บทที่ 1155

ผู้พิพากษามณฑลโบกมือสั่งลูกน้องรินชาให้พวกเขา แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “วันนี้ข้าเพิ่งได้รับรายงานจากประชาชนมาว่าพวกเขาถูกปล้นขณะกำลังขนส่งสินค้าบนถนนสายหลัก”

“ปล้นหรือ?”

หัวหน้าโจรเกือบสำลักน้ำลายตัวเองโดยยังไม่ทันได้จิบชา

เขารีบโบกมือแล้วอธิบายด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย “เป็นไปไม่ได้หรอกท่านผู้พิพากษา พวกข้าได้วางมือมาตั้งนานแล้ว จึงไม่ได้ทำการปล้นมานานมากแล้ว! “

“ใช่แล้วท่านผู้พิพากษา มันเป็นความเข้าใจผิด ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด ท่านเข้าใจหรือเปล่าขอรับ?”

สายตาของผู้พิพากษาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ขณะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “เช่นนั้นเป็นฝีมือของใครกัน คนเหล่านั้นไม่ได้โกหก พวกเขาถูกปล้นจริง ๆ เนื้อตัวสกปรกไปหมดและสภาพแย่มาก”

ผู้พิพากษาจ้องมองไปยังหัวหน้าโจรคนหนึ่งแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเจ้าไม่ได้ดูแลกวดขันลูกน้องดีพอ พวกเขาจึงออกไปปล้นเพื่อทำกำไรด้วยตนเอง?”

เมื่อทุกคนได้ฟังดังนั้นก็ส่ายหน้าอย่างกังวลทันที

สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะรีบอธิบายทันที “ท่านผู้พิพากษา เราไม่ทำเรื่องผิดศีลธรรมอีกต่อไป เรามีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดและจะไม่ปล้นผู้อื่น