Celeste’s Point of ViewAng umagang liwanag ay marahang dumaan sa bintana ng kusina, nagbibigay ng mahinang liwanag sa buong silid. Naglalakad-lakad si Idris, ramdam ang kaniyang pagkainis.I know this day would come. Matapos ang hindi inaasahang pagbisita ni Kayden kahapon, oras na lang ang hinihintay bago ako harapin ni Idris.Kagabi kasi bago pa kami matulog ay nakatanggap pa ako ng message galing kay Kayden.“Good night, Celeste. I hope we can be together… again… I miss you…” iyon ang nakalagay sa text na siyang nabasa naman ni Idris.At ngayon ay mukhang hindi nga talaga maganda ang timpla ng umaga nito.“Celeste, kailangan nating pag-usapan si Kayden.” panimula ni Idris.Ibinaba ko ang tasa ng kape ko, at naghahanda sa sarili. Hindi maiiwasan ang pag-uusap na ito, ngunit hindi ibig sabihin ay magiging madali ito. Tumigil sa paglalakad si Idris, humarap sa akin nang nakatipon ang kaniyang mga braso. Ang kaniyang mga mata ay madilim, parang bagyong kumukulo sa loob niya.“Bakit si
Sammy’s Point of ViewMula sa sandaling pumasok ako sa locker room, alam kong may mali. Mabigat ang kapaligiran, puno ng enerhiyang nagdudulot ng kilabot sa batok ko. Tahimik akong pumasok, napansin sina Celeste at Nurse Chie na nagtatalo. Nasa mukha ni Nurse Chie ang ekspresyon niya—malupit, puno ng kasiyahan, para bang tinatamasa niya ang bawat salitang binabato niya kay Celeste.Tumayo ako sa isang sulok, nang hindi napapansin, hawak ang cellphone sa aking bulsa. Habang patuloy si Nurse Chie sa kaniyang mga pang-iinsulto, naramdaman kong kumukulo ang galit sa loob ko. Paano niya nagagawang pagtawanan si Celeste ng ganito? Mali ito. At kailangan itong itigil. Hindi ko na pinag-isipan pa, kinuha ko ang telepono at nagsimulang mag-record.Bawat salitang sinasambit ni Nurse Chie, bawat mapanirang ngiti, lahat ito ay nai-record. Alam kong delikado ito, ngunit hindi ko kayang hayaan si Celeste na lumaban mag-isa. At may karapatan si Idris na malaman kung ano ang nangyayari sa loob ng kan
Celeste’s Point of View Habang paparada kami ni Idris sa driveway, ay napansin kong nakaparada ang sasakyan ni Mama sa labas. Galing siya sa bakasyon kasama ang mga kaibigan niya, kaya wala siya rigo nang ilang araw. Bumagsak ang puso ko. Alam kong darating ang sandaling ito—ang pagharap, ang mga tanong, ang sakit sa kaniyang mga mata. Ninais kong ako ang magsabi sa kaniya, na ipaliwanag ang lahat ayon sa aking mga salita. Ngunit huli na ang lahat. Kumalat na ang balita na parang apoy, at nalaman niya ang tungkol sa nakaraan ko sa pinakamasakit na paraan. Hinawakan ni Idris ang kamay ko bago kami bumaba ng kotse. Huminga ako nang malalim, pinatatag ang loob ko. Wala nang atrasan. Naglakad kami papunta sa pinto, at nang buksan ko ito, naroon siya, nakaupo sa sofa, nakatingin sa sahig. Tumingin siya sa akin, at ang sakit sa kaniyang mga mata ay parang patalim sa dibdib. “M–Mama…” “Totoo ba ang mga nalaman ko, Celeste?” iyon kaagad ang naitanong niya sa akin. Nilunok ko na
