Celeste’s Point of ViewNabalot ng kathimikan ang buong byahe namin ni Idris. Tila ba kapwa namin ramdam ang pagod dahil sa nangyaring confrontation kanina. As we pulled into the driveway, Stella was already at the door, her small face lighting up with excitement as she rushed out to greet us. Ito ‘yung matatawag kong pahinga.Idris and I exchanged a glance, a silent agreement to put aside our day na medyo intense at nakaka-stress.Stella bouncing on her toes. “Mommy, Daddy, you're home! I made a picture for you!” salubong nito sa amin.I forced a smile, kneeling down to hug her tightly, the warmth of her little arms grounding me in this fleeting moment of peace. Bukod kay Idris na isa sa mga charging station ko, mas lakas ko si Stella. Whatever battles lay ahead, they could wait. For now, this was what mattered—our family.Idris kneels down beside ours. “A picture, huh? Let's see what our little artist made. Dapat guwapo si Daddy dyan, ah!” nakangiting sambit ni Idris.“Hindi lang ba
Celeste's Point of View“Hindi ko na ‘yan pamamagain promise!” pagpupumilit ni Idris.“Naku! Scam ‘yan, Idris Gonzalo! Isa kang malaking scam kaya tantanan mo ako!”Balak ko sanang tumayo, pero bigla niyang hinila ang braso ko. Napaupo tuloy ako sa kandungan niya. He hugged me from behind, and now I felt his pet is alive!“Idris! Pakalmahin mo ‘yan!” saway ko sa kaniya.“Baby, alam mo naman kung paano lang ‘yan kakalma…” bulong ni Idris sa tenga ko.Nagtaasan bigla ang mga balahibo ko.“N–No, Idris… Stop…” I felt his hand massaging my belly. “I–Idris, No! Baka makita ka ni Stella!”“Then, let’s sleep na?” Stella holding up another drawing. “Look, Mommy! This is you and Daddy and me at the beach!” biglang sambit nito kaya bigla akong binitawan ni Idris.Her laughter was a melody, soothing the jagged edges of the day’s wounds. At gusto kong matawa dahil kamuntik na kaming makita ni Stella. Si Idris nama ay pata malisya, at parang walang kalokohang ginawa. I forced another smile, the e
Celeste's Point of View The morning came too quickly. The warmth of the bed and the comfort of Idris's arms faded as reality set in. Napamulagata ako nanang maramdaman ko kaagad ang pagtigas na naman ng alaga niya. “Yawa ka, Idris! Bumangon ka na! Parang awa mo na tantanan mo na ang pechay ko! Magang-maga na!” saway ko rito. Natawa ng mahina si Idris. “Chill, gusto ko lang naman batiin ka ng good morning, eh.” Umiling ako. “I don't believe you!” Akma niya akong hahalikan nang takpan ko ang labi niya gamit ang kamay ko. “Mag hunos-dili ka nga! Hindi ka pa ba napapagod? We need to go to university!” Tumango si Idris. “Okay, okay. Chill. Tatayo na ako, magliligo, at magbibihis.” “‘Yan ganyan dapat!” Tumayo si Idris at tila ba wala itong pake kahit wala itong suot na salawal. Napatitig tuloy ako sa laga nitong tayong-tayo at tigas na tigas. “Don’t look at him like that. Baka akalain niya gusto mo siyang isubo, eh.” natatawang sambit ni Idris. Napalunok ako, at pilit n
