All Chapters of Waves Of Costa Fuego: Chapter 11 - Chapter 20

Habang lumilipas ang mga araw, mas naging malapit kami ni Archival. He always made time for me kahit na busy siya bilang representative ng family niya sa business meetings, proposals, at iba't ibang events. Kahit gaano pa siya ka-occupied, he still made sure to call or text me para kamustahin ako. Pero bihira lang kaming magkita dahil marami raw siyang kailangang tapusin na projects, lalo na sa Maynila. The last time I saw him was two days ago. Sabi niya, may importanteng bagay lang siyang aayusin sa site nila sa Ilocos, and once he’s done, mas magiging maluwag na ang schedule niya. Malapit na rin ang sembreak namin, and he promised me na magbabakasyon kami somewhere kapag hindi na kami busy. I’m really excited about it. Biglang nag-vibrate ang phone ko, and I immediately checked his message. Archival: Good morning, baby. I'm sorry ngayon lang ako nakapag-text. We're on the site, and Sebastian is with me. I'll be busy today, so please take care. I’ll call you later. I miss you...

“T-teka? Pupunta tayo sa Mansion?” gulat kong tanong nang mapansin kong umaakyat siya sa hagdanang bato sa may cliff—diretso papunta sa Mansion—habang buhat-buhat ako. "Yes... and I prepared something for you." Cool lang niyang sagot sabay kindat sa akin. Gusto kong ngumiti at ma-excite, pero bigla akong nakaramdam ng kaba nang maalala ko si Donya Mathilda. Paano kung makita niya akong kasa-kasama ang panganay niyang anak? I can clearly remember how she looked and what she said earlier. Natatakot ako—sigurado akong hindi niya ako magugustuhan para kay Archival. Dahan-dahan kong inangat ang tingin ko sa kanya. I can't help but wonder—bakit nga ba nagkagusto siya sa akin? Ano bang nakita niya sa isang katulad kong mahirap lang? “P-pero Arch... baka makita tayo ni D-donya Mathilda at ng... ibang k-kasambahay...” Nauutal kong sabi, dahilan para magdikit ang mga kilay niya at huminto siya sa pag-akyat. "Laura? Is there something you want to tell me?" Nagulat ako sa tanong niya at

Pagkatapos ng klase ko ay hindi ko na hinintay pa si Lukas at dumiretso na sa Mansion. Habang nasa tricycle, nakatitig lang ako sa text ni Archival na kanina pang umaga ko na recieve. Archival: Good morning, baby. How's your sleep? I hope you're okay. Can't wait to see you later. Archival : I'll wait you here. Hindi ako maka-reply ng maayos sa kanya dahil kinikilig ako parati kapag binabasa ko ang mga text niya. But after what happened yesterday parang ang hirap kumalma. Hindi ko alam kung paano ako haharap sa kanya. It's just me or normal lang talaga itong nararamdaman ko? Pagkarating ko sa harapan ng gate ng Mansion ay agad na ako nag-abot ng pamasahe sa driver ng tricycle. Humugot pa ako ng malalim na hininga bago ako tumulak at pumasok sa gate at binati ang guard na nandoon. Pagkapasok ko ay hindi ko pa rin nakikita si Madam Isa sa paligid. Siguro hindi pa rin sila naka-uwi ni Donya Mathilda galing sa kanilang business trip. Kaya dumiretso na lang ako sa likod ng Mansi

Ang bigat ng pakiramdam ko ngayon. Parang may mabigat na bato na nakapatong sa ulo ko at sobrang nanghihina ang katawan ko. Dinilat ko ang mga mata ko pero hindi ko masyadong makita ang paligid dahil sa pagkahilo. "N-nasaan ako..." Nanghihinang sabi ko. "Pre! Gising na ang prinsesa!" sigaw ng isang lalaki habang umiikot pa ang paningin ko. Ngayon ko lang napansin na nakatali pala ang kamay ko sa likod habang nakaupo sa isang silyang gawa sa kahoy. Anong nangyayari? Nasaan ako? Si Archival? Archival... Bigla akong nagising sa habang inaalala siya at napatingin sa lalaking kalbo na nasa harap ko. Wala nang piring ang mga mata ko kaya malinaw kong nakikita ang mukha ng mga taong iniisip ko na hindi ko na makikita kailanman. "Ano ang kailangan niyo sa akin?! Pakawalan niyo ako!" Paos kong sigaw, habang pilit na kinakalas ang pagkakatali sa likod. Ngunit sobrang higpit nito na halos ramdam ko ang pagkasugat sa aking pulso dahil sa tali. "Tsk! Miss, ayaw na sana naming makita ka pa,

"A-anak? Sobrang nag-aalala ako sa'yo, apat na araw na kitang hinahanap Laura..." Napaiyak ako sa sinabi ni Mama at gustong-gusto ko siyang yakapin pero parehong nakatali ang kamay namin sa likuran. "M-ma... I'm sorry sana nakinig ako sa inyo. Tama nga kayo sana lumayo na lang ako..." "L-laura." Umiling si Mama at tipid na ngumiti "sa maniwala ka man o sa hindi. Hinahanap ka rin niya at..." "Wag na nga kayong mag-dramahan d'yan! Eric, lagyan niyo na ni Jun nang tape ang mga bibig nila..." "T-teka wag! Please po... Pakawalan niyo na kami ni Mama." Pero hindi sila nakinig at linagyan nga nila ng tape ang mga bibig namin. Natatakot ako sa maaring mangyari sa amin. Pagkatapos makalabas nila ni Lea ay agad-agad nag-usap silang Ernesto malayo sa amin. Nakatingin na lang ako kay Mama ngayon habang umiiyak. Lord, kung ano man ang plano nilang masama sa amin sana iligtas niyo kami. Nagulat ako ng nilagyan nila kami ng mga piring sa mata. Kaya tinubuan ako ng sobrang kaba at takot lalo