Lahat ng Kabanata ng The CEO'S Orphan Wife: Kabanata 81 - Kabanata 90

Pagkatapos kumain ay pinaliguan ko si Angel. Pinahiram ko muna ng aking oversized shirt at aking pinakamaliit na undies. "Ang gusto ni Mama na gawin mo ay matulog nang matulog at kumain nang kumain.""Sige po, Mama. May meryenda po ba mamaya?" Napatawa ako. "Oo, Anak. Ano ba ang gusto mo?""Kahit ano po, Mama.""Ano ba ang meryenda niyo sa..." Tumikhim ako. "Nilagang saba po, iyong huling masarap na meryenda po namin ay nang isang buwan pa po. Ginatang bilo-bilo."Napabuntong hininga ako. "Gusto mo ba ng cake?""Sino po ang may birthday, Mama?""Wala naman. Pero kung gusto mo ng cake, bibili si Mama.""Sige po, Mama. Salamat po."Sinuklay ko ang kaniyang buhok at pinatuyuan. Nang makatulog siya ay binilin ko siya kay Nanay. Plano kong mag-grocery at bumili ng damit niya. Hindi ko pa siya masasama sa pag-sa-shopping kaya samantalahin ko na lang na umalis, habang tulog siya. Nasa sala si Angus. Busy ito sa harap ng kaniyang laptop. "Lalabas ka?""Oo. Mag-grocery ako tapos bibili ng

Nandito na kami sa ibang bansa at napatingnan na namin si Angel sa espesyalista sa mata. Maghihintay na lang kami ngayon ng donor ng cornea. Nasa waiting list na kami, ngunit gagawa pa din kami ng paraan, para makahanap ng donor para sa kaniya, upang maoperahan na siya sa lalong madaling panahon. Naglapag ng isang tasang kape si Angus sa aking tabi. Narito ako sa living room at nakaharap sa aking laptop. Tulog na si Angel, napagod siya sa maghapon. She's happy and excited. Sana nga lang makakita na siya agad para ma-enjoy niya ang buhay lalo at bata pa siya. Madami siyang mga na-miss sa kaniyang buhay at excited na ako sa magiging journey niya. I want to give her the world, the life that she deserves at ganoon din ang hangad ng kaniyang daddy. May hawak na papel si Angus. "Gusto kong maglista ng mga lugar na pupuntahan natin kapag nakakita na ang anak natin.""Disneyland?" Hindi ako tumitingin sa kaniya. Nagpatuloy lang ako sa pagtitipa. "Sumakay kaya tayo sa cruise ship, what do y

Nang magising si Angel at makita kami na magkatabing natulog sa kama ng kaniyang ama, hindi na mapagsidlan ang galak sa kaniyang mukha. "Mama, okay na po kayo? Ibig sabihin po magkakaroon na ako ng kapatid?" Nagkatinginan kami ni Angus. Hindi pa din bumibitaw sa pagkakayapos niya sa akin. Akala mo naman tatakbuhan ko siya, e, nasa barko kaya kami. "Anak, puwede bang after two years na ang kapatid?" sagot naman ni Angus. Isa 'to sa mga napag-usapan namin kagabi. "Gusto pa naming bumawi sa'yo. Saka di ba magtatravel tayo around the world?""Sige po. Pero puwede pong one year lang? Gusto ko po ng kalaro, e," hirit pa din niya na kinailing ko na lang. "Dalaga ka na kapag four years old ang kapatid mo." Naiisip ko pa lang na twelve years old na siya, hindi ko na naman mapigilang maging emosyonal. "Halika nga dito, payakap nga si Mama."I missed almost 12 years of her life. Kailan pa ako makababawi sa aking anak?Ilang minuto pa kaming nagkulitan na tatlo bago kami bumangon at naligo

After one week umuwi na muna kami ng Pinas. After one month ulit kami magta-travel, para makapagpahinga si Angel at para na rin makapag-start na siya sa kaniyang tutor. Kami naman ni Angus ay magtatrabaho. Hindi puwedeng pabayaan ang business dahil madaming empleyado ang umaasa sa amin at para na rin 'to sa future ni Angel at ng iba pa naming magiging mga anak. Lumipat kami sa bahay ni Angus. Isang three storey modern house na mayroong magandang garden. "Ampalaya?!" Gulat na gulat ako na makakita ng napakaraming tanim na ampalaya, na kalaunan ay nauwi sa malakas na paghalakhak. "May mga kabute din, Ma'am," singit naman ni Manang Erna, ang matandang maid na nagpalaki kay Angus. Nanunukso kong tiningnan si Angus. Gosh! Grabe, baliw ang lalakeng 'to. Baliw na baliw sa akin. "Paborito ko po ang ampalaya," sabi naman ni Angel, habang ginagala ang paningin sa buong paligid. "Talaga? Paborito ko din iyon, pero ang daddy mo hindi kasi iyan kumakain ng gulay, lalo na ang ampalaya." Naala

Isang enggrandeng kasal na mula pa nang unang makilala ko si Chelle ay pinangarap ko na ibigay sa kaniya. Isang church wedding, beach wedding dito sa Pinas at garden wedding naman sa ibang bansa. She deserve it, at ito ang paulit-ulit kong sinasabi at pinaparamdam sa kaniya kahit pa sinasabi niya na kahit simpleng kasal lang masaya na siya. Hindi ko gusto ang simpleng kasal. Kaya nga hindi ko siya pinakasalan nang mga bata pa kami dahil hindi niya deserve ang isang simple o kaya ay secret wedding. Nag-aral akong mabuti at pinalago ang business namin, para sa pangarap ko para sa aming dalawa. That's because she deserve the best. She deserve a grand wedding. Nakapag-announce na ako sa public, nang maging okay kami. I announced that she and I are engage. I wanted the world to know. Madami ang nagulat. Madami ang nagtaka at nagtanong. Madami ang nanghusga dahil wala naman silang alam. Pero lahat ng opinyon ng mga mapanghusgang tao ay hindi mahalaga. "What matters is that I love you so