All Chapters of He Hates Me But He Loves Me: Chapter 51 - Chapter 60

"Pagbuo ng mga Pangarap" Marina POV Mabilis na lumipas ang mga araw, at tila unti-unti nang natutupad ang mga pangarap namin ni Sebastian. Hindi ko inakala na darating ako sa puntong ito ng buhay—masaya, puno ng pagmamahal, at higit sa lahat, kasama ang lalaking itinakda para sa akin. Isang umaga, habang abala ako sa pag-aalaga ng mga halaman sa garden ng mansion, lumapit si Sebastian sa akin. May dala siyang tasa ng kape at isang matamis na ngiti. "Mahal, alam mo bang sobrang blooming mo ngayon?" biro niya, sabay abot ng kape sa akin. Napangiti ako. "Ano na naman ang pakulo mo, Seb? May kailangan ka na naman siguro." "Wala naman," sagot niya, sabay halik sa noo ko. "Gusto ko lang makita ang asawa ko na masaya." Napailing ako, pero hindi ko maitago ang kilig. Totoo pala ang sinasabi nilang kapag mahal ka ng isang tao, gagawin niya ang lahat para makita kang masaya. --- Third POV Sa hapon ding iyon, nagkaroon ng maliit na pagtitipon sa mansion. Kasama nila ang pamil

Kabanata 60 “Sa Loob ng Ospital” (Marina POV) Nagmamadali kaming dumating sa ospital, sakay ng ambulansya. Hindi ko magawang alisin ang tingin ko sa katawan ni Tatay na nakahiga sa stretcher, nakakabit sa kanya ang oxygen mask habang mino-monitor ng mga paramedic ang kanyang vital signs. "Tay… kapit lang, ‘wag mo kaming iiwan…" bulong ko habang mahigpit na hawak ang kamay niya. Ramdam ko ang init ng palad ni Sebastian na nakapatong sa balikat ko, nagbibigay ng kahit kaunting lakas sa gitna ng matinding kaba na nararamdaman ko. Pagdating namin sa ospital, agad na sinalubong kami ng mga doktor at nurse. "ICU! Dalhin agad sa ICU!" sigaw ng isang doktor. "Mahal, magiging okay si Tatay," bulong ni Sebastian sa akin, pero ramdam ko ang tensyon sa boses niya. Hinayaan kong dalhin ng mga nurse si Tatay sa loob ng emergency room. Naiwan kaming dalawa ni Sebastian sa labas, hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha ko. "Bakit nangyari 'to? Paano nasunog ang bahay namin?" m

"Ang Pinakamagandang Regalo" (Third Person POV) Lumipas ang mga araw, at dumating na ang pinakahihintay na sandali—ang pagsilang ng anak nina Marina at Sebastian. Sa loob ng ospital, punong-puno ng tensyon si Sebastian habang naglalakad-lakad sa labas ng delivery room. Paulit-ulit niyang sinusubukang kumalma, pero hindi niya mapigilan ang kaba. "Sebastian, hijo, umupo ka muna at magpahinga," sabi ni Nanay Gloria, na hindi rin mapakali. Umiling si Sebastian. "Hindi ko kaya, Nay. Gusto kong siguraduhin na ayos lang si Marina." --- Ang Pagsilang ng Kanilang Anak Ilang oras pa ang lumipas bago tuluyang narinig ni Sebastian ang munting iyak ng isang sanggol mula sa loob ng delivery room. Napahinto siya, tila hindi makapaniwala. Lumabas ang isang doktor at ngumiti sa kanya. "Congratulations, Mr. Monteclaro. Isang malusog na baby boy ang isinilang ng asawa mo." Nanghina ang tuhod ni Sebastian sa sobrang tuwa at pananabik. Halos hindi siya makahinga sa labis na emosyon. Ag

Sa paglipas ng panahon, lumaki si Santino Gabriel Monteclaro na isang matalino, mabait, at responsableng bata. Dahil lumaki siyang napapalibutan ng pagmamahal mula sa kanyang pamilya, lumaki rin siyang palakaibigan at madaling pakisamahan. Sa lahat ng kaibigan niya, may isang taong pinakamalapit sa kanya—si Luna Estrella, ang anak ng matalik na kaibigan ng kanyang ina. Magkaiba man ang kanilang ugali, hindi maikakailang hindi kumpleto ang isa nang wala ang isa. Si Santino ay tahimik, seryoso, at madalas pinag-iisipan ang bawat kilos niya. Samantalang si Luna ay masayahin, palabiro, at laging may pakana ng kung anu-anong kalokohan. Ngunit sa kabila ng kanilang pagkakaiba, hindi nila maitatanggi na sila ang unang takbuhan ng isa't isa sa tuwing may problema o tuwing gusto lang nilang may makasama. Palagi silang nagshi-share ng halos lahat—mga sikreto, pangarap, at maging pagkain. Pero kung may isang bagay na hindi nila kailanman napagkasunduan, iyon ay ang pag-ibig. "Alam mo, Sa

LUNA ESTRELLA'S POV Bumuntong-hininga ako bago humiga sa kama. Pagod ako, pero hindi ako dalawin ng antok. Sanay akong laging kasama si Santino. Sa tuwing may free time siya, magkasama kami—sa canteen, sa library, kahit sa walang kwentang lakad sa hallway. Pero ngayon… magbabago na ba ang lahat? Napatingin ako sa kisame. Ano ba ang gagawin ko bukas sa school? Ngayon na may ibang kasama si Santino, paano na ako? Napailing ako at pinilit ipikit ang mga mata. Hindi ko dapat iniisip ‘to. Masaya siya, ‘di ba? Dapat masaya rin ako para sa kanya. Pero bakit parang may kung anong kulang? THIRD PERSON POV Habang inaayos ni Luna ang kanyang gamit bago umalis, napansin ng kanyang mama ang kakaibang katahimikan nito. "Luna, anak, okay ka lang ba?" tanong ng kanyang ina habang naghahanda rin para sa trabaho. Ngumiti siya at pilit na tumango. "Ayos lang po ako, Ma. Mauna na po ako sa school." Napansin ng kanyang ina na hindi na siya hinihintay ni Santino tulad ng dati. Alam