Library
Search
Home / Romance / The CEO'S Orphan Wife / Chapter 22

Share

Chapter 22

Author: Shynnbee
last update Last Updated: 2023-09-06 10:35:42

Hindi ko alam kung ano'ng oras na nang dumating si Ivan, dahil pagkatapos naming mag-usap ni Mommy umakyat na ako ng silid at pinilit na matulog. Ayaw kong mag-overthink at mag-iiyak.

Naramdaman ko ang mahigpit na yakap sa akin ng aking asawa. May binubulong siya sa akin ngunit dala ng labis na antok, hindi ko naintindihan.

Nauna akong magising kinaumagahan. Naligo ako at bumaba sa kusina upang tumulong sa paghahanda ng almusal. Gising na din sina Mommy at Daddy. Nagkakape sila habang nagbabasa ng dyaryo.

"Hindi kami nakatulog ng maayos ng mommy niyo..."

Nilingon ko si daddy habang nag-i-slice ako ng gulay. Gusto kasi ni Ate ng salad tuwing breakfast—ako na ang gumawa ng almusal niya.

"Bakit po, daddy?"

"Iniisip ka namin, anak..."

Kinagat ko ang aking labi at hindi nakapagsalita. Kung hindi dahil sa kanilang mag-asawa na kumupkop sa akin ewan ko na lang kung saan na ako ngayon. I'm thankful na mayroong mabait na kaibigan ang mga magulang ko na kumupkop sa akin. Ramdam ko ang pagm
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App
Comments (10)
goodnovel comment avatar
Ariam
So hurtful ... Thanks for updatedMs A.. ...
goodnovel comment avatar
Amy Albis
nkkaiyak...
goodnovel comment avatar
Jenalyn Pepito Patalita
sana buntis na z Myla nyan...kawawang Ivan pag mawala na z Myla sa Buhay niya baka pagsisihan pa Niya ..tnxs writer ...
VIEW ALL COMMENTS
Previous Chapter Next Chapter

Related chapters

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 23

    Pinilit kong lumabas ng restaurant, kahit hinang-hina ako dahil sa labis na panginginig ng aking katawan. Pumasok ako sa sasakyan. Nagpunas ng luha bago kinibo ang driver na tahimik at naghihintay na magsalita ako. "Tara na po, Manong..." "Sa airport po, Ma'am?" "Basta mag-drive ka lang po..." Think, Myla. Focus. Focus. Limang minuto ang lumipas bago ko napagpasyahang tawagan ang aking kaibigan. Ang tagal pa bago nito sinagot ang tawag ko. "Oh, friend..."Tumikhim ako at suminghap. Bumuntong hininga naman siya. Wala pa man akong sinasabi pero tila alam na niya. Ganoon siya. Kaya alam kong mahal na mahal niya ako. Isa siyang totoong kaibigan. "Hindi kita susumbatan. Pero kung buo na ang pasya mo, susunduin kita. I'll text you the other details."Binaba na niya ang tawag. "Manong, itabi mo po sa gilid.""Po?" Nataranta si Manong at hindi agad sinunod ang utos ko. "Sa tabi na lang po." Pero kalaunan sinunod naman niya ako. Tinulungan niya akong na ibaba ang dalawang maleta ko

    Last Updated : 2023-09-07

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 24

    Mag-uumaga na at ngayon pa lang matutulog si baby Heather. Napahikab ako at dahan-dahang bumaba ng kama. Inayos ko ang pagkakapusod ng magulo at halos hindi ko na nasusuklay na buhok, bago ako lumabas ng silid upang kumuha ng kape sa may kusina. Magtatrabaho muna ako ng tatlong oras bago ako matulog. May dalawa hanggang apat na oras pa akong maitutulog mamaya, bago gumising ang aking anak. Ang hirap pala. Sobrang struggle din pero kailangang kayanin. Paano kaya magkaroon ng katuwang? Tsss! Hayan ka na naman, Myla. "Good morning..." Sabay kaming pumasok ni Rachelle sa kusina. Bitbit niya ang kaniyang laptop. "Good morning! Tulog na ang prinsesa?""Yup..." Hinilot ko ang aking balikat. Nangalay kasi ito. Ang bigat niya tapos magdamag na nagpakarga. Napangiti ako. Mabilis lang lumipas ang panahon, kaya sulitin na habang baby pa siya. Hindi mamamalayan, naglalakad na siya, tumatakbo at ayaw ng magpakarga. Kahit kulang sa tulog at pahinga, laban lang. Ganiyan talaga maging isang si

