Share
บทที่ 1516
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1517
ชายผู้นี้โจมตีอย่างเฉียบขาด ทุกกระบวนท่าล้วนหมายมุ่งโจมตีจุดสำคัญของหวังหยวนด้วยปรารถนาจะปลิดชีพหวังหยวนแม้ไม่อาจทราบได้ว่าเหตุใดไป๋ชิงชางจึงคบค้าสมาคมกับจอมยุทธ์ แต่ก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดาเลย“เจ้ามีความสัมพันธ์ใดกับฮ่องเต้?”ขณะที่หวังหยวนหลบหลีกก็ยังไม่ลืมที่จะล้วงข้อมูลจากปากของชายผู้นี้ทว่าชายผู้นี้จดจ่ออยู่กับการสังหารหวังหยวนอย่างเดียว ไม่ได้เอ่ยตอบแต่อย่างใดเขาเองก็ไม่ได้คาดคิดว่าแม้ฝีมือของตนจะจัดว่าเยี่ยมยอด แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหวังหยวน ต่อให้รุกโจมตีอย่างรวดเร็วเพียงใด หวังหยวนก็ยังหลบหลีกได้อย่างง่ายดายแม้หวังหยวนจะไม่ได้โต้ตอบ แต่เขาก็ตระหนักดีว่าหากหวังหยวนโต้กลับ เขาก็คงไม่มีโอกาสได้มีชีวิตอยู่“เหตุใดเจ้าจึงอยู่ที่นี่? ผู้ใดอยู่เบื้องหลังฮ่องเต้?”หวังหยวนได้ซักถามคำถามมากมายเช่นนี้แล้ว แต่ชายผู้นี้กลับไม่สนใจไยดี ไม่ยอมเอ่ยคำใดเลย หวังหยวนจึงรู้สึกสิ้นหวังในเมื่อชายผู้นี้ไม่ยอมตอบคำถาม ก็คงไม่สามารถไว้ชีวิตเขาไว้ได้หลังจากนั้นหวังหยวนก็กระโดดตีลังกากลับหลัง ลงมายืนอยู่ห่างจากชายสวมหน้ากากเล็กน้อย แล้วชักปืนพกที่เหน็บไว้ที่เอวออกมาปากกระบอกปืนจ่อ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1518
หรือว่าไป๋เฟยเฟยรู้เรื่องบางอย่าง? จึงไม่สามารถปล่อยให้นางแพร่งพรายได้? แต่ก็ไม่อาจลงมือสังหารได้ จึงกระทำเช่นนี้หรือไม่?เมื่อได้ยินคำพูดของหวังหยวน ไป๋ชิงชางก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นสายตาก็เหลือบไปทางซ้ายขวา แล้วส่ายหน้าบอกให้เขาอย่าซักถามต่อไปอีก“พี่หวัง ข้าไม่อยากโกหกท่าน แต่เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่ท่านสามารถควบคุมได้ และเรื่องราวก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ขอให้มันผ่านพ้นไปเถิด ตกลงหรือไม่? วันนี้ท่านมาหาข้าเพื่อดื่มชาเท่านั้น อย่าได้ซักถามเรื่องอื่นอีกเลย”ไป๋ชิงชางเรียกเขาว่าพี่หวังตามปกติแท้จริงแล้วเขายังคงอยากพึ่งพาหวังหยวนอยู่บ้าง เขายังคงถือว่าหวังหยวนเป็นพี่น้อง จึงไม่ต้องการให้หวังหยวนเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ และได้รับอันตรายไปด้วยขณะที่หวังหยวนยังคงยืนกรานที่จะซักถามต่อไป ทันใดนั้นก็มีรัศมีอำมหิตแผ่ซ่านเข้ามาหวังหยวนชะงักไปครู่หนึ่งก่อนนั่งตัวตรง จ้องมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังเขาไม่พบเงาของผู้ใด แต่กลิ่นอายแห่งจิตสังหารยังคงปรากฏอยู่นั่นหมายความว่าผู้ที่ปล่อยกลิ่นอายแห่งจิตสังหารนี้ซ่อนตัวอยู่ในห้องตำราของไป๋ชิงชาง เพียงแต่ไม่สามารถปรากฏตัวได้เพราะเรื่องสถานะห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1519
