Familiar ba ang first part? Nakasulat na po ito sa prologue (Panimula) na kabanata ng kwento nina Amari at Zander. Tingin ng iba paikot ikot ang kwento. Alangan naman po putulin ko yung kwento. Syempre need ninyo malaman ang nadaanan ni Amari bago tayo pupunta sa exciting part at twist ng story. Hulaan niyo nalang ang susunod na mangyayari hehe. Ito na po ang pinakamalaking pasabog na sinasabi ko. Palambing po ng gems diyaan mga loyal readers ko! Love you....
( Zander's POV )"Nasisiguro kong hindi magiging madali ang annulment Mr. Montegrande. Nakausap ko na si Amari. Ilalaban niya ang kasal ninyo. Maging ang nakuha niyang magaling na abogado ay nakausap ko na rin. At mukhang malakas ang laban nila."Balita ni Attorney Mariano nang makipagkita ako tungkol dito. Pero di ko alam kung bakit hindi ko magawang magalit at madismaya sa nalaman. It's somehow a different feeling. Ibang- iba sa nararamdaman ko noon sa tuwing nakikipagmatigasan ang babaeng yun.I didn't say anything kaya muling nagsalita si attorney."Uhmmm, wala ka man lang bang magiging reaksyon?" Takang tanong nito kaya napahinga ako ng malalim."I don't know what to say attorney. Talagang malakas ang loob ng babaeng yun." Napailing na sabi ko sabay inom ng baso ng wine na hawak ko.Natawa rin si attorney sabay iling."Exactly! At aaminin kong napapabilib niya ako. She looks so desperate. Tipong handang makibaka kahit pa man kalaban niya ay isang makapangyarihang tao. Maybe she re
"She's dead!"Ang mga salitang ito ang umalingawngaw sa aking tainga habang binabaybay ang kahabaan ng kalsada para puntahan ang pinangyarian ng aksidente.Lutang na lutang ako, tuliro habang nakasunod sa sasakyan ni Aslan. Parang napakahirap paniwalaan at tanggapin. Yung puso ko ay parang sinasaksak ng ilang libong punyal sa sakit.I don't know... Pakiramdam ko wala ako sa sarili ngayon. Hindi ko maipaliwanag, para akong tinakasan ng kaluluwa ko.This is not real! This can't be real. She's not dead. Hindi siya pwedeng mawala!Tinodo ko pa ang bilis ng takbo sa kagustuhang makarating na kaagad. Wala akong pakialam kung maaksidente din ako. Mas maigi na nga rin siguro, kung pwede lang sana.But after a couple of hours, I arrived safe. Di pa man ako nakakababa ay pansin ko na agad ang kumpulan ng mga tao. Marami na ring mga police at may barricade tape ang buong area.Pigil ko ang hininga habang naglalakad. Parang nakasemento ang mga paa ko dahil sa napakabigat na hakbang ng aking mga
Sa paglipas ng mga araw, katulong ang pulisya ay walang tigil ang mga tauhan ko at mga tauhan ni Drake sa paghahanap sa sasakyan ni Amari sa napatarik at masukal na bangin. Hinayaan ko na ang tulong na pinaabot ni Drake dahil tama si Amina, ito ang panahong kailangan naming magtulungan dahil iisa lang naman ang layunin namin.Halos ayaw ko ng magpahinga. Maging sa pagtulog ay hirap ako. Gusto kong papaniwalain ang sarili na buhay siya at maayos, kahit alam ko na napakaimposible. I badly want to see her again. Kaya walang araw na hindi ako umuuwi dito sa condo. Nagbabakasakaling bigla siyang umuwi at magpakita.Para akong tangang naghihintay kahit na nga pakiramdam ko wala ng kasiguraduhan ang lahat.Nang tumunog ang cellphone ko ay agad akong napabalikwas ng tayo at sinagot ito kaagad."Boss, nahanap na po namin ang sasakyan. Kumpirmadong sa misis niyo po ito." Balita ng tauhan ko sa kabilang linya. "I'll be coming!"Hindi pa man ito tapos sa sasabihin ay patakbo akong lumabas ng co
