Lahat ng Kabanata ng MR. BLAKE, The Mysterious Billionaire : Kabanata 1 - Kabanata 10

MHELCAH'S POVNakaupo ako sa bench dito sa isang parke. Habang nakaupo ako ay kasama ko ang alaga kong aso na si Light. Kahit saan ako magpunta ay siya ang kasama ko.Siya ang gabay ko at nagbibigay ng liwanag sa madilim kong mundo. Isa akong bulag simula ng isinilang ako ay kadiliman na ang nakikita ko. Sa loob ng dalawampung taon ay hindi ko pa nasilayan ang mundo. Hindi ko rin alam kung may pag-asa pa ba akong makakita.Malapit lang ang parke na ito sa aming barong-barong. Ngayon ay sinisimulan kong kumilos na parang isang normal tao. Gusto kong maranasan na maging normal kahit na wala akong nakikita.Ang maglakad ng hindi gumagamit ng stick. Tanging si light lang ang gumagabay sa akin. Nagulat ako ng biglang bumaba si Light. Tumakbo ito at ako naman ay bigla na lang din natangay."Light.. Saan ka pupunta? Sandali!" Tawag ko sa kanya.Tumatahol lang ito at patuloy sa pagtakbo. Nakaramdam na ako ng kaba dahil hindi ko kabisado ang tinatahak namin na daan. Bulag ako at wala pang dala

SIMON'S POVToday, i don't want to go to work. Alam ko na wala akong masyadong trabaho ngayon. Gusto kong maglakad-lakad. Bumili muna ako sa isang coffee shop bago ako pupunta sa isang park.Nagsuot ako ng sumbrero para walang makakilala sa akin. Alam ko na madalas akong mapagkamalang kakambal ko dahil sikat itong artista sa buong bansa.I have a twin brother at magkaiba kami sa lahat ng bagay pati na sa ugali. Sikat rin ako pero sa business world hindi ako mahilig magpa-interview kaya hindi ako gaanong nakikita sa social media o sa ano mang mga pahayagan.I don't want an attention. Ang gusto ko lang ay tahimik na buhay. At my age, i'm not yet ready to enter serious relationship. "Good day Sir," bati sa akin ng cashier.Hindi ko ito binati at sinabi ko lang ang order ko na kape. Nang maibigay niya ay agad akong lumabas sa coffee shop.Habang naglalakad ako ay may bumangga sa akin na babae. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na bulyawan siya dahil napaso ako ng coffee ko.Akala ko ay n

MHELCAH'S POVNanlaki ang mga mata ko at binalot ng takot ang buong pagkatao ko noong marinig ko ang boses ng lalaki na nagtakip sa bibig ko.Wala akong makita at tanging boses lang niya ang naririnig ko. Nagsitayuan na rin ang mga balahibo ko. Biglang nanginig ang buong katawan ko sa takot.Hinihila niya ako at hindi ko alam kung saan kami pupunta. Basta ang alam ko ay nakalayo na kami sa park. Si light nasaan si light? Iyon agad unang pumasok sa isipan ko. Nasaan na ang aso ko. Nais ko man siyang tawagin ay hindi ko magawa. Sana ay walang nanyari sa kanya. Hawak ko lang siya kanina pero nabitawan ko ang tali niya ng bigla akong kaladkarin ng lalaking ito.Hindi ko napigilan ang mga luha ko dahil kusa na lang itong nagsipatakan. Takot na takot ako at hindi ko alam kung may tutulong ba sa akin."Ang ganda-ganda mo Miss. H'wag ka ng umiyak dahil maglalaro lang naman tayo. Sigurado ako na magugustuhan mo ito. Mabait ako kaya 'wag kang matakot sa akin," bulong nito sa akin. Na lalong nag

MHELCAH'S POV"Huwag po!" Biglang sigaw ko. Nagising ako na masakit ang katawan ko. Hindi ko na naman mapigilan ang sarili ko na umiyak.Naramdaman ko na may humawak sa kamay ko. "Parang awa niyo na po. 'Wag po!" Umiiyak na sigaw ko."Anak, ako ito. Anak si nanay ito," rinig kong sabi sa akin ng tao sa paligid.Bumuhos ang luha ko nang malaman ko na nasa tabi ko na si inay."Inay, natatakot po ako. Tulungan niyo po ako," umiiyak na saad ko kay inay habang nanginginig ako sa takot."Anak, ligtas kana. H'wag ka ng umiyak anak," rinig kong sabi ni inay na may kasama g paghikbi.Niyakap niya ako. At pareho kaming umiiyak ngayon. Hindi ko alam pero inaantok na naman ako kaya natulog ako. Pakiramdam ko ay ligtas ako habang natutulog ako.Natatakot na akong gumising dahil pakiramdam ko ay nasa paligid ko lang ang lalaking 'yon. Naiisip ko pa lang ay takot na takot na ako kaagad.Hindi ko alam kong ilang oras akong tulog. Ang sakit ng paa ko. Nagpapasalamat ako dahil bulag ako at hindi ko nak

Mhelcah's POVNagising ako dahil may naramdaman akong dumampi sa labi ko. Dumilat ako pero wala naman akong makita dahil nga bulag ako. Tanging amoy, tunog at nakikiramdam ang tanging magagawa ko.Naamoy ko ang pabango ni Simon kaya alam ko na nasa malapit lang siya. Nahihiya akong makipag-usap sa kanya dahil naiinis ako sa sarili ko. Ang bilis kasi nang tibok ng puso ko kapag nandiyan siya."Simon!" Tawag ko sa kanya."Yes, Mhel?" Tanong niya sa akin."Ang aga mo yatang umuwi ngayon?" Tanong ko sa kanya."Tapos na kasi ang trabaho ko," sagot niya sa akin."Okay," tipid na sagot ko sa kanya.Naramdaman ko na umupo ito sa tabi ko. Umusod ako ng kaunti dahil naiilang ako sa kanya. Hindi ko alam pero simula kahapon ay parang natatakot na akong dumikit o lumapit sa kanya.Hindi ko siya gaanong kinakausap. Madalas nasa loob lang ako ng silid ko. Ilang araw na siyang narito sa bahay. Hindi ko alam pero wala siguro siyang pasok sa trabaho.Nahihiya rin kasi akong magtanong sa kanya. Kagaya ng