Celeste’s Point of ViewAng mga araw ng aking suspensyon ay ilang linggo na rin. Ginugol namin ang aming mga araw sa hardin, nagdodrowing, naglalaro, o simpleng nagbibilad sa araw. Ayos na rin ang ganito dahil nagkaroon ako ng oras para sa anak ko.Laging umuuwi si Idris na pagod, ngunit hindi niya nakakaligtaang yakapin ako, binubulong ang mga salitang pampalakas-loob. Siya ang aking angkla sa bagyong ito. Ngunit para bang hindi pa rin ako mapakali at nakakaramdam ako ng takot. Isang takot na ang katahimikang ito ay pansamantala lamang.Ang kabang iyon ay tila nangyari, isang hapon nang tumunog ang doorbell. Natutulog si Stella, kaya't ako ang nagpunta sa pintuan, iniisip ko na isang delivery o marahil isa sa mga kaibigan ko o ni Idris. Ngunit sa halip, harap-harapan akong humarap sa isang babaeng kumikislap ng kumpiyansa at paghamak.I didn't expect her to come. It was Fatima– Idris ex-girlfriend na sa pagkakatanda ko ay hindi naging maayos ang huli naming pagkikita.“Look who’s he
Idris Point of ViewMas malamig kaysa karaniwan ang opisina ko, ang dating kalmado ay napalitan ng pakiramdam ng pangangailangan at galit. Nakaupo ako sa likod ng aking mesa, ang mga daliri ko’y walang tigil na tumutuktok sa makintab na kahoy.Sa harapan ko, si Warren ay muling sinusuri ang footage mula sa mga CCTV camera sa paligid, ang mukha niya ay seryoso sa konsentrasyon. Matagal ko na siyang pinagkakatiwalaan bilang kaibigan, isang taong kayang magbuklat ng mga lihim na nakabaon sa mga patong ng pandaraya.Matapos ang nangyari sa bahay, alam kong hindi ko ito pwedeng palampasin. May naglakas-loob na pasukin ang aming tahanan, upang bantaaan ang aming pribadong buhay. Isa itong hindi mapapatawad na paglabag. At kung sino man ang nasa likod nito ay haharap sa mga konsekwensyang hindi nila inaasahan.“Maingat ang taong ito. Iniwasan niyang dumaan sa harap ng iyong mga kamera. Pero...”Natigil siya, kumunot ang kaniyang noo habang pinapahinto ang footage. Yumuko ako, nanlilisik ang
Kayden’s Point of ViewMahaba ang gabi at ang aking pagkabigo ay kumakain sa akin na parang isang sugat na hindi maghilom. Naglalakad ako sa maliit at madilim na kwarto, nakahandusay ang pekeng mukha sa lamesa. Paalala ito kung gaano ako kalapit, ngunit kung gaano rin ako kalayo sa tagumpay.Pinipigil ko ang aking mga kamao, nararamdaman ang bigat ng pagkadismaya na bumabalot sa akin.Ang anak ni Celeste— kamukhang-kamukha niya, may kaunting bakas lamang ni Idris. Nakakapangilabot ang pagkakahawig, at ito’y nagpukaw ng kung anong madilim at masidhi sa loob ko. Hindi ko matanggal ang pakiramdam na naging masyado akong padalos-dalos. Pero hindi nawawala ang pagkasabik sa loob ko.“Dapat binilisan ko, dapat itinuloy ko na.” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa labas ng bintana, sa malamig at walang buhay na gabi.Nakikita ko pa rin ang batang natutulog, walang kamalay-malay sa aking presensya, ilang hakbang lang ang layo. Ang hangaring mapalapit pa, upang pagmasdan ang bawat detalye
Celeste’s Point of ViewAng pagkabalisa ay bumabalot sa akin na parang mabigat na kumot na hindi ko matanggal. Simula noong gabing iyon—ang gabing may pumasok sa bahay namin—hindi na ako nakaramdam ng katahimikan. Hindi ako ang kinatatakutan ko, kundi si Stella.Bawat kaluskos, bawat anino sa gilid ng aking mata ay nagpapabilis ng tibok ng puso ko. Hindi ako makatulog, iniisip kung ano sana ang nangyari kung hindi ako naging alerto, kung may nanakit sa anak ko.Isang umaga, habang nakaupo ako sa mesa sa kusina, nagtimpla ng kape si Mama para sa aming dalawa. May ekspresyon siya sa mukha—iyon na nagsasabing matagal na siyang nag-iisip at handa na siyang magsalita.“Celeste, kailangan mong umalis muna dito,” malumanay niyang sabi, nakaupo sa harap ko. Nakapulupot ang mga kamay niya sa mainit na tasa, at seryoso ngunit mahinahon ang tingin niya. “Ang bahay na ito... naging sanhi na ng takot para sa ’yo. Hindi ka na ikaw.”Tinitigan ko ang kape, ang usok na umaangat ng paikot-ikot. Tama s
