All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 1511 - Chapter 1520

วันนี้คือวันที่พวกเขาจะต้องออกเดินทางจากที่นี่เพื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังหวังหยวนและเสวี่ยเชียนหลงถือสัมภาระมายืนอยู่ที่ทางเข้าเทียนไว่เทียนเสวี่ยเชียนหลงมองไปที่บิดาและอาจารย์ของตนเองด้วยดวงตาแดงก่ำส่วนหวังหยวนมองไปที่หลิวอวี่และนายน้อยเจิ้ง ไม่คิดเลยว่าทั้งสองคนจะมาส่งด้วยเดิมทีทุกคนเป็นศัตรูกัน แต่ยิ่งไม่ลงรอยกันก็ยิ่งรู้จักกันดี และความสัมพันธ์ก็ยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ“ลูกเอ๋ย เมื่อไปถึงที่นั่นแล้ว อย่าเถียงกับพี่สาวทั้งหลายของเจ้าเป็นอันขาดนะรู้หรือไม่? ทว่าหากได้รับความอยุติธรรม จงกลับมาหาพ่อเถิด เข้าใจหรือไม่? พ่อจะเป็นที่พึ่งที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้าเสมอ!”เสวี่ยโส่วจุนไม่เคยพูดคำหวาน ๆ เช่นนี้กับเสวี่ยเชียนหลงเลย แต่ในวันนี้ที่ลูกสาวต้องจากไปจากตนเองแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดให้กำลังใจลูกสาวในขณะเดียวกัน คำพูดเหล่านี้ก็เป็นการพูดให้หวังหยวนฟัง เพื่อเป็นการเตือนว่าอย่าได้รังแกลูกสาวของเขาด้วย ไม่เช่นนั้นจะต้องได้รับผลตอบแทนอย่างสาสมหวังหยวนเกาท้ายทอยของตนเองอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็กล่าวอำลาทุกคน แล้วทั้งสองก็ออกเดินทางหลังจากเดินทางมาหลายวัน ทั้งสองก็กลับมาถึงหมู

เอาเถิด เอาเถิด วันนี้ทุกคนก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพอดี ควรจะมาประชุมกันสักหน่อย เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมาให้ฟัง เพื่อให้หวังหยวนได้ทราบสถานการณ์ปัจจุบันหลังจากที่ได้บอกความคิดของตนให้ทุกคนทราบแล้ว หวังหยวนก็ไปรอที่ห้องประชุมภรรยาของเขาทั้งสี่คงจะต้องพูดคุยกันอีกสักพัก แต่พี่น้องคนอื่น ๆ ต่างรีบมา“พี่หวัง ท่านสตรีศักดิ์สิทธิ์จะมาอยู่กับพวกเราจริงหรือ?”ต้าหู่จ้องมองไปที่ด้านนอกด้วยความไม่เชื่อ เมื่อเห็นท่านสตรีศักดิ์สิทธิ์สนทนากับพี่สะใภ้ทั้งสามอย่างสนิทสนมก่อนหน้านี้พวกเขายังคิดว่าท่านสตรีศักดิ์สิทธิ์คงเข้ากับคนยาก แต่เมื่อมองดูตอนนี้แล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรแตกต่างจากหญิงสาวทั่วไป“ใช่แล้ว เมื่อเชียนหลงแต่งงานกับข้าแล้วก็ต้องมาอยู่ด้วยกันเป็นธรรมดา เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก เมื่อทุกคนมาถึงแล้ว ก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงที่ข้าไม่อยู่ให้ข้าฟังให้หมดเถิด”หวังหยวนไม่ค่อยอยากพูดคุยเรื่องผู้หญิงกับพี่น้อง จึงเร่งให้พวกเขาเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟังระหว่างที่รอภรรยาของตนทั้งสี่อยู่นั้น ต้าหู่และเอ้อหู่ก็เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับโรงฝึกยุทธ์ให้หวังหยวนฟัง

นางจึงวางมือลงบนไหล่ของเสวี่ยเชียนหลง แล้วตบเบา ๆ สองครั้งเสวี่ยเชียนหลงตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองพี่หลี่ซื่อหานที่กำลังมองนางด้วยรอยยิ้ม“พี่ใหญ่...”“น้องเล็ก เจ้าไม่ต้องกังวลมากเกินไปเพราะเรื่องราวเหล่านี้หรอก เมื่อเจ้าแต่งงานเข้ามาแล้วก็อยู่ที่บ้านกับพวกเราเหมือนเดิมก็พอ หากคุณชายมีเรื่องพิเศษที่ต้องการให้พวกเราช่วยเหลือ คุณชายจะบอกพวกเราเอง”หลี่ซื่อหานลูบหลังเสวี่ยเชียนหลงเบา ๆ เพื่อปลอบโยนเสวี่ยเชียนหลงพยักหน้า ในใจหวังว่าจะเป็นเช่นนั้นเพื่อบรรเทาบรรยากาศที่ตึงเครียดและกังวลของเสวี่ยเชียนหลงในตอนนี้ พี่สาวอีกสามคนจึงพาเสวี่ยเชียนหลงไปพบกับลูกชายคนแรกของพวกนางถึงแม้ว่าเด็กคนนี้จะเกิดจากพี่หลี่ซื่อหาน แต่คนอื่น ๆ ก็ปฏิบัติกับเขาเหมือนลูกชายแท้ ๆ ของตนเองส่วนอีกด้านหนึ่ง หวังหยวนก็เดินทางไปยังวังหลวงเงาดำกระโจนผ่านหวังหยวนไป จากนั้นก็กระโดดเข้าไปในวังหลวง แล้วไปปรากฏตัวต่อหน้าไป๋ชิงชาง“ถวายบังคมฝ่าบาท คุณชายหวังกำลังเสด็จมาที่วังหลวงพ่ะย่ะค่ะ”หลังจากฟังรายงานของผู้ใต้บังคับบัญชา ไป๋ชิงชางก็เพียงแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้แสดงความรู้สึกใด ๆ มากนัก แล้วโบกมือให

