Lahat ng Kabanata ng Ring My Heart Mr Billionare: Kabanata 21 - Kabanata 30

-Rain's point of view-It's our wedding day. Maaga pa lang pero hindi na magkandaugaga ang mga tao sa paligid, lalo na sa labas ng hotel na pinaglagian ko. We agreed na sa isang hotel ako mag iistay at ang mga bata sa bahay nila Harve. Sabi ko nga kahit sa akin na sila tumuloy pero nagprotesta ang mga magulang ni Harve. And in the end, wala din akong nagawa. And now, busy ang make up artist sa pagpinta ng mukha ko at ang iba naman ay inaayos ang susuotin ko. Naging isa akong prinsesa sa araw na ito dahil wala akong ginawa kung hindi ang umupo at mag utos. Pikit dito, pikit doon. Apply dito, apply doon. Guhit dito, guhit doon. Hay naku. Kung sana simple na lang ang kasal--- hindi ganito na halos mapatid patid na ang mga tao sa loob pa lang ng kuwarto ko. "Musta ang anak ko?" Napangiti ako at tumingin sa salamin para tignan ang aking ama na nakasuot ng gray na suit. Papasok ito sa loob ng kuwarto. His suit fits him very well. Parang bumalik lang ang mga panahon na mayaman pa kami at

-Harve's point of view-Nagcheck in kami dito aa isang sikat na hotel sa Paris. Siyempre, gusto kong bumawi sa kanya kahit na wala ito sa plano. "Iisang kuwarto lang?" Gulat na tanong ni Rain sa akin na tinanguan ko at nagkibit balikat. . "Mag asawa tayo sa paningin nila, babi, alangan namang two rooms ang kunin ko? Magtataka pa sila." "Really?" Sarkastikong tanong nito at inilibot nito ang kanyang paningin sa kabuuan ng kuwarto. Sinigurado kong magugustuhan nito ang kinuha kong hotel toom. Pinili ko talaga ang napakagandang suite para sa kanya. Tanaw na tanaw nito ang nagkikislapang mga ilaw mula sa labas kapag gabi. I've been here before, so, I knew she'll love it here. "Pero hindi nila alam iyon kung hindi mo pinangalandakan." "Kahit hindi ko sabihin, babi, they'll know. Paris is the city of love. Nakakalimutan mo ba iyon?" Inirapan niya lang ako at dumiretso sa kama para umupo. I can feel that she's not comfortable with me around. Hindi ko naman siya masisisi. "Dito ako, sa

-Rain's point of view-"Where have you been?" Nakamata pa rin ako sa kanya habang ito naman ay nangingiting nakatitig sa akin. "Anong ginagawa mo dito? Sinong kasama mo?""Relax, Rainy, I am here with a friend. Sinamahan ko siya sa isang business venture niya.""Bakit wala akong balita sa 'yo? It's been what?" Tanong ko at hinila ito paalis ng tower. Naghanap ako ng malapit na pwedeng maupuan. And when we're all set. Hinarap ko na naman ito."Two months, Rainy. It's been two months.""Ang daya mo. You didn't even said you were leaving that time." Inirapan ko siya kunwari."Bakit namiss mo ako?" Tukso nito at mahinang tumawa. "Knowing you--- hindi mo ako namiss. More on, nakahinga ka dahil walang nangungulit sa 'yo." Napakagat labi ako at kunwari ay napaisip. "Ay... pinag isipan pa talaga."Tumawa ako at mahinang hinampas ang braso nito. He's Jeronel. He's a friend and my suitor. Kahit sabihin kong kaibigan lang ang turing ko sa kanya ay ayos lang daw. Ang importante ay makasama niya l

"Saan ka galing?" Napaigtad ako pagkasara ko ng pintuan. Ini-expect ko na ang galit niya pero hindi ko pala napaghandaan. "I said, saan ka galing?""Eh...""Saan ka galing." Napakamot ako ng aking ulo at dahan dahang humarap sa kanya. Nasa sofa ito at prenteng nakaupo. Seryoso ang kanyang mukha. Ni hindi mo kakikitaan ng kabaitan. "Don't make me repeat myself, again and again, Rain. Tatanungin ulit kita and I want an honest answer. Saan ka galing?" Napalunok ako at kinalma ang aking sarili. Hindi dapat ako matakot sa kanya dahil nagpaalam naman akong aalis ako. I message him earlier kaya wala talaga dapat akong ikabahala. "Wala ka kasi kanina, so, naisipan kong gumala. Nag ikot ikot sa mall diyan sa malapit. I texted you. Hindi mo ba natanggap?" Taas noo na akong naglakad papunta sa may kama at naupo doon. "Did you read my reply?" Napatanga ako dahil wala naman akong natanggap. Mabilis kong inilabas ang selpon sa loob ng aking bag. And that's when I saw messages and even missed ca

Hindi naman masyadong delikado ang lagay ng dalawa. Buti na lang daw at konting tubig lang ang nainom ng isa, but Eros got more fluids. Mas matagal kasi ito sa tubig. Thank God at nakita sila agad bago sila lumubog sa tubig. Laking pasasalamat ko sa katulong na sumagip sa kanila. I got to thank her last time. Sinadya ko siyang puntahan sa bahay ng mga magulang ni Harve. But of course, sinigurado kong wala doon ang mga magulang niya. Gaya ng kuwento ng nagbabantay sa kanila. Iniwan lang daw nila saglit. At pagbalik daw nila, nagsisigawan na ang iba habang nililigtas ng isa ang dalawa. Tig isa sila ng yaya pero wala silang dalawa. Ang isa kumuha daw ng merienda ng mga bata at ang isa biglaan daw nanakit ang tiyan kaya tumakbo papuntang banyo. Binilinan daw naman nito ang dalawa, pero aksidente is aksidente. Sa totoo lang, hindi ko alam kung kanino ako magagalit. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Pero in the end, mas minabuti kong sisihin na lang ang sarili kaysa sa mga yaya nil