Celeste’s Point of ViewIsang beses lang tumunog ang telepono bago ito sagutin ni Idris, ang boses niya ay mahinahon at nag-aalala.“Celeste? Nasaan ka? Nag-aalala na ako sa ‘yo, please mag-usap naman tayo.”Ngunit hindi ko na kayang pigilin pa. Uminit ang aking ulo, at sumigaw ako sa telepono.“Kailangan talaga nating pag-usapan ‘to, Idris! Nasaan ka?!”“Celeste?” Nagbago ang tono ng kanyang boses at naging malambing ito, ngunit lalo lamang itong nagpagalit sa akin. “Pakiusap, just—”Hindi ko na siya hinintay na makapagpatuloy. Inabot ko ang tawag, ang puso ko ay tumatalon at puno ng halo-halong emosyon—galit, takot, at matinding pagprotekta para kay Stella. Akala nila maaari silang gumawa ng desisyon tungkol sa aming anak na hindi man lang ako kinonsulta?Tumayo ako at nagsimulang maglakad-lakad sa maliit na silid ng ospital, mabilis ang mga iniisip. Kanya ang anak ko! Ramdam ko ang aking mga kamao na humigpit sa aking tagiliran. Ako ang magdedesisyon kung siya a mag-undergo sa test
Idris Point of ViewHabang hawak ko ang cellphone ni Celeste, natulala ako sa litrato roon. Kami ni Rachel, magkasama sa kama, walang saplot. Ang pagtataksil ay tumama sa akin na parang sampal sa mukha. Umikot ang isip ko habang pinipilit kong unawain kung paano ito nangyari. May kumuha ng litrato namin!“Celeste, hayaan mo akong magpaliwanag!” sigaw ko, ang boses ko ay puno ng desperasyon at panginginig.Tinutukan niya ako ng tingin, ang kanyang mga mata ay nag-aalab sa galit at sakit. “Ipaliwanag? Ano ang ipapaliwanag? Na nagsinungaling ka sa akin sa buong panahong ito? Na kasama mo siya habang akala ko ay sinisikap mong tulungan ang anak mo?”“I promise you, hindi ito kung ano ang iniisip mo!” pakiusap ko, kumakabog ang puso ko. “Kami ni Rachel—mali ito. Hindi ko sinadyang mangyari! Nalilito ako, at akala ko maayos ko ang mga bagay sa iyo at kay Aiden. Pero hindi ko kailan man nais na saktan ka.”Umangat siya ng isang hakbang, ang kanyang mukha ay nag-aalab sa pagkadismaya. “Akal
Celeste’s Point of ViewParang sinaksak ako ng paulit-ulit, ang matalas na panghihinayang ay kumikilos sa aking puso habang ang mga alaala nina Idris at Rachel ay sumasagi sa aking isipan. Bawat pagkaunawa ay parang bagong sugat, sariwa at masakit.Nag-sex sila. Ang simpleng katotohanang ito ay isang brutal na katotohanan na hindi ko matanggap. Nagsimula ang aking tiyan, at isang alon ng pagkahilo ang bumalot sa akin habang pinipilit kong intidihin kung paano ako kayang ipagkanulo ni Idris ng ganito. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinapahid ang aking mga luha, bawat patak ay paalala ng tiwala na ibinigay ko sa kanya—tiwalang sinira niya sa pinakamasakit na paraan.Naka-curled up ako sa kama ng ospital, mahigpit na hawak ang mga kumot, na para bang iyon na lamang ang aking tanging lifeline. “Ano bang mali sa akin?” bulong ko sa aking sarili, ang tanong ay umaawit sa walang laman na espasyo sa aking dibdib. Hindi ba ako sapat? Nabigo ba akong maging kaparehang kailangan niya? An
