Library
Search
Home / Romance / The CEO'S Orphan Wife / TAYO NA LANG ULIT 25

Share

TAYO NA LANG ULIT 25

Author: Shynnbee
last update Last Updated: 2024-01-21 12:07:26

Dinig ko ang pagbukas ng pintuan pero hindi ko tinapunan ng tingin si Nanay na pumasok.

"Ba't hindi ka kumain, Anak? Hindi mo ba nagustuhan ang pagkain na iniwan ko sa'yo?"

Lumapit si Nanay at niyakap ako. Pumatak ang aking mga luha. Tahimik akong umiyak habang yakap ako ni Nanay ng mahigpit. Hinalikan niya ako sa pisngi bago siya tumayo upang makapag-asikaso na.

Kinuha niya ang mga pagkain na natakpan sa aking tabi at nilagay sa may lababo bago niya binitbit ang karton na naglalaman ng aming mga maruming damit.

Nagpunas ako ng luha habang nakasunod ng tingin sa kaniya. Alam kong pagod na siya sa trabaho ngunit siya pa din ang maglalaba.

Napatingin ako sa aking mga paa. Mga paa ko na ngayon ay wala ng silbi.

Napahikbi ako nang maalala ko na naman ang nangyari. Dahil sa aksidente, nawala ang anak ko at ang kapatid ko. At ang masaklap pa, nalumpo din ako.

Inabot ko ang tubig pero masyadong malayo ito sa akin kaya pinilit kong gumapang palapit rito. Ayaw ko ng abalahin pa si Nanay
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Jonilyn Nico
so sad nman sa nangyari sa family nila Chelle nadamay pati baby nya at Kapatid,feeling q may foul play wlang plate number eh,may nag-utos sa mga hayop na yun
VIEW ALL COMMENTS
Previous Chapter Next Chapter

Related chapters

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 26

    Sinundo kami ng driver ng magiging amo ni Nanay. Ito na din ang nagbuhat sa akin. Wala pa kasi akong wheel chair. "Hayaan mo, Anak. Sa sahod ko, iyon ang unang-una kong bibilhin, wheelchair," pangako ni Nanay habang nasa byahe kami. Ilang oras na lang ay magdidilim na.Walong libo daw ang sahod ni Nanay. Libre naman lahat, ultimo shampoo, sabong panlaba at panligo at iba pa. Sana lang ay mabait ang magiging amo ni Nanay. Kulang isang oras ang byahe namin hanggang Manila. At nang pumasok sa gate ang sasakyan ay napanganga ako dahil sa laki ng bahay sa aking harap. Tatlong palapag ang bahay. Kayanin kaya ni Nanay ang trabaho dito? Ang laki ng bahay na lilinisin niya. Nagbukas ang pintuan at lumabas doon ang isang ginang na tantya ko ay nasa kaniyang 50's. Mukha siyang mabait, hindi siya mukhang mataray. Nauna nang bumaba sina Nanay at ang driver. Naiwan naman ako sa sasakyan dahil hindi naman ako makapaglakad. Pagkatapos mag-usap sandali nina Nanay at ang magiging amo niya, binali

    Last Updated : 2024-01-21

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 27

    Years later...He groaned and sucked my neck as he continue to thrust inside me. He was pounding on me so hard, making me gasp and moan so loud. Bumaba siya ng kama nang sabay naming marating ang rurok ng aming pagtatalik. Pumasok siya ng banyo upang linisin ang kaniyang sarili. Inabot ko naman ang mga damit ko at sinuot ang mga 'to. Paglabas niya ay dumiretso siya sa mini fridge na nandito sa aming kuwarto. Kumuha siya ng bottled water, ininuman niya ito at pagkatapos ay inabot niya sa akin. Uminom ako at nilapag ko ang bote sa night stand. "Ilang linggo ka doon?" tanong ko. Aalis na naman siya ulit at kapag umaalis siya para sa business travels ay inaabot siya ng ilang linggo. Minsan ay tatlong buwan ang pinakamatagal na stay niya doon. Nasanay na ako sa kaniya. Kahit nang hindi pa kami ay ganito na siya. Umuuwi lang siya kapag galit na galit na ang mommy niya dahil hindi na daw nito naaalala na may mga magulang pa siya. "Hindi ko pa alam," sagot niya bago ako hinila papunta sa