Wala na akong sinayang pa na oras. After what that woman told me ay agad kong pinuntahan ang ospital na pinagdalhan kay Amari noon.I knew it. I started to recall everything. Naalala ko na, noong araw na naaksidente ako ay doon dapat ako patungo dahil sa narinig ko ang pag- uusap ng dalawang waiter ko hanggang sa pinanood namin ang kuha ng CCTV. Nawala lang talaga sa isip ko ang bagay na yun dahil apat na taon na ang lumipas. I just really don't know na ganoon pala iyon kahalaga.Fuck! Di magkamayaw ang puso ko sa pagwawala. Tears keep on flowing. Hindi ko maipaliwanag yung sakit na nararamdaman ko ngayon. Hirap na hirap na nga ako dahil sa pagkawala ni Amari tapos ngayon nalaman ko pa ang isang napakalaking kasalanan ko!Damn! She was pregnant? Kaya ba siya dinugo at isinugod sa ospital noong araw na iyon nang isa sa mga waiter ko? At ako ang putang inang may kasalanan kung bakit nalaglag ang bata, ang anak namin!Kaya nang makarating ako sa naturang ospital ay pinacheck ko kaagad an
( Makalipas ang dalawang taon)"Kailangan nating bumalik ng Pilipinas. Kailangang maisakatuparan natin ang matagal ng nakaplano. You know how we prepared for this Madison. So, don't fail me."Di ako makaimik nang muling banggitin ni mommy ang tungkol sa pagbabalik namin sa Pilipinas. At mas lalong di ko maintindihan kung bakit mas pinili niyang doon na muna kami manatili gayung masaya naman ang buhay namin dito sa Australia."Mom, what about our life here? How about our job?" Pahabol na tanong ko, naguguluhan sa ura- uradang desisyon nito kahit pa man noon pa niya binabanggit na talagang darating ang araw na ito.But still, I wasn't prepared for this. It's too urgent."Patapos na ang construction ng hotel and it'll be open so soon. Ikaw ang mamamahala. Alam mo kung ilang milyon ang itinaya ko para doon Madison. At mas lalong alam mo na kung ano ang matagal na nating plano." Tuwid at mariing sagot ni mommy kaya naiwanan akong napatigagal.She invested in that hotel na di ko alam kung ba
"4's Limited and Suite Hotel. Pangalan yan ng hotel na kinailangan nating mapabagsak. Namamayagpag yan ngayon kaya pag-igihan mong mabuti ang pamamalakad Madison. Tumaya ako ng ilang daang milyon para rito."Tuwid at seryosong tugon ni Mommy Elizabeth. Nasa Pilipinas na kami ngayon. Kasalukuyang nakatira sa bagong bili ni mommy na bahay sa isang eksklusibong subdivision dito sa Manila. Malapit ng matapos ang construction ng hotel kaya halos araw- araw na naman niya akong pinapaalalahanan.Kumunot ang noo ko. "Mapabagsak mom? I mean, bakit kinailangan nating pabagsakin ang hotel na yun? Sa mundo ng pagnenegosyo ay natural naman po na may kompetensiya talaga tayo." Tuwid at honest na sagot ko.Noon pa niya nababanggit na matagal niyang pinag-isipan ang planong ito. Ang planong bumalik at magnegosyo dito sa Pilipinas. Pero hanggang ngayon ay wala siyang konkreto at malinaw na paliwanag kung bakit parang napakalalim ng pinaghuhugutan niya.And it sounds deep and revengeful.She sighed hab
I studied everything about 4's Limited and Suite Hotel. Mom was right, pagmamay- ari ito ng isang Amanda Rodrigo Santana at ang namamahala at nagpapatakbo nito ngayon ay ang anak nitong si Mrs. Amina Wilson, na napangasawa ng isang bilyonaryong si Drake Lukas Wilson na kilala at namamayagpag sa larangan ng pagnenegosyo sa buong Asya.Ibig sabihin, malalaking isda pala ang mga kalaban namin ni Mommy Elizabeth. At di ko alam kung mapagtatagumpayan ko ba ang nais ni mommy na pabagsakin ang babaeng si Amanda Rodrigo Santana.I sighed. Bukod doon ay nagtataka rin ako ng labis sa kung bakit pamilyar din ang pangalang Amina at Drake sa akin. Ngayon ko palang naman narinig ang mga pangalan nila pero para bang nakilala ko na sila before. I don't know and I found it weird."Hon, di ka pa ba matutulog?"Nagtaas ako ng mukha nang maulinigan ang boses ni Nick. Nasa harapan ko na pala ito ngayon. Di ko man lang napansin dahil sa maraming tumatakbong bagay sa isipan ko. Lalo pa't tutok ang atensyon k
