Kabanata 4

Pinigil ko ang sariling excitement na sabihin kay Liam ang tungkol sa naging success ng p********k namin no'ng nakaraan. Gusto ko sanang humanap ng magandang tyempo para sorpresahin siya with this great news.

Tiyaka isa pa, sobrang busy niya these past few days kaya ayoko munang i-focus niya ang full attention niya with this blessing the Lord gave to us.

One of these days, magagawa ko na rin sabihin sa kanya ang tungkol sa pagbubuntis ko… but I think this time is not so good and so perfect to speak.

"Most of the time, you drink coffee in the morning partnered with ham and sausage," pagpuna ni Liam, pointing his finger to my plate currently having plain rice with veggies, and to my drink, I have hot milk.

"You're not into healthy foods. Anong mayroon?"

"Do you have to always question all the changes you'll notice every time with me?" 

"You're acting strange, Kris. That's why." Hindi magawang matinag ng mapangtusok kong tingin ang kaabalahan niya sa pagkain.

"And some changes in your body and routines only result in only two things…" Ngayon ay nagawa na akong pasadahan ng tingin ni Liam. "You've prepared a bigger surprise… alin sa dalawa… kung good news or bad news."

He finally gets up from his chair after chewing the last spoon of rice on his plate, and quickly commands Sarah to follow him. Ni hindi niya man lang pinatapos sa pagkain ang anak kong obvious na obvious sa kanyang mukha na antok na antok pa.

"No, baby. Ubusin mo muna 'yang kinakain mo. I will tell your dad to wait for you, okay?" I attempt to convince her.

"I'm fine, mommy. Ma-le-late na rin po kasi ako sa school. Bye!" At mabilis siyang humalik sa pisngi ko bago siya nagmadaling lumabas na ng bahay.

Sarah just made me heave a long sigh for always being like that. She's always favoring her father to obey, tapos ako ay binabalewala niya lang.

Although she's not my daughter in blood, my love for her is pure. Kaya lang hindi ko naman hawak 'yong desisyon no'ng bata kung bakit ang laki ng takot niya sa adoptive father niya kaysa sa akin. 

Well, I was too kind for her to be scared of. 

*****

"Oh, Lucile? Kaaalis lang nina Liam nang dumating ka. Sayang, hindi mo pa sila naabutan ni Sarah."

Abala akong nagliligpit ng pinagkainan namin dahil na rin nawalan kami ng kasambahay rito sa pag-alis ni Nay Minda nang dumating si Lucile; she's Liam's younger sister.

Sa mga relatives at parte ng family tree nina Liam, si Lucile ang isa sa maituturing ko na nakasundo ko sa pamilya nila.

Halos mga matapobre kasi sila, anti social at mga masusungit, but Lucile's personality a bit different from them. Tuwing dumadalaw siya rito or nakakasama ko siya sa mga family gatherings nila, hindi ko nararamdamang out of place ako.

"Hindi naman siya ang ipinunta ko rito, girl," aniya at walang ano-ano'y kinuha niya sa kamay ko ang kahuhugas ko lang na kutsara para gamitin 'yon sa pamamapak niya ng isa sa ulam naming kaldereta.

"May kutob kasi ako sa gm mo kagabi… na for sure sa akin mo lang naman sinend kasi ako lang naman laman ng phonebook mo dahil sa kapatid kong seloso." Humalakhak pa siya matapos sabihin 'yon… which is… totoo naman.

"Care to explain the content of this?" Nakataas ang kilay niyang inabot sa akin ang phone niya na laman no'n 'yong gm ko sa kanya kagabi.

The content?

From: Kris 

Stop na sa crop top… may sumisipa na, e. #gm #groupmessage #fblessed

"Maliban sa baby, may alam ka pa bang sumisipa sa loob ng tiyan?" 

Dahil siguro sa laman ng dialogue ko, agad na namilog ang mga mata ni Lucile… kasinglaki ng pamimilog ng kanyang bibig.

"Buntis ka? Hoy, Kris! Buntis ka ba talaga?!"

Natatawa kong inikot ang mga mata ko sa kanya. "Depende na lang siguro sa pagkakaintindi mo o paniniwala."

"Pero… sa atin lang muna itong dalawa," pakiusap ko matapos patuyuin ang kamay ko sa malinis na basahan.

And by this time, I can now pay my full attention to Lucile.

"Hanggang ngayon kasi hindi ko pa sinasabi kay Liam ang tungkol dito. I want to surprise him and am currently finding the right time to tell this matter."

"Kaya please… 'wag kang bida-bida para unahan ako na sabihin sa kanya ang tungkol dito, hmm?" pahabol ko pang sabi. 

"Masyado ka namang obvious na may trust issue ka sa akin, mare!" Paitsa niyang inilagay ang kutsarang ginamit sa lababo para mag-cause ito ng masakit sa tenga na ingay.

"Well, congrats. Sana sa pagkakataon na 'to, magkaroon na tayong lahat ng chance na marinig ang iyak n'yang baby mo at mapisil ko ang siguradong mataba niyang cheeks."

And while she's fantasizing that moment Liam and I always been dreaming of, gusto kong sumabog na sa saya. Siyam na buwan pa ang kailangan kong hintayin para mangyari 'yon… at sana sa pagkakataon na 'to, wala nang problema ang mangyari.

Matagal man hintayin ang siyam na buwan, but I'm always willing to wait as if the time I would have to waste waiting will result in a good thing to happen.

"And by the way…" Mayroon siyang ilang mga papel na kinuha sa dala niyang bag at ito'y iniabot niya sa akin. "Mga papers ng mga mamamasukan na kasambahay rito." 

Isa-isa kong binuklat ang mga 'yon na nakalagay sa magkakahiwalay na folder together with their biodata and some important papers.

Ngunit ang ikinakunot ng noo ko ay nang sa bandang dulo, may mga xerox ng college diploma pa akong nakita.

"Para saan ito?" Sabay pakita sa photocopy ng tatlong kasambahay na mamamasukan sa amin. "As far as I can remember, we are not requiring them to finished a college degree para lang mamasukan bilang kasambahay." 

"But Liam required it." Rumolyo ang mga mata niya na parang isang malaking tape.

"Gusto niyang college graduate ang mamamasukan sa inyong kasambahay para sure siya na hindi raw mangmang ang ma-ha-hire. Nadala na rin siguro dahil sa experience n'yo with that witch, Manang Minda. Masisisi mo ba naman ang asawa mo kung naghigpit siya?"

"Tiyaka hindi na sila talo, 'no? 30k a month as the salary of a maid? Pang-professional na nga 'yon, Kris!" 

I wiggled beyond my belief. Nakakaloka na maka-encounter ako ng gan'to, but… yeah, gets kong gusto mag-ingat ni Liam from now on.

But requiring our future employee to provide diplomas just to make my husband feel complacent that there would be no harm and violence will happen to us still not making me feel safe… actually.