    Last Updated : 2024-01-22

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 28

    Years later...Sobrang busy ni Charmel at halos hindi na siya umuuwi. Busy din naman ako pero may mga oras na nakakaramdam ako ng lungkot dahil wala siya sa tabi ko. My business started to grow and expand. From millions to hindred millions of income. But there were times that you'll feel something is missing in the depts of your soul despite the luxurious things that you have. But I won't say that money can't buy happiness. Money can give you happiness. If you're bored, you can eat the food that you wanted to eat, in any fancy restaurants that you'll like. I can afford to go to spa, or make my own spa. I can buy some shoes, clothes, bags and other luxurious things that every woman wanted. Tumanaw ako sa balcony na nakakonekta sa aking silid. Maaga akong nagising dahil sa isang masamang panaginip. Madaling araw na akong nakatulog pero nagising pa din ako ng maaga dahil doon. Hindi lumilipas ang isang linggo na hindi ako dadalawin ng masamang panaginip na iyon. Natatakot na nga akong k

    Last Updated : 2024-01-22

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 29

    Hindi ko alam kung nananadya ba ang tadhana. Bakit nandito ang mga lalakeng 'to? Nandito sina Ivan at Fourth, at sinama pa nila sina Caius, Huxley at Angus. Seryoso si Angus sa kaniyang kinauupuan samantalang sina Huxley at Caius naman ay nakangisi sa akin. Mukhang alam ng mga 'to na makikita nila ako dito. And I doubt it if Angus knew that I own this resort. Nakainom na sila at madami na din akong nainom na alak kaya kailangan ko ng umuwi. Tingin ko naman ay kayang-kaya na nina Almira at Myla ang kanilang mga sarili. Sinundan ako nina Caius at Huxley. Nakasunod lang sila habang sumisipol at kumakanta. Ako naman ay tahimik, kinakabahan at hindi ko malaman kung sa ano'ng dahilan itong kaba ko. "Kumusta ka na, Chelle?"Bingalan ko ang aking paglalakad. Wala naman akong issues sa dalawang ito kaya hindi ko siguro sila kailangang iwasan. Nangungumusta lang naman sila. "Ayos naman. Kayo kumusta?""We're glad to see you, Chelle." Ngumiti ako."Nabalitaan namin ang mga nangyari."Ang

    Last Updated : 2024-01-23

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 30

    He slid his tongue inside my mouth, which I gladly suck. His groan muffle. Kakaiba ang pakiramdam ko habang nakikipaglabanan ako sa kaniya ng halik. It feels like familiar yet very different. Hinigpitan ko ang pagkakakapit ko sa kaniyang batok at ganoon naman ang ginawa niya sa aking likod. Ang isa niyang kamay ay pinisil ang aking puwetan. Namalayan ko na lang na buhat niya ako nang isandal niya ako sa pader. Nakapikit ako at dalang-dala sa nag-aalab na damdamin. Hanggang sa bumaba ang kaniyang labi sa aking leeg. Kung gaano karahas ang pagsipsip niya kanina sa aking dila at labi, mas marahan naman ang ginagawa niyang paghalik at dila sa aking leeg. Para bang ingat na ingat siya sa parteng ito ng aking katawan. Hanggang sa mahubad niya ang aking blouse, kasunod ng aking bra. Inipit niya ang aking isang nipple sa gitna ng kaniyang daliri, habang ang isa naman ay sinimulan niyang sipsipin. "Oh! Fuck! You miss me that much, babe?" ungol ko na may kasamang panunukso. Ungol lang ang sa

    Last Updated : 2024-01-23

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 31

    "Please don't hate me. Please forgive me. Hindi ko iyon sinasadya..." Patuloy pa din ako sa pag-iyak at paghingi ng tawad sa kaniya. Nakahiga na kami dito sa bed, pinaunan niya ako sa kaniyang dibdib. Ang sakit na ng dibdib ko sa pag-iyak. Alam kong hindi mabubura ng sorry ang kasalanang nagawa ko pero paulit-ulit ko pa din itong hihingin sa kaniya. Hinaplos niya ang buhok ko. Paulit-ulit na hinahalikan ang aking tuktok. "Please, magsalita ka naman. Please don't tell me that it's okay coz cheating is not okay...""Sinadya mo ba iyon?" marahan niyang tanong na inilingan ko. "Hindi...""K-Kasi, lasing na lasing ako. It's very stupid of me... Pero ang totoo akala ko kasi ay ikaw iyon. Wala akong ibang nasa isip kung hindi ikaw. I was... I was...""Lonely and frustrated?""Y-Yes!" muli akong napahagulgol. "I'm sorry, babe. Sorry!""Let's forget about it, okay. Puwede ba iyon? Kalimutan mo na ang nangyari. Huwag mo na ulit isipin pa.""P-Pero...""Hindi maganda kung palagi mo iyon inii