Hanggang sa matapos kami sa pagkain at makauwi sa bahay ay laman pa rin ng isipan ko ang lalaking iyon."Montegrande." Marahang usal ko sa sarili. Iyon ang tawag sa kanya ng lalaking kasama niya kaya marahil ay iyon ang apelyido niya. At napakapamilyar niyon sa 'kin, hindi lang sa isip ko kundi maging sa puso ko.This is ridicuous!Umiiling ako habang nakatutok ang mga mata sa labas ng bintana, hawak ang isang baso ng wine. Gabi na at tulog na si Austin habang ako'y dilat na dilat ang mga mata at binabagabag ng lalaking kanina ko pa lang naman nakita kaya naisipan kong sumimsim ng kaunting wine para pampaantok.This is not good lalo pa't may asawa ako. Para na rin akong nagtaksil kay Nick kung tutuusin. Mukhang kinailangan kong ibaling sa ibang bagay ang isipan ko.Kaya naman napagpasyahan kong lumabas ng kwarto para puntahan si mommy Elizabeth. Nais kong pag- usapan namin ang mga plano ukol sa pagbubukas ng hotel.Pagkalabas ko ng kwarto ay sa kwarto agad ako ni mommy dumiritso. Kaka
[ Excited akong nagmaneho patungong Quezon para sa gaganaping fashion show. Medyo may kabigatan ang dibdib ko dahil hindi ko makikita si Zander ng ilang araw. Gayunpaman, may sulat naman akong iniwan. Umaasa akong uuwi siya ng condo at mababasa niya iyon kahit alam ko namang imposible.Ngunit kung kailan malapit na akong makarating sa venue ay bigla na lamang nagloko ang sasakyan ko kaya napilitan ko itong ihinto sa gilid ng kalsada.I was about to ask for help nang may lumapit sa aking dalawang lalaki. Kinatok nito ang bintana ng sasakyan ko kaya binaba ko na."Miss, anong problema? Kailangan mo ba ng tulong?" Ani ng isang may mahabang bigote.I am not that judgmental pero nakakaramdam ako ng kakaiba presensiya sa dalawa. Para bang may gagawin ang mga ito na hindi kanais nais."No need. Tatawagan ko nalang yung mga kasamahan ko." Ani ko. Pilit nilalabanan ang nararamdamang takot lalo pa't hindi matao sa banda rito at may matarik pang bangin.Ngunit edi-dial ko pa nga lang ang numero n
"Goodmorning ma'am, ready na po ang breakfast niyo."Ang katok na ito ng staff ng resort kung saan ako naglalagi ang siyang gumising sa aking diwa. Nakangiti itong bumungad sa akin bitbit ang tray ng pagkain."Salamat." Sambit ko at tipid na napangiti. Nilakihan ko ang awang ng pintuan para makapasok ito.Matapos nitong mailapag ang bitbit na tray ay agad din itong nagpaalam. "Enjoy your breakfast po ma'am." Magiliw na sambit pa nito bago tuluyang naglakad paalis.Isinara ko ang pintuan at muling umupo sa kama. Magdadalawang linggo na magmula ng napadpad ako rito. Isang simpleng resort ito rito sa Zambales. Pero kahit simple ay maganda naman rito, maaliwalas at walang masyadong turista kaya dito ako tumagal. The place is so perfect for my broken heart.Magmula ng umalis ako nang gabing iyon ay nakailang lipat din ako ng lugar sa kagustuhan ng tahimik na buhay. At dito nga ako dinala ng aking mga paa, gawa na rin ng maiging pagsesearch online. Mabuti na lamang at dala dala ko sa wallet