Celeste's Point of View“Puwede mo ba akong hintayin? Pupunta lang ako ng restroom.” paalam ko kay Idris.“Gusto mo samahan na kita?” tanong nito.Umiling ako. “Hindi na, iihi lang naman ako. Ako na lang, dito ka na lang hindi naman ‘yon malayo rito.” sabay ngiti ko. Napansin ko na medyo nag-aalala siya, that's why I tap his shoulder. “Okay lang ako, promise.” paninigurado ko.“Alright. I’ll just wait you here.” sa wakas ay tugon nito.I made my way to the restroom, feeling the weight of Idris's gaze on my back as I walked away. Hindi naman talaga ako iihi. I just needed a moment alone, away from the stares and the whispers, a place to breathe. Nang buksan ko ang pintuan nang restroom ay hindi ko inaasahan na may mga estudyante pala. The echo of laughter hit me, followed by a silence that made me nervous.Three of my classmates were there, standing in front of the mirror. Nagkatinginan kami mula sa reflection ng salamin, and I saw it—the mockery, the judgment. They exchanged glances,
Celeste's Point of View Pagdating namin sa bahay, ay gusto ko kaagad na magpunta sa kuwarto at doon magkulong pansamantala. But as soon as Idris and I stepped through the door, we were met with an unexpected sight. Sammy and Kayden were standing in the hallway, their faces a mix of concern, at hinihintay kami. I blinked in surprise, my eyes flicking between the two of them. Naiintindihan ko si Sammy kung bakit siya nandito, ay marahil nag-aalala siya sa akin. But Kayden... Kayden was a different story. Hindi kami gano'n ka close para bumisita siya at isa pa ay nang huli ko itong makasalamuha ay iniiwasan ko na ito. Napatingin tuloy ako muli kay Idris. I notice the way his jaw tightened. Kitang-kita ko kung gaano kasama ang tingin nito kay Kayden. Trouble ‘to pag nagkataon! “What are you doing here, Mr. Kayden Gho?” tila pormal at may himig ng galit na tanong ni Idris. Bigla ay nataranta rin si Sammy, at tila nakikita niya rin ang nakikita kong kuryente sa pagitan ng tingin ni Idr
Kayden’s Point Of View Habang pinagmamasdan sina Celeste at Idris sa siwang ng pinto, naramdaman ko ang baluktot na kasiyahan na sumiklab sa aking dibdib. Ang tensyon sa pagitan nila, ang bigat ng stress sa kanilang mga mata—lahat ng ito ay eksaktong ayon sa plano ko. Matagal ko nang pinapanood si Celeste na bumubuo ng bagong buhay, nakatayo sa tabi ng isang tao na walang alam sa totoo niyang pagkatao. “Ano ba ang akala nila? Iyon lang ang tinatagong pagkatao ni Celeste?” Nagsimula ang lahat kay Jovy. Ang matalik na kaibigan ni Celeste, ang nag-iisang tao na dapat sana'y nag-ingat sa mga sikreto niya. Pero may mga kahinaan si Jovy—mga insecurities na kaya kong samantalahin gamit ang tamang mga salita at tamang dami ng pang-akit. Bumalik sa aking alaala ang unang beses ko siyang napaikot. “Talaga bang gusto mong tulungan ang kaibigan ko?” “Oo, alam naman natin na nahihirapan siya sa poder ni Idris ‘di ba?” Tumango ito. “Oo, that's what I know…” “Then, help me to help he
Celeste’s Point of ViewAng umagang liwanag ay marahang dumaan sa bintana ng kusina, nagbibigay ng mahinang liwanag sa buong silid. Naglalakad-lakad si Idris, ramdam ang kaniyang pagkainis.I know this day would come. Matapos ang hindi inaasahang pagbisita ni Kayden kahapon, oras na lang ang hinihintay bago ako harapin ni Idris.Kagabi kasi bago pa kami matulog ay nakatanggap pa ako ng message galing kay Kayden.“Good night, Celeste. I hope we can be together… again… I miss you…” iyon ang nakalagay sa text na siyang nabasa naman ni Idris.At ngayon ay mukhang hindi nga talaga maganda ang timpla ng umaga nito.“Celeste, kailangan nating pag-usapan si Kayden.” panimula ni Idris.Ibinaba ko ang tasa ng kape ko, at naghahanda sa sarili. Hindi maiiwasan ang pag-uusap na ito, ngunit hindi ibig sabihin ay magiging madali ito. Tumigil sa paglalakad si Idris, humarap sa akin nang nakatipon ang kaniyang mga braso. Ang kaniyang mga mata ay madilim, parang bagyong kumukulo sa loob niya.“Bakit si
