เข้าสู่ระบบห้องสมุด
ค้นหา
บททั้งหมดของ บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: บทที่ 1151 - บทที่ 1160
1884
บทที่ 1151
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
เมื่อคิดว่าลูกชายของเขาจะค่อย ๆ เติบโตขึ้น หวังหยวนจึงคิดที่จะทำผลิตภัณฑ์สำหรับเด็กด้วยเพื่อให้เด็กทุกคนในแผ่นดินนี้เติบโตได้แข็งแรงสมวัยในอนาคต!สิ่งแรกที่เขาคิดจะผลิตย่อมเป็นผ้าอ้อมเด็ก!สิ่งนี้เหมือนกับพวกโซฟี เพียงแต่เป็นผ้าอ้อมแบบกางเกงที่ขยายขนาดขึ้นเท่านั้น!อย่างที่สองคือสบู่เด็ก!ต้องสกัดมาจากพืชบริสุทธิ์ และจะต้องแปรรูปอย่างพิถีพิถันในทุกขั้นตอน!ด้วยเหตุนี้หวังหยวนจึงเริ่มลงมือทำ!เขาใช้เวลาทั้งวันอยู่ในโรงงานแห่งนี้!ในอีกด้านหนึ่ง เซิ่งตงฉยงกำลังคิดถึงวิธีหว่านความขัดแย้งระหว่างหวังหยวนและตระกูลไป๋หลังจากครุ่นคิดมานานเขาก็มีวิธีแล้ว!อย่างเดียวเกี่ยวกับหวังหยวนที่เขาสามารถเข้าไปยุ่งได้ในตอนนี้ คือเส้นทางการค้า!รวมไปถึงกลุ่มโจรที่หวังหยวนควบคุมที่เขาไม่สามารถควบคุมทุกคนอย่างทั่วถึงได้!เพราะเขามีคนจำนวนจำกัดในอาณาจักรต้าเป่ย!คนเหล่านี้ยังคงเป็นตัวหมากรุกที่ซุ่มซ่อนมานาน!“ดังนั้นเรามาเริ่มกันที่เส้นทางการค้ากันเถอะ!”เซิ่งตงฉยงเรียกคนสนิทของเขาสองคนมาทันที!“เจ้าสองคน ไปที่อาณาจักรต้าเป่ย รวบรวมกองกำลังของเรา แต่งตัวเป็นโจรแล้วปล้นพ่อค้าที่ผ่านไปมา จำไว้
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1152
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
บนถนนสายหลักของเมืองหยางมีกองคาราวานกลุ่มหนึ่งขับเกวียนบรรทุกผ้าไปข้างหน้าช้า ๆสีหน้าของคนที่เดินนำเต็มไปด้วยรอยยิ้มขณะพูดกับผู้คนรอบกายอย่างร่าเริง “ฮ่าฮ่า ถนนสายหลักในเมืองหยางสายนี้เรียบร้อยดีจริง ๆ!”“ใช่ ข้าจำได้ว่าเมื่อก่อนถนนสายนี้วุ่นวายมาก มีโจรอยู่ทุกหนทุกแห่งที่อยากจะกระโดดออกมาขโมยของและปล้นทรัพย์ ตอนนี้เราทุกคนมาถึงจุดที่ทุกอย่างราบรื่นได้แล้ว!”“ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกโจรจะกลับใจแล้ว ไม่เพียงแต่พวกเขาจะหยุดปล้นเท่านั้น แต่ยังช่วยพาเราไปส่งถึงที่หมายด้วย!”แต่ชายที่สวมผ้าไหมแพรมีสีหน้าไม่พอใจขณะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ข้าไม่คิดว่ามันจะดีตรงไหนเลย แม้ว่าพวกเขาจะพาเราไปส่งก็จริง แต่เรายังต้องจ่ายเงินจำนวนหนึ่งให้พวกเขา!”ชายที่สวมจี้หยกหัวเราะเบา ๆ ก่อนโบกมือแล้วพูดว่า “ฮ่าฮ่า เป็นเช่นนี้ก็ดีมากแล้ว เงินที่พวกเขาต้องการก็ไม่ได้มากมายนัก เราสูญเสียเงินเพียงเล็กน้อย แต่หลีกเลี่ยงหายนะได้ก็ถือเป็นบุญของเราแล้ว!”“หากเราไม่ให้เงินจำนวนนี้แก่พวกเขา แล้วหากพวกเขาโกรธและปล้นทรัพย์ของเราทั้งหมด ความสูญเสียของเราจะไม่หนักหนาไปกว่านี้หรอกหรือ?”เมื่อชายในชุดผ้าไหมแพรได้ยินดังนั้นก็อ
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1153
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