    Last Updated : 2024-01-24

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 32

    "Nasaan po si Charmel?" Kanina ko pa siya hinahanap. Naging abala lang ako sa harap ng computer ko ng ilang oras, hindi ko namalayan na wala na pala siya sa kuwarto. Wala din siya sa gym. "Parang lumabas po, Ma'am."Naglakad ako palabas ng bahay at mula dito ay kita ko siya sa dalampasigan. Kasama niya sina Angus, Huxley at Caius.Sinalakay ng matinding kaba ang aking dibdib, lalo at mukhang nagtatalo ang dalawa. Bakit nandito pa din sila? Ang sabi ko kanina ay umalis na sila. Maglalakad na sana ako palapit sa kanila nang talikuran sila ni Charmel. Nagmamadali itong lumapit sa akin. "A-Ano'ng nangyari?" natatakot kong tanong. "Wala. Pinapaalis ko na sila."Tumango na lang ako. Iyon naman ang dapat. Dapat umalis na dito si Angus. Hindi siya welcome dito.Pumasok na ulit kami sa loob ng bahay. Naging abala uli kami sa kaniya-kaniyang laptop hanggang sa marinig namin ang parating na chopper. "Si Mommy na ba iyon?" Hindi gumalaw si Charmel sa kaniyang kinauupuan. Nanatili din akong

    Last Updated : 2024-01-25

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 33

    "What is she doing here?!" galit na tanong ni Mommy Santa. Nabalot naman ng takot sa mukha ng babae. Hinihintay ko na awatin ni Charmel ang kaniyang ina, pero wala man lang itong naging imik. Nakatingin siya sa akin at hindi man lang tinapunan ng tingin ang babae. "Mommy, huwag niyo po siyang saktan," awat ko. "Mas maganda na din na nandito siya nang magkaalaman na tayo."Nasa tabi naman niya sina Caius at Huxley kaya kahit paano kampante ako. Wala na akong lakas na makipag-usap at makipagtalo, pero hindi ko naman kayang panoorin at hayaan ang mommy ni Charmel na saktan at tratuhin ng pangit ang babae. Naisip ko pa iyon gayong ang sakit-sakit ng dibdib ko sa lahat ng mga nalaman ko. Humakbang ako papasok ng bahay at nanghihinang naupo sa sofa. Niyakap ko ang isang unan at hinayaan ito na saluhin ang mga luha ko. "C-Chelle," tawag ni Charmel sa aking pangalan ngunit hindi ko siya inimik o tiningnan man lang. I don't know how to talk to him after all these revelations. Ang narinig k

    Last Updated : 2024-01-26

Latest chapter

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 6

    Naging madalas ang travel namin kasama ang mga bata. Gusto naming ma-enjoy ang bawat lumilipas na araw kasama ang aming mga anak na ang bibilis lumaki. Lalong-lalo na si Angel na ilang taon naming hindi nakapiling. Tapos ngayon ay dalaga na. It was a bitter sweet feeling, kaya we treat every day as a special day. "How are you, sweetie?" Nakatulog na ang maliliit kong anak, kaya pinuntahan ko siya sa kaniyang silid para kausapin. Gumagawa siya ng kaniyang project ngayon kaya tinulungan ko na din siya. "Ayos naman po, Mommy. Medyo napagod lang sa school, pero kaya ko naman po.""Yeah. Graduating ka na kasi, kaya madaming mga pinapagawa. I'm proud of you, anak ko."Tinigil niya ang kaniyang ginagawa upang yakapin ako. "I love you, Mommy. Mahal ko po kayo ni Daddy.""We love you too, Anak." Habang pinagmamasdan ko siya, hindi pa din mawala-wala iyong feeling ko na parang maiiyak dahil naiisip ko ang lahat ng mga pinagdaanan niya bago namin siya nakapiling. Ganito pala ang pakiramdam n

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 5

    Ang bilis ng panahon at parang mas naging mabilis pa ito dahil sa mga taon na hindi namin makasama si Angel. Ngayon ang kaniyang 17th birthday. We decided to throw her a party kahit na ayaw sana siya. Nitong mga nagdaang birthday niya, kami-kami lang talaga. We invited some of our closest friends pero wala siya ni isang bisita na kaklase o kaya malapit na kaibigan. May mga friends na siya ngayon kahit paano. Nag-join siya sa iba't ibang mga clubs sa school. We also enrolled her to different special classes. May taekwondo class din siya na ang Daddy niya ang may gusto, para na rin alam niya kung paano protektahan ang kaniyang sarili. Habang inaayusan siya ng make up artist naiiyak ako. Dalaga na ang baby ko. Sobrang ganda niya, kaya naman laging nag-aalala ang kaniyang Daddy. Sobrang bait din niya na labis kong kinakabahala, dahil baka abusuhin lamg ang kabaitan niya. She's wearing a baby pink balloon dress na nagpatingkad pa ng kaniyang angkin na ganda. Ang kaniyang suot na mga ala

