All Chapters of Unforgettable One Hot Night : Chapter 41 - Chapter 50

Nang kapwa sila dumating sa hospital ay dumiresto kaagad si Idris sa kaniyang opisina at saka niya tinawagan si Warren saka niya pinapunta sa hospital.“What’s up? Bakit ang aga mo yata akong gustong makita?” nakanagiti pa nitong salubong nang dumating ito.“May importante sana akong ipapagawa sa ‘yo.” seryoso namang sambit ni Idris.Napakunot ng noo si Warren. “Is that really important? Ano ba ‘yon?”Inilabas ni Idris ang isang brown envelope na naglalaman ng information about Kayden Gho.“Kayden Gho?Talagang hindi mo palalampasin ang bagito na ‘to?” pabiro pang sambit ni Warren.Umiling si Idris. “Hindi talaga, dahil hindi maganda ang pakiramdam ko sa tao na ‘yan. Kanina lang pagpunta namin dito ni Celeste ay tila balisa at takot siya, na tila ba may sumusunod sa amin.”Sumeryoso si Warren. “Baka may pagka-psycho ang lalaki na ‘to. Anong gusto mong gawin ko?”“Mas maganda siguro ay sa atin na lang muna ‘to, huwag mo muna banggitin sa grupo. Simula ngayon ay gusto kong sundan mo siya

“Damn it! Find Celeste now! I will kill you all kapag hindi niyo siya mahanap!” malakas na sigaw ni Idris mula sa kabilang linya, na siyang tauhan niya.Malakas na hinampas niya ang dalawang kamay sa lamesa, at itinapon ang mga gamit na naroon. He can't find Celeste, wala ito sa CCTV, wala sa duty niya, at halos ilang beses na niyang tinatawagan ang cellphone nito ngunit hindi ito nagri-ring. Paulit-ulit na cannot be reach ang kaniyang naririnig.And he's fvcking tired hearing it!“What happened? Wala ba siyang nasabi sa ‘yo na pupuntahan niya? O baka naman may pinag-awayan kayo?” tanong ni Klint, na hindi malaman kung hihinahon din ba o mag-aalala dahil ang buong hospital ay napapalibutan ngayon ng mga tauhan ni Idris.Napatiim bagang si Idris. “We are okay. Wala kaming pinag-awayan, at wala siyang nabanggit na pupuntahan. Iba ang kutob ko. Masama ang kutob ko. Tang’na, kapag may nangyaring masama sa kaniya hindi ko ‘yon palalampasin!”Sabay na napatingin si Idris at Klint nang dumat

Celeste's Point Of ViewI stares at him, at tila natulos ako sa aking kinatatayuan.“W-What? Marry you now? Just like that?” tanong ko.“Yes, just like that. I don’t care what anyone thinks. I want you as my wife.”Napailing ako. “But it’s not that simple, Idris. This isn’t just about us. Bakit parang ang dali sa ‘yong sabihin ang salitang ‘kasal’?”Napabuntong hininga si Idris. “No, it is about us. It’s always been about us, Celeste. Madali sa akin sabihin at alukin ka ng kasal kasi ‘yon ang gusto kong mangyari.”“You don’t understand. If they find out... if they know who I am…”He cups my face gently. “I don't care who knows, and you shouldn't either. This is our life, not theirs.”Ang kaniyang haplos ay mainit at nakaaaliw, ngunit ito ay nagpapalakas lamang ng kabaligtaran sa loob ko. Naramdaman kong tumulo na naman ang mga luha ko. Kuhang-kuha niya talaga kung paano ako mapapaamo.“Idris... Alam mo kung paano mo ako nakilala… K–Kung paano tayong unang nagkita. Isa akong bayarang

Celeste's Point of ViewWe stood in the hallway, the hospital's clinical lights casting a harsh glow on the reality that now faced us. Lalong lumakas ang mga bulungan at usap-usapan ng mga tao sa paligid namin– na natitiyak kong kinukutya na nila ako at kung ano-ano na ang sinasabi nila sa akin na hindi maganda.My heart pounded in my chest, each beat echoing the dread that was slowly consuming me. And then, Idris's phone rang. Makikita sa screen ng cellphone nito ang pangalan ni Grandpa.Lalong bumilis ang tibok ng puso.Idris glances at the screen, and his jaw tightening. “It's him. Grandpa is calling…”I swallowed hard, fear gripping my chest. Ito ang usapan na kinatatakutan ko. Grandpa was not just Idris's family; he was the Gozalo’s legacy, a man whose opinion carried weight that could make or break us.“Y–You should answer it… B–Baka may kailangan siya sa ‘yo.” sambit ko kahit alam ko naman kung saan patungkol at kung bakit ito tumawag.Idris nodded, his expression hardening as

Celeste’s Point of ViewNabalot ng kathimikan ang buong byahe namin ni Idris. Tila ba kapwa namin ramdam ang pagod dahil sa nangyaring confrontation kanina. As we pulled into the driveway, Stella was already at the door, her small face lighting up with excitement as she rushed out to greet us. Ito ‘yung matatawag kong pahinga.Idris and I exchanged a glance, a silent agreement to put aside our day na medyo intense at nakaka-stress.Stella bouncing on her toes. “Mommy, Daddy, you're home! I made a picture for you!” salubong nito sa amin.I forced a smile, kneeling down to hug her tightly, the warmth of her little arms grounding me in this fleeting moment of peace. Bukod kay Idris na isa sa mga charging station ko, mas lakas ko si Stella. Whatever battles lay ahead, they could wait. For now, this was what mattered—our family.Idris kneels down beside ours. “A picture, huh? Let's see what our little artist made. Dapat guwapo si Daddy dyan, ah!” nakangiting sambit ni Idris.“Hindi lang ba