    Last Updated : 2023-09-08

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 25

    Y-Yes..." Tumikhim ako. "This is H-Heather's mom...""She's with us." Sinabi niya ang address niya. Hindi ko man gaanong naintindihan pero alam kong sa address ng mga magulang niya ang kaniyang binanggit. Nandoon si Heather. At kung paano siya napunta doon, iyon ang hindi ko alam. Hindi pa ako ready para rito. Ano ba'ng ginawa mo, Anak? Tumayo ako at kinuha ko ang aking bag. "Tara, puntahan na natin si Heather." Wala akong magagawa kung hindi harapin ang taong ayaw ko pa sanang makita. Kumusta kaya si Heather doon? Nandoon kaya si Maureen? Sana naman pinakitunguhan niya ng maayos ang aking anak. Ayaw kong masaktan ang damdamin ni Heather. Ito mismo ang dahilan kung nakit ayaw ko pa sana na magkakilala sila. Wala siyang kaalam-alam sa mga nangyari. Hindi niya alam na mayroon ng ibang pamilya ang kaniyang daddy. Nag-book ako ng grab. And in less than thirty minutes nakarating ako sa mansyon ng mga Greco. Ganoon pa din ang mansyon, walang binago gaya noon. Kabadong-kabado akong bum

    Last Updated : 2023-09-09

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 26

    Bago ako naligo kinaumagahan, ay kumuha na muna ako ng damit ni Heather at nilagay sa aking bag. Naglalagay na ako ng moisturizer sa aking mukha nang sumilip sa Lucinda sa may pintuan. "Ba't iyan ang damit mo, be?" Nakasuot ako ng white sando at blazer on top, fitted jeans, saka close shoe na flat. "Bakit? Ano'ng mali sa suot ko?" May meeting ako ngayon kaya kahit paano kailangan kong magmukhang pormal. "May mga magaganda kang coordinate terno na puwedeng pang-formal, sa maleta mo, ah.""Tsk! Saka na. Ilang araw pa naman tayo. Sa ibang araw ko na lang susuotin."Basta na lang niya hinalungkat ang maleta ko. "Heto, oh..." Pinakita niya sa akin ang three piece na damit. Lace cream sando at iyong terno na blazer at short. "Sa susunod na araw ko pa susuotin iyan, kapag nagkita kami nung isang kaibigan ko na CEO ng beauty products.""Ngayon mo na suotin. Ang ganda-ganda mo kapag ganito ang suot mo, e." Makahulugan ko siyang tinignan. "Ewan ko sa'yo, be. Ayaw ko. Bahala ka diyan."

    Last Updated : 2023-09-10

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 27

    Nakarating na kami sa condo. Naupo ako sa sofa at tumunganga ng ilang sandali. Hinihintay kong dumating iyong in-order kong food sa Grab. Hindi ko namamalayan na naupo pala sa tabi ko si Lucinda. Nakangiti siya tapos nginuso niya iyong paper bag na bigay ni Ivan. "Bakit?" Humalukipkip ako. "Buksan mo na, excited na ako.""Di, buksan mo," utos ko naman.. Hindi ako interesado. Ayaw ko na nga sanang kunin, siya lang itong maingay kanina. Ayan tuloy. Panira ng plano. "Sure ka?" Hindi ako sumagot. Sa sobrang tsismosa, hindi talaga nakatiis. Binuksan niya ang paper bag saka nilabas ang isang medyo may kalakihan na jewelry box. Suminghap si Lucinda. Nakatingin lang naman ako doon, hindi na-e-excite. "Isang set ng diamond na jewelry!" Isang singsing, isang bracelet, isang pares ng hikaw at kuwintas na mayroong madaming bato. This set costs millions. Bakit naman niya ako binigyan ng ganitong kamahal na alahas? Tsss! "Ang ganda! Suotin mo 'to bukas!" "Ayaw ko..." Sumimangot siya. "Sa