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 4

    Years later..."Nasaan na ba ang daddy mo kasi?" Hindi na matapos-tapos ang pag-aayos ko dahil sabay-sabay na tinotoyo ang tatlo kong anak. Aalis kami ngayon, pero ano'ng oras na hindi pa ako nakagayak. Inuna kong bihisan si bunso pero binigyan siya ng kuya niya ng chocolate chips kaya ngayon ang dumi na. "Relax lang, Chelle..." bulong ko habang pinupunasan ang bunso kong anak tapos pagkalingon ko nakita ko naman ang sinundan ng bunso ko na madumi na ang damit. "Hay naku..." Namewang ako at huminga nang malalim. "Gusto niyo bang umalis o hindi? Kung hindi, iiwan ko na lang kayo dito."Mababait naman sila, e. Kaso sobrang hyper at ngayon pa talaga sila nagkaganito kung kailan aalis kami. Umalis ang dalawang kasambahay namin para mamalengke. Kulang kami sa tao ngayon dahil umuwi iyong yaya ng mga bata tapos hindi ko alam kung makakabalik pa. Nagbalikbayan ata ang boyfriend niya kaya baka magpakasal na din muna. Iyong isa namang kasambahay pinaalis na namin matapos makalunok ng kray

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 3

    Angel was quiet the whole time. Nahihiya siya. "Normal lang naman ang magka-crush, Anak.""Hindi ko po crush si Jaspar, Mama."Ngumiti siya. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa kaniyang sinabi pero gusto kong magtiwala sa aking anak. Mukhang okay na din silang dalawa ni Jaspar. Nag-uusap na ulit sila at nagpapansinan. Kung ano man ang naging problema nila kahapon ay hindi ko na lang din pinilit na alamin pa. Kinausap din ni Angus si Jaspar kaninang umaga. He asked him if he wanted to move to Daddy Elias' house. Pumayag naman si Elias, gusto nga daw nito tumulong kay Nanay. Naiinip at nahihiya ata ang bata. Mas madami kasi ang katulong dito sa bahay kaysa doon kina Nanay. But then, nalaman na naman agad ito ni Angel. Umiyak na naman. She said that Jaspar was like a brother to him. Syempre, ang kaniyang daddy na nagsabi na hayaan kahit umiyak ang anak ay hindi nakatiis. Hindi na naman natuloy ang plano niya. Natapos ang school year kaya nagbakasyon kami sa probinsya. Kasama nami

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 2

    "Tita..." Sumilip si Jaspar sa may pintuan. "Yes, Jaspar?"Tinulak niya ang pintuan. Pumasok siya na may bitbit na isang tray. May sakit ako ngayon at hindi ako bumaba upang kumain ng breakfast at lunch. This boy is really sweet. May dala din siyang gamot. Humingi siguro sa mga maid. "Thank you, Jaspar..." Nakatayo lang ito sa gilid. Hinihintay niyang kumain ako. Wala akong gana kaso ayaw ko namang biguin ang bata. Jaspar is 14 years old. Mas matanda siya ng dalawang taon sa aming Angel. He's talk for his age. At sobrang guwapo din niya. Mukha siyang may lahi, kagaya nina Angus. Ang sabi ni sister, iniwan daw si Jaspar sa labas ng pintuan ng orphanage noon. Nasaan kaya ang mga magulang niya? Hindi man lang ba nila iniisip ito? Kawawang bata. Humigop ako sa sabaw. Nagsubo lang ako ng kaunting kanin. Enough na ang sabaw. "Mama, nagdala ako ng fruits." Napangiti ako. Akala ko kung ano ang ginagawa niya dahil hindi siya sumama kay Jaspar. Hanggang sa matapos akong kumain, hindi pa