Sammy’s Point of ViewMula sa sandaling pumasok ako sa locker room, alam kong may mali. Mabigat ang kapaligiran, puno ng enerhiyang nagdudulot ng kilabot sa batok ko. Tahimik akong pumasok, napansin sina Celeste at Nurse Chie na nagtatalo. Nasa mukha ni Nurse Chie ang ekspresyon niya—malupit, puno ng kasiyahan, para bang tinatamasa niya ang bawat salitang binabato niya kay Celeste.Tumayo ako sa isang sulok, nang hindi napapansin, hawak ang cellphone sa aking bulsa. Habang patuloy si Nurse Chie sa kaniyang mga pang-iinsulto, naramdaman kong kumukulo ang galit sa loob ko. Paano niya nagagawang pagtawanan si Celeste ng ganito? Mali ito. At kailangan itong itigil. Hindi ko na pinag-isipan pa, kinuha ko ang telepono at nagsimulang mag-record.Bawat salitang sinasambit ni Nurse Chie, bawat mapanirang ngiti, lahat ito ay nai-record. Alam kong delikado ito, ngunit hindi ko kayang hayaan si Celeste na lumaban mag-isa. At may karapatan si Idris na malaman kung ano ang nangyayari sa loob ng kan
Good day, readers! Hindi po muna ako makakapag-update this month, dahil kakapanganak ko pa lang po. Ngunit, maaari niyo pong mabasa ang iba ko pa pong istorya na COMPLETED na. 1. UNEXPECTEDLY HER SPERM DONOR IS A BILLIONAIRE (escape while pregnant + romance + romcom) 2. MARRIAGE FOR PLEASURE (R+18 — SPG) (arranged marriage + taguan ng anak + dark romance) 3. THE BILLIONAIRE’S INNOCENT BRIDE (R+18 — SPG) (contract marrigae + escape while pregnant + taguan ng anak + romcom) COMPLETED po lahat ng ito, at tiyak ko po na magugustuhan niyo po! Sana ay makita ko rin po kayo sa iba ko pa pong istorya! Thank you so much po, and have a blessed day! — Author Febbyflame/Sashiflame
Idris Point of ViewUmupo ako sa upuan ng drayber ng aking kotse, ang pamilyar na amoy ng balat at mga bakas ng aking cologne ay nakikisama sa mapait na amoy ng panghihinayang. Nang isara ko ang pinto, ang mundo sa labas ay naging malabo, at ang mga luha na pinipigilan ko ay nagsimulang dumaloy. Inilagay ko ang aking mukha sa aking mga kamay, na inaalihan ng alon ng emosyon na bumabalot sa akin.Ano na ang ginawa ko?Ang mga sigaw ni Stella ay umuukit sa aking isipan, bawat hikbi ay mas malalim kaysa sa huli. Siya ang aking anak na babae, ang aking munting prinsesa, at ang isipin na siya ay nasasaktan sa pagitan namin ni Celeste ay parang isang punyal na umiikot sa aking puso. Nakikita ko pa rin ang kanyang mukha na punung-puno ng luha, ang desperadong paraan na siya ay kumapit sa akin, ang kanyang maliliit na kamay ay humahawak sa aking kamiseta na parang ako ang kanyang lifeline.Huminga ako nang malalim, sinusubukang huminahon, ngunit ang sakit sa aking dibdib ay hindi nawawala. Al