เมื่อครู่นี้พวกเขาเพิ่งยกย่องว่าโจรบนถนนสายนี้ล้วนเป็นคนมีคุณภาพแล้ว จะไม่ปล้นสินค้าตามใจชอบ แต่จะปกป้องความปลอดภัยของพวกเขาด้วยแต่ตอนนี้โจรกลุ่มนี้กลับกระโดดออกมาตะโกนว่าจะปล้น นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกันแน่!ชายในชุดผ้าไหมแพรพยายามควบคุมสติอย่างหนัก สายตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล แต่เขาก็ยังพยายามฝืนยิ้มขณะเจรจากับพวกโจรอย่างเต็มที่ “พี่ใหญ่ทุกคน ข้ารู้ว่าพวกท่านต้องการอะไร มาเลยท่านทั้งหลาย ข้าจะให้เกียรติพวกท่าน!”ชายสวมชุดผ้าไหมแพรหยิบถุงเงินออกมายื่นให้โจรทันใดนั้นใบหน้าของโจรก็กลายเป็นดุร้ายมาก เขาปัดถุงเงินออกจากมือของชายสวมชุดผ้าไหมแพร แล้วชี้หน้าด่าทอเสียงดัง “เจ้าคิดว่าข้าเป็นแค่ขอทานหรือ ข้าต้องการสินค้าของพวกเจ้า!”เมื่อชายในชุดผ้าไหมแพรได้ยินดังนั้นก็ตื่นตระหนกทันทีเขารีบอธิบายทันที “ท่านทั้งหลาย พวกข้า... พวกข้าทุกคนไม่ได้ขัดขืนไม่ใช่หรือ ข้าจะให้เงินท่าน ท่านก็ต้องไม่ปล้นพวกเรา และปล่อยพวกเราไป!”“เหลวไหล ใครบอกว่าเห็นด้วยกับพวกเจ้า รีบขนสินค้ามาวางให้ข้า ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าหยาบคายกับพวกเจ้า!”หลังจากพูดจบ กลุ่มโจรก็เข้ามารุมล้อมแบ่งสินค้าในเกวียนกัน!หลา
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1154
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
ในไม่ช้าชายสวมจี้หยกและชายสวมชุดผ้าไหมแพรก็มาถึงหน้าศาลาว่าการ ด้วยเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยฝุ่นทั้งสองคนตีกลองร้องทุกข์ จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็พาพวกเขาเข้าไปในศาลาว่าการเพื่อรายงานต่อเจ้าหน้าที่“ท่านผู้พิพากษา โปรดให้ความเป็นธรรมด้วยขอรับ ข้าน้อยกำลังคุ้มกันสินค้าไปตามถนนสายหลัก ตอนแรกก็เดินทางราบรื่นดี แต่จู่ ๆ กลุ่มโจรที่สวมชุดดำก็กระโดดออกมา!”“หลังจากที่พวกเขาทุบตีพวกข้าน้อยแล้วก็ขโมยสินค้าไปจนหมด แล้วจากไปด้วยท่าทีหยิ่งผยองยิ่งนักขอรับ!”ชายสวมจี้หยกและชายสวมชุดผ้าไหมแพรทรุดตัวลงกับพื้นพลางร้องไห้ ขณะรายงานพฤติกรรมเลวร้ายของพวกโจรเมื่อผู้พิพากษาได้ฟังดังนั้นก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปทันทีสินค้าถูกโจรขโมยไปหรือ?นี่ไม่น่าจะเป็นไปได้ พวกโจรตามท้องถนนหยุดทำเรื่องเช่นนี้มานานแล้ว พวกเขาไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนี้ เพราะมันไม่มีประโยชน์กับพวกเขาเลย!ผู้พิพากษาครุ่นคิดเรื่องนี้แล้วก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ค่อย ๆ ถาม “พวกเจ้าสองคนมีรายละเอียดใดที่ยังไม่ได้อธิบายให้พวกข้าฟังหรือไม่?”“มีขอรับ!”ชายสวมจี้หยกรีบคำนับแล้วพูดอย่างกระตือรือร้น “หลังจากที่เรา
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1155
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
