All Chapters of Unforgettable One Hot Night : Chapter 51 - Chapter 60

Celeste's Point of View“Puwede mo ba akong hintayin? Pupunta lang ako ng restroom.” paalam ko kay Idris.“Gusto mo samahan na kita?” tanong nito.Umiling ako. “Hindi na, iihi lang naman ako. Ako na lang, dito ka na lang hindi naman ‘yon malayo rito.” sabay ngiti ko. Napansin ko na medyo nag-aalala siya, that's why I tap his shoulder. “Okay lang ako, promise.” paninigurado ko.“Alright. I’ll just wait you here.” sa wakas ay tugon nito.I made my way to the restroom, feeling the weight of Idris's gaze on my back as I walked away. Hindi naman talaga ako iihi. I just needed a moment alone, away from the stares and the whispers, a place to breathe. Nang buksan ko ang pintuan nang restroom ay hindi ko inaasahan na may mga estudyante pala. The echo of laughter hit me, followed by a silence that made me nervous.Three of my classmates were there, standing in front of the mirror. Nagkatinginan kami mula sa reflection ng salamin, and I saw it—the mockery, the judgment. They exchanged glances,

Kayden’s Point Of View Habang pinagmamasdan sina Celeste at Idris sa siwang ng pinto, naramdaman ko ang baluktot na kasiyahan na sumiklab sa aking dibdib. Ang tensyon sa pagitan nila, ang bigat ng stress sa kanilang mga mata—lahat ng ito ay eksaktong ayon sa plano ko. Matagal ko nang pinapanood si Celeste na bumubuo ng bagong buhay, nakatayo sa tabi ng isang tao na walang alam sa totoo niyang pagkatao. “Ano ba ang akala nila? Iyon lang ang tinatagong pagkatao ni Celeste?” Nagsimula ang lahat kay Jovy. Ang matalik na kaibigan ni Celeste, ang nag-iisang tao na dapat sana'y nag-ingat sa mga sikreto niya. Pero may mga kahinaan si Jovy—mga insecurities na kaya kong samantalahin gamit ang tamang mga salita at tamang dami ng pang-akit. Bumalik sa aking alaala ang unang beses ko siyang napaikot. “Talaga bang gusto mong tulungan ang kaibigan ko?” “Oo, alam naman natin na nahihirapan siya sa poder ni Idris ‘di ba?” Tumango ito. “Oo, that's what I know…” “Then, help me to help he

Sammy’s Point of ViewMula sa sandaling pumasok ako sa locker room, alam kong may mali. Mabigat ang kapaligiran, puno ng enerhiyang nagdudulot ng kilabot sa batok ko. Tahimik akong pumasok, napansin sina Celeste at Nurse Chie na nagtatalo. Nasa mukha ni Nurse Chie ang ekspresyon niya—malupit, puno ng kasiyahan, para bang tinatamasa niya ang bawat salitang binabato niya kay Celeste.Tumayo ako sa isang sulok, nang hindi napapansin, hawak ang cellphone sa aking bulsa. Habang patuloy si Nurse Chie sa kaniyang mga pang-iinsulto, naramdaman kong kumukulo ang galit sa loob ko. Paano niya nagagawang pagtawanan si Celeste ng ganito? Mali ito. At kailangan itong itigil. Hindi ko na pinag-isipan pa, kinuha ko ang telepono at nagsimulang mag-record.Bawat salitang sinasambit ni Nurse Chie, bawat mapanirang ngiti, lahat ito ay nai-record. Alam kong delikado ito, ngunit hindi ko kayang hayaan si Celeste na lumaban mag-isa. At may karapatan si Idris na malaman kung ano ang nangyayari sa loob ng kan

Celeste’s Point of ViewAng mga araw ng aking suspensyon ay ilang linggo na rin. Ginugol namin ang aming mga araw sa hardin, nagdodrowing, naglalaro, o simpleng nagbibilad sa araw. Ayos na rin ang ganito dahil nagkaroon ako ng oras para sa anak ko.Laging umuuwi si Idris na pagod, ngunit hindi niya nakakaligtaang yakapin ako, binubulong ang mga salitang pampalakas-loob. Siya ang aking angkla sa bagyong ito. Ngunit para bang hindi pa rin ako mapakali at nakakaramdam ako ng takot. Isang takot na ang katahimikang ito ay pansamantala lamang.Ang kabang iyon ay tila nangyari, isang hapon nang tumunog ang doorbell. Natutulog si Stella, kaya't ako ang nagpunta sa pintuan, iniisip ko na isang delivery o marahil isa sa mga kaibigan ko o ni Idris. Ngunit sa halip, harap-harapan akong humarap sa isang babaeng kumikislap ng kumpiyansa at paghamak.I didn't expect her to come. It was Fatima– Idris ex-girlfriend na sa pagkakatanda ko ay hindi naging maayos ang huli naming pagkikita.“Look who’s he

Kayden’s Point of ViewMahaba ang gabi at ang aking pagkabigo ay kumakain sa akin na parang isang sugat na hindi maghilom. Naglalakad ako sa maliit at madilim na kwarto, nakahandusay ang pekeng mukha sa lamesa. Paalala ito kung gaano ako kalapit, ngunit kung gaano rin ako kalayo sa tagumpay.Pinipigil ko ang aking mga kamao, nararamdaman ang bigat ng pagkadismaya na bumabalot sa akin.Ang anak ni Celeste— kamukhang-kamukha niya, may kaunting bakas lamang ni Idris. Nakakapangilabot ang pagkakahawig, at ito’y nagpukaw ng kung anong madilim at masidhi sa loob ko. Hindi ko matanggal ang pakiramdam na naging masyado akong padalos-dalos. Pero hindi nawawala ang pagkasabik sa loob ko.“Dapat binilisan ko, dapat itinuloy ko na.” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa labas ng bintana, sa malamig at walang buhay na gabi.Nakikita ko pa rin ang batang natutulog, walang kamalay-malay sa aking presensya, ilang hakbang lang ang layo. Ang hangaring mapalapit pa, upang pagmasdan ang bawat detalye