Celeste’s Point of ViewMadilim ang silid, tanging liwanag ng buwan ang humihimok sa mga kurtina. Nakahiga kami sa kama, ang ritmo ng paghinga ni Stella sa tabi ko ay tila nakakaaliw na lullaby. Siya ang aking maliit na bituin, isang ilaw sa aking buhay. Pero bigla, parang kulog na rumaragasang sa malayo, nabasag ang kanyang mapayapang pagtulog.“Daddy!” sigaw niya, ang kanyang boses ay pumasok sa katahimikan na parang kutsilyo.Napabalikwas ako, ang puso ko ay mabilis na bumabayo. Sa aking pagkalito, nahulog ako pabalik mula sa kama, bumagsak na may malambot na tunog sa karpet.“Stella!” tawag ko, pilit na umuupo. Tumataas ang tibok ng puso ko nang makita siya, ang kanyang mga mata ay malaki at kumikislap sa luha, ang kanyang maliit na katawan ay nanginginig sa takot. “Anong nangyari?”“Napaka-real!” umiiyak siya, niyayakap ang kanyang mga tuhod sa kanyang dibdib. “May gustong kumuha kay Daddy! Ang takot ko!”Mabilis akong lumapit sa kanya, niyayakap siya sa aking mga braso. “Ayos la
Celeste’s Point of ViewAyoko sanang nandito. Bawat hakbang ko sa mga pasilyo ng ospital ay parang pabigat nang pabigat. Ang bigat ng lahat ng nangyari kina Idris at Rachel ay halos hindi ko na kayang tiisin, pero may trabaho akong dapat gampanan. Hindi tumitigil ang tungkulin ko bilang isang nars kahit na parang basag na ang puso ko.Ngunit ang pag-iisip na makita silang dalawa ay nagpapaikot ng tiyan ko sa galit at pagkakanulo. Hinigpitan ko ang mga kamao ko, pilit na humihinga ng malalim. Wala akong magawa kundi magpakatatag—para sa ngayon.Sa oras ng pahinga ko, napunta ako sa staff lounge kasama sina Sammy at Beyonce. Sila ang pinakamalalapit kong kaibigan sa trabaho, ang tanging mga tao na mapagkakatiwalaan ko sa pinagdadaanan ko. Kailangan kong mailabas ang lahat ng sama ng loob bago pa ako tuluyang lamunin nito."Hindi ko pa rin matanggap," bulong ko habang naglalakad paikot sa maliit na silid at nagsimula nang bumuhos ang mga salita. "Akala ko iba si Idris, alam mo yun? Pero
Rachel’s Point of ViewPinanood kong naglakad pabalik si Idris papunta sa ospital, dala ng kanyang mga balikat ang bigat ng lahat ng pinagdadaanan niya. Parte ng aking sarili ang gustong maawa sa kanya. Nakikita ko ang sakit sa kanyang mga mata, ang pagkakasalang dinadala niya dahil sa pananakit kay Celeste. Pinipilit niyang ayusin ang lahat sa pagitan nila, ginagawa ang lahat para kay Stella at Aiden, at alam kong lahat ng ito ay ginagawa niya dahil sa pagmamahal.Ngunit may isa pang bahagi sa akin—yung bahagi na ayokong aminin na naroroon—na nakaramdam ng kakaibang ginhawa. Bagama’t hindi ko inaasahan na ganito ang kahihinatnan ng mga bagay, ang katotohanang tila nagkakawatak-watak na ang relasyon nina Idris at Celeste... parang pakiramdam ko’y tadhana ito. Parang siguro ito na ang nakatakda. Pagkatapos ng lahat, kami ni Idris ang naunang magkasama. Kami ang unang nagmahalan.Napabuntong-hininga ako, hinaplos ang buhok ko habang nagmumuni-muni. Hindi dapat ganito ang nangyari. Hindi
Idris Point of ViewTahimik ang biyahe pabalik sa mansyon, at parang mabigat ang hangin sa hindi namin sinasabi. Si Papa ang nagmamaneho, mahigpit ang hawak sa manibela, habang si Lolo ay nasa tabi ko sa likod, malalim ang iniisip. Mabilis ang takbo ng isip ko habang nakatingin ako sa labas ng bintana, sinusubukang unawain ang lahat. Kalagayan ni Aiden, si Rachel, si Celeste, si Stella… Parang nagkakawatak-watak na ang buong buhay ko sa harap ng mga mata ko.Pagdating namin sa mansyon, ang dati’y mainit na kaluwalhatian ng bahay ay parang naging malamig at malayo. Tumungo kami lahat sa silid-aklatan, kung saan si Papa ay nagsalin ng inumin sa kanyang baso, binasag ang katahimikan habang ang amber na likido ay umikot sa loob ng baso.“Diretso na tayo,” sabi niya, humarap sa akin. “Kritikal ang kalagayan ni Aiden, at wala tayong maraming oras. Kailangan nating humanap ng paraan para mapatatag ang kalusugan niya, at nangangahulugan ito ng mahihirap na desisyon.”Lunok-lalamunan akong tum