ผู้พิพากษามณฑลโบกมือสั่งลูกน้องรินชาให้พวกเขา แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “วันนี้ข้าเพิ่งได้รับรายงานจากประชาชนมาว่าพวกเขาถูกปล้นขณะกำลังขนส่งสินค้าบนถนนสายหลัก”“ปล้นหรือ?”หัวหน้าโจรเกือบสำลักน้ำลายตัวเองโดยยังไม่ทันได้จิบชาเขารีบโบกมือแล้วอธิบายด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย “เป็นไปไม่ได้หรอกท่านผู้พิพากษา พวกข้าได้วางมือมาตั้งนานแล้ว จึงไม่ได้ทำการปล้นมานานมากแล้ว! ““ใช่แล้วท่านผู้พิพากษา มันเป็นความเข้าใจผิด ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด ท่านเข้าใจหรือเปล่าขอรับ?”สายตาของผู้พิพากษาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ขณะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “เช่นนั้นเป็นฝีมือของใครกัน คนเหล่านั้นไม่ได้โกหก พวกเขาถูกปล้นจริง ๆ เนื้อตัวสกปรกไปหมดและสภาพแย่มาก”ผู้พิพากษาจ้องมองไปยังหัวหน้าโจรคนหนึ่งแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเจ้าไม่ได้ดูแลกวดขันลูกน้องดีพอ พวกเขาจึงออกไปปล้นเพื่อทำกำไรด้วยตนเอง?” เมื่อทุกคนได้ฟังดังนั้นก็ส่ายหน้าอย่างกังวลทันทีสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะรีบอธิบายทันที “ท่านผู้พิพากษา เราไม่ทำเรื่องผิดศีลธรรมอีกต่อไป เรามีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดและจะไม่ปล้นผู้อื่น
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1156
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
“เพราะบางทีพวกเขาอาจจะแค่จำนนเมื่ออยู่ต่อหน้าเรา แต่แอบจัดกำลังคนอยู่เบื้องหลัง เพื่อแอบซ่องสุมทำการอะไรสักอย่างก็เป็นได้ขอรับ”“หรือบางทีลูกน้องบางคนอาจไม่ซื่อสัตย์จึงแอบทำเรื่องชั่วร้ายบางอย่างอยู่ ซึ่งในฐานะลูกพี่โจรนั้นก็ไม่ง่ายเลยที่จะล่วงรู้”“ท่านผู้พิพากษา ข้าคิดว่าเรายังไม่สามารถฟังเรื่องราวของพวกเขาแล้วเชื่อได้ในตอนนี้ เรายังคงต้องตรวจสอบอย่างรอบคอบเพื่อค้นหาความจริงขอรับ”“อืม สิ่งที่เจ้าพูดนั้นสมเหตุสมผล”สีหน้าของผู้พิพากษาเคร่งขรึมมาก เขาขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าสามารถส่งคนไปเพิ่มอีกสองสามคนเพื่อแอบจับตาดูพวกเขาไว้”“เมื่อพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ไม่ดี จะต้องรีบหยุดพวกเขาทันทีแล้วแจ้งข้า เราต้องแก้ไขเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด เข้าใจหรือไม่?”“ขอรับ ท่านผู้พิพากษา ข้าจะจัดกำลังคนไปจัดการเรื่องนี้บัดเดี๋ยวนี้เลยขอรับ!”ที่ปรึกษาพยักหน้า สีหน้าของเขากลายเป็นจริงจังทันที เขาทำความเคารพผู้พิพากษา จากนั้นจึงออกไปทำงานทันทีในไม่ช้าคนที่ที่ปรึกษาส่งมาก็เริ่มดำเนินการครั้งนี้มีผู้รับผิดชอบไม่มากนัก มีทั้งหมดสิบกลุ่ม แต่ละกลุ่มมีเจ้าหน้าท
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1157
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
