Lahat ng Kabanata ng The CEO'S Orphan Wife: Kabanata 11 - Kabanata 20

Nanatili ako dito sa living room habang sinusuri ng doktor si Ivan. Ang kaniyang mommy at daddy ay nasa loob. Ang mga kapatid naman niya ay nakatayo sa labas ng pintuan. Bente minutos na ang nakalipas mula nang pumasok ang doktor sa loob ng silid. Sana lang ay maging maayos ang kalagayan ni Ivan. Nabigla yata siya kaya sumakit ang kaniyang ulo. Napatayo ako nang lumabas ang doktor kasama ang mga inlaws ko. "Dalhin niyo siya bukas sa ospital para matignan siya nang mabuti," bilin ng doktor sa mga magulang ni Ivan. Tinanguan ako ni Doktor Cheng bago siya tuloy-tuloy na naglakad palabas ng bahay. "Mommy, kumusta po si Ivan?"Ngumiti si Mommy. "He's fine now. Hinahanap ka niya. Pumasok ka na sa silid niyo.""H-Hindi pa po ba bumalik ang alaala niya?" Umiling si Mommy. "Sumakit lang daw ang ulo niya. Sabi ko huwag niyang puwersahin ang sarili na makaalala. Myla..." Hinawakan ni Mommy ang aking kamay. "Alam kong nahihirapan ka na, pero..." Nangungusap ang kaniyang mga mata na tumingin

Gulat kaming lahat nang dumating si Maureen. Maging siya ay nagulat din habang nakatingin sa mga maleta namin sa living room. "What are you doing here?" matabang na tanong ng aking byenang babae sa kaniya. Ibubuka pa lang niya ang kaniyang bibig upang magsalita nang muling magsalita si Mommy. "Hindi ba't sinabi ko na sa'yo na layuan mo ang anak ko?" Lumunok si Maureen. Akala ko hindi na siya sasagot pa pero mukhang nag-ipon lang ng kakapalan ng mukha. "Ako po ang mahal ng anak niyo. At saka maghihiwalay na sila."Naikuyom ko na lang ang kamao ko at pinilit na kontrolin ang sarili habang nakatingin sa akin ang babae. Nakangiti ito, ngiti na animoy nakikisimpatya. Simpatya dahil ako ang asawa pero hindi ako ang mahal. Bumuntong hininga ako at iniwas ang aking mukha sa kaniya. Ayaw kong masira ang araw ko kaya hindi ko siya papatulan. I don't want to be like her. IlNang marinig ko ang mga yapak ni Ivan na pababa ng hagdanan, tiningala ko siya. Natigilan ito sa paghakbang nang maki

Wala akong nagawa kundi ang sumunod sa gusto ni Ivan na bumalik na kami sa hotel. Habang nasa biyahe kami, ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Hindi naman ako natatakot. Sa totoo lang ay excited na ako. Kung ano-ano na din ang mga malalaswang mga bagay ang pumapasok sa aking isipan. Will it hurt like the first time? Mag-e-enjoy kaya siya sa akin? I wish he would. I want to satisfy him also—para hindi na siya maghanap ng iba. Kinagat ni Ivan ang balikat ko na nagpaigtad sa akin. "Ivan!" saway ko dito pero niyakap lang niya ako. "Excited lang," nakangisi niyang bulong at bahagya pang kinagat at dinilaan ang aking tenga. "When was the last time that we—"Nang malasing ka at kinaumagahan pinakasal tayo ng mga magulang mo.""Hindi na... nasundan?" "You hate me to the core, Ivan. Kahit nga ang tignan ako, hindi mo magawa. Iyon pa kaya?" Nagkaroon ng samu't saring emosyon sa kaniyang mga mata. "I'm sorry... I'm sorry that I can't remember.""It's okay. I'm glad na nagbago na ang paki

"Sigurado ka ba talaga na kaya mo ng bumalik sa trabaho?" tanong ni Daddy kay Ivan. Kumakain kami ng agahan. Maaga kaming nagising kanina dahil nag-walking kami sa may malapit na park dito din sa loob ng village. "Yes, dad. I know that you need my help already. I'm fine. Magaling mag-alaga ang asawa ko, e." Nanunuksong tumingin sa amin ang kaniyang pamilya. Ngumiti naman ako sabay nguso kay Ivan ngunit basta na lang niya akong hinalikan. Nag-init ang aking pisngi. Hindi ko na magawang tumingin sa kaniyang magulang at mga kapatid dahil sa labis na hiya. "Masaya kami na mas pinili mong ayusin ang pagsasama niyo ni Myla kaysa—Hindi na naituloy ng ate ni Ivan ang kaniyang sinasabi dahil tumikhim ang daddy nila. Ngumiti ito at binago ang sinasabi. "Masaya kami para sa inyo. Baby na ba ang kasunod?" Dumating ang period ko kanina kaya walang nabuo. At plano ko ding pumunta sa obgyne mamaya upang bumili ng pills para wala kaming mabuo kapag maulit pa ang pagtatalik naming mag-asawa. W

Lumalabas din naman ako noon para mag-party lalo na nang nasa college pa lang ako. Pero nang mag-asawa na kami ni Ivan, kahit ano'ng aya ng aking mga kaibigan hindi ako sumasama. Ayaw ko na may masabi sa akin ang mga tao. Ayaw ko ding isipin ni Ivan na nagbubuhay dalaga ako kahit na alam ko namang wala siyang pakialam sa akin. Before six bumaba na kami sa basement parking. May tatlumpong minuto ang byahe namin patungong meeting place nilang magkakaibigan. Sa isang bar and restaurant daw sa Makati sila magkikita-kita na magkakaibigan. Kilala ko ang kaniyang mga kaibigan pero bilang lang sa kamay na nakausap o nakasalamuha ko sila noon. Kapag pumupunta sila sa bahay namin ni Ivan nang kasal na kami, hindi naman ako pinapaharap ni Ivan sa mga ito. Pero ako ang tagapagsilbi nila dahil wala kaming katulong. Kung saan-saan na naman papunta itong iniisip ko. Humilig ako sa balikat ni Ivan, upang agawin ang kaniyang pansin. Nakatanaw kasi siya sa may bintana ng sasakyan at parang kay lalim