สำหรับชายทั้งสองคนนี้ ปัจจุบันไป๋ชิงชางยังไม่สามารถหาวิธีต่อกรได้ จึงได้แต่เป็นเพียงหุ่นเชิดอยู่ในมือของพวกเขาหลังจากที่หวังหยวนจากไป เขายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกไม่ชอบมาพากลเขาต้องรีบช่วยไป๋เฟยเฟยออกมาให้ได้ แต่การจะช่วยไป๋เฟยเฟยไม่ใช่เรื่องง่ายดายเขาเข้าใจดีว่าในวังหลวงขณะนี้มีจอมยุทธ์มากมายคอยเฝ้าอยู่สิ่งสำคัญที่สุดคือตอนนี้เขาไม่รู้ว่าไป๋เฟยเฟยอยู่ที่ใด หากลงมือโดยไม่คิดหน้าคิดหลังก็เท่ากับเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นหวังหยวนกลับไปที่โรงเตี๊ยม แล้วสั่งการให้องครักษ์ที่ติดตามตนไปแจ้งสถานการณ์ให้เสวี่ยเชียนหลงทราบโดยเร็วและให้นางส่งข่าวไปยังเทียนไว่เทียน เพื่อถามชิงอีว่ามีผู้ใดจากเทียนไว่เทียนเข้ามาแทรกแซงอำนาจในราชสำนักหรือไม่ระหว่างที่รอคอย หวังหยวนก็พยายามสืบหาว่าองค์หญิงถูกคุมขังอยู่ที่ใดแต่ไม่ว่าเขาจะสืบหาอย่างไรก็ไม่มีข่าวคราวใด ๆ เลยหลังจากที่เสวี่ยเชียนหลงได้รับข่าวที่หวังหยวนส่งมา นางก็รีบนำจดหมายไปให้นักพรตชิงอีด้วยนกพิราบสื่อสารเมื่อนักพรตชิงอีเห็นจดหมายที่เสวี่ยเชียนหลงส่งมาก็ขมวดคิ้วมุ่นเทียนไว่เทียนและซานไว่ซานมีกฎห้ามไม่ให้เข้าไปแทรกแซงอำนาจในราชสำนักเด็ดขา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1520
“คุณชาย พวกเราแพร่ข่าวที่ท่านสั่งไปแล้ว ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงน่าจะรู้ข่าวนี้แล้วขอรับ”“ดีมาก! ข้าจะไปดูสักหน่อยว่าตอนนี้เมืองหลวงวุ่นวายแค่ไหน!”หวังหยวนตบโต๊ะเบา ๆ จากนั้นก็สั่งให้องครักษ์ติดตามตนไป พวกเขาจะออกไปดูความวุ่นวายด้วยกันเพิ่งลงมาที่ชั้นล่างก็ได้ยินเสียงชาวบ้านที่กำลังรับประทานอาหารอยู่ในโรงเตี๊ยมพูดคุยกันถึงข่าวการสิ้นพระชนม์ขององค์หญิง“พวกเจ้าได้ยินหรือไม่? องค์หญิงของเราสิ้นพระชนม์แล้ว และสิ้นพระชนม์อย่างอนาถมากด้วย!”“ข่าวนี้จริงหรือเปล่า? เจ้าได้ยินมาจากไหน?”“จริงแน่นอน ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงรู้กันหมดแล้ว เจ้ายังไม่รู้หรือ? เจ้านี่ตกข่าวเสียแล้วนะ!”“แล้วองค์หญิงสิ้นพระชนม์ได้อย่างไร?”“ได้ยินว่าองค์หญิงสิ้นพระชนม์เพราะความโศกเศร้าจากการสิ้นพระชนม์ของฮ่องเต้พระองค์ก่อน สุดท้ายก็สิ้นพระชนม์เพราะตรอมใจ” “ไม่จริงไม่จริง ข่าวที่เจ้าได้ยินมาจากไหนกัน? องค์หญิงถูกฮ่องเต้สังหารต่างหาก แม้ว่าท่านสตรีศักดิ์สิทธิ์จะเป็นน้องสาว แต่ก็เป็นธิดาของฮ่องเต้พระองค์ก่อน ได้ยินว่าฮ่องเต้ของเราตอนนี้ฆ่าบิดาเพื่อแย่งชิงบัลลังก์!”เมื่อได้ยินข่าวลือเหล่านี้ หวังหยวนก็ตกใจไม่คิดว่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1521