Idris Point of ViewTahimik ang biyahe pabalik sa mansyon, at parang mabigat ang hangin sa hindi namin sinasabi. Si Papa ang nagmamaneho, mahigpit ang hawak sa manibela, habang si Lolo ay nasa tabi ko sa likod, malalim ang iniisip. Mabilis ang takbo ng isip ko habang nakatingin ako sa labas ng bintana, sinusubukang unawain ang lahat. Kalagayan ni Aiden, si Rachel, si Celeste, si Stella… Parang nagkakawatak-watak na ang buong buhay ko sa harap ng mga mata ko.Pagdating namin sa mansyon, ang dati’y mainit na kaluwalhatian ng bahay ay parang naging malamig at malayo. Tumungo kami lahat sa silid-aklatan, kung saan si Papa ay nagsalin ng inumin sa kanyang baso, binasag ang katahimikan habang ang amber na likido ay umikot sa loob ng baso.“Diretso na tayo,” sabi niya, humarap sa akin. “Kritikal ang kalagayan ni Aiden, at wala tayong maraming oras. Kailangan nating humanap ng paraan para mapatatag ang kalusugan niya, at nangangahulugan ito ng mahihirap na desisyon.”Lunok-lalamunan akong tum
Rachel’s Point of ViewPinanood kong naglakad pabalik si Idris papunta sa ospital, dala ng kanyang mga balikat ang bigat ng lahat ng pinagdadaanan niya. Parte ng aking sarili ang gustong maawa sa kanya. Nakikita ko ang sakit sa kanyang mga mata, ang pagkakasalang dinadala niya dahil sa pananakit kay Celeste. Pinipilit niyang ayusin ang lahat sa pagitan nila, ginagawa ang lahat para kay Stella at Aiden, at alam kong lahat ng ito ay ginagawa niya dahil sa pagmamahal.Ngunit may isa pang bahagi sa akin—yung bahagi na ayokong aminin na naroroon—na nakaramdam ng kakaibang ginhawa. Bagama’t hindi ko inaasahan na ganito ang kahihinatnan ng mga bagay, ang katotohanang tila nagkakawatak-watak na ang relasyon nina Idris at Celeste... parang pakiramdam ko’y tadhana ito. Parang siguro ito na ang nakatakda. Pagkatapos ng lahat, kami ni Idris ang naunang magkasama. Kami ang unang nagmahalan.Napabuntong-hininga ako, hinaplos ang buhok ko habang nagmumuni-muni. Hindi dapat ganito ang nangyari. Hindi
Celeste’s Point of ViewAyoko sanang nandito. Bawat hakbang ko sa mga pasilyo ng ospital ay parang pabigat nang pabigat. Ang bigat ng lahat ng nangyari kina Idris at Rachel ay halos hindi ko na kayang tiisin, pero may trabaho akong dapat gampanan. Hindi tumitigil ang tungkulin ko bilang isang nars kahit na parang basag na ang puso ko.Ngunit ang pag-iisip na makita silang dalawa ay nagpapaikot ng tiyan ko sa galit at pagkakanulo. Hinigpitan ko ang mga kamao ko, pilit na humihinga ng malalim. Wala akong magawa kundi magpakatatag—para sa ngayon.Sa oras ng pahinga ko, napunta ako sa staff lounge kasama sina Sammy at Beyonce. Sila ang pinakamalalapit kong kaibigan sa trabaho, ang tanging mga tao na mapagkakatiwalaan ko sa pinagdadaanan ko. Kailangan kong mailabas ang lahat ng sama ng loob bago pa ako tuluyang lamunin nito."Hindi ko pa rin matanggap," bulong ko habang naglalakad paikot sa maliit na silid at nagsimula nang bumuhos ang mga salita. "Akala ko iba si Idris, alam mo yun? Pero
Celeste’s Point of ViewMadilim ang silid, tanging liwanag ng buwan ang humihimok sa mga kurtina. Nakahiga kami sa kama, ang ritmo ng paghinga ni Stella sa tabi ko ay tila nakakaaliw na lullaby. Siya ang aking maliit na bituin, isang ilaw sa aking buhay. Pero bigla, parang kulog na rumaragasang sa malayo, nabasag ang kanyang mapayapang pagtulog.“Daddy!” sigaw niya, ang kanyang boses ay pumasok sa katahimikan na parang kutsilyo.Napabalikwas ako, ang puso ko ay mabilis na bumabayo. Sa aking pagkalito, nahulog ako pabalik mula sa kama, bumagsak na may malambot na tunog sa karpet.“Stella!” tawag ko, pilit na umuupo. Tumataas ang tibok ng puso ko nang makita siya, ang kanyang mga mata ay malaki at kumikislap sa luha, ang kanyang maliit na katawan ay nanginginig sa takot. “Anong nangyari?”“Napaka-real!” umiiyak siya, niyayakap ang kanyang mga tuhod sa kanyang dibdib. “May gustong kumuha kay Daddy! Ang takot ko!”Mabilis akong lumapit sa kanya, niyayakap siya sa aking mga braso. “Ayos la
