนที่อยู่ที่นี่คือเกาเล่อ หวังหยวนจึงวางใจได้ด้วยนิสัยและความสามารถของเกาเล่อย่อมไม่ทำให้เขาผิดหวังและจะไม่เกิดปัญหาขึ้น!“เจ้าจะไปชนเผ่ากับพวกข้าหรือจะอยู่ในเมืองเพื่อดูแลเกาเล่อ?”“ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเจ้า” หวังหยวนมองไปที่ไป๋ลั่วหลีไป๋ลั่วหลีเป็นคนสนิทของไป๋อวิ๋นเฟย นับตั้งแต่ไป๋เหยียนเฟยป่วย นางก็คอยดูแลไป๋อวิ๋นเฟยมาตลอด บัดนี้ถึงคราวคับขัน ไป๋อวิ๋นเฟยก็ถูกกักบริเวณ หวังหยวนไม่อยากบังคับไป๋ลั่วหลี จึงให้นางตัดสินใจเอง“ข้าอยู่ในเมืองก็คงช่วยอะไรไม่ได้...”ไป๋ลั่วหลีถอนหายใจ มองไปทางที่เกาเล่อจากไปก่อนกล่าวว่า “แม้ซือฟางและเจี๋ยงโฉ่วอีจะรู้ว่าท่านหวังมีองค์กรเครือข่ายผีเสื้อคอยทำงานลับให้ และท่านเกาคือหัวหน้า แต่พวกมันไม่เคยเห็นหน้าท่านเกา”“หากข้าอยู่ที่นี่ เก
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
