Lahat ng Kabanata ng Unforgettable One Hot Night : Kabanata 61 - Kabanata 70

Celeste’s Point Of ViewUmiikot ang isip ko habang nakatitig sa screen. Ang imahe ng pulang lingerie ay nakatatak sa aking isipan. Ang walang alintanang kapayapaan ng bakasyon ay biglang naglaho, napalitan ng bumibigat na kaba.“M–Ma, sigurado akong may koneksyon ito…”sabi ko, bahagyang nanginginig ang boses ko. “Pero… bakit ngayon? Bakit may magpapadala nito?”Lumambot ang boses ni Mama, pero narinig ko ang alalahanin sa kanyang mga salita. “Hindi ko alam, anak. Pero sino man siya… alam niya ang ginagawa niya. Personal ito.”Bumigat ang bawat salita niya. Hindi ito basta-bastang biro. Sino mang nagpadala ng litrato na ito, alam niya ang kahulugan nito—alam niya kung ano ang ginawa ng viral na larawan sa akin.Napabuntong-hininga ako, bahagyang nanginginig ang mga daliri ko habang hinahaplos ang mga sentido ko. “Ma, akala ko tapos na ‘yung gulong iyon. Akala ko pwede ko na itong kalimutan…”“Alam ko, Celeste…” malumanay niyang tugon. “Pero hindi nakalilimot ang internet. Hindi patas,

Idris Point of ViewNang makita kong dumating ang police car, ay kaagad akong lumapit sa kanila. Tinawagan ko sila kaagad kanina matapos ipakita sa akin ni Celeste ang regalo para sa kaniya. Ang laman nit0… isang putol na daliri ng babae. Para itong eksena mula sa isang bangungot.Paano nagagawa ng isang tao ang ganito kabaliw? At bakit si Celeste ang tinarget?Habang sinisimulan ng mga pulis ang imbestigasyon—kinukunan ng fingerprints at iniimpake ang nakakakilabot na ebidensya—nanatili akong malapit kay Celeste, na nakaupo sa sofa at nanginginig. Maputla ang kaniyang mukha, at malaki ang kaniyang mga mata sa takot. At bigla na lang siyang bumigay—humagulhol, patuloy ang mga hikbi habang ang kaniyang katawan ay isinubsob niya sa aking dibdìb.“Bakit? Bakit ako? Sino ang gagawa nito?” umiiyak niyang tanong sa pagitan ng mga hikbi, habang nanginginig ang kaniyang boses. “Ano ang ibig sabihin nito? Ano ang gusto nilang mangyari sa akin?”Ang makita siyang ganito—mahina, natatakot—ay nap

Celeste’s Point of ViewNang bumalik sina Idris at Stella, parang dinala nila ang iba't-ibang restaurant sa loob ng kwarto ko sa ospital. Ang malamig at malinis na espasyo ay biglang napuno ng buhay—mga tray ng pagkain mula sa iba't ibang restaurant, at ang halimuyak ng bawang, mga pampalasa, at tamis ay naghalo sa hangin. Saglit akong natulala, nakaupo lang, nakadilat ang mga mata, sinusubukang intindihin ang biglaang kaguluhan.Tumawa si Stella sa reaksyon ko, habang inilapag ni Idris ang pagkain, binigyan ako ng isa sa kanyang bihirang, malumanay na ngiti.“Akala ko gutom ka na.” kibit balikat nitong sambit.Natawa na lamang ako at napailing.Sabay kaming kumain nang tahimik, pero ang isip ko ay naglalakbay. Ang usapan na kailangan naming pag-usapan ay parang isang kati na hindi ko maabot.Nang maubos na ang mga plato at nakaalis na sila Mama at Stella upang bumalik sa unit na inookyupahan namin, ay bumaling sa akin si Idris, at ang mga mata niya mula sa init ay naging seryoso. “K

Idris Point of ViewHabang nakahiga ako kasama si Celeste sa aking mga bisig, hindi ko maiwasang makaramdam ng halo-halong emosyon—kasiyahan, init, at isang malalim na pakiramdam ng responsibilidad. Ang paraan ng pagkakaakit niya sa akin kanina, ang kanyang pagiging wild, ang kanyang passion, iniwan akong walang hininga. Para itong surreal, na nagbahagi kami ng ganoong sandali sa ospital. Ngunit heto kami ngayon, magkayakap, at hindi ko maisip na gustuhin pa maging sa ibang lugar.Ang paghinga niya ngayon ay maayos, ang kanyang katawan ay nakahiga nang payapa laban sa akin, natutulog nang mahimbing. Tinitigan ko siya ng ilang saglit, pakiramdam ko’y napakaswerte na ako ang narito upang alagaan siya, upang ipadama sa kanya ang seguridad sa gitna ng kaguluhan na kinasasangkutan namin.Biglang nag-vibrate ang telepono ko. Kumislap ang pangalan ni Warren sa screen. Dahan-dahan kong inalis ang braso ko kay Celeste, siniguradong hindi ko siya magigising, at bumangon mula sa kama. Tahimik an

Nakatayo si Celeste sa veranda, mabigat ang puso niya. Habang tumutulo ang mga luha sa kanyang mukha, bawat patak ay isang halong takot at tila walang magawa.“Celeste…” Lumapit si Idris, malumanay ngunit matatag ang boses. Inakap niya ito ng mahigpit, hinila palapit sa kanyang dibdib. “Magiging maayos ang lahat.”Umiling si Celeste, nanginginig ang boses. “Hindi naman siya siguro mapapahamak sa poder ni Grandpa? Sa totoo lang hindi ko kayang basta na lang siyang pakawalan ng ganito.”“Alam kong mahirap,” tugon ni Idris, pinahigpit ang yakap na para bang nais nitong protektahan si Celeste mula sa lahat ng panganib ng mundo. “Pero ang pagsigurong ligtas siya ay nangangahulugan ng mahihirap na desisyon. We need to trust Grandpa.”“Tiwala?” Tumingala si Celeste sa kanya, pulang-pula ang mga mata. “Paano ako magtitiwala kung hindi ko alam kung kailan ko siya makikita ulit? Paano kung… paano kung hindi na siya bumalik?” parang praning kong sambit.Napabuntong-hininga si Idris, nag-aalalang