"Ma'am saan po kayo pupunta ng ganitong oras?"Takang tanong ng isang tauhan ni Alexander. Lima silang nagwagwardiya rito sa resthouse niya, di pa kasama ang iilang nakabantay rin pero ito lang ang may lakas ng loob na lumapit sa 'kin para tanungin ako.Buong loob ko itong hinarap. "May mahalaga lang akong pupuntahan." Pagdadahilan ko ngunit mukhang hindi ito kumbinsido."Ma'am, nagpaalam ka na po ba kay boss? Para sana samahan ka ng ibang kasamahan namin para sa proteksyon niyo po." Pangungulit pa nito kaya napairap na ako. Nagsilapitan na rin ang iba pa kaya mas lalo akong nakaramdam ng inis."Hindi na kailangan. Tsaka bakit ba kayo nakikialam? Hindi ako ang amo ninyo rito. May karapatan akong umalis dahil hindi niyo na ako bihag." Singhal ko dahil sa pagkairita.Kita ko ang pagdaan ng gulat sa mga mata ng mga ito ngunit matigas pa ring naninindigan."Patawad po ma'am pero sinusunod lang namin ang utos ni boss lalo pa't malalim pa po ang gabi at delikado sa daan. Kung gusto niyo pong
( Madison/Amari's POV )"Ma'am! Nasa TV sina Señorito at ma'am Amanda!"Natatarantang tawag sa akin ng katulong. Kasalukuyan akong nasa kwarto ngayon. Nang umalis sina Alexander at mommy kanina ay minu-minuto akong taimtim na nanalangin para sa kanilang kaligtasan.Patakbo akong lumabas ng kwarto at dali- daling pumunta sa sala para mapanood ang sinabi ng katulong.Napakalakas ng kabog ng puso ko habang nakatutok ang mga mata sa balita. Nasa TV nga sina mommy at Alexander. Karga karga na nito si Austin kaya parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa."Sumabog ang isang abandonadong pabrika na dating pagmamay- ari ng namayapang dr*g syndicate na si Mr. Luis Cruz. Ayon sa ulat ay ginawa raw itong hideout ng asawang si Elizabeth Cruz,"Hindi pa man tapos ang balita ay patakbo akong lumabas ng bahay."Ma'am saan po kayo pupunta!?" Takang tanong ng katulong habang nakasunod sa 'kin."Sa pabrikang tinutukoy ng balita. Pupuntahan ko ang mag- ama ko!" Mariing sagot ko kaya napakamot nalang ito
( Alexander's POV )"Can I go with you?" Pakiusap ni Madison or shall I say Amari. Ngayon na kasi ang araw ng paghaharap namin ni Elizabeth, ang araw na kahapon ko pa pinaghandaang mabuti.Marahan akong umiling bago ito niyakap."No baby. I'm sorry but you better stay here. Hindi ko hahayaang mapahamak ka ulit." Puno ng pagmamahal na turan ko bago ito hinagkan sa ulo.I can't dare to kiss her on her lips dahil pakiramdam ko nagkakasala ako dahil sa ibang mukha niya. But I'll also promise to myself na ibabalik ko ang dati niyang hitsura kapag maayos na ang lahat. Mas pipiliin ko pa rin ang kagandahan ng orihinal niyang mukha na higit kailanman ay hindi ko ipagpapalit ninuman.Matapos namin malaman ang resulta ng DNA test kagabi, pinangako ko na sa sarili ko na wala ng ibang taong mananakit sa babaeng mahal na mahal ko. Walang paglagyan sa tuwa ang puso ko dahil tama lahat ng kutob ko. Worth it lahat ng pagtitiis ko. Pero alam kong mas kompleto ang kasiyahang ito kapag nabawi na namin s
Kinabukasan nang magising ako ay nakaramdam agad ako ng kirot sa aking ulo. Marahil ay dahil sa ilang baso ng alak na nainom ko kagabi, halatang nanibago ang katawan ko.Pero di ko naman din pinagsisihan na uminom ako dahil madali akong nakatulog pagkatapos. Isa pa, marami rin kaming napagkwentuhan ni Alexander. At kahit sa isang gabing pag- uusap na iyon ay nakagaanan ko na siya ng loob.Bumalikwas na ako ng bangon at diritsong tinungo ang banyo para makaligo na. Pagkatapos ay dali dali rin akong nagbihis para lumabas ng kwarto. Maaga pa naman, nasa alas sais pa lang kaya gusto kong tumulong sa kusina.Tahimik pa sa sala kaya't tantiya ko'y tulog pa sina Alexander at ang ginang na si Amanda.Pagkarating ay ang katulong agad ang nabungaran ko. Ngayo'y may kasama ito na sa tingin ko'y chef dahil na rin sa suot nitong uniporme."Magandang umaga ma'am." Sabay na bati agad ng dalawa nang mapansin ako."Hello, goodmorning." Nakangiting bati ko naman."Gusto niyo na po bang kumain? Uminom ng