    Last Updated : 2023-09-11

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 28

    "May gusto pa kayong kainin?" Nakatingin sa akin si Ivan. Ang mga mata ko ay tinuon ko naman kay Heather. "I'm sleepy already, daddy..." "Okay, umuwi na tayo." Binuhat ni Ivan ang kaniyang anak, nang makita na naluluha na ang mga mata sa makailang ulit na beses na paghikab nito. Mukhang napagod ito ng husto. Mabuti na lang at malapit lang naman ang mansyon ng mga Greco dito sa mall. Hirap na hirap nang magmulat ng mga mata si Heather nang makarating kami. Hinalikan siya ng kaniyang lolo at lola. Binati niya ang mga ito ngunit halos hindi na matapos ang sinasabi sa kanila. Sumama ako sa pag-akyat sa silid ni Ivan. Kinurot ko pa si Lucinda nang ayaw nitong sumunod sa akin. "Bakit kasama ako? Hindi naman ako parte ng family..." bulong niya habang nakasunod sa akin sa pag-akyat sa may hagdanan. "Takot ka bang masolo si Ivan?" Pinandilatan ko siya ng mga mata. Ngumisi naman siya at nanunuksong tumingin sa akin. Nagpalinis pa naman ng katawan si Heather sa akin. Mabilisan na lang

    Last Updated : 2023-09-12

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 29

    "I'm sorry..." Tumalikod na ako pero humarang si Ivan. I can see the pain in his eyes so I immediately turned my eyes away from him. "Uuwi na kami. Ano ba, Ivan?!" naiinis ngunit pinilit kong maging kalmado dahil karga ko si Heather. Umiiyak na nang malakas si Heather kaya nagsimula na ding manubig ang aking mga mata. Ayos lang na ako ang saktan, pero ang masaktan si Heather, ibang usapan na iyon. Tama ang kutob ko, hindi magandang ideya na magkita ang mag-ama dahil masyado pang bata si Heather. Nakakainis! Nalilito ako ngunit ayaw ko ng magtanong, ayaw ko ng makinig at ayaw ko nang ma-involve pa ulit sa buhay niya, kaso may anak kami. "Ivan! Hayaan mo na siya, umalis na siya noon at iniwan ka. Maayos naman tayo, di ba?"Nagngalit ang aking mga ngipin ngunit hindi ko pinansin si Maureen. Galit na galit na ako pero nakakapagtimpi pa din ako, dahil ayaw kong mas lalong masaktan si Heather. Humakbang ako ngunit niyakap kami ni Ivan. Mahigpit."Please, huwag kayong umalis. Mag-usap