“พวกเจ้าพูดเรื่องไร้สาระกันอยู่หรือ? ขณะนี้องค์หญิงทรงพักผ่อนอยู่ในตำหนักดีอยู่แล้ว จะเป็นไปได้อย่างไรที่ฝ่าบาทจะทรงประหารพระองค์?”นางกำนัลขององค์หญิงก้าวเข้ามาตะโกนเสียงดัง ทุกคนจึงคุกเข่าลงกับพื้นแม้ว่านางกำนัลผู้นี้จะมีฐานะเทียบเท่ากับพวกเขา แต่ก็เป็นผู้ที่รับใช้ใกล้ชิดองค์หญิง จึงสูงส่งกว่าพวกเขาอยู่ขั้นหนึ่งเหล่าข้าทาสเหล่านี้ต่างตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ไม่รู้จะอธิบายเรื่องราวเหล่านี้อย่างไร พวกเขาเพียงได้ยินมาเท่านั้น ไม่ทราบว่าเป็นความจริงหรือไม่“พี่เสี่ยวฮวา โปรดอย่าโกรธไปเลย พวกเราเพียงพูดคุยกันเล่น ๆ ในยามว่างเท่านั้น พวกเราไม่ทราบว่าเรื่องราวเหล่านี้เป็นจริงหรือไม่!”“ในเมื่อไม่รู้ว่าเป็นจริงหรือไม่ก็อย่าได้กระจายข่าวลือในวังหลวงเช่นนี้! ที่นี่คือวังหลวง ไม่ใช่ข้างนอก ระวังหัวของพวกเจ้าไว้ให้ดี หากข้าได้ยินเรื่องเช่นนี้อีก ข้าจะนำไปฟ้ององค์หญิง!”เมื่อนางกำนัลขององค์หญิงกล่าวจบก็สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไปนางต้องรีบกลับไปเล่าเรื่องนี้ให้องค์หญิงทราบ พวกเขากระทำการอุกอาจไร้ขอบเขต และข่าวลือจากภายนอกช่างเหลือเชื่อยิ่งนัก!นางต้องให้องค์หญิงและฝ่าบาทปรึกษาหารือกันเพื่อห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1522
องค์หญิงตรัสเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? เหตุใดจึงถามว่านางออกจากวังหลวงได้หรือไม่?“ข้าถามเจ้าว่าเจ้าออกจากวังหลวงได้หรือไม่?”เรื่องนี้สำคัญยิ่งสำหรับไป๋เฟยเฟย นางต้องหาคนที่ออกจากวังหลวงได้และไว้ใจได้!“บ่าวต้องอยู่เคียงข้างองค์หญิงตลอดเวลา ไม่สามารถออกจากวังหลวงได้เพคะ”เมื่อนางกำนัลตั้งสติได้แล้วก็ก้มหน้าตอบไป๋เฟยเฟยไป๋เฟยเฟยลังเลอีกครั้ง เรื่องนี้ยากยิ่งนักผู้ที่อยู่เคียงข้างนางไม่เหลือมากนัก และผู้ที่สามารถอยู่ใกล้ชิดนางได้ก็มีเพียงเสี่ยวฮวาคนนี้เท่านั้นหลังจากเงียบไปหลายนาที นางก็เงยหน้าขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว แล้วมองไปที่เสี่ยวฮวาข้าง ๆเสี่ยวฮวารู้สึกงุนงงกับการกระทำขององค์หญิงไป๋เฟยเฟยลุกจากเตียง แล้วเดินไปหาเสี่ยวฮวา จากนั้นก็จับมือของนางแล้วค่อย ๆ ประคองนางให้ลุกขึ้น“เสี่ยวฮวา เจ้าติดตามข้ามาตั้งแต่เยาว์วัย ข้าปฏิบัติต่อเจ้าอย่างไร?”“องค์หญิงตรัสเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรเพคะ? องค์หญิงทรงปฏิบัติต่อเสี่ยวฮวาดุจพี่สาวแท้ ๆ เสี่ยวฮวาซาบซึ้งยิ่งนักเพคะ!”หากไม่มีไป๋เฟยเฟย เสี่ยวฮวาคงตายไปนานแล้ว ดังนั้นนางจึงรู้สึกขอบคุณยิ่งนัก และไป๋เฟยเฟยก็เป็นเจ้านายที่มีเมตตาเ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1523