Idris Point of ViewUmupo ako sa upuan ng drayber ng aking kotse, ang pamilyar na amoy ng balat at mga bakas ng aking cologne ay nakikisama sa mapait na amoy ng panghihinayang. Nang isara ko ang pinto, ang mundo sa labas ay naging malabo, at ang mga luha na pinipigilan ko ay nagsimulang dumaloy. Inilagay ko ang aking mukha sa aking mga kamay, na inaalihan ng alon ng emosyon na bumabalot sa akin.Ano na ang ginawa ko?Ang mga sigaw ni Stella ay umuukit sa aking isipan, bawat hikbi ay mas malalim kaysa sa huli. Siya ang aking anak na babae, ang aking munting prinsesa, at ang isipin na siya ay nasasaktan sa pagitan namin ni Celeste ay parang isang punyal na umiikot sa aking puso. Nakikita ko pa rin ang kanyang mukha na punung-puno ng luha, ang desperadong paraan na siya ay kumapit sa akin, ang kanyang maliliit na kamay ay humahawak sa aking kamiseta na parang ako ang kanyang lifeline.Huminga ako nang malalim, sinusubukang huminahon, ngunit ang sakit sa aking dibdib ay hindi nawawala. Al
Good day, readers! Hindi po muna ako makakapag-update this month, dahil kakapanganak ko pa lang po. Ngunit, maaari niyo pong mabasa ang iba ko pa pong istorya na COMPLETED na. 1. UNEXPECTEDLY HER SPERM DONOR IS A BILLIONAIRE (escape while pregnant + romance + romcom) 2. MARRIAGE FOR PLEASURE (R+18 — SPG) (arranged marriage + taguan ng anak + dark romance) 3. THE BILLIONAIRE’S INNOCENT BRIDE (R+18 — SPG) (contract marrigae + escape while pregnant + taguan ng anak + romcom) COMPLETED po lahat ng ito, at tiyak ko po na magugustuhan niyo po! Sana ay makita ko rin po kayo sa iba ko pa pong istorya! Thank you so much po, and have a blessed day! — Author Febbyflame/Sashiflame
Idris Point of ViewUmupo ako sa upuan ng drayber ng aking kotse, ang pamilyar na amoy ng balat at mga bakas ng aking cologne ay nakikisama sa mapait na amoy ng panghihinayang. Nang isara ko ang pinto, ang mundo sa labas ay naging malabo, at ang mga luha na pinipigilan ko ay nagsimulang dumaloy. Inilagay ko ang aking mukha sa aking mga kamay, na inaalihan ng alon ng emosyon na bumabalot sa akin.Ano na ang ginawa ko?Ang mga sigaw ni Stella ay umuukit sa aking isipan, bawat hikbi ay mas malalim kaysa sa huli. Siya ang aking anak na babae, ang aking munting prinsesa, at ang isipin na siya ay nasasaktan sa pagitan namin ni Celeste ay parang isang punyal na umiikot sa aking puso. Nakikita ko pa rin ang kanyang mukha na punung-puno ng luha, ang desperadong paraan na siya ay kumapit sa akin, ang kanyang maliliit na kamay ay humahawak sa aking kamiseta na parang ako ang kanyang lifeline.Huminga ako nang malalim, sinusubukang huminahon, ngunit ang sakit sa aking dibdib ay hindi nawawala. Al
