Lahat ng Kabanata ng Ring My Heart Mr Billionare: Kabanata 31 - Kabanata 40

After what happened, I need to unwind. Hinayaan ko ang unang pagkakataon na nakita ko siya kasama ang ibang lalake. Ang sweet nila ng araw na iyon. Pagkakamalan talaga sila ng ibang nakakakita. They are like lovers chatting, eating, walking and laughing."Peste!" Mura ko at naglakad papalabas ng hotel. Hindi ko na dinala ang sasakyan. Mas gusto kong maglakad lakad para mahimasmasan ang galit at inis ko. "Damn that man for ruining my mood. Okay na, eh. Akala ko hindi na sila magkikita pa. How dare him call my wife and threaten me that way. Subukan lang ng pesteng iyon! Isasako ko siya at iiwan sa gitna ng daan. Letse!" Inis na inis talaga ako ngayon. Ang sarap pa ng tawa ni Rain habang nakikipagkuwentuhan sa lalakeng katawag. Mga tawa na hindi ko man lang narinig simula ng magkita kaming muli. Even when we were in college. He didn't looked at me like he looked at that man. Mas may ibubuga naman ako sa lalakeng iyon. Macho pa ako at may abs. I am a billionaire. Tagapagmana. CEO ng kompa

Napapabuntong hininga na lang ako habang nakaupo sa kubo malapit sa dagat. Pinagmamasdan ko ang mag aama na nakatampisaw sa dagat. Makikita mo talaga ang kasiyahan sa kanilang mga mukha. Harve itself is a good father. Nakikita ko iyon simula nang makilala niya ang dalawa. He spoiled the two so much. Lahat ng luho ng dalawa ay binibigay niyo. Kahit nga ayaw tanggapin ng nga anak nito ay wala din sila magagawa. Laging linya ng daddy nila ay bumabawi lang siya sa taong hindi niya ito nakakasama. Mga laruan, sapatos, mga damit at marami pang iba. Lahat ng iyon ay binibigay ni Harve sa kanila. Walang pag aalinlangan at walang pagdadalawang isip. Iniisip ko na nga lang kapag natapos na ang pagpalanggap sa pagitan namin. Ano na lang ang mangyayari sa mga anak ko? Will he still treat them like he always do? O magbabago ito? "Ang lalim ata ng iniisip ng anak ko." Napabaling ako kay tatay. Hindi ko namamalayan ang kanyang paglapit. Iniabot nito ang baso na may lamang juice. Agad ko itong ina

She's f*cking irresistible! How can I not be seduced by the way she looks? Ang maganda niyang mukha at mahahabang pilikmata, sabayan mo pa ng mapupula nitong mga labi na ang sarap damhin at hagkan. How can I resist someone like her? D*mn! Such a beauty. Hindi ko naman balak na inisin o galitin siya kanina. It's just that, gusto kong makalapit sa kanya at umpisahang gawin ang ipinangako ko kay tatay. Tungkol naman sa sinabi ko kanina sa kanya na inuudyukan ako ni tatay--- that's all true. Tarantado ako pero hindi ako sinungaling. Kinausap talaga ako ni tatay kagabi ng masinsinan. Hinintay lang pala niyang makatulog ang mag iina ko bago niya ako ayain sa may kubo. Kinausap niya ako tungkol sa kagustuhan nitong magkaroon ulit ng apo. Kontento naman daw siya sa kambal, pero mas gusto niya ng madami para daw mas masaya. Isang basketball team daw ang gusto niya. Akalain niyo 'yon? I know how hard and painful giving birth is. Kaya ayaw ko namang mahirapan si Rain kapag nagkataon. Haba

-Harve's point of view-"Aray!" Reklamo ko nang diinan nito ang pagdampi ng bulak sa gilid ng aking labi. Sinasadya ata nitong diinan ang pagdampi. "Hinay hinay lang naman, babi. Ang sakit."Napapangiwi ako sa bawat pagdampi ng bulak sa aking mga sugat sa mukha."Sino ba naman kasi ang may sabi sa 'yo na mag ala superman ka doon? Aber?" Galit na saad niya at medyo ginaanan na nito ang paggamot ng aking mga sugat. Siguro naawa din ito sa panay kong pagngiwi. "Akala mo naman kasi ay kayang kaya mo ang apat. Ano ka? Si lastikman na din at kayang kayang ilagan ang mga suntok at tadyak nila? Hay naku. Pasalamat ka at may umawat sa inyo. Ngayon, problema tuloy ang dala ng pagpatol mo sa mga hinayupak na manyak na iyon. Imbes na nag eenjoy tayong magbakasyon. Ayon, sa baranggay ang bagsak natin. Padalos dalos ka kasi ng desisyon, Harve, eh. "Hindi maipinta ang kanyang mukha habang nanenermon. Hindi ko naman kasi aakalain na may mga kasama ang gagong iyon. Nakapokus na kasi ang mata ko kay

Napakatagal at napakabagal ang takbo ng oras sa mga panahong kami na lang tatlo ang naiwan sa probinsiya. Nang araw na kausap nito si Jordan, nagpaalam din ito na uuwi na dahil gaya ng sinabi ni Jordan--- marami nga silang problema na dapat solusyonan.At siyempre, dumating na din ang araw ng pag uwi namin sa Manila. Mahirap man pero kailangan. Matagal tagal na din kasi ang isang buwan na inilagi namin sa probinsiya na dapat ay dalawang linggo lamang. Napa- extend kami ng sobra dahil na rin sa kagustuhan naming maisama si tatay. Pero nagawa ko na ang lahat pero ayaw pa din niya. He wanted to stay kaya wala talaga akong magawa. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin para mapa-oo ko si tatay na sumama sa amin. Lahat na ng pamimilit ay nagawa na naming mag iina--- waepek pa din.Ang lagi nitong sagot sa akmin ay ayaw niya iwang mag isa ang alaala ni nanay. He was tied on nanay's memories. Maski ako, madami akong alaala sa kanya sa lugar na iyon. Hindi naman kasi porke't umalis ak