All Chapters of The CEO'S Orphan Wife: Chapter 71 - Chapter 80

Pagkatapos ng dalawang araw bumalik ako para abangan ulit si Angus. Maaga pa lang, nasa labas na ako sa gate ng kanilang subdivision. Kaso bigo na naman ako. Inabot na ako ng gabi pero hindi talaga kami magtagpo ni Angus. Sinubukan kong tawagan ang kaniyang numero ngunit hindi na din talaga 'to ma-contact. Nagtanong-tanong na din ako sa mga tao kung ano ang malapit na mga university dito sa kanilang lugar. Limang malalaking university ang sinabi nila. Nilista ko ang mga 'to. Plano kong puntahan kaso nang sumunod na araw nagkasakit ako. "Magpahinga ka na muna, Anak. Magpalakas ka, isipin mo na nagdadalang tao ka." Ayaw ko namang mapahamak ang pinagbubuntis ko, kaya minabuti ko ng magpahinga muna at huwag umalis. Hinang din talagang ang pakiramdaman ko. Nagugutom ako ngunit sinusuka ko naman ang aking kinakain. Naiiyak na lang ako sa aming sitwasyon. "Huwag ka ng umiyak, Anak. Magiging maayos din ang lahat. Magdasal ka at magtiwala lang. Saka nandito si Nanay. Hayaan mo at ako nam

Sinundo kami ng driver ng magiging amo ni Nanay. Ito na din ang nagbuhat sa akin. Wala pa kasi akong wheel chair. "Hayaan mo, Anak. Sa sahod ko, iyon ang unang-una kong bibilhin, wheelchair," pangako ni Nanay habang nasa byahe kami. Ilang oras na lang ay magdidilim na.Walong libo daw ang sahod ni Nanay. Libre naman lahat, ultimo shampoo, sabong panlaba at panligo at iba pa. Sana lang ay mabait ang magiging amo ni Nanay. Kulang isang oras ang byahe namin hanggang Manila. At nang pumasok sa gate ang sasakyan ay napanganga ako dahil sa laki ng bahay sa aking harap. Tatlong palapag ang bahay. Kayanin kaya ni Nanay ang trabaho dito? Ang laki ng bahay na lilinisin niya. Nagbukas ang pintuan at lumabas doon ang isang ginang na tantya ko ay nasa kaniyang 50's. Mukha siyang mabait, hindi siya mukhang mataray. Nauna nang bumaba sina Nanay at ang driver. Naiwan naman ako sa sasakyan dahil hindi naman ako makapaglakad. Pagkatapos mag-usap sandali nina Nanay at ang magiging amo niya, binali

Years later...Sobrang busy ni Charmel at halos hindi na siya umuuwi. Busy din naman ako pero may mga oras na nakakaramdam ako ng lungkot dahil wala siya sa tabi ko. My business started to grow and expand. From millions to hindred millions of income. But there were times that you'll feel something is missing in the depts of your soul despite the luxurious things that you have. But I won't say that money can't buy happiness. Money can give you happiness. If you're bored, you can eat the food that you wanted to eat, in any fancy restaurants that you'll like. I can afford to go to spa, or make my own spa. I can buy some shoes, clothes, bags and other luxurious things that every woman wanted. Tumanaw ako sa balcony na nakakonekta sa aking silid. Maaga akong nagising dahil sa isang masamang panaginip. Madaling araw na akong nakatulog pero nagising pa din ako ng maaga dahil doon. Hindi lumilipas ang isang linggo na hindi ako dadalawin ng masamang panaginip na iyon. Natatakot na nga akong k

He slid his tongue inside my mouth, which I gladly suck. His groan muffle. Kakaiba ang pakiramdam ko habang nakikipaglabanan ako sa kaniya ng halik. It feels like familiar yet very different. Hinigpitan ko ang pagkakakapit ko sa kaniyang batok at ganoon naman ang ginawa niya sa aking likod. Ang isa niyang kamay ay pinisil ang aking puwetan. Namalayan ko na lang na buhat niya ako nang isandal niya ako sa pader. Nakapikit ako at dalang-dala sa nag-aalab na damdamin. Hanggang sa bumaba ang kaniyang labi sa aking leeg. Kung gaano karahas ang pagsipsip niya kanina sa aking dila at labi, mas marahan naman ang ginagawa niyang paghalik at dila sa aking leeg. Para bang ingat na ingat siya sa parteng ito ng aking katawan. Hanggang sa mahubad niya ang aking blouse, kasunod ng aking bra. Inipit niya ang aking isang nipple sa gitna ng kaniyang daliri, habang ang isa naman ay sinimulan niyang sipsipin. "Oh! Fuck! You miss me that much, babe?" ungol ko na may kasamang panunukso. Ungol lang ang sa

"Nasaan po si Charmel?" Kanina ko pa siya hinahanap. Naging abala lang ako sa harap ng computer ko ng ilang oras, hindi ko namalayan na wala na pala siya sa kuwarto. Wala din siya sa gym. "Parang lumabas po, Ma'am."Naglakad ako palabas ng bahay at mula dito ay kita ko siya sa dalampasigan. Kasama niya sina Angus, Huxley at Caius.Sinalakay ng matinding kaba ang aking dibdib, lalo at mukhang nagtatalo ang dalawa. Bakit nandito pa din sila? Ang sabi ko kanina ay umalis na sila. Maglalakad na sana ako palapit sa kanila nang talikuran sila ni Charmel. Nagmamadali itong lumapit sa akin. "A-Ano'ng nangyari?" natatakot kong tanong. "Wala. Pinapaalis ko na sila."Tumango na lang ako. Iyon naman ang dapat. Dapat umalis na dito si Angus. Hindi siya welcome dito.Pumasok na ulit kami sa loob ng bahay. Naging abala uli kami sa kaniya-kaniyang laptop hanggang sa marinig namin ang parating na chopper. "Si Mommy na ba iyon?" Hindi gumalaw si Charmel sa kaniyang kinauupuan. Nanatili din akong