หรือว่าไป๋เฟยเฟยรู้เรื่องบางอย่าง? จึงไม่สามารถปล่อยให้นางแพร่งพรายได้? แต่ก็ไม่อาจลงมือสังหารได้ จึงกระทำเช่นนี้หรือไม่?เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวน ไป๋ชิงชางก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นสายตาก็เหลือบไปทางซ้ายขวา แล้วส่ายหน้าบอกให้เขาอย่าซักถามต่อไปอีก“พี่หวัง ข้าไม่อยากโกหกท่าน แต่เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่ท่านสามารถควบคุมได้ และเรื่องราวก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ขอให้มันผ่านพ้นไปเถิด ตกลงหรือไม่? วันนี้ท่านมาหาข้าเพื่อดื่มชาเท่านั้น อย่าได้ซักถามเรื่องอื่นอีกเลย”ไป๋ชิงชางเรียกเขาว่าพี่หวังตามปกติแท้จริงแล้วเขายังคงอยากพึ่งพาหวังหยวนอยู่บ้าง เขายังคงถือว่าหวังหยวนเป็นพี่น้อง จึงไม่ต้องการให้หวังหยวนเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ และได้รับอันตรายไปด้วยขณะที่หวังหยวนยังคงยืนกรานที่จะซักถามต่อไป ทันใดนั้นก็มีรัศมีอำมหิตแผ่ซ่านเข้ามาหวังหยวนชะงักไปครู่หนึ่งก่อนนั่งตัวตรง จ้องมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังเขาไม่พบเงาของผู้ใด แต่กลิ่นอายแห่งจิตสังหารยังคงปรากฏอยู่นั่นหมายความว่าผู้ที่ปล่อยกลิ่นอายแห่งจิตสังหารนี้ซ่อนตัวอยู่ในห้องตำราของไป๋ชิงชาง เพียงแต่ไม่สามารถปรากฏตัวได้เพราะเรื่องสถานะห

“คุณชาย พวกเราแพร่ข่าวที่ท่านสั่งไปแล้ว ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงน่าจะรู้ข่าวนี้แล้วขอรับ”“ดีมาก! ข้าจะไปดูสักหน่อยว่าตอนนี้เมืองหลวงวุ่นวายแค่ไหน!”หวังหยวนตบโต๊ะเบา ๆ จากนั้นก็สั่งให้องครักษ์ติดตามตนไป พวกเขาจะออกไปดูความวุ่นวายด้วยกันเพิ่งลงมาที่ชั้นล่างก็ได้ยินเสียงชาวบ้านที่กำลังรับประทานอาหารอยู่ในโรงเตี๊ยมพูดคุยกันถึงข่าวการสิ้นพระชนม์ขององค์หญิง“พวกเจ้าได้ยินหรือไม่? องค์หญิงของเราสิ้นพระชนม์แล้ว และสิ้นพระชนม์อย่างอนาถมากด้วย!”“ข่าวนี้จริงหรือเปล่า? เจ้าได้ยินมาจากไหน?”“จริงแน่นอน ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงรู้กันหมดแล้ว เจ้ายังไม่รู้หรือ? เจ้านี่ตกข่าวเสียแล้วนะ!”“แล้วองค์หญิงสิ้นพระชนม์ได้อย่างไร?”“ได้ยินว่าองค์หญิงสิ้นพระชนม์เพราะความโศกเศร้าจากการสิ้นพระชนม์ของฮ่องเต้พระองค์ก่อน สุดท้ายก็สิ้นพระชนม์เพราะตรอมใจ” “ไม่จริงไม่จริง ข่าวที่เจ้าได้ยินมาจากไหนกัน? องค์หญิงถูกฮ่องเต้สังหารต่างหาก แม้ว่าท่านสตรีศักดิ์สิทธิ์จะเป็นน้องสาว แต่ก็เป็นธิดาของฮ่องเต้พระองค์ก่อน ได้ยินว่าฮ่องเต้ของเราตอนนี้ฆ่าบิดาเพื่อแย่งชิงบัลลังก์!”เมื่อได้ยินข่าวลือเหล่านี้ หวังหยวนก็ตกใจไม่คิดว่