เช้าวันรุ่งขึ้น เสี่ยวฮวาได้มาเฝ้าอยู่ที่ข้างเตียงขององค์หญิง“องค์หญิง เมื่อคืนบ่าวคิดทั้งคืนจนได้หนทางอันพอใช้ได้แล้ว ขอองค์หญิงโปรดร่วมมือด้วยเถิดเพคะ!”เมื่อได้ยินดังนั้น ไป๋เฟยเฟยจึงรีบเปิดม่านเตียงออก แล้วบอกให้เสี่ยวฮวารายงานโดยละเอียดขณะเดียวกันนั้น หวังหยวนยังคงเฝ้าคอยข่าวคราวของไป๋เฟยเฟยอย่างใจจดใจจ่อ ไม่รู้ว่านางเข้าใจเจตนาของเขาหรือไม่ ไม่รู้ว่านางจะส่งข่าวออกมาได้หรือไม่“ช่วงนี้ไป๋ชิงชางคงฆ่าคนไปไม่น้อย แต่ผลลัพธ์กลับค่อนข้างดี หลังจากที่สังหารคนไปหลายคน ข่าวลือก็เงียบหายไป ไม่มีผู้ใดกล้ากล่าวถึงเรื่องที่องค์หญิงสิ้นพระชนม์อีกต่อไป”หวังหยวนรำพึงกับตนเองในโรงเตี๊ยมเขากังวลนักว่าไป๋เฟยเฟยจะไม่เข้าใจเจตนาของเขา หากเป็นเช่นนั้น เขาก็จะไม่รู้ที่อยู่ปัจจุบันของนางแล้วก็จะไม่สามารถช่วยเหลือนางได้ รวมถึงไม่รู้ว่าเกิดเหตุใดขึ้นกับตระกูลไป๋กันแน่โลกนี้ช่างลี้ลับเหลือเกิน เขาเพิ่งจากไปเพียงไม่กี่เดือน แต่กลับเกิดความวุ่นวายใหญ่หลวงถึงเพียงนี้ แม้แต่ฮ่องเต้ยังเปลี่ยนไปแล้วเขาชกกำปั้นลงบนโต๊ะด้วยความโกรธไป๋ชิงชางกำลังทำสิ่งใดกันอยู่กันแน่?แม้ว่าเขาจะมีเหตุผลจำเป็น ห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1524
แต่ผู้ฝึกยุทธชั้นสูงกลับใช้โอกาสนี้เหยียบมือของเขา แล้วเตะเข้าที่ศีรษะของเขาอย่างแรงพละกำลังของคนผู้นี้ช่างมากมายนัก หวังหยวนเกือบจะทรงตัวไม่ได้แต่หวังหยวนก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็วและกลับมาอยู่ในสภาพเดิมได้เขาฟาดกระบองลงไปอย่างแรงที่แขนขวาของผู้ฝึกยุทธชั้นสูงผู้ฝึกยุทธชั้นสูงไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บเล็กน้อยนี้ แต่กลับเลือกที่จะโจมตีต่อไป วิธีการโจมตีของเขาคล้ายคลึงกับคนก่อนหน้าทั้งสองคนนี้คงมาจากสำนักเดียวกัน“หรือว่าเจ้ามีฝีมือเพียงแค่นี้? หากมีเพียงแค่นี้ ข้าขอแนะนำให้เจ้ารีบหนีไปเถิด ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องตายอย่างน่าอนาถ!”ผู้ฝึกยุทธชั้นสูงเยาะเย้ยหวังหยวน หวังหยวนไม่ได้สนใจ แต่ยังคงมุ่งมั่นในการโจมตีต่อไปเขายังไม่ได้ใช้เคล็ดวิชากระบองสัปดนของเขาเลย แล้วจะให้หนีไปได้อย่างไร?หลังจากโจมตีไปหลายครั้ง หวังหยวนก็พบว่าคู่ต่อสู้มีฝีมือดีจริง จึงต้องต่อสู้ด้วยความจริงจัง จากนั้นจึงเปลี่ยนวิธีการถือกระบอง“โอ้โห ท่าทางการถือกระบองของเจ้าช่างสัปดนยิ่งนัก หรือว่านี่เป็นวิทยายุทธ์ที่เจ้าคิดค้นขึ้นเอง?”เมื่อเห็นท่าทางการถือกระบองสัปดนของหวังหยวน ผู้ฝึกยุทธชั้นสูงก็หัวเราะอย่างบ้าค
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1634
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1633
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1632
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1631
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
