-Rain's point of view-Honeymoon....Yan ang ginagawa pagkatapos ng kasal. Siyempre, katatapos lang ng kasal kaya dapat lang na mayroon, pero sa sitwasyon namin ni Harve, hindi na kailangan ang ganyan dahil wala iyon sa pinag usapan namin. Wala iyon sa deal. Pero dang! Gusto kong magmura dahil sa inis. Harve is not listening. He's such a hardheaded man. He never changes a bit. Nagbook pala ito ng flight namin papuntang Paris. Huli ko na nalaman. Kung nalaman ko lang ng mas maaga ay tututol talaga ako. Hindi naman na niya kailangang gawin iyon. Ang rason niya ay baka magtaka ang pamilya niya kapag hindi kami umalis ng bansa para sa honeymoon daw namin. Napapapalatak na lang ako sa inis. Wala na naman akong choice. Hindi na naman niya ako tinanong or kinonsider man lang. Basta basta na lang siya nagdesisyon nang hindi man lang ako tinatanong. After niyang sabihin na mag impake ako ng gamito ko at binigay ang nakasobreng hawak niya--- agad na siyang lumayas. Hindi na nga niya hinintay
-Harve's point of view-Nagcheck in kami dito aa isang sikat na hotel sa Paris. Siyempre, gusto kong bumawi sa kanya kahit na wala ito sa plano. "Iisang kuwarto lang?" Gulat na tanong ni Rain sa akin na tinanguan ko at nagkibit balikat. . "Mag asawa tayo sa paningin nila, babi, alangan namang two rooms ang kunin ko? Magtataka pa sila." "Really?" Sarkastikong tanong nito at inilibot nito ang kanyang paningin sa kabuuan ng kuwarto. Sinigurado kong magugustuhan nito ang kinuha kong hotel toom. Pinili ko talaga ang napakagandang suite para sa kanya. Tanaw na tanaw nito ang nagkikislapang mga ilaw mula sa labas kapag gabi. I've been here before, so, I knew she'll love it here. "Pero hindi nila alam iyon kung hindi mo pinangalandakan." "Kahit hindi ko sabihin, babi, they'll know. Paris is the city of love. Nakakalimutan mo ba iyon?" Inirapan niya lang ako at dumiretso sa kama para umupo. I can feel that she's not comfortable with me around. Hindi ko naman siya masisisi. "Dito ako, sa
-Rain's point of view-Naiwan ako mag isa ngayon dito sa hotel room. Nagpaalam si Harve sa akin na may aasikasuhin daw siya sa labas. After that call--- mabilis siyang umalis na para bang sobrang importante ang lalakarin niya.Napakibit balikat na lang ako. Ayaw ko pa ba nito? Mag isa ko at makakagala ako sa labas ng mag isa. I can do whatever I wanted to do without somebody forcing me to do this and do that. Hay naku! Kapag kasama ko si Harve, bili dito, bili doon. Kahit nga ayaw ko wala ako nagagawa dahil binabayaraan kaagad nito. Perks nga naman of having a billions in your pocket. Talagang kahit sobrang mahal, eh, kayang kaya nilang bilhin. Kahit nga nangingiwi na ako sa presyo, wala pa rin akong choice. Kahit sabihin kong hindi ko naman kailangan iyon. Kahit nga sinamangutan o kagalutan ko siya--- walang effect. Sa apat na araw na pananatili namin dito, it's worth the place and the hotel naman, hindi nga lang sa kasama dahil sobrang nakaka-annoy. Kung gaano siya kakulit doon,
-Rain's point of view-"Where have you been?" Nakamata pa rin ako sa kanya habang ito naman ay nangingiting nakatitig sa akin. "Anong ginagawa mo dito? Sinong kasama mo?""Relax, Rainy, I am here with a friend. Sinamahan ko siya sa isang business venture niya.""Bakit wala akong balita sa 'yo? It's been what?" Tanong ko at hinila ito paalis ng tower. Naghanap ako ng malapit na pwedeng maupuan. And when we're all set. Hinarap ko na naman ito."Two months, Rainy. It's been two months.""Ang daya mo. You didn't even said you were leaving that time." Inirapan ko siya kunwari."Bakit namiss mo ako?" Tukso nito at mahinang tumawa. "Knowing you--- hindi mo ako namiss. More on, nakahinga ka dahil walang nangungulit sa 'yo." Napakagat labi ako at kunwari ay napaisip. "Ay... pinag isipan pa talaga."Tumawa ako at mahinang hinampas ang braso nito. He's Jeronel. He's a friend and my suitor. Kahit sabihin kong kaibigan lang ang turing ko sa kanya ay ayos lang daw. Ang importante ay makasama niya l
