Lahat ng Kabanata ng Unforgettable One Hot Night : Kabanata 91 - Kabanata 100

Celeste’s Point of ViewHabang pinapanood ko si Aiden na maingat na iginuguhit ang mga maliliit na pigura ng pamilya sa papel, naramdaman ko ang init sa aking puso sa tuwa ng kanyang inosenteng ngiti. Napaka-pokus niya, mahigpit na hawak ng kanyang maliliit na kamay ang mga krayola habang dinadagdagan ng mga detalye ang kanyang pagguhit.“Si Mommy ito,” sabi niya, itinuturo ang pigura sa gitna. “At ako naman ito.” Mahina ang kanyang boses, puno ng pagmamalaki habang dinadagdagan pa ang kanyang larawan.Lumapit ako nang kaunti, interesado. “Sino ito, Aiden?” tanong ko, itinuturo ang matangkad na pigura sa kabilang bahagi ng larawan, katabi ni Rachel.“Iyan si Daddy!” sabi niya nang may malapad na ngiti. “Si Daddy ay isang doktor tulad mo, Miss Celeste. Nagtatrabaho siya dito sa ospital.”Isang malamig na panginginig ang dumaan sa aking gulugod, at bumilis ang tibok ng aking puso. “Ang Daddy mo… nagtatrabaho dito?” Pilit kong pinanatili ang kalma ng aking boses, ngunit ramdam ko ang pan

Idris Point of ViewMadilim ang silid, tanging ang malambot na liwanag mula sa kusina sa aking likuran ang nagbibigay-ilaw. Ang katahimikan sa aking bahay ay parang masyadong malakas, na binabasag lamang ng tunog ng yelo na kumakalansing sa aking baso habang iniikot ko ang whiskey.Mahapdi ang aking mga mata, pero hindi ko alam kung dahil ba ito sa alak o sa mga luha na hindi tumitigil sa pagpatak.Paano nalaman ni Celeste? Ang imahe ng kanyang mukha, ang sakit sa kanyang mga mata nang umalis siya, ay patuloy na bumabalik sa aking isipan. Natuklasan niya ang totoo tungkol kay Aiden.Ang katotohanang hindi ko pa handang sabihin sa kanya—na si Aiden ay aking anak, at si Rachel, ang kanyang ina, ay ang aking dating kasintahan. Basag ang aking puso.Tinawagan ko si Rachel, sinasabing alam na ni Celeste. Hindi kasalanan ni Rachel, pero hindi nito napagaan ang bigat sa aking dibdib. Si Warren, na tila nararamdaman ang aking pagguho, ay dumating sa aking pintuan kaagad. Pumasok siya nang hin

Celeste’s Point of ViewIsang beses lang tumunog ang telepono bago ito sagutin ni Idris, ang boses niya ay mahinahon at nag-aalala.“Celeste? Nasaan ka? Nag-aalala na ako sa ‘yo, please mag-usap naman tayo.”Ngunit hindi ko na kayang pigilin pa. Uminit ang aking ulo, at sumigaw ako sa telepono.“Kailangan talaga nating pag-usapan ‘to, Idris! Nasaan ka?!”“Celeste?” Nagbago ang tono ng kanyang boses at naging malambing ito, ngunit lalo lamang itong nagpagalit sa akin. “Pakiusap, just—”Hindi ko na siya hinintay na makapagpatuloy. Inabot ko ang tawag, ang puso ko ay tumatalon at puno ng halo-halong emosyon—galit, takot, at matinding pagprotekta para kay Stella. Akala nila maaari silang gumawa ng desisyon tungkol sa aming anak na hindi man lang ako kinonsulta?Tumayo ako at nagsimulang maglakad-lakad sa maliit na silid ng ospital, mabilis ang mga iniisip. Kanya ang anak ko! Ramdam ko ang aking mga kamao na humigpit sa aking tagiliran. Ako ang magdedesisyon kung siya a mag-undergo sa test

Celeste’s Point of ViewParang sinaksak ako ng paulit-ulit, ang matalas na panghihinayang ay kumikilos sa aking puso habang ang mga alaala nina Idris at Rachel ay sumasagi sa aking isipan. Bawat pagkaunawa ay parang bagong sugat, sariwa at masakit.Nag-sex sila. Ang simpleng katotohanang ito ay isang brutal na katotohanan na hindi ko matanggap. Nagsimula ang aking tiyan, at isang alon ng pagkahilo ang bumalot sa akin habang pinipilit kong intidihin kung paano ako kayang ipagkanulo ni Idris ng ganito. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinapahid ang aking mga luha, bawat patak ay paalala ng tiwala na ibinigay ko sa kanya—tiwalang sinira niya sa pinakamasakit na paraan.Naka-curled up ako sa kama ng ospital, mahigpit na hawak ang mga kumot, na para bang iyon na lamang ang aking tanging lifeline. “Ano bang mali sa akin?” bulong ko sa aking sarili, ang tanong ay umaawit sa walang laman na espasyo sa aking dibdib. Hindi ba ako sapat? Nabigo ba akong maging kaparehang kailangan niya? An

Rachel’s Point of ViewPinanood kong naglakad pabalik si Idris papunta sa ospital, dala ng kanyang mga balikat ang bigat ng lahat ng pinagdadaanan niya. Parte ng aking sarili ang gustong maawa sa kanya. Nakikita ko ang sakit sa kanyang mga mata, ang pagkakasalang dinadala niya dahil sa pananakit kay Celeste. Pinipilit niyang ayusin ang lahat sa pagitan nila, ginagawa ang lahat para kay Stella at Aiden, at alam kong lahat ng ito ay ginagawa niya dahil sa pagmamahal.Ngunit may isa pang bahagi sa akin—yung bahagi na ayokong aminin na naroroon—na nakaramdam ng kakaibang ginhawa. Bagama’t hindi ko inaasahan na ganito ang kahihinatnan ng mga bagay, ang katotohanang tila nagkakawatak-watak na ang relasyon nina Idris at Celeste... parang pakiramdam ko’y tadhana ito. Parang siguro ito na ang nakatakda. Pagkatapos ng lahat, kami ni Idris ang naunang magkasama. Kami ang unang nagmahalan.Napabuntong-hininga ako, hinaplos ang buhok ko habang nagmumuni-muni. Hindi dapat ganito ang nangyari. Hindi