All Chapters of He Hates Me But He Loves Me: Chapter 61 - Chapter 70

LUNA’S POV Pagdating ko sa school, agad akong sinalubong ni Jake. Naka-ngiti siyang lumapit at inakbayan ako. "Good morning, Luna! Sabay na tayo sa cafeteria? May bago raw silang tinitindang milktea doon." Napangiti ako. "Sige, pero sagot mo." Napahalakhak si Jake. "Gano'n? Mukha yatang gusto mong manlibre ako ngayon, ah?" Sasagot pa sana ako nang biglang napahinto si Jake at tumingin sa isang direksyon. "Aba, nariyan pala si bossing." Napalingon ako at nakita ko si Santino kasama ang girlfriend niya. Magkahawak-kamay ang dalawa habang may sinasabi ang babae sa kanya, pero halata sa mukha ni Santino na hindi ito nakikinig nang maayos. Ngumiti ako. "Oh, nariyan na ang lovebirds." Pero nang tumama ang tingin ko kay Santino, imbes na ngitian din niya ako pabalik, isang malamig na tingin lang ang isinagot niya. Para bang naiinis siya… o may bumabagabag sa kanya. Nagtaka ako. Bakit parang ang sungit niya? Dati naman, kahit may girlfriend siya, hindi niya ako tinitingnan n

Habang naglalakad sila sa plaza, napadako ang tingin ni Luna sa isang vendor na nagbebenta ng iba't ibang klase ng pagkain. Napahinto siya at biglang tinapik si Santino. "Tingnan mo ‘yon oh," turo niya sa isang stall na may nakahilerang mahahabang saging na binalot ng caramelized sugar. "Ang laki, ‘no?" Napahinto si Santino at tumingin sa direksyon na tinuturo ni Luna. Pagtingin niya sa saging, napangisi siya. "Mahilig ka pala sa mahahaba, Luna." Napakunot-noo siya. "Ha?" Lumingon si Santino sa kanya na may mapanuksong ngiti. "I mean, sa pagkain. Mahilig ka pala sa mahahabang pagkain." Namula si Luna at mabilis siyang bumawi. "Duh, anong iniisip mo?!" kinuha niya ang isang stick ng banana cue at sinadya niyang dahan-dahang kagatin ito habang nakatingin kay Santino. "Tingnan mo, ang sarap pa." Napakagat-labi si Santino at umiling habang tumatawa. "Luna, kung hindi kita kilala, iisipin kong sinasadya mo ‘yan." Sinamaan siya ng tingin ni Luna pero halatang aliw na aliw ito

Luna POV "Hindi na muna kita lalapitan, Santino." Mahina lang ang bulong ni Luna sa sarili habang patuloy siyang naglalakad pauwi. "Kung lakas-loob kitang kausapin, baka buong eskwelahan pa ang magalit sa akin. Ayoko ng gulo." Pagkarating niya sa mansion, nagbuntong-hininga siya at pumasok sa quarters ng mga kasambahay. Akala niya ay makakapagpahinga na siya, pero agad siyang tinawag ng kanyang mama. "Luna, anak, pakilagay nga ang mga nilabhan kong damit ni Santino sa kwarto niya," utos nito habang abala sa paghuhugas ng pinggan. Nanlaki ang mga mata ni Luna. "Ha? Bakit ako? Eh, hindi ba pwedeng ikaw na lang, Ma?" "Huwag ka nang makulit. Abala ako rito, saka mabilis lang ‘yan. Wala naman si Santino sa kwarto niya, nasa baba pa ‘yon," sagot ng kanyang ina bago siya sinenyasan na dali-dali nang tapusin ang gawain. Wala nang nagawa si Luna kundi kunin ang mga damit at umakyat sa ikalawang palapag ng bahay. Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa kwarto ni Santino, pilit pinapa

Luna’s POV Pagkapasok ko sa kwarto, agad akong dumapa sa kama at tinakpan ang mukha ko ng unan. Ano ba ‘yon?! Ramdam ko pa rin ang init sa mukha ko habang paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang nangyari kanina sa loob ng closet. Bakit kasi ang lapit niya? Napapikit ako nang mahigpit habang naaalala ko kung paano halos magkadikit ang katawan namin ni Santino. Ang init ng katawan niya, ang bango niya, at higit sa lahat—ang katawan niya! Napahiga ako nang diretso at hinampas ang unan. Sht! Bakit ako kinikilig?! Hindi pwede ‘to!* Pero kasabay ng kilig, may inis din akong nararamdaman. Kasi pagkatapos ng lahat ng ‘yon, nakita ko siyang naghahalikan sila ni Denise. Ano ba naman ‘yun, Luna! Kahit kailan, hindi ikaw ang pipiliin ni Santino! Tama na ‘tong ilusyon mo! Pero kahit anong pilit kong itanggi, hindi ko maalis ang kakaibang pakiramdam sa loob ng puso ko. Paano kung... talagang mai-in love na ako sa kanya? "Hindi… Hindi ako pwedeng ma-in love sa kanya." Napalunok ako haba

Napakurap si Luna at agad na umiwas ng tingin kay Santino. Hindi niya alam kung tama pa ba ang ginagawa nila—ang mga titig na iyon, ang tahimik na espasyong bumabalot sa kanila, at ang hindi maipaliwanag na tensyon sa pagitan nila. "Santino... hindi pwede," mahina niyang sabi, pilit na kinakalma ang sariling damdamin. "May girlfriend ka na. Ayaw kong makasira ng relasyon." Napabuntong-hininga si Santino, pero hindi niya inalis ang titig niya kay Luna. "Ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko ngayon, Luna? Sa tingin mo ba, kung talagang mahal ko si Denise, nandito ako ngayon kasama mo?" Napalunok si Luna. Gusto niyang magalit. Gusto niyang pagalitan si Santino dahil sa pagiging pabaya sa relasyon nito, pero mas nagagalit siya sa sarili niya. Dahil bakit siya kinakabahan? Bakit parang mas gusto niyang manatili rito kaysa lumayo? "Santino, tama na," mariin niyang sabi, kahit pa ang sariling puso niya ay parang sumisigaw ng kabaligtaran. "Hindi ko kayang—" Bigla siyang natigilan nan