Celeste’s Point of ViewMadilim ang silid, tanging liwanag ng buwan ang humihimok sa mga kurtina. Nakahiga kami sa kama, ang ritmo ng paghinga ni Stella sa tabi ko ay tila nakakaaliw na lullaby. Siya ang aking maliit na bituin, isang ilaw sa aking buhay. Pero bigla, parang kulog na rumaragasang sa malayo, nabasag ang kanyang mapayapang pagtulog.“Daddy!” sigaw niya, ang kanyang boses ay pumasok sa katahimikan na parang kutsilyo.Napabalikwas ako, ang puso ko ay mabilis na bumabayo. Sa aking pagkalito, nahulog ako pabalik mula sa kama, bumagsak na may malambot na tunog sa karpet.“Stella!” tawag ko, pilit na umuupo. Tumataas ang tibok ng puso ko nang makita siya, ang kanyang mga mata ay malaki at kumikislap sa luha, ang kanyang maliit na katawan ay nanginginig sa takot. “Anong nangyari?”“Napaka-real!” umiiyak siya, niyayakap ang kanyang mga tuhod sa kanyang dibdib. “May gustong kumuha kay Daddy! Ang takot ko!”Mabilis akong lumapit sa kanya, niyayakap siya sa aking mga braso. “Ayos la
Celeste’s Point of ViewAyoko sanang nandito. Bawat hakbang ko sa mga pasilyo ng ospital ay parang pabigat nang pabigat. Ang bigat ng lahat ng nangyari kina Idris at Rachel ay halos hindi ko na kayang tiisin, pero may trabaho akong dapat gampanan. Hindi tumitigil ang tungkulin ko bilang isang nars kahit na parang basag na ang puso ko.Ngunit ang pag-iisip na makita silang dalawa ay nagpapaikot ng tiyan ko sa galit at pagkakanulo. Hinigpitan ko ang mga kamao ko, pilit na humihinga ng malalim. Wala akong magawa kundi magpakatatag—para sa ngayon.Sa oras ng pahinga ko, napunta ako sa staff lounge kasama sina Sammy at Beyonce. Sila ang pinakamalalapit kong kaibigan sa trabaho, ang tanging mga tao na mapagkakatiwalaan ko sa pinagdadaanan ko. Kailangan kong mailabas ang lahat ng sama ng loob bago pa ako tuluyang lamunin nito."Hindi ko pa rin matanggap," bulong ko habang naglalakad paikot sa maliit na silid at nagsimula nang bumuhos ang mga salita. "Akala ko iba si Idris, alam mo yun? Pero
Rachel’s Point of ViewPinanood kong naglakad pabalik si Idris papunta sa ospital, dala ng kanyang mga balikat ang bigat ng lahat ng pinagdadaanan niya. Parte ng aking sarili ang gustong maawa sa kanya. Nakikita ko ang sakit sa kanyang mga mata, ang pagkakasalang dinadala niya dahil sa pananakit kay Celeste. Pinipilit niyang ayusin ang lahat sa pagitan nila, ginagawa ang lahat para kay Stella at Aiden, at alam kong lahat ng ito ay ginagawa niya dahil sa pagmamahal.Ngunit may isa pang bahagi sa akin—yung bahagi na ayokong aminin na naroroon—na nakaramdam ng kakaibang ginhawa. Bagama’t hindi ko inaasahan na ganito ang kahihinatnan ng mga bagay, ang katotohanang tila nagkakawatak-watak na ang relasyon nina Idris at Celeste... parang pakiramdam ko’y tadhana ito. Parang siguro ito na ang nakatakda. Pagkatapos ng lahat, kami ni Idris ang naunang magkasama. Kami ang unang nagmahalan.Napabuntong-hininga ako, hinaplos ang buhok ko habang nagmumuni-muni. Hindi dapat ganito ang nangyari. Hindi
Idris Point of ViewTahimik ang biyahe pabalik sa mansyon, at parang mabigat ang hangin sa hindi namin sinasabi. Si Papa ang nagmamaneho, mahigpit ang hawak sa manibela, habang si Lolo ay nasa tabi ko sa likod, malalim ang iniisip. Mabilis ang takbo ng isip ko habang nakatingin ako sa labas ng bintana, sinusubukang unawain ang lahat. Kalagayan ni Aiden, si Rachel, si Celeste, si Stella… Parang nagkakawatak-watak na ang buong buhay ko sa harap ng mga mata ko.Pagdating namin sa mansyon, ang dati’y mainit na kaluwalhatian ng bahay ay parang naging malamig at malayo. Tumungo kami lahat sa silid-aklatan, kung saan si Papa ay nagsalin ng inumin sa kanyang baso, binasag ang katahimikan habang ang amber na likido ay umikot sa loob ng baso.“Diretso na tayo,” sabi niya, humarap sa akin. “Kritikal ang kalagayan ni Aiden, at wala tayong maraming oras. Kailangan nating humanap ng paraan para mapatatag ang kalusugan niya, at nangangahulugan ito ng mahihirap na desisyon.”Lunok-lalamunan akong tum
