All Chapters of Waves Of Costa Fuego: Chapter 11 - Chapter 20

Nagdaan ang mga araw na mas naging malapit kami ni Archival, he always makes time for me. At kahit busy siya bilang representative ng family niya sa mga business meetings, proposals at iba't ibang events nila ay parati pa rin siyang naglalaan ng oras para sa akin para tumawag at mag-text para kamustahin ako, pero minsan lang kaming nagkikita dahil marami raw projects na kailangan niyang tapusin lalo na sa Maynila. The last time I saw him was two days ago, sabi niya may tatapusin lang siyang importanteng bagay sa site nila sa Ilocos at pag natapos niya yon ay mas magiging maluwag na ang schedule niya.Malapit na rin ang sembreak namin and he promised me na magbabakasyon kami somewhere kapag hindi na kami busy and I'm really excited about it.Biglang nag-vibrate ang phone ko and I immediately read his text.Archival :Good morning baby, I'm sorry ngayon lang ako nakapag-text we're on the site and Sebastian is with me. I'll be busy today so please take a good care and I call you later,

"T-teka? Pupunta tayo sa Mansion?" gulat kong tanong dahil umaakyat siya sa hagdanan sa cliff na papunta sa Mansion habang binubuhat ako. "Yes... And I prepared something for you."He coolly said while winking at me.Gusto kong ngumiti at ma-excite pero bigla akong tinubuan ng kaba ng maalala ko si Donya Mathilda, paano kapag nakita niya akong kasa-kasama ng panganay na anak niya?I can clearly remember how she look and she said earlier.Natatakot ako, dahil alam kong hindi niya ako magugustuhan para sa anak niya.Inangat ko ang tingin ko kay Archival, I can't help to think kung bakit nagkagusto siya sa akin. Ano bang nakita niya sa isang katulad ko na mahirap lang?"P-pero Arch?...baka makita tayo ni D-donya Mathilda at ng...ibang k-kasambahay..."Nauutal kong sabi, nagdugtong naman ang kilay niya at huminto sa pagtapak sa mga baitang ng batong hagdan."Laura? Is there's something you want tell me?"Nagulat ako sa tanong niya at agad na umiling, pero ang totoo n'yan ay marami talaga

Pagkatapos ng klase ko ay hindi ko na hinintay pa si Lukas at dumiretso na sa Mansion.Habang nasa tricycle, nakatitig lang ako sa text ni Archival na kanina pang umaga ko na recieve.Archival:Good morning, baby. How's your sleep? I hope you're okay. Can't wait to see you later.Archival :I'll wait you here.Hindi ako maka-reply ng maayos sa kanya dahil kinikilig ako parati kapag binabasa ko ang mga text niya.But after what happened yesterday parang ang hirap kumalma. Hindi ko alam kung paano ako haharap sa kanya. Its just me or normal lang talaga itong nararamdaman ko?Pagkarating ko sa harapan ng gate ng Mansion ay agad na ako nag-abot ng pamasahe sa driver ng tricycle.Humugot pa ako ng malalim na hininga bago ako tumulak at pumasok sa gate at binati ang guard na nandoon.Pagkapasok ko ay hindi ko pa rin nakikita si Madam Isa sa paligid. Siguro hindi pa rin sila naka-uwi ni Donya Mathilda galing sa kanilang business trip.Kaya dumiretso na lang ako sa likod ng Mansion at nagbihi

Sobrang bigat ng pakiramdam ko ngayon. Parang may nakapatong na mabigat na bato sa ulo ko at tsaka sobrang nanghihina ang katawan ko.Dinilat ko ang mga mata ko at hindi ko masyadong makita ang paligid dahil sa pagkahilo."N-nasaan ako..." Nanghihinang usal ko."Pre! Gising na ang prinsesa!"Dinig kong sigaw ng isang lalaki habang umiikot pa ang paningin ko.Ngayon ko pa lang napansin na nakatali pala ang kamay ko sa likod ko habang nakaupo sa isang silyang gawa sa kahoy.Anong nangyayari? Nasaan ako? Si Archival? Archival...Biglang nagising ang diwa ko pag-alala sa pangalan niya at napatingin sa lalaking kalbo na nasa harapan ko. Wala nang piring ang mga mata ko kaya kitang-kita ko ang pagmumukha ng mga taong akala ko'y hinding-hindi ko na ulit makikita."Anong kailangan niyo sa akin!? Pakawalan niyo ako!"Paos kong sigaw at pilit na kinakalas ang pagkakatali sa likod. Pero sobrang higpit nito na halos ram

"A-anak? Sobrang nag-aalala ako sa'yo, apat na araw na kitang hinahanap Laura..." Napaiyak ako sa sinabi ni Mama at gustong-gusto ko siyang yakapin pero parehong nakatali ang kamay namin sa likuran. "M-ma... I'm sorry sana nakinig ako sa inyo. Tama nga kayo sana lumayo na ako...""L-laura." Umiling si Mama at tipid na ngumiti "sa maniwala ka man o sa hindi. Hinahanap ka rin niya at...""Wag na nga kayong mag-dramahan d'yan! Eric, lagyan niyo na ni Jun nang tape ang mga bibig nila...""T-teka wag! Please po... Pakawalan niyo na kami ni Mama."Pero hindi sila nakinig at linagyan nga nila ng tape ang mga bibig namin. Natatakot ako sa maaring mangyari sa amin. Pagkatapos makalabas nila ni Lea ay agad-agad nag-usap silang Ernesto malayo sa amin. Nakatingin na lang ako kay Mama ngayon habang umiiyak. Lord, kung ano man ang plano nilang masama sa amin sana iligtas niyo kami. Nagulat ako ng nilagyan nila kami ng mga piring sa mata. Kaya tinubuan ako ng sobrang kaba at takot lalo na nong na