All Chapters of The CEO'S Orphan Wife: Chapter 61 - Chapter 70

Lagi kaming magka-text ni Angus, kahit nasa klase siya ay nagte-text pa din siya sa akin. Binigay niya ang schedule niya kaya alam ko ang oras ng kaniyang klase. Hindi na ako nag-re-reply kapag nasa klase siya at baka mapagalitan pa siya ng kaniyang professor. Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang bumisita siya dito at walang araw na nagmimintis siya sa pangungulit sa akin sa text. Karga ko ngayon ang aking kapatid habang hinihintay ko si Nanay na matapos sa pagligi. Kauuwi ko lang galing sa pagtitinda ng kakanin. Matapos magpahinga ay mangunguha ulit ako ng gulay. Paulit-ulit at wala namang bago sa buhay ko, pero sanay na ako. Nakakasawa, oo, pero hindi puwedeng tumigil dahil mahirap lang kami. Mas magpupursigi pa ako sa buhay. Makakaahon kami sa hirap. Inspirasyon ko sina Nanay, ang kapatid ko at ganoon na din si Angus. Balang araw, magiging karapat-dapat din ako sa kaniya, hindi ko man mapantayan ang estado niya pero sisiguraduhin ko na magbabago ang buhay ko. Darating ang

Maaga akong lumabas upang magtinda ngayon. Dalawang bilao ng biko ang dala kong paninda, kapag hindi ko napaubos, didiretso ako sa bayan at doon 'to ititinda sa labas ng munisipyo. At bago pa nga mananghalian, napaubos ko ang paninda ko. Binilang ko ang aking pinagbentahan sa public cr. Nagpalit na din muna ako ng damit dahil pinagpawisan ako kanina. Naglagay ako ng polbo sa aking mukha, leeg at sa aking leeg upang bumango naman ako kahit paano.Sumakay na ako agad sa jeep. Plano kong umuwi na muna para iwan ang bilao sa bahay. Wala pa namang text si Angus. Baka mamayang hapon pa ang dating niya. Pagbaba ko ng jeep ay sakto namang tumawag si Angus. "Hello?""Nasa mansion na ako..." Uuwi pa ba ako? "Nasaan ka?""Dito sa malapit... sa waiting shade.""Punta ka na dito. I'll be waiting for you."Kabado akong naglakad papuntang mansion. Ang tagal kong hinintay ang araw na 'to kaya naman ganoon na lang ang kalabog ng aking dibdib dahil sa saya. Nasa gate siya, nag-aabang sa akin. Naka

Kinuha ni Tiyong iyong pera na naitabi ni Nanay kasama na din ang mga pasalubong ni Angus sa kaniya. Siguro ibebenta niya ang mga iyon at ipambibisyo lang. Ayaw ko ng mangunsumi, kaya hindi na din ako nagbigay ng aking komento tungkol sa nangyari. Kailangan pa ba? Paulit-ulit na lang kami ni Nanay. Malungkot kong nginitian si Nanay bago ako umalis ng bahay upang maglako ng biko. Iyong kalahati ng bilao ay naka-reserve na. Tanghali na ng matapos akong maglako, nakaabang naman sa akin si Angus sa gate ng mansyon. Sasamahan niya ako sa bayan. Araw ngayon ng pamimili ko, dahil bukas may lakad kaming dalawa. "Dito ka na lang," bilin ko sa kaniya. Nakasimangot siya pero wala siyang nagawa kung hindi sumunod sa hiling ko. Hindi na din naman ako nagtagal pa at bumalik ako agad sa sasakyan. "Ikot-ikot muna tayo, hanap tayo ng makainan. Iyong liblib," may pahaging niyang sabi kaya natawa na lang ako. "Sana lang hindi mo ako ipagpalit dahil sa ginagawa ko sa'yo," biro ko na kinasimangot niya

"Huwag mo na akong ihatid, umuwi ka na. Ayos lang ako. Hindi na ako nagseselos."Para kaming mga ewan dito sa may kakahuyan, ang init-init pero nakayakap siya sa akin at ayaw akong bitawan. "Promise, hindi ka na nagseselos?""Opo, hindi na po." Hinalikan niya ako at muli na namang naglabana ang mga labi at dila namin. Napapapikit ako ngunit pigil ang sarili na madala sa bugso ng aming damdamin dahil hindi puwede. At bukod doon nandito kami sa kakahuyan. Hindi naman kami basta-basta makikita dito dahil sa malalaking dahon ng mga higanteng gabi. "Umuwi ka na. Uuwi na din ako," masuyo kong sabi bago ko siya hinalikan sa kaniyang pisngi. Inuuto ko para umuwi na siya at nang makauwi na din kami. May mga nagagawing tao dito kaya hindi ko din masasabi na safe kami dito. "Gusto pa kitang makasama, e." Natatawa na lang ako. "Bukas, mamasyal tayo," pangako ko sa kaniya. Ihahanda ko na lang lahat ng pagkain nina Nanay sa maghapon bago ako umalis para magtinda, tapos didiretso na kami ni Ang

Naiiyak ako nang makasakay ako ng van. Hindi ko alam kung kailan kami ulit magkikita ni Angus. Umaasa ako na magkikita pa ulit kami, pero batid ko na ito na ang huli naming pagkikita. Hindi ako nagsisisi na nabigay ko ang sarili ko sa kaniya, kahit pa ito na ang huli naming pagkikita. Gabing-gabi na ng makarating ako sa bahay. Hinatid ako ng tricycle ng kinakasama ni Aling Minerva sa bahay. Nagbukas naman ang pintuan nang mapansin ni Nanay ang humintong tricycle. May mga luha sa gilid ng kaniyang mga mata. Niyakap niya ako na naging dahilan ng aking paghikbi. Wala akong sinabi pero umiyak ako nang umiyak hanggang sa mapagod ako. "Magpapahinga na po ako, 'Nay. May mga pagkain po ata dito, tingin na lang po kayo ng gusto niyo," tukoy ko sa dalawang malaking tote bag na bigay sa akin ni Angus. Hindi ko pa natitingnan ang mga laman nito. "Bukas na lang, Anak. Magpahinga ka na."Nahiga ako sa lapag. Nilatag ko ang comforter ni Angus. Niyakap ko din ang ginamit niyang unan. Tahimik akon