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 1

    Natapos ang one month honeymoon at bakasyon namin, kaya bumalik na ulit kami ng Pinas. Ilang buwan ulit na magtatrabaho at magfo-focus din muna sa homeschooling ni Angel. "What do you think?" "Hindi ko alam, mahal..." Bumuntong hininga si Angus. Tila hindi makapagdesisyon, o ayaw niya talaga. Kaso iniisip niya ang kaniyang anak. Ilang araw na namin 'tong pinag-uusapan."Pero kapag ginawa natin iyon, makakatulong din tayo." Binaba ko ang laptop. Katatapos ko lang mag-reply sa email ng madre na namamahala ng bahay ampunan. "If you're not comfortable, it's okay. Madami namang ways to help."After a long week, nagdesisyon si Angus na puntahan namin ang bahay ampunan. Hindi ito alam ni Angel. Akala niya ay magbabakasyon lang ulit kami. "Oh my God! We're going to visit the orphanage!" Tuwang-tuwa siya nang makita ang daan paliko sa kinaroroonan ng orphanage. Hindi na siya mapakali. At siya pa nga ang naunang bumaba ng sasakyan. Hindi siya nakilala agad ng ibang mga bata. "Angel, ikaw

  • The CEO'S Orphan Wife   WAKAS

    Isang enggrandeng kasal na mula pa nang unang makilala ko si Chelle ay pinangarap ko na ibigay sa kaniya. Isang church wedding, beach wedding dito sa Pinas at garden wedding naman sa ibang bansa. She deserve it, at ito ang paulit-ulit kong sinasabi at pinaparamdam sa kaniya kahit pa sinasabi niya na kahit simpleng kasal lang masaya na siya. Hindi ko gusto ang simpleng kasal. Kaya nga hindi ko siya pinakasalan nang mga bata pa kami dahil hindi niya deserve ang isang simple o kaya ay secret wedding. Nag-aral akong mabuti at pinalago ang business namin, para sa pangarap ko para sa aming dalawa. That's because she deserve the best. She deserve a grand wedding. Nakapag-announce na ako sa public, nang maging okay kami. I announced that she and I are engage. I wanted the world to know. Madami ang nagulat. Madami ang nagtaka at nagtanong. Madami ang nanghusga dahil wala naman silang alam. Pero lahat ng opinyon ng mga mapanghusgang tao ay hindi mahalaga. "What matters is that I love you so

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 42

    ANGUS Sa halip na sumama kina mommy at daddy sa ibang bansa, pinili kong magbakasyon sa probinsya. Ako lang dapat ang magbabakasyon doon, dahil gusto kong mapag-isa pero sumama ang mga kaibigan kong sina Huxley at Caius. At habang nasa biyahe ay nakagawa na agad sila ng plano. *Magpakilig ng maganda at inosenteng probinsyana. *Makipag-sex sa virgin na probinsyana. Fuck and leave. Iyon ang plano nila na kalaunan ay sinang-ayunan ko na lang din dahil pinilit nila akong um-oo. Wala din namang mawawala kung subukan. Napatingin ako sa baba nang mapansin ko na may kausap si Manang Minerva, ang aming caretaker dito sa mansyon. Isang babae na sa tingin ko ay nasa high school pa lang ang kausap niya. Nagtitinda daw ito ng biko.Una kong napansin sa kaniya ang kaniyang tsinelas na bukod sa maputik ay magkaiba din ang kulay. Luma na ito at tiyak kong hindi siya nagkamali ng nasuot na pares ng kaniyang tsinelas. Luma na din ang malaking tshirt na suot at may mga maliliit na ding butas. Maga

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 41

    After one week umuwi na muna kami ng Pinas. After one month ulit kami magta-travel, para makapagpahinga si Angel at para na rin makapag-start na siya sa kaniyang tutor. Kami naman ni Angus ay magtatrabaho. Hindi puwedeng pabayaan ang business dahil madaming empleyado ang umaasa sa amin at para na rin 'to sa future ni Angel at ng iba pa naming magiging mga anak. Lumipat kami sa bahay ni Angus. Isang three storey modern house na mayroong magandang garden. "Ampalaya?!" Gulat na gulat ako na makakita ng napakaraming tanim na ampalaya, na kalaunan ay nauwi sa malakas na paghalakhak. "May mga kabute din, Ma'am," singit naman ni Manang Erna, ang matandang maid na nagpalaki kay Angus. Nanunukso kong tiningnan si Angus. Gosh! Grabe, baliw ang lalakeng 'to. Baliw na baliw sa akin. "Paborito ko po ang ampalaya," sabi naman ni Angel, habang ginagala ang paningin sa buong paligid. "Talaga? Paborito ko din iyon, pero ang daddy mo hindi kasi iyan kumakain ng gulay, lalo na ang ampalaya." Naala

You may also like

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status