Semua Bab Love by Mistake (The Billionaire's Slave): Bab 141 - Bab 150

Matapos niyang sabihin iyon ay umiiyak akong napaupo. Mabilisan niyang iniligpit ang mga gamit niya sa isang malaking maleta. He's probably leaving, ni hindi ko alam kung anong araw ang alis niya at kung saang bansa. Mas lalo namang wala akong lakas para magtanong.Matapos lang ang ilang minuto ay walang anumang salita na lumabas siya ng condo bitbit ang maleta niya. Parang tinutusok ang dibdib ko sa sakit habang sinusundan siya ng tingin paalis. Wala man lang salitang lumabas sa bibig ko dahil sa labis na panghihina. Alam ko namang babalik siya pero talagang napakasakit lang na di ko siya makikita ng ilang buwan tapos aalis siyang may sobrang galit pa sa akin.Sobra sobra na itong nararamdaman ko ngayon, para na akong mababaliw. Nawala na sa isip ko ang kumain. I just wanted to cry all night. Marahil dala ng epekto ng wine kaya mas dumoble ang pagiging emosyonal ko.Ngayon pa lang iniisip ko na ang mangyayari kapag napagtagumpayan niya ang annulment. Pakiramdam ko ubos na ubos na ako.

(Explicit and sexual scene ahead. Not intended for young and sensitive readers.)Days, weeks, months had passed yet I am still alone. Di ko alam kung paano ko kinayang mag- isa sa paglipas ng buwan. Sadyang napakarami ng nangyari. Nakausap ko na ang lawyer na binigay ni Drake at nakapagbigay na rin ako ng statement. Preparado na ang lahat at panatag akong maipapanalo ko ang laban.Yun nga lang hanggang ngayon ay hindi pa nagpapakita si Zander. Sabi naman sa 'kin ni Attorney Mariano ay tapos na ang business transactions niya sa ibang bansa kaya walang araw na di ko inaabangan ang pag-uwi niya."Tired?" Tanong ni Aslan matapos akong lapitan. Kakatapos lang din ng photoshoot namin kaya pagod akong napaupo sa isang bench."Yeah ofcourse." Sagot ko kaya inabutan ako nito ng bottled water na agaran ko namang tinanggap."Uuwi ka na ba after?" Tanong nito."And why?" I answered after drinking."Maaga pa naman kasi. Pwede pa tayong mamasyal." Anito kaya kumunot ang noo ko."Mamasyal? Teka nga

( Amari's POV )Napabalikwas ako ng bangon nang marinig na tumutunog ang aking cellphone. Inilibot ko ang mga mata at napansing wala na naman si Zander sa aking tabi.Napapikit ako sa labis na kalungkutan. What I am expecting? Wala namang bago, ganoon palagi. Matapos niyang pagsawaan ang katawan ko ay basta siyang umaalis nang wala man lang paalam. Nagigising nalang akong nag- iisa.My phone keep on ringing. Medyo nakaramdam pa ako ng pagkairita dahil naantala nito ang tulog ko lalo pa't wala akong maayos na tulog kagabi dahil masama pa ang aking pakiramdam.Hindi lang basta masama dahil buong katawan ko ay parang naubusan ng lakas sa ginawang pag- alisputa ni Zander. Marahas niya akong inangkin kagabi ng paulit ulit. "Ouch!" Napadaing ako habang sapo ang sintido kong kumikirot. May mga kagat, kalmot at pasa pa sa iba't ibang bahagi ng katawan ko.Dahan-dahan akong kumilos para abutin ang cellphone kong walang tigil sa kakaring.Napabuga ako ng hangin nang makitang tumatatak sa screen

"She's dead!"Ang mga salitang ito ang umalingawngaw sa aking tainga habang binabaybay ang kahabaan ng kalsada para puntahan ang pinangyarian ng aksidente.Lutang na lutang ako, tuliro habang nakasunod sa sasakyan ni Aslan. Parang napakahirap paniwalaan at tanggapin. Yung puso ko ay parang sinasaksak ng ilang libong punyal sa sakit.I don't know... Pakiramdam ko wala ako sa sarili ngayon. Hindi ko maipaliwanag, para akong tinakasan ng kaluluwa ko.This is not real! This can't be real. She's not dead. Hindi siya pwedeng mawala!Tinodo ko pa ang bilis ng takbo sa kagustuhang makarating na kaagad. Wala akong pakialam kung maaksidente din ako. Mas maigi na nga rin siguro, kung pwede lang sana.But after a couple of hours, I arrived safe. Di pa man ako nakakababa ay pansin ko na agad ang kumpulan ng mga tao. Marami na ring mga police at may barricade tape ang buong area.Pigil ko ang hininga habang naglalakad. Parang nakasemento ang mga paa ko dahil sa napakabigat na hakbang ng aking mga

Wala na akong sinayang pa na oras. After what that woman told me ay agad kong pinuntahan ang ospital na pinagdalhan kay Amari noon.I knew it. I started to recall everything. Naalala ko na, noong araw na naaksidente ako ay doon dapat ako patungo dahil sa narinig ko ang pag- uusap ng dalawang waiter ko hanggang sa pinanood namin ang kuha ng CCTV. Nawala lang talaga sa isip ko ang bagay na yun dahil apat na taon na ang lumipas. I just really don't know na ganoon pala iyon kahalaga.Fuck! Di magkamayaw ang puso ko sa pagwawala. Tears keep on flowing. Hindi ko maipaliwanag yung sakit na nararamdaman ko ngayon. Hirap na hirap na nga ako dahil sa pagkawala ni Amari tapos ngayon nalaman ko pa ang isang napakalaking kasalanan ko!Damn! She was pregnant? Kaya ba siya dinugo at isinugod sa ospital noong araw na iyon nang isa sa mga waiter ko? At ako ang putang inang may kasalanan kung bakit nalaglag ang bata, ang anak namin!Kaya nang makarating ako sa naturang ospital ay pinacheck ko kaagad an