-Rain's point of view- Akala ko ay magagalit siya sa akin from my revelation. Ayoko sanang sabihin iyon sa kanya pero ayoko din namang maglihim. He's the only person, who was there when I am in my lows. At ayokong magkaroon siya ng sama ng loob sa akin. So, I decided to tell him the truth. Saka, pansamantala lang naman ang kasal na naganap. It will end soon. Nasa isang restaurant kami at kumakain. He's smiling but I know something is off. Iba ang ngiti nito sa madalas kong makita. At ayoko ng ngiting nakikita ko ngayon. Isang ngiti na alam kong pilit. And I don't like the fact na kailangan niyang pekehin ang kanyang ngiti sa harap ko."Hey," mahinang tawag ko dito. Guiklt is eating me. "I'm sorry kung ngayon ko lang sinasbi sa 'yo ito. I just didn't remember you. Magulo ang lahat kaya wala ako sa tamang pag iisip. Please---" He cut me off"Just eat, Rainy. May oras para pag usapan ang mga ganyan bagay. For now, kumain ka muna at magpakabusog. You're starving, right? Ayaw mo naman
"Saan ka galing?" Napaigtad ako pagkasara ko ng pintuan. Ini-expect ko na ang galit niya pero hindi ko pala napaghandaan. "I said, saan ka galing?""Eh...""Saan ka galing." Napakamot ako ng aking ulo at dahan dahang humarap sa kanya. Nasa sofa ito at prenteng nakaupo. Seryoso ang kanyang mukha. Ni hindi mo kakikitaan ng kabaitan. "Don't make me repeat myself, again and again, Rain. Tatanungin ulit kita and I want an honest answer. Saan ka galing?" Napalunok ako at kinalma ang aking sarili. Hindi dapat ako matakot sa kanya dahil nagpaalam naman akong aalis ako. I message him earlier kaya wala talaga dapat akong ikabahala. "Wala ka kasi kanina, so, naisipan kong gumala. Nag ikot ikot sa mall diyan sa malapit. I texted you. Hindi mo ba natanggap?" Taas noo na akong naglakad papunta sa may kama at naupo doon. "Did you read my reply?" Napatanga ako dahil wala naman akong natanggap. Mabilis kong inilabas ang selpon sa loob ng aking bag. And that's when I saw messages and even missed ca
Panay ang dasal ko sa Diyos, na sana ay ayos lang ang mga anak ko. Na sana walang nangyaring masama sa kanila."How does it happen, Harve?" Hind8 mapakaling tanong ko habang lulan kami ng private plane. Hindi ko na inalam pa kung paano at saan niya kinuha ang eroplanong kinalululanan namin. Ang importante sa akin ngayon ay ang makita at malamang ayos lang ang mga anak ko." Hindi ko din alam. Hindi naging specific si Mom sa nangyari sa dalawa. Ang sinabi lang nila ay dinala nila ang dalawa sa hospital." Pari ito ay galatang nag aalala at kinakabahan. Panay din ang galaw nito sa kanyang upuan.Para na akong mababaliw sa kakaisip kung napaano ang mga anak ko. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na iniwan sila tapos ito pa ang mangyayari." I should've let them stay. Sana sinama ko na lang sila. Hindi sana mangyayari ito." Puno ng pagsisisi ang boses ko. Napahilamos pa ako ng aking mukha dahil sobramg frustrated na ako. We even contacted his parents pero hindi na sila sumasagot. Kaya mas n
Hindi naman masyadong delikado ang lagay ng dalawa. Buti na lang daw at konting tubig lang ang nainom ng isa, but Eros got more fluids. Mas matagal kasi ito sa tubig. Thank God at nakita sila agad bago sila lumubog sa tubig. Laking pasasalamat ko sa katulong na sumagip sa kanila. I got to thank her last time. Sinadya ko siyang puntahan sa bahay ng mga magulang ni Harve. But of course, sinigurado kong wala doon ang mga magulang niya. Gaya ng kuwento ng nagbabantay sa kanila. Iniwan lang daw nila saglit. At pagbalik daw nila, nagsisigawan na ang iba habang nililigtas ng isa ang dalawa. Tig isa sila ng yaya pero wala silang dalawa. Ang isa kumuha daw ng merienda ng mga bata at ang isa biglaan daw nanakit ang tiyan kaya tumakbo papuntang banyo. Binilinan daw naman nito ang dalawa, pero aksidente is aksidente. Sa totoo lang, hindi ko alam kung kanino ako magagalit. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Pero in the end, mas minabuti kong sisihin na lang ang sarili kaysa sa mga yaya nil