สรุปได้ว่าเรื่องนี้ต้องรายงานต่อราชสำนักเท่านั้น เพราะหมดหนทางแล้ว!เช้าวันรุ่งขึ้นในราชสำนักยามเช้าไป๋เจิ้นถังสวมชุดราชสำนักนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกร เขามองขุนนางที่ทำความเคารพเขา จากนั้นโบกมือพูดว่า “เหล่าขุนนางทั้งหลาย วันนี้มีอะไรจะรายงานหรือไม่?”ผู้พูดคนแรกคือขุนนางชั้นผู้ใหญ่จางที่มีสีหน้าจริงจังมาก เขารีบก้าวมาข้างหน้าเพื่อรายงาน “ฝ่าบาท จู่ ๆ ก็มีโจรจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นในสถานที่ต่าง ๆ เพื่อปล้นเส้นทางการค้าพ่ะย่ะค่ะ!”“หลังจากที่ศาลาว่าการเรียนรู้ทราบเรื่องนี้ จึงเริ่มการสอบสวนทันที แต่ไม่พบอะไรเลย สิ่งที่แปลกก็คือเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นทั่วอาณาจักรต้าเป่ยพ่ะย่ะค่ะ!”“อะไรนะ มีคดีเช่นนี้เกิดขึ้นด้วยหรือ?”สีหน้าของไป๋เจิ้นถังเคร่งขรึมมาก เขาขมวดคิ้วพูดว่า “ผลกระทบของเรื่องนี้เลวร้ายยิ่งนัก”“ไป๋ชิงชาง”“พ่ะย่ะค่ะ!”ไป๋เจิ้นถังอธิบายด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “เรื่องนี้จะยกให้เป็นหน้าที่ของเจ้าในการสอบสวน เราจะต้องค้นหาความจริงของเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด เพื่อหยุดเหตุการณ์ไม่ให้เกิดขึ้นต่อไป และให้คำอธิบายแก่ประชาชน”“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท!”ไป๋ชิงชางเตรียมสอบสวนทันทีหลังจากได้รับคำสั่
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1158
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
“พี่ใหญ่ เหตุใดท่านจึงหยุดข้าล่ะ ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่จะจับพวกมันให้หมด!”ไป๋เฟยเฟยขมวดคิ้วมองไป๋ชิงชาง ไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะทำอะไรสีหน้าของไป๋ชิงชางยังคงเคร่งขรึมอย่างยิ่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกชัดเจน “เจ้าอย่าเพิ่งพูด ดูให้ดีก่อน”ไป๋เฟยเฟยนั่งยอง ๆ ด้วยความสงสัย และมองเหตุการณ์ลงมาจากภูเขาอย่างสงสัยแล้วได้เห็นว่าหลังจากกลุ่มโจรปล้นขบวนบรรทุกไม้แล้วก็ไม่ได้มองขบวนของหวังหยวนเลย แต่กลับขนของที่พวกเขาเพิ่งได้มาจากไปจากที่นี่ด้วยความหยิ่งผยอง!ไป๋เฟยเฟยสะดุ้งทันทีเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้!นางถามด้วยความไม่เชื่อ “นี่... นี่มันเกิดอะไรขึ้น เหตุใดพวกเขาไม่ปล้นขบวนของหวังหยวนล่ะ?”“นั่นแหละที่ข้าสับสน”ไป๋ชิงชางขมวดคิ้วพูด “ต้องจับคนเหล่านั้นก่อน!”ไป๋เฟยเฟยและไป๋ชิงชางผุดลุกขึ้นทันที แล้วไล่ล่าพวกโจรไปทางที่เพิ่งหนีไป!เดิมทีพวกเขาต้องการติดตามโจรกลุ่มนี้เพื่อดูว่ากำลังจะไปที่ไหน แต่คนกลุ่มนี้กลับระมัดระวังมาก เมื่อรู้ตัวว่าถูกสะกดรอยตาม พวกเขาก็ทิ้งของในมือแล้ววิ่งหนีแตกกลุ่มกันไปอย่างบ้าคลั่งทันที!“หยุดนะ!”ไป๋เฟยเฟยและไป๋ชิงชางวิ่งไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็เตะโจรคน
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1159