Celeste’s Point Of ViewUmiikot ang isip ko habang nakatitig sa screen. Ang imahe ng pulang lingerie ay nakatatak sa aking isipan. Ang walang alintanang kapayapaan ng bakasyon ay biglang naglaho, napalitan ng bumibigat na kaba.“M–Ma, sigurado akong may koneksyon ito…”sabi ko, bahagyang nanginginig ang boses ko. “Pero… bakit ngayon? Bakit may magpapadala nito?”Lumambot ang boses ni Mama, pero narinig ko ang alalahanin sa kanyang mga salita. “Hindi ko alam, anak. Pero sino man siya… alam niya ang ginagawa niya. Personal ito.”Bumigat ang bawat salita niya. Hindi ito basta-bastang biro. Sino mang nagpadala ng litrato na ito, alam niya ang kahulugan nito—alam niya kung ano ang ginawa ng viral na larawan sa akin.Napabuntong-hininga ako, bahagyang nanginginig ang mga daliri ko habang hinahaplos ang mga sentido ko. “Ma, akala ko tapos na ‘yung gulong iyon. Akala ko pwede ko na itong kalimutan…”“Alam ko, Celeste…” malumanay niyang tugon. “Pero hindi nakalilimot ang internet. Hindi patas,
Good day, readers! Hindi po muna ako makakapag-update this month, dahil kakapanganak ko pa lang po. Ngunit, maaari niyo pong mabasa ang iba ko pa pong istorya na COMPLETED na. 1. UNEXPECTEDLY HER SPERM DONOR IS A BILLIONAIRE (escape while pregnant + romance + romcom) 2. MARRIAGE FOR PLEASURE (R+18 — SPG) (arranged marriage + taguan ng anak + dark romance) 3. THE BILLIONAIRE’S INNOCENT BRIDE (R+18 — SPG) (contract marrigae + escape while pregnant + taguan ng anak + romcom) COMPLETED po lahat ng ito, at tiyak ko po na magugustuhan niyo po! Sana ay makita ko rin po kayo sa iba ko pa pong istorya! Thank you so much po, and have a blessed day! — Author Febbyflame/Sashiflame
Idris Point of ViewUmupo ako sa upuan ng drayber ng aking kotse, ang pamilyar na amoy ng balat at mga bakas ng aking cologne ay nakikisama sa mapait na amoy ng panghihinayang. Nang isara ko ang pinto, ang mundo sa labas ay naging malabo, at ang mga luha na pinipigilan ko ay nagsimulang dumaloy. Inilagay ko ang aking mukha sa aking mga kamay, na inaalihan ng alon ng emosyon na bumabalot sa akin.Ano na ang ginawa ko?Ang mga sigaw ni Stella ay umuukit sa aking isipan, bawat hikbi ay mas malalim kaysa sa huli. Siya ang aking anak na babae, ang aking munting prinsesa, at ang isipin na siya ay nasasaktan sa pagitan namin ni Celeste ay parang isang punyal na umiikot sa aking puso. Nakikita ko pa rin ang kanyang mukha na punung-puno ng luha, ang desperadong paraan na siya ay kumapit sa akin, ang kanyang maliliit na kamay ay humahawak sa aking kamiseta na parang ako ang kanyang lifeline.Huminga ako nang malalim, sinusubukang huminahon, ngunit ang sakit sa aking dibdib ay hindi nawawala. Al