    Last Updated : 2023-09-12

  • The CEO'S Orphan Wife   Chapter 30

    Mabuti na lang at nakapag-book si Lucinda. Naghintay na lang ang driver kanina sa gilid. Kaya naman nakaalis kami agad nang talikuran ko si Ivan na napipilan at hindi na makagalaw sa kinatatayuan. Yakap ko ang anak ko habang nasa biyahe kami. Gustong-gusto kong mag-iiyak kaso hindi puwedeng maging mahina ako sa harapan niya. "Mommy, I'm sorry." Nanginig ang kaniyang boses. Nagsimula na naman siyang umiyak. "Wala kang kasalanan, baby..." mahinahon kong sagot habang hinahaplos ang kaniyang buhok. "Kung sana hindi ko sinundan si Daddy. Kung hindi sana ako nagpakilala kay lolo. Kung hindi ko sana sinabi na anak niya ako... Hindi ka sana umiiyak mommy... I'm sorry, mommy." Parang may mainit na palad na humaplos sa aking puso dahil sa sinabi ng aking anak. Napakasuwerte ko dahil biniyayaan niya ako ng matalino at mabait na anak. "You're destined to meet your dad. He loves you..." Ramdam ko ang saya at pagmamahal niya para sa anak namin. Ang problema nga lang ay magulo pa din ang lahat

    Last Updated : 2023-09-13

Latest chapter

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 6

    Naging madalas ang travel namin kasama ang mga bata. Gusto naming ma-enjoy ang bawat lumilipas na araw kasama ang aming mga anak na ang bibilis lumaki. Lalong-lalo na si Angel na ilang taon naming hindi nakapiling. Tapos ngayon ay dalaga na. It was a bitter sweet feeling, kaya we treat every day as a special day. "How are you, sweetie?" Nakatulog na ang maliliit kong anak, kaya pinuntahan ko siya sa kaniyang silid para kausapin. Gumagawa siya ng kaniyang project ngayon kaya tinulungan ko na din siya. "Ayos naman po, Mommy. Medyo napagod lang sa school, pero kaya ko naman po.""Yeah. Graduating ka na kasi, kaya madaming mga pinapagawa. I'm proud of you, anak ko."Tinigil niya ang kaniyang ginagawa upang yakapin ako. "I love you, Mommy. Mahal ko po kayo ni Daddy.""We love you too, Anak." Habang pinagmamasdan ko siya, hindi pa din mawala-wala iyong feeling ko na parang maiiyak dahil naiisip ko ang lahat ng mga pinagdaanan niya bago namin siya nakapiling. Ganito pala ang pakiramdam n

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 5

    Ang bilis ng panahon at parang mas naging mabilis pa ito dahil sa mga taon na hindi namin makasama si Angel. Ngayon ang kaniyang 17th birthday. We decided to throw her a party kahit na ayaw sana siya. Nitong mga nagdaang birthday niya, kami-kami lang talaga. We invited some of our closest friends pero wala siya ni isang bisita na kaklase o kaya malapit na kaibigan. May mga friends na siya ngayon kahit paano. Nag-join siya sa iba't ibang mga clubs sa school. We also enrolled her to different special classes. May taekwondo class din siya na ang Daddy niya ang may gusto, para na rin alam niya kung paano protektahan ang kaniyang sarili. Habang inaayusan siya ng make up artist naiiyak ako. Dalaga na ang baby ko. Sobrang ganda niya, kaya naman laging nag-aalala ang kaniyang Daddy. Sobrang bait din niya na labis kong kinakabahala, dahil baka abusuhin lamg ang kabaitan niya. She's wearing a baby pink balloon dress na nagpatingkad pa ng kaniyang angkin na ganda. Ang kaniyang suot na mga ala

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 4

    Years later..."Nasaan na ba ang daddy mo kasi?" Hindi na matapos-tapos ang pag-aayos ko dahil sabay-sabay na tinotoyo ang tatlo kong anak. Aalis kami ngayon, pero ano'ng oras na hindi pa ako nakagayak. Inuna kong bihisan si bunso pero binigyan siya ng kuya niya ng chocolate chips kaya ngayon ang dumi na. "Relax lang, Chelle..." bulong ko habang pinupunasan ang bunso kong anak tapos pagkalingon ko nakita ko naman ang sinundan ng bunso ko na madumi na ang damit. "Hay naku..." Namewang ako at huminga nang malalim. "Gusto niyo bang umalis o hindi? Kung hindi, iiwan ko na lang kayo dito."Mababait naman sila, e. Kaso sobrang hyper at ngayon pa talaga sila nagkaganito kung kailan aalis kami. Umalis ang dalawang kasambahay namin para mamalengke. Kulang kami sa tao ngayon dahil umuwi iyong yaya ng mga bata tapos hindi ko alam kung makakabalik pa. Nagbalikbayan ata ang boyfriend niya kaya baka magpakasal na din muna. Iyong isa namang kasambahay pinaalis na namin matapos makalunok ng kray

