All Chapters of The CEO'S Orphan Wife: Chapter 31 - Chapter 40

Hindi ko na alam kung ano'ng oras ako nakatulog. Hindi ako pinatulog ng kirot sa aking puso dahil sa dinadamdam ni Heather. Sana iniwan ko na lang siya sa isla, para naiwasan ang pagkikita nila ng kaniyang daddy. ALAS-SAIS NANG BUMANGON AKO. Madami ang natirang mga pagkain kagabi kaya iinitin ko na lang ang iba. Sinangag ko na lang din ang natirang kanin. Napapatulala ako at napapabuntong hininga, kapag ganiyan na sumasagi sa aking isip ang lahat ng mga nangyari. Nagtimpla ako ng kape para naman mabawasan ang pananamlay ko kaso parang mas lalo pang bumigat ang pakiramdam ko. Pumasok ako sa silid pagkatapos kong magsangag, upang maligo na. Tulog pa din si Heather. Nang matapos akong magbihis, natutulog pa din siya. Maaga pa naman kaya nagpasya akong maghintay muna sa sala ng isang oras bago ako umalis. Humihigop ako ng kape habang nagche-check ng aking email. Nai-stress ako kaya ang pag-inom ng kape ang napagdiskitahan ko. Nalagingin ako sa pintuan ng silid ni Lucinda. Nakangi

Binuhat ni Ivan ang kaniyang anak na wala mang imik, alam kong masaya dahil sa pagdating ng kaniyang ama. Nakatitig siya rito habang pababa sila sa hagdanan. "Nagtatampo ka pa ba kay Daddy?" masuyong hinaplos ni Ivan ang pisngi ng aming anak. Ngumuso naman ang bata. Ang kaniyang ilong at pisngi ay namumula pa din hanggang ngayon dahil sa pag-iyak niya. Naipaliwanag na ni Ivan ang nangyari. Pero syempre dahil bata nagtatampo pa din siya, dahil naghintay siya sa ama hanggang sa gabi. Dahil nakita ko ang nasa news, nag-conclude na din ako agad na naroon siya kaya, hindi na niya kami pinuntahan ng kaniyang anak. But I'm glad that he came all the way here to explain. To prove that he kept his promise— that this time he is true to his words. Seeing Heather happy makes me happy. Sino ba ang may ayaw na maging masaya ang anak? Kahit pa ang kasiyahan na iyon ay maaring ikasakit ko, dahil ang presensya ni Ivan ay nakakapagpaalala sa akin sa mga sakit na ayaw ko na ulit maranasan. Yes, I a

I PAST OUT. HINDI KO ALAM KUNG GAANO KATAGAL. Pero nang muli akong magkaroon ng malay, nakarinig ako ng kakaibang ingay. Andar ng malakas na makina. Hindi ko sigurado kung sa vessel ba nanggagaling ang ingay na iyon. May mas malakas pang ingay akong naririnig. My eyes remain closed. Hindi ko na alam kung ano'ng nangyayari sa paligid. I hear some screams. Some gunshots. Someone is shouting and calling my name. And then, everything went black. Nang magising ako, ang puting kisame at maliwanag na ilaw ang nabungaran ko. "I-Ivan?!" Nag-aalalang lumapit sa akin ang lalakeng tinawag ko. Naiyak ako nang makita ko ang mga luha sa kaniyang mga mata. "I had a bad dream," bulong ko. Niyakap niya ako. Mahigpit na mahigpit. "Yes, love. It's just a bad dream." Nasa ospital kaming dalawa ngayon. Maayos naman siya. Ako lang ang nakasuwero. Nawalan ako ng malay at kinailangan ding tahiin ang sugat sa aking pisngi. Malalim at medyo may kalakihan ang sugat kaya tinahi ng doctor. Nakasampa si Ivan

Sinikap kong ngumiti kahit na nagpapakita ng pagkaawa sa akin sina Almira at Rachelle na nakaabang sa aming pagdating. They hugged me. Pinipilit na huwag ng umiyak. Umiiyak na naman ako. Ang hina-hina ko pa din talaga pagdating sa kaniya. Nakipaglaro naman agad si Heather kay Myrrh. "Sa loob lang ng room, okay?" bilin ni Almira dito. Bawal lumabas ang bata at ma-exposed sa ibang tao. Ganoon din si Mira, ayaw din niyang makisalamuha at makita ng ibang mga tao. Nagtatago silang mag-ina kaya nga hindi ko inasahan na nandito sila ngayon. Hindi naman sana ako iiyak, kung hindi lang nila pinaulit na pinakuwento sa akin ang mga nangyari. Naiinis na nga akong magkuwento dahil paulit-ulit na lang. Pati kung paano kami naging mag-asawa. Tumawa sila nang umungol ako sa inis. Alam kong sinasadya nila ito. At kung ano ang dahilan nila, ewan ko sa kanila. Nakasimangot na ako at nakahalukipkip. "Huwag na nga natin siyang pag-usapan! Nabubuwisit na ako!" Napalakas ng tawa ang dalawa. "Isa iy

Iniwan ko siya. Hindi na din siya nagtangkang pigilan o habulin pa ako. Wala din naman siyang magagawa para baguhin ang desisyon ko. Pagkatapos ng ginawa niya sa akin, tingin niya tatanggapin ko ang proposal niya? Parang binigyan ko lang siya ulit ng entry pass upang saktan ako ng paulit-ulit. Mabuti ng malaman niya na hindi na ako ang asawa na marupok at kayang intindihin siya kahit pa nasasaktan na. I'm not that woman anymore. Naligo muna ako bago ko tinabihan si Heather sa kama. Pero dahil hindi ako makatulog kahit pa nakainom ako, bumangon din ako upang magtrabaho. Napapailing ako habang naiisip ang nangyari. Damn you, Ivan! Wala ka ng ibang ginawa kung hindi paglaruan ang damdamin ko. Buti sana kung wala tayong anak na nadadamay. Pati siya ginugulo mo ang isip. NAGISING ako nang maramdaman ko na wala na si Heather sa aking tabi. Masakit man ang ulo ko, pinilit kong bumangon para asikasuhin ang aking anak. Baka gutom na siya, it's already eight in the morning. Naghilamos ako at