Celeste’s Point of ViewMadilim ang silid, tanging liwanag ng buwan ang humihimok sa mga kurtina. Nakahiga kami sa kama, ang ritmo ng paghinga ni Stella sa tabi ko ay tila nakakaaliw na lullaby. Siya ang aking maliit na bituin, isang ilaw sa aking buhay. Pero bigla, parang kulog na rumaragasang sa malayo, nabasag ang kanyang mapayapang pagtulog.“Daddy!” sigaw niya, ang kanyang boses ay pumasok sa katahimikan na parang kutsilyo.Napabalikwas ako, ang puso ko ay mabilis na bumabayo. Sa aking pagkalito, nahulog ako pabalik mula sa kama, bumagsak na may malambot na tunog sa karpet.“Stella!” tawag ko, pilit na umuupo. Tumataas ang tibok ng puso ko nang makita siya, ang kanyang mga mata ay malaki at kumikislap sa luha, ang kanyang maliit na katawan ay nanginginig sa takot. “Anong nangyari?”“Napaka-real!” umiiyak siya, niyayakap ang kanyang mga tuhod sa kanyang dibdib. “May gustong kumuha kay Daddy! Ang takot ko!”Mabilis akong lumapit sa kanya, niyayakap siya sa aking mga braso. “Ayos la
Celeste’s Point of ViewAyoko sanang nandito. Bawat hakbang ko sa mga pasilyo ng ospital ay parang pabigat nang pabigat. Ang bigat ng lahat ng nangyari kina Idris at Rachel ay halos hindi ko na kayang tiisin, pero may trabaho akong dapat gampanan. Hindi tumitigil ang tungkulin ko bilang isang nars kahit na parang basag na ang puso ko.Ngunit ang pag-iisip na makita silang dalawa ay nagpapaikot ng tiyan ko sa galit at pagkakanulo. Hinigpitan ko ang mga kamao ko, pilit na humihinga ng malalim. Wala akong magawa kundi magpakatatag—para sa ngayon.Sa oras ng pahinga ko, napunta ako sa staff lounge kasama sina Sammy at Beyonce. Sila ang pinakamalalapit kong kaibigan sa trabaho, ang tanging mga tao na mapagkakatiwalaan ko sa pinagdadaanan ko. Kailangan kong mailabas ang lahat ng sama ng loob bago pa ako tuluyang lamunin nito."Hindi ko pa rin matanggap," bulong ko habang naglalakad paikot sa maliit na silid at nagsimula nang bumuhos ang mga salita. "Akala ko iba si Idris, alam mo yun? Pero
Rachel’s Point of ViewPinanood kong naglakad pabalik si Idris papunta sa ospital, dala ng kanyang mga balikat ang bigat ng lahat ng pinagdadaanan niya. Parte ng aking sarili ang gustong maawa sa kanya. Nakikita ko ang sakit sa kanyang mga mata, ang pagkakasalang dinadala niya dahil sa pananakit kay Celeste. Pinipilit niyang ayusin ang lahat sa pagitan nila, ginagawa ang lahat para kay Stella at Aiden, at alam kong lahat ng ito ay ginagawa niya dahil sa pagmamahal.Ngunit may isa pang bahagi sa akin—yung bahagi na ayokong aminin na naroroon—na nakaramdam ng kakaibang ginhawa. Bagama’t hindi ko inaasahan na ganito ang kahihinatnan ng mga bagay, ang katotohanang tila nagkakawatak-watak na ang relasyon nina Idris at Celeste... parang pakiramdam ko’y tadhana ito. Parang siguro ito na ang nakatakda. Pagkatapos ng lahat, kami ni Idris ang naunang magkasama. Kami ang unang nagmahalan.Napabuntong-hininga ako, hinaplos ang buhok ko habang nagmumuni-muni. Hindi dapat ganito ang nangyari. Hindi
Idris Point of ViewTahimik ang biyahe pabalik sa mansyon, at parang mabigat ang hangin sa hindi namin sinasabi. Si Papa ang nagmamaneho, mahigpit ang hawak sa manibela, habang si Lolo ay nasa tabi ko sa likod, malalim ang iniisip. Mabilis ang takbo ng isip ko habang nakatingin ako sa labas ng bintana, sinusubukang unawain ang lahat. Kalagayan ni Aiden, si Rachel, si Celeste, si Stella… Parang nagkakawatak-watak na ang buong buhay ko sa harap ng mga mata ko.Pagdating namin sa mansyon, ang dati’y mainit na kaluwalhatian ng bahay ay parang naging malamig at malayo. Tumungo kami lahat sa silid-aklatan, kung saan si Papa ay nagsalin ng inumin sa kanyang baso, binasag ang katahimikan habang ang amber na likido ay umikot sa loob ng baso.“Diretso na tayo,” sabi niya, humarap sa akin. “Kritikal ang kalagayan ni Aiden, at wala tayong maraming oras. Kailangan nating humanap ng paraan para mapatatag ang kalusugan niya, at nangangahulugan ito ng mahihirap na desisyon.”Lunok-lalamunan akong tum