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 3

    Angel was quiet the whole time. Nahihiya siya. "Normal lang naman ang magka-crush, Anak.""Hindi ko po crush si Jaspar, Mama."Ngumiti siya. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa kaniyang sinabi pero gusto kong magtiwala sa aking anak. Mukhang okay na din silang dalawa ni Jaspar. Nag-uusap na ulit sila at nagpapansinan. Kung ano man ang naging problema nila kahapon ay hindi ko na lang din pinilit na alamin pa. Kinausap din ni Angus si Jaspar kaninang umaga. He asked him if he wanted to move to Daddy Elias' house. Pumayag naman si Elias, gusto nga daw nito tumulong kay Nanay. Naiinip at nahihiya ata ang bata. Mas madami kasi ang katulong dito sa bahay kaysa doon kina Nanay. But then, nalaman na naman agad ito ni Angel. Umiyak na naman. She said that Jaspar was like a brother to him. Syempre, ang kaniyang daddy na nagsabi na hayaan kahit umiyak ang anak ay hindi nakatiis. Hindi na naman natuloy ang plano niya. Natapos ang school year kaya nagbakasyon kami sa probinsya. Kasama nami

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 2

    "Tita..." Sumilip si Jaspar sa may pintuan. "Yes, Jaspar?"Tinulak niya ang pintuan. Pumasok siya na may bitbit na isang tray. May sakit ako ngayon at hindi ako bumaba upang kumain ng breakfast at lunch. This boy is really sweet. May dala din siyang gamot. Humingi siguro sa mga maid. "Thank you, Jaspar..." Nakatayo lang ito sa gilid. Hinihintay niyang kumain ako. Wala akong gana kaso ayaw ko namang biguin ang bata. Jaspar is 14 years old. Mas matanda siya ng dalawang taon sa aming Angel. He's talk for his age. At sobrang guwapo din niya. Mukha siyang may lahi, kagaya nina Angus. Ang sabi ni sister, iniwan daw si Jaspar sa labas ng pintuan ng orphanage noon. Nasaan kaya ang mga magulang niya? Hindi man lang ba nila iniisip ito? Kawawang bata. Humigop ako sa sabaw. Nagsubo lang ako ng kaunting kanin. Enough na ang sabaw. "Mama, nagdala ako ng fruits." Napangiti ako. Akala ko kung ano ang ginagawa niya dahil hindi siya sumama kay Jaspar. Hanggang sa matapos akong kumain, hindi pa

  • The CEO'S Orphan Wife   SPECIAL CHAPTER 1

    Natapos ang one month honeymoon at bakasyon namin, kaya bumalik na ulit kami ng Pinas. Ilang buwan ulit na magtatrabaho at magfo-focus din muna sa homeschooling ni Angel. "What do you think?" "Hindi ko alam, mahal..." Bumuntong hininga si Angus. Tila hindi makapagdesisyon, o ayaw niya talaga. Kaso iniisip niya ang kaniyang anak. Ilang araw na namin 'tong pinag-uusapan."Pero kapag ginawa natin iyon, makakatulong din tayo." Binaba ko ang laptop. Katatapos ko lang mag-reply sa email ng madre na namamahala ng bahay ampunan. "If you're not comfortable, it's okay. Madami namang ways to help."After a long week, nagdesisyon si Angus na puntahan namin ang bahay ampunan. Hindi ito alam ni Angel. Akala niya ay magbabakasyon lang ulit kami. "Oh my God! We're going to visit the orphanage!" Tuwang-tuwa siya nang makita ang daan paliko sa kinaroroonan ng orphanage. Hindi na siya mapakali. At siya pa nga ang naunang bumaba ng sasakyan. Hindi siya nakilala agad ng ibang mga bata. "Angel, ikaw

