All Chapters of Vengeance of the Battered: Chapter 1 - Chapter 10

"Mommy, what happened to your face?" Umagaw sa atensyon ko ang pagpansin ni Sarah sa natamo kong sugat sa pisngi na hindi na halos naitago ng malago kong buhok."Kagat lang ng lamok ito, Sarah. 'Wag mo nang pansinin pa." I signaled her to return to eating and just don't bother herself worrying about my face. Hindi niya rin naman maiintindihan sa mura niyang edad ang pinagdadaanan ko sa kamay ng daddy niya. I just can't. I'm afraid of tearing down our family that I have almost dying to save. "Get up now, Sarah. Male-late ka na sa pasok mo," may awtoridad sa tono ng boses ni Liam that drive my daughter quickly stood up from her seat.Kasunod niya akong pinasadahan ng tingin. "Iyong bilin ko sa iyo, Kris. Huwag na huwag kang lalabas ng bahay. Understood?" And as if I have other option other than nodding my head as a sign of agreement.Nakawala na nga ako mula sa pagkakakulong ko noon sa isang madilim na kwarto… yet, still I'm a prisoner of my own house.Maganda naman at maayos ang trab

"Tell me why." Malalim at nakakikilabot na boses ni Liam ang bumalot sa katawan ko as my body shivering so hard while sitting at the edge of the bed."What's your reason for leaving the house without my consent? Hindi ako nagkulang ng paalala sa iyo, hindi ba? I told you not to go outside, Kris! Is that too much to ask?"Gusto kong sumagot ng oo. Gusto kong i-voice out 'yong nararamdaman ko at gusto kong ipamukha sa kanyang sumosobra na siya sa pagkulong niya sa akin dito sa loob ng impyernong noon ay tinatawag niyang palasyo.But I ended up saying, "I'm sorry."Kahit na wala naman akong nakikitang dahilan para humingi ako ng tawad, but to cut this conversation short, I apologized."I'm sorry for breaking your rules, Liam.""It's okay." Nakayuko man ako ay kitang-kita ko mula sa sahig ang pagbagsak dito ng katatanggal niya lang na lab coat."But, please..." And I don't really like what's about to happen tonight.Liam pushed my shoulder lightly just to lay my body down the bed. "Ayokong

"Anyway, when do you plan to leave?""Bakit ba atat na atat kang paalisin ako? Hindi mo ba ako na-miss?""Insane. Kung pwede ka nga lang dito na tumira kasama namin ni Liam…" I smirked as I started to see shining diamonds in her eyes. "Syempre hindi ako papayag. Doon ka na sa bahay n'yo, 'wag ka na manggulo rito, 'no!""Aba!" I literally made her jaw drop. "Baka gusto mong sabihin ko--""Halika na. Ihahatid na kita."Niyakag ko na siya palabas ng bahay namin dahil alam kong naibalita naman na niya sa akin ang ipinunta niya."As much as I want you to stay here, alam kong hindi pwede. Sana sa susunod na dumalaw ka rito, payagan ka na ng mama na mag-overnight kahit na isang gabi lang dito."Because the bitter truth is that… Liam's mother doesn't permit Lucile to stay at our house longer than an hour. Maybe sometimes… pero 'pag may special occasions lang. 'Pag mga ganyang dalaw lang at may mahalagang sasabihin, she must not exceed staying at our house to an hour."Maybe in our next life."

“What? Do you know that guy, Kris?”Tinanguan ko ang mama. “He’s my sister’s husband.” Yumukod ako sa mama tanda ng paggalang. “Excuse us.”Ang kapal ng mukha kong magpakita pa ng politeness sa kanya, e parang kanina nga lang ay malapit ko nang masagad ang pasensya niya sa ginawa kong pananalita.Tsk.“What are you doing here?” Nang medyo makalayo kami sa garden area and as I make sure Liam wouldn’t catch us here, far away from that area, I confront Henrix. “How’d you get invited?”“Ayaw mo pa yatang nandito ako, e.” Tinawanan niya pa ako para lang asarin. “I’m close with Liam. I’m one of his colleagues way back 2016-18, pero nagkahiwalay lang kami ng landas no’ng lumipad akong Italy kasama si Gwen.”“Woah. I have no idea about that.” And literally I got surprised upon knowing my brother-in-law has connections with my husband.“Anyway, kumusta ka naman? Kumusta naman kayo ni Gwen? Alam na ba nina Mama na nakauwi na kayo rito sa Pinas?”“Noong nakaraang linggo pa kami nakauwi ni Gwen d

Tumayo si Liam at lumayo sa akin, at muling hinarap. “You know how much I wanted to have a child with you. Nasaktan ako no’ng unang beses tayong nawalan ng anak, and without letting you know, gabi-gabi akong stress at ginugulo ng kung ano-anong boses sa utak ko because of our loss. Tama ka, e. Tama kayo. I’m slowly losing my identity and… my control is getting out of my hand.”“But for the sake of our baby, sige. I’m going to consider your request. Hindi ko na rin kasi kayang makita ka, na pagkatapos i-overtake ng kung sino ang katawan ko, mamumulat na lang ako sa sarili kong mga mata na umiiyak ka sa harapan ko habang ako ay hindi makapaniwalang tinitingnan ang mga kamay kong humampas at sinugatan ang katawan mo… and after causing you violence, wala akong maalala sa mga nangyari na kahit ano.”Kitang-kita ko ang ginawang pagkuyom niya sa mga kamao bago ako tinalikuran at lumabas ng kwarto. Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakalalabas ay bigla siyang pumasok ulit at hinarap ang mukha