All Chapters of MR. BLAKE, The Mysterious Billionaire : Chapter 41 - Chapter 50

Mhelcah's POVTaimtim akong nananalangin para kaligtasan ni inay. Lumabas na ang doktor at kaagad akong lumapit sa kanya."Kumusta na po ang inay ko Doc?" Nag-aalalang tanong ko kay Doc."Sorry, pero hindi na nakasurvive ang inay mo. May pumutok na ugat sa utak niya na naging sanhi ng pagkamatay niya." Saad sa akin ng doktor.Para akong nabingi sa narinig ko. Hindi ko naproseso sa utak ko ang sinabi ng doktor. "D-Doc, sabihin niyo hindi totoong wala na si inay?""Sorry Miss, pero wala na ang inay mo. Condolence," sabi nito sa akin."Hindi! Hindi totoo 'yan!" Umiiyak na sabi ko.Hanggang sa bumigay ang tuhod ko. Naninikip ang dibdib ko. Sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. Hindi ako naniniwala. Mabilis akong tumayo para puntahan si inay. "Inay! Inay! Bakit? Bakit mo ako iniwan?! Bakit? Huhuh!" Umiiyak na tanong ko sa kanya kahit na alam kong hindi na siya makakasagot pa sa akin."Inay! Idilat niyo po ang mga mata niyo. Bakit?! Bakit?! Ikaw na lang ang meron ako. Pero iniwan mo ako

Mhelcah's POVLumipas ang mga araw. Wala pa rin akong nging desisyon. Pero ngayon napapaisip na ako na pumayag sa alok sa akin ni Mama Caye. Natatakot kasi ako tuwing gabi, pakiramdam ko ay may nakamasid sa akin.Nag-iiba na rin ang pakiramdam ko. Nahihilo na ako palagi at palagi na lang inaantok. Wala akong naging balita kay Simon. Hindi na kasi ako nagbubukas ng social media ko at wala na kaming contact sa isa't-isa."Hello po," kausap ko sa selpon ko. "Hello anak, kumusta kana?" Tanong sa akin ni Mama Caye."Mama, nakakaisturbo po ba ako?" Tanong ko sa kanya."Naku! Ikaw talaga, hindi naman. Bakit ka pala napatawag?" Tanong niya sa akin."Tungkol po doon sa sinasabi niyo. Payag na po ako," pagbigay alam ko sa kanya."Talaga?! Thank you anak, ipapasundo kita bukas.""Mama, h'wag na po ako na lang po ang pupunta d'yan." Nahihiyang sabi ko. Nahihiya ako dahil kaya ko naman pumunta doon."Huwag na matigas ang ulo. Ipapasundo kita bukas, sige na matulog kana. Hindi maganda sa buntis ang

Mhelcah's POVLumipas ang mga araw at mga linggo. Naging normal ang lahat sa amin ni Simon. Ngayon ko naramdaman na ang lahat ng pag-aalala niya para na lang talaga sa anak niya na nasa sinapupunan ko. Hindi ko alam pero dito na ito tumira sa Mansiyon.Wala naman akong masabi sa kabaitan ni Mama Caye at nang mga kapatid niya. Sobrang maalaga at mababait silang mga tao. Nakaupo ako ngayon sa kama niya. At si Simon naman ay nagbibihis."Aalis ako ngayon, baka madaling araw na ako makauwi. Huwag mo na akong hintayin," saad niya sa akin."Hindi naman kita hinihintay," sagot ko sa kanya."Hindi daw, alam ko na palagi mo akong hinihintay umuwi." Nakangiting sagot niya sa akin."Hindi kaya!" Napaiwas pa ako nang tingin dahil ayaw kong aminin sa sarili ko na tama siya. Hindi ko puwedeng ipagkalolo ang sarili ko lalo na alam ko na malapit na ang kasal nito kay Antonette.Narinig ko itong tumawa kaya sinamaan ko siyang ng tingin. Madalas ay ganito kami mag-usap. Madalas pa nga nagbibiruan kami.

Mhelcah's POVKahit na nahirapan akong maglakad ay pinilit kong pumasok sa banyo para maligo. Nagbabad ako sa bathtub hanggang sa naginhawaan ang pakiramdam ko.Lumabas ako at nakita ko na kararating lang ni Ate Nemi. Nagpresenta akong ako na ang magluluto nang agahan namin. Pasalamat naman ako dahil pumayag siya. Hindi pumunta dito si Simon. Simula kahapon ay hindi siya dumalaw."Bakit ka naman niya dadalawin?" Tanong ko sa sarili ko. Oo nga naman, bakit nga ba? Kinakausap ko na naman ang sarili ko. Ngayon ako nagkaoras na ikotin ang buong bahay.Maganda ang bahay ngunit nakakalungkot dahil mag-isa lang din ako. Mas gusto ko doon sa bahay nila dahil marami akong puwedeng kausapin. Pumunta ako sa likod na bahagi nang bahay. Naisip ko magtamin kaya ako dito."Mhel! Nandito ka lang pala. Pumasok kana sa loob nandito si Sir," saad sa akin ni Ate Nemi.Kumalabog naman ang puso ko. Dumalaw siya. Pero bakit?"Sige po ate, susunod po ako." Sagot ko kay Ate Nemi."Sige, mauna na ako sa 'yo. Su

Mhelcah's POVWala akong balak na buksan pero may tumutulak sa akin na basahin ko na ito. Biglang bumilis ang t*bok ng puso ko.Habang binubuksan ko ang sulat ay maraming pumapasok sa isipan ko. Bakit kailangan pa niyang gumawa nitong sulat? Bakit hindi na lang niya sinabi sa akin. Kinakabahan ako na natatakot. Nanlalamig ang mga paa at kamay ko."Bakit inay? Ano ito?" Kausap ko sa sulat na hawak ko.Unti-unti kong binuksan ang sulat. Nanginginig pa ang mga kamay ko habang binubuksan ko ito."PARA SA MAGANDA KONG ANAK NA SI MHELCAH" Basa ko sa unang mga salitang nakasulat. Napangiti naman ako. Palagi na lang kasi niyang sinasabi na maganda ako."ANAK, Hindi ko alam, kung paano ko ba ito sisimulan. Natatakot ako sa magiging reaksiyon mo. Natatakot ako na kamuhian mo ako, na kamuhian mo kami ng itay mo. Hindi ko kaya na magalit ka sa akin. Pero hindi ko alam kung hanggang kailan na lang ako sa mundong ito. Hindi ko rin alam kong paano ko ipagtatapat sa 'yo ang lahat. Anak, gusto kong ma