  • The CEO'S Orphan Wife   WAKAS

    Isang enggrandeng kasal na mula pa nang unang makilala ko si Chelle ay pinangarap ko na ibigay sa kaniya. Isang church wedding, beach wedding dito sa Pinas at garden wedding naman sa ibang bansa. She deserve it, at ito ang paulit-ulit kong sinasabi at pinaparamdam sa kaniya kahit pa sinasabi niya na kahit simpleng kasal lang masaya na siya. Hindi ko gusto ang simpleng kasal. Kaya nga hindi ko siya pinakasalan nang mga bata pa kami dahil hindi niya deserve ang isang simple o kaya ay secret wedding. Nag-aral akong mabuti at pinalago ang business namin, para sa pangarap ko para sa aming dalawa. That's because she deserve the best. She deserve a grand wedding. Nakapag-announce na ako sa public, nang maging okay kami. I announced that she and I are engage. I wanted the world to know. Madami ang nagulat. Madami ang nagtaka at nagtanong. Madami ang nanghusga dahil wala naman silang alam. Pero lahat ng opinyon ng mga mapanghusgang tao ay hindi mahalaga. "What matters is that I love you so

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 42

    ANGUS Sa halip na sumama kina mommy at daddy sa ibang bansa, pinili kong magbakasyon sa probinsya. Ako lang dapat ang magbabakasyon doon, dahil gusto kong mapag-isa pero sumama ang mga kaibigan kong sina Huxley at Caius. At habang nasa biyahe ay nakagawa na agad sila ng plano. *Magpakilig ng maganda at inosenteng probinsyana. *Makipag-sex sa virgin na probinsyana. Fuck and leave. Iyon ang plano nila na kalaunan ay sinang-ayunan ko na lang din dahil pinilit nila akong um-oo. Wala din namang mawawala kung subukan. Napatingin ako sa baba nang mapansin ko na may kausap si Manang Minerva, ang aming caretaker dito sa mansyon. Isang babae na sa tingin ko ay nasa high school pa lang ang kausap niya. Nagtitinda daw ito ng biko.Una kong napansin sa kaniya ang kaniyang tsinelas na bukod sa maputik ay magkaiba din ang kulay. Luma na ito at tiyak kong hindi siya nagkamali ng nasuot na pares ng kaniyang tsinelas. Luma na din ang malaking tshirt na suot at may mga maliliit na ding butas. Maga

  • The CEO'S Orphan Wife   TAYO NA LANG ULIT 41

    After one week umuwi na muna kami ng Pinas. After one month ulit kami magta-travel, para makapagpahinga si Angel at para na rin makapag-start na siya sa kaniyang tutor. Kami naman ni Angus ay magtatrabaho. Hindi puwedeng pabayaan ang business dahil madaming empleyado ang umaasa sa amin at para na rin 'to sa future ni Angel at ng iba pa naming magiging mga anak. Lumipat kami sa bahay ni Angus. Isang three storey modern house na mayroong magandang garden. "Ampalaya?!" Gulat na gulat ako na makakita ng napakaraming tanim na ampalaya, na kalaunan ay nauwi sa malakas na paghalakhak. "May mga kabute din, Ma'am," singit naman ni Manang Erna, ang matandang maid na nagpalaki kay Angus. Nanunukso kong tiningnan si Angus. Gosh! Grabe, baliw ang lalakeng 'to. Baliw na baliw sa akin. "Paborito ko po ang ampalaya," sabi naman ni Angel, habang ginagala ang paningin sa buong paligid. "Talaga? Paborito ko din iyon, pero ang daddy mo hindi kasi iyan kumakain ng gulay, lalo na ang ampalaya." Naala

You may also like

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status