Celeste’s Point of ViewParang sinaksak ako ng paulit-ulit, ang matalas na panghihinayang ay kumikilos sa aking puso habang ang mga alaala nina Idris at Rachel ay sumasagi sa aking isipan. Bawat pagkaunawa ay parang bagong sugat, sariwa at masakit.Nag-sex sila. Ang simpleng katotohanang ito ay isang brutal na katotohanan na hindi ko matanggap. Nagsimula ang aking tiyan, at isang alon ng pagkahilo ang bumalot sa akin habang pinipilit kong intidihin kung paano ako kayang ipagkanulo ni Idris ng ganito. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinapahid ang aking mga luha, bawat patak ay paalala ng tiwala na ibinigay ko sa kanya—tiwalang sinira niya sa pinakamasakit na paraan.Naka-curled up ako sa kama ng ospital, mahigpit na hawak ang mga kumot, na para bang iyon na lamang ang aking tanging lifeline. “Ano bang mali sa akin?” bulong ko sa aking sarili, ang tanong ay umaawit sa walang laman na espasyo sa aking dibdib. Hindi ba ako sapat? Nabigo ba akong maging kaparehang kailangan niya? An
Idris Point of ViewHabang hawak ko ang cellphone ni Celeste, natulala ako sa litrato roon. Kami ni Rachel, magkasama sa kama, walang saplot. Ang pagtataksil ay tumama sa akin na parang sampal sa mukha. Umikot ang isip ko habang pinipilit kong unawain kung paano ito nangyari. May kumuha ng litrato namin!“Celeste, hayaan mo akong magpaliwanag!” sigaw ko, ang boses ko ay puno ng desperasyon at panginginig.Tinutukan niya ako ng tingin, ang kanyang mga mata ay nag-aalab sa galit at sakit. “Ipaliwanag? Ano ang ipapaliwanag? Na nagsinungaling ka sa akin sa buong panahong ito? Na kasama mo siya habang akala ko ay sinisikap mong tulungan ang anak mo?”“I promise you, hindi ito kung ano ang iniisip mo!” pakiusap ko, kumakabog ang puso ko. “Kami ni Rachel—mali ito. Hindi ko sinadyang mangyari! Nalilito ako, at akala ko maayos ko ang mga bagay sa iyo at kay Aiden. Pero hindi ko kailan man nais na saktan ka.”Umangat siya ng isang hakbang, ang kanyang mukha ay nag-aalab sa pagkadismaya. “Akal
Celeste’s Point of ViewIsang beses lang tumunog ang telepono bago ito sagutin ni Idris, ang boses niya ay mahinahon at nag-aalala.“Celeste? Nasaan ka? Nag-aalala na ako sa ‘yo, please mag-usap naman tayo.”Ngunit hindi ko na kayang pigilin pa. Uminit ang aking ulo, at sumigaw ako sa telepono.“Kailangan talaga nating pag-usapan ‘to, Idris! Nasaan ka?!”“Celeste?” Nagbago ang tono ng kanyang boses at naging malambing ito, ngunit lalo lamang itong nagpagalit sa akin. “Pakiusap, just—”Hindi ko na siya hinintay na makapagpatuloy. Inabot ko ang tawag, ang puso ko ay tumatalon at puno ng halo-halong emosyon—galit, takot, at matinding pagprotekta para kay Stella. Akala nila maaari silang gumawa ng desisyon tungkol sa aming anak na hindi man lang ako kinonsulta?Tumayo ako at nagsimulang maglakad-lakad sa maliit na silid ng ospital, mabilis ang mga iniisip. Kanya ang anak ko! Ramdam ko ang aking mga kamao na humigpit sa aking tagiliran. Ako ang magdedesisyon kung siya a mag-undergo sa test