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
“ได้เจ้าค่ะ”ในขณะนี้หวังหยวนกำลังอาบแดดอยู่ในสนามหญ้าหน้าบ้านเขาเขาเองก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้แล้วเช่นกัน“พี่หยวน ท่านรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้แล้วใช่หรือไม่ขอรับ?”สีหน้าของเกาเล่อจริงจังมาก ขณะพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “โจรเหล่านั้นจงใจปล้นผู้อื่น แต่ไม่ปล้นคาราวานของเรา พวกเขาถูกจัดระเบียบโดยมีการไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าแล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจงใจพุ่งเป้าโจมตีเรา”นัยน์ตาของหลี่ซื่อหานก็ฉายแววกังวลเช่นกัน นางลังเลก่อนกล่าวเสริม “และเมื่อไม่นานมานี้ ข้าได้ยินมาว่ามีกองคาราวานจำนวนมากเริ่มใส่ร้ายเรา พวกเขารู้สึกว่าพวกเราเป็นผู้ยุยงเรื่องนี้อยู่เบื้องหลัง และต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเราแน่นอน!”หวงเจียวเจียวที่อยู่ด้านข้างก็เคร่งเครียดเช่นกันหูเมิ่งอิ๋งรินชาสองสามถ้วยยกมาให้ หลังจากได้ฟังสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันก็รู้สึกกังวลในใจ“พี่หยวน ข้าคิดว่าเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของคนจากตระกูลเซิ่ง!”สายตาของเกาเล่อดูมั่นใจมาก สีหน้ายังคงหงุดหงิด ขณะพูดด้วยความโกรธ “พวกคนในตระกูลเซิ่งกลุ่มนี้ล้วนทะเยอทะยานมาก!”“พวกเขายังคงกล้าทำเรื่องเช่นนี้ได้ และจงใจมุ่งเป้
อ่านเพิ่มเติมบทที่ 1160
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่/ชวินเป่ยอี๋
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”เมื่อมีเสียงเคาะประตู หูเมิ่งอิ๋งรีบวางสิ่งที่นางถืออยู่ทันที แล้วเดินไปเปิดประตูหลังจากเปิดประตูแล้วเห็นไป๋ชิงชางและไป๋เฟยเฟยยืนอยู่ที่หน้าประตู จึงรีบโค้งคำนับด้วยความเคารพทันที และพูดอย่างสุภาพ “ฝ่าบาททั้งสองเสด็จมาแล้ว โปรดรีบเข้ามาเถิดเพคะ!”“ต้องขอรบกวนด้วย”ไป๋ชิงชางและไป๋เฟยเฟยเดินเข้าประตูไป พร้อมกับการต้อนรับของหูเมิ่งอิ๋งเมื่อหวังหยวนเห็นทั้งสองคนมาเยี่ยมก็ลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้มทันที แล้วพูดอย่างสุภาพ “ข้าเดาว่าพวกท่านทั้งสองคงรู้เรื่องกองคาราวานถูกปล้นแล้วใช่หรือไม่?”ไป๋เฟยเฟยและไป๋ชิงชางมองหน้ากัน จากนั้นก้าวเข้ามาพูดกับหวังหยวนอย่างสุภาพ “คุณชายหวัง ท่านพูดถูกแล้ว พวกเรารู้เรื่องนี้จึงมาที่นี่เพื่อพบท่าน และถามว่าท่านมีความคิดเห็นเช่นไร”หวังหยวนบอกให้ไป๋เฟยเฟยและไป๋ชิงชางนั่งลงก่อน จากนั้นรินชาสองถ้วยยื่นให้พวกเขา“ขอบคุณคุณชายหวัง”ไป๋ชิงชางดื่มชา เมื่อหวังหยวนเห็นสีหน้าจริงจังของเขาจึงกล่าวว่า “ไท่จื่อ พูดตามตรงคือข้าได้ตั้งสมมติฐานบางอย่างไว้ในใจแล้ว”“เรื่องนี้อาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับตระกูลเซิ่ง”“ท่านพูดถูกแล้ว”ไป๋ชิงชางพยักหน้าและต
อ่านเพิ่มเติม
