All Chapters of The CEO'S Orphan Wife: Chapter 21 - Chapter 30

Parang walang nangyari kagabi. Maaliwalas ang mukha ni Ivan na gumising. Hindi siya pumasok sa trabaho at pinadala na lamang niya sa kaniyang sekretarya ang mga papeles na kailangan niyang pirmahan. Sa garden kami nakaupo. Nagbabasa ako ng libro habang siya ay nagtatrabaho. Hindi na din namin napag-usapan iyong nangyari kagabi. Sa totoo nga ay nagpaplano pa siyang magbakasyon kami next weekend. Friday daw ng gabi kami aalis at uuwi kami ng sunday ng gabi. Nagpaalam na din siya sa kaniyang mga magulang. Wala namang sinabi ang mga magulang niya bukod sa gumawa na daw kami ng baby. Pero after breakfast, palihim akong kinausap ni mommy. Nakarating sa kanila iyong nangyari kagabi sa bar. Sinabi ko sa kanila ang ginawa ni Maureen. Mula sa opisina hanggang sa bar. "Natatakot ako, mommy. How many days from now, I'm sure, Ivan's memory will come back.""Huwag mo iyan isipin, Anak. Ikaw ang asawa. Kahit bumalik ang alaala niya, I'm sure hindi na din noon mabubura iyong magandang napagsamah

Pinilit kong lumabas ng restaurant, kahit hinang-hina ako dahil sa labis na panginginig ng aking katawan. Pumasok ako sa sasakyan. Nagpunas ng luha bago kinibo ang driver na tahimik at naghihintay na magsalita ako. "Tara na po, Manong..." "Sa airport po, Ma'am?" "Basta mag-drive ka lang po..." Think, Myla. Focus. Focus. Limang minuto ang lumipas bago ko napagpasyahang tawagan ang aking kaibigan. Ang tagal pa bago nito sinagot ang tawag ko. "Oh, friend..."Tumikhim ako at suminghap. Bumuntong hininga naman siya. Wala pa man akong sinasabi pero tila alam na niya. Ganoon siya. Kaya alam kong mahal na mahal niya ako. Isa siyang totoong kaibigan. "Hindi kita susumbatan. Pero kung buo na ang pasya mo, susunduin kita. I'll text you the other details."Binaba na niya ang tawag. "Manong, itabi mo po sa gilid.""Po?" Nataranta si Manong at hindi agad sinunod ang utos ko. "Sa tabi na lang po." Pero kalaunan sinunod naman niya ako. Tinulungan niya akong na ibaba ang dalawang maleta ko

Y-Yes..." Tumikhim ako. "This is H-Heather's mom...""She's with us." Sinabi niya ang address niya. Hindi ko man gaanong naintindihan pero alam kong sa address ng mga magulang niya ang kaniyang binanggit. Nandoon si Heather. At kung paano siya napunta doon, iyon ang hindi ko alam. Hindi pa ako ready para rito. Ano ba'ng ginawa mo, Anak? Tumayo ako at kinuha ko ang aking bag. "Tara, puntahan na natin si Heather." Wala akong magagawa kung hindi harapin ang taong ayaw ko pa sanang makita. Kumusta kaya si Heather doon? Nandoon kaya si Maureen? Sana naman pinakitunguhan niya ng maayos ang aking anak. Ayaw kong masaktan ang damdamin ni Heather. Ito mismo ang dahilan kung nakit ayaw ko pa sana na magkakilala sila. Wala siyang kaalam-alam sa mga nangyari. Hindi niya alam na mayroon ng ibang pamilya ang kaniyang daddy. Nag-book ako ng grab. And in less than thirty minutes nakarating ako sa mansyon ng mga Greco. Ganoon pa din ang mansyon, walang binago gaya noon. Kabadong-kabado akong bum

Nakarating na kami sa condo. Naupo ako sa sofa at tumunganga ng ilang sandali. Hinihintay kong dumating iyong in-order kong food sa Grab. Hindi ko namamalayan na naupo pala sa tabi ko si Lucinda. Nakangiti siya tapos nginuso niya iyong paper bag na bigay ni Ivan. "Bakit?" Humalukipkip ako. "Buksan mo na, excited na ako.""Di, buksan mo," utos ko naman.. Hindi ako interesado. Ayaw ko na nga sanang kunin, siya lang itong maingay kanina. Ayan tuloy. Panira ng plano. "Sure ka?" Hindi ako sumagot. Sa sobrang tsismosa, hindi talaga nakatiis. Binuksan niya ang paper bag saka nilabas ang isang medyo may kalakihan na jewelry box. Suminghap si Lucinda. Nakatingin lang naman ako doon, hindi na-e-excite. "Isang set ng diamond na jewelry!" Isang singsing, isang bracelet, isang pares ng hikaw at kuwintas na mayroong madaming bato. This set costs millions. Bakit naman niya ako binigyan ng ganitong kamahal na alahas? Tsss! "Ang ganda! Suotin mo 'to bukas!" "Ayaw ko..." Sumimangot siya. "Sa

"I'm sorry..." Tumalikod na ako pero humarang si Ivan. I can see the pain in his eyes so I immediately turned my eyes away from him. "Uuwi na kami. Ano ba, Ivan?!" naiinis ngunit pinilit kong maging kalmado dahil karga ko si Heather. Umiiyak na nang malakas si Heather kaya nagsimula na ding manubig ang aking mga mata. Ayos lang na ako ang saktan, pero ang masaktan si Heather, ibang usapan na iyon. Tama ang kutob ko, hindi magandang ideya na magkita ang mag-ama dahil masyado pang bata si Heather. Nakakainis! Nalilito ako ngunit ayaw ko ng magtanong, ayaw ko ng makinig at ayaw ko nang ma-involve pa ulit sa buhay niya, kaso may anak kami. "Ivan! Hayaan mo na siya, umalis na siya noon at iniwan ka. Maayos naman tayo, di ba?"Nagngalit ang aking mga ngipin ngunit hindi ko pinansin si Maureen. Galit na galit na ako pero nakakapagtimpi pa din ako, dahil ayaw kong mas lalong masaktan si Heather. Humakbang ako ngunit niyakap kami ni Ivan. Mahigpit."Please, huwag kayong umalis. Mag-usap