Celeste’s Point of ViewParang sinaksak ako ng paulit-ulit, ang matalas na panghihinayang ay kumikilos sa aking puso habang ang mga alaala nina Idris at Rachel ay sumasagi sa aking isipan. Bawat pagkaunawa ay parang bagong sugat, sariwa at masakit.Nag-sex sila. Ang simpleng katotohanang ito ay isang brutal na katotohanan na hindi ko matanggap. Nagsimula ang aking tiyan, at isang alon ng pagkahilo ang bumalot sa akin habang pinipilit kong intidihin kung paano ako kayang ipagkanulo ni Idris ng ganito. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinapahid ang aking mga luha, bawat patak ay paalala ng tiwala na ibinigay ko sa kanya—tiwalang sinira niya sa pinakamasakit na paraan.Naka-curled up ako sa kama ng ospital, mahigpit na hawak ang mga kumot, na para bang iyon na lamang ang aking tanging lifeline. “Ano bang mali sa akin?” bulong ko sa aking sarili, ang tanong ay umaawit sa walang laman na espasyo sa aking dibdib. Hindi ba ako sapat? Nabigo ba akong maging kaparehang kailangan niya? An
Idris Point of ViewHabang hawak ko ang cellphone ni Celeste, natulala ako sa litrato roon. Kami ni Rachel, magkasama sa kama, walang saplot. Ang pagtataksil ay tumama sa akin na parang sampal sa mukha. Umikot ang isip ko habang pinipilit kong unawain kung paano ito nangyari. May kumuha ng litrato namin!“Celeste, hayaan mo akong magpaliwanag!” sigaw ko, ang boses ko ay puno ng desperasyon at panginginig.Tinutukan niya ako ng tingin, ang kanyang mga mata ay nag-aalab sa galit at sakit. “Ipaliwanag? Ano ang ipapaliwanag? Na nagsinungaling ka sa akin sa buong panahong ito? Na kasama mo siya habang akala ko ay sinisikap mong tulungan ang anak mo?”“I promise you, hindi ito kung ano ang iniisip mo!” pakiusap ko, kumakabog ang puso ko. “Kami ni Rachel—mali ito. Hindi ko sinadyang mangyari! Nalilito ako, at akala ko maayos ko ang mga bagay sa iyo at kay Aiden. Pero hindi ko kailan man nais na saktan ka.”Umangat siya ng isang hakbang, ang kanyang mukha ay nag-aalab sa pagkadismaya. “Akal
Celeste’s Point of ViewIsang beses lang tumunog ang telepono bago ito sagutin ni Idris, ang boses niya ay mahinahon at nag-aalala.“Celeste? Nasaan ka? Nag-aalala na ako sa ‘yo, please mag-usap naman tayo.”Ngunit hindi ko na kayang pigilin pa. Uminit ang aking ulo, at sumigaw ako sa telepono.“Kailangan talaga nating pag-usapan ‘to, Idris! Nasaan ka?!”“Celeste?” Nagbago ang tono ng kanyang boses at naging malambing ito, ngunit lalo lamang itong nagpagalit sa akin. “Pakiusap, just—”Hindi ko na siya hinintay na makapagpatuloy. Inabot ko ang tawag, ang puso ko ay tumatalon at puno ng halo-halong emosyon—galit, takot, at matinding pagprotekta para kay Stella. Akala nila maaari silang gumawa ng desisyon tungkol sa aming anak na hindi man lang ako kinonsulta?Tumayo ako at nagsimulang maglakad-lakad sa maliit na silid ng ospital, mabilis ang mga iniisip. Kanya ang anak ko! Ramdam ko ang aking mga kamao na humigpit sa aking tagiliran. Ako ang magdedesisyon kung siya a mag-undergo sa test