Matapos makipagkita kay Nick ay mas lalo akong nahirapan makatulog nang gumabi. Ngayong kumpirmado na na hindi nga ako si Madison ay mas dumoble ang takot at pag- aalala ko para kay Austin. Paano nalang kong saktan siya ni Elizabeth dahil hindi naman pala sila totoong magkadugo?Oo at Elizabeth na ang tawag ko sa kanya! Hindi na mommy. Sa ginawa niyang pagamit sa akin ay hindi siya nararapat na erespeto. Wala siyang konsensiya! Tunay ngang napakaitim ng budhi niya.Tiningnan ko ang oras at malalim na nga ang gabi pero heto ako't gising na gising pa ang buong diwa. Muli akong bumangon sa hinihigaang kama at nagpasyang lumabas ng kwarto para tumungo sa kusina at uminom ng tubig. Gusto kong pakalmahin ang di mapakaling isipan.At nang makadaan ako sa may sala ay napansin ko kaagad si Alexander at ang bote ng beer na nakalapag sa babasaging table.Napatikhim ako dahilan para maagaw ang atensyon niya."Hmmm hi! You're still awake?" Tanong agad nito na ikinatango ko ng marahan."I can't slee
"Then you better prepare. Aalis na tayo ng 1:00 PM. May kalayuan pa ang biyahe natin." Agad na tugon ni Alexander nang sabihin ko sa kanya ang tungkol sa pagtawag ni Nick."Sasama ka?" Kunot noong tanong ko."Ofcourse! Hindi ka pwedeng umalis na hindi ako kasama." Seryosong turan nito bago tuloy tuloy na naglakad paakyat, patungo sa kwarto niya."Sabi sayo ma'am eh, napakaconcern ni Señorito sayo."Bigla akong napapitlag nang may nagsalita sa bandang likuran ko kaya gulat akong napalingon. Kita ko ang abot taingang ngiti ng katulong. Nakapeace sign pa ito dahil sa naging reaksyon ko."Maglalaba na po muna ako ma'am." Nakangising paalam nito. Ngising halatang nanunudyo.Napahawak ako sa dibdib ko. Rinig at ramdam ko ang pagwawala ng aking puso.Goodness! Para iyon lang ay nag- ooverthink na agad ako. Alexander isn't concern. Kailangan niyang sumama dahil pandagdag ebidensiya ang magiging testamento ni Nick laban kay mommy Elizabeth. Iyon lang yun! Dapat hindi na ako nag-iisip ng iba pa
( Madison's POV )"Tatlong araw ang sinabi ni Elizabeth. Kailangan na nating makapagplano agad ngayon." Kita ko ang pagmamadali sa mukha ni Alexander . Nang makarating ito ay naikwento niya agad ang nangyari at tungkol sa pagtawag ni mommy. Bagay na ipinag- aalala ko ng lubos kaya di ko mapigilan ang sariling humagulhol."Kung ako lang ang kailangan niya ay hindi ako natatakot sa kanya. Papayag akong makaharap siya anumang oras, sisiguraduhin niya lang na ligtas ang bata at tutupad siya sa usapan." Lakas loob na sambit ng ginang na si Amanda ngunit mariing napailing si Alexander."Tuso at mapanlinlang si Elizabeth mom. Hindi tayo pwedeng maniwala sa sasabihin niya. Kailangang makagawa tayo ng magandang plano." He uttered kaya kapwa kami nag- isip ng malalim.I just can't believe it! Ginawang pa- in ng itinuring kong ina ang inosenteng anak ko na itinuring siyang abuela. At sa ginagawa niyang ito kay Austin ay parang pinapamukha niya na rin sa 'kin ang katotohanan kahit wala pa man an