All Chapters of Nilimot Na Alaala: Chapter 31 - Chapter 40

DIEGO POVI've been on the island for a few days. But I still haven't met Dorry's friend Mia. Tumanggi kasi si Dorry na bumalik sa kubo noong nag-aya ako. She said that we should give her friend some time alone to think.Si Dorry naman, minsan lang din kami magkita, ang dami raw kasi naka-booking na turista, kaya madalas pa rin akong mag-isa. Madalas pa ring malungkot at tulala.Dapit-hapon. I took my time walking on the beach. What Anthony says is right; maganda nga rito. It's only that this beautiful place can't mend my broken heart. It can't make my pain go away. Kahit saan ako magpunta, dala-dala ko pa rin itong bigat sa loob ko.I stopped as I saw Nelson at the distance. Nakangiti at nakalahad ang mga kamay habang nakasunod sa babaeng paatras na naglakad. Tingin ko nga, naiirita ang babae dahil tinutok niya pa ang hawak na sombrero sa sira-ulong si Nelson. I shook my head and gazed at the vast ocean. "Diego!" Kasabay ng narinig kong pagtawag sa pangalan ko, ang pag-apak ng babaen

Bigla akong nanghina at nawalan ng balanse. Hindi ko sadyang naitulak ang pinto at nagbukas iyon. "Diego!" Nanlaki ang mga matang bulalas nila. Kaagad pumatak ang mga luha ko nang makita ang babaeng nakatayo sa harapan ko. "V-Vianna May... ikaw nga," "Diego... " Paulit-ulit ang pag-iling niya habang nakatingin lang sa akin. Nakita ko na lang si Dorry sa gilid ng paningin ko na pabagsak na umupo sa silyang kawayan, nangingilid na rin ang mga luhang nakatingin amin ni Vianna May. "Vianna May..." Dahan-dahan akong humakbang palapit sa kan'ya, at niyakap siya. Ramdam ko ang pag-alog ng mga balikat niya kasabay ang pigil na paghikbi. Gusto kong maramdamdam ang yakap niya, pero hindi niya ginawa. Hinayaan niya lang ako na yakapin siya. "Anong nangyari sa'yo, Vianna May?"Akala ko, masaya kana sa piling ng lalaking mahal mo. 'Tsaka... Bakit nandito ka? Bakit hindi mo kasama ang Mama mo?" Haplos ko na ang pisngi niya at pinahid ang mga luhang walang tigil sa pagpatak.Sa dami ng tanong k

DIEGO POVI could'nt stop saying sorry to Vianna May. Hindi ko inakala na ang simpleng paglapit sa kan'ya, would cause her so much pain. Ang gusto ko lang naman ay makasama at makausap siya kahit sandali. Kung alam ko lang na iyon ang mangyayari sa huling gabing pagkikita namin, sana ay hindi ko na lang siya nilapitan. Sana hindi na lang ulit ako nagpaalam. Sana naglaho na lang akong bigla gaya noon. "Diego... " I heard Dorry's calm voice, but there were traces of suppressed sobbing. Hinawakan niya ang balikat ko at bahagyang niyugyog. Nanatili akong nakayuko at hindi magawang tumingin sa kanya.Bumitiw siya sa paghawak sa balikat ko, at bumaling kay Vianna May. "Tara na, Mia, bumalik na tayo sa kubo," inalalayan niya na tumayo si Vianna May. "Diego, halika na...""Mauna na kayo," matamlay kong tanggi. Pinilit kong ikalma ang sarili, kahit puso ko ay halos bumigay na. Nagpunas ako ng mga luha pero nanatiling nakayuko. I kept my head down even though Dorry and Vianna May had already

Malakas na tili ang gumising sa akin kasabay ang pagbasak ko sa sahig. Parang saglit na humiwalay ang kaluluwa ko sa malakas na pagsipa sa akin ni Vianna May."Aray...." d***g ko, kasabay ang pagkapa sa balakang ko. Nabalian yata ako. "Vi, naman kababae mong tao ang hilig mong manakit!" Hindi kaagad ako nakatayo, ngunit nang makita ang matalim na tingin ni Vianna May, na gusto na naman yata ako hampasin ay dahan-dahan akong tumayo. "Hilig manakit! E, gago ka! Nagtiwala ako na wala kang kagaguhan na gagawin!" Duro niya ako. Parang gusto niya rin yatang tusukin ang mga mata ko.I rubbed my eyes. Oo gago nga ako. I took advantage of her deep sleep and did what I wanted."Anong ginawa mo sa akin kagabi?!" Nanggagalaiti niyang tanong, halos bumuga na ng apoy. May kasama pang talsik ng laway.Hinayaan ko lang siya na duru-duruin ako at talsikan ng laway."Grabe ka naman, Vi! Anong akala mo sa akin, hayok sa laman?! Wala akong ginawa sa'yo! Ikaw pa nga ang may ginawa sa akin!" Halos pabulong

The laughter of the two echoed while they followed me. Hindi na rin takot si Diego sa mga sea squirts; he couldn't even stop giggling as he looked at them."Vi, hintayin mo kami!" Tawang-tawa pa rin na tawag ni Diego. Hindi ko nga siya pinansin. Lalandi-landi sa iba, tapos ngayon bubuntot-buntot. "Ano ba, Diego!" singhal ko, kasabay ang pagtama ng siko ko sa sikmura niya. Bigla ba namang umakbay."Bakit ba ang sungit mo, Vi?" Padaing ngunit, may lambing na tanong nito. Kapa niya ang simukra. Kahit nasaktan na nga nakuha pang ngumiti. Pinisil pa nito ang pisngi ko."Gusto mo ng isa pang siko?!" Umiling siya. " 'Yong pinagawa ko sa'yo ang asikasohin mo!" Tumango-tango siya at walang humpay ang ngiti, walang humpay naman ang pagtataray ko."Oh... Mia, sumisid ka pala 'di ka man lang nag-aya!" salabuong ni Dorry."Hi, Dorry!" Biglang singit ni Diego. Ngising-ngisi pa rin. Mukha na tuloy siyang baliw. "Anong ginagawa mo rito?! Nasaan na 'yong kahabhaban mo ng nguso!" inis na tanong ni Do