Celeste’s Point of ViewParang sinaksak ako ng paulit-ulit, ang matalas na panghihinayang ay kumikilos sa aking puso habang ang mga alaala nina Idris at Rachel ay sumasagi sa aking isipan. Bawat pagkaunawa ay parang bagong sugat, sariwa at masakit.Nag-sex sila. Ang simpleng katotohanang ito ay isang brutal na katotohanan na hindi ko matanggap. Nagsimula ang aking tiyan, at isang alon ng pagkahilo ang bumalot sa akin habang pinipilit kong intidihin kung paano ako kayang ipagkanulo ni Idris ng ganito. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinapahid ang aking mga luha, bawat patak ay paalala ng tiwala na ibinigay ko sa kanya—tiwalang sinira niya sa pinakamasakit na paraan.Naka-curled up ako sa kama ng ospital, mahigpit na hawak ang mga kumot, na para bang iyon na lamang ang aking tanging lifeline. “Ano bang mali sa akin?” bulong ko sa aking sarili, ang tanong ay umaawit sa walang laman na espasyo sa aking dibdib. Hindi ba ako sapat? Nabigo ba akong maging kaparehang kailangan niya? An
Idris Point of ViewHabang hawak ko ang cellphone ni Celeste, natulala ako sa litrato roon. Kami ni Rachel, magkasama sa kama, walang saplot. Ang pagtataksil ay tumama sa akin na parang sampal sa mukha. Umikot ang isip ko habang pinipilit kong unawain kung paano ito nangyari. May kumuha ng litrato namin!“Celeste, hayaan mo akong magpaliwanag!” sigaw ko, ang boses ko ay puno ng desperasyon at panginginig.Tinutukan niya ako ng tingin, ang kanyang mga mata ay nag-aalab sa galit at sakit. “Ipaliwanag? Ano ang ipapaliwanag? Na nagsinungaling ka sa akin sa buong panahong ito? Na kasama mo siya habang akala ko ay sinisikap mong tulungan ang anak mo?”“I promise you, hindi ito kung ano ang iniisip mo!” pakiusap ko, kumakabog ang puso ko. “Kami ni Rachel—mali ito. Hindi ko sinadyang mangyari! Nalilito ako, at akala ko maayos ko ang mga bagay sa iyo at kay Aiden. Pero hindi ko kailan man nais na saktan ka.”Umangat siya ng isang hakbang, ang kanyang mukha ay nag-aalab sa pagkadismaya. “Akal
Celeste’s Point of ViewIsang beses lang tumunog ang telepono bago ito sagutin ni Idris, ang boses niya ay mahinahon at nag-aalala.“Celeste? Nasaan ka? Nag-aalala na ako sa ‘yo, please mag-usap naman tayo.”Ngunit hindi ko na kayang pigilin pa. Uminit ang aking ulo, at sumigaw ako sa telepono.“Kailangan talaga nating pag-usapan ‘to, Idris! Nasaan ka?!”“Celeste?” Nagbago ang tono ng kanyang boses at naging malambing ito, ngunit lalo lamang itong nagpagalit sa akin. “Pakiusap, just—”Hindi ko na siya hinintay na makapagpatuloy. Inabot ko ang tawag, ang puso ko ay tumatalon at puno ng halo-halong emosyon—galit, takot, at matinding pagprotekta para kay Stella. Akala nila maaari silang gumawa ng desisyon tungkol sa aming anak na hindi man lang ako kinonsulta?Tumayo ako at nagsimulang maglakad-lakad sa maliit na silid ng ospital, mabilis ang mga iniisip. Kanya ang anak ko! Ramdam ko ang aking mga kamao na humigpit sa aking tagiliran. Ako ang magdedesisyon kung siya a mag-undergo sa test