All Chapters of Diego De Luna, Over My Dead Body: Chapter 61 - Chapter 70

Cariena's POV . Kung kailan ay okay na ang lahat saka naman dumating ang kakaibang bangungot sa buhay namin ni Diego. It was a fine day, and we decided to go out using our yacht for fishing. Pinokyo was with us, and we were almost down the boundary of the other island. Malayo na ito dahil isang oras at kalahati ang tinakbo ng yate namin. Inihinto ni Diego ito sa bahagi na kung saan ay maraming isdang malalaki. I crave for a fish that taste meat and most expensive type. Hindi ito nakukuha sa kalapit lang dahil sa gitnang dagat talaga, at nasanay na kami sa ganitong routine at sistema. Hindi na bago ito, dahil madalas na namin na ginagawa ito. May iilang yate at medyo malayo sila sa amin. Mabenta ang lugar na ito sa mga malalaking yate dahil kakaiba na ang dagat dito. Ranger will be here soon. He will join us. Pinokyo and Diego dive underneath the deep blue waters to check if they caught something in the line. Umaangat si Pinokyo at sumesenyas sa akin. Siya rin mismo ang naglalag

Carmella's POV . It's hard to explain everything, and I can't believe this is happening. It's unreal. Kung hindi sana ako umalis at nanatili sa tabi niya, ay siguro iba ang kahihinatnan ng lahat. Siguro buhay pa silang dalawa. Walang humpay ang iyak ni Betty, ang kapatid ni Diego na nasa tabi ko at nakayakap naman si Prince sa akin. Matigas ang tindig at pati na ang hitsura ni Drake. Bakas sa mga mata niya ang matinding galit imbes na luha. Hmp, mga lalaki nga naman. Ang tigas ng puso at ayaw umiyak sa mga sandaling ito. Agad kong pinunasan ang luha ko para hindi mapansin ni Prince ito. Gusto ko sanang ngumiti, dahil pinangako ko ito kay Diego noon na hindi ako iiyak kung mamatay siya. Mali ako, dahil heto, kusang bumabagsak ang luha sa mga mata ko na parang ulan ng langit. Ilang beses na ba na nalagay sa peligro ang buhay niya? Hindi ko na mabilang, at sa lahat ng iyon ay nakangiti siya sa akin dahil hindi pa raw siya sinusundo ni kamatayn. Pero iba na ngayon. Hindi ko na kai

Cariena's POV . One, two, three, action! Halos ayaw ko na yatang umalis sa puwesto habang pinagmamasdan ang pinakasikat na action Hollywood star na si Tom Holland. Inabangan ko talaga ang paglabas niya, at maraming kaming nag-aabang rito sa lokasyon ng stunt nila. Karga si Lawrence sa bisig ko, ay nauna nang pumalakpak ang bata nang tumakbo si Tom Holland habang hinahabol ng mga kalaban sa likod. "Okay, cut!" saad ng direktor. Ngumiti akong lalo nang inilabas na ang magiging ka-double ni Tom Holland para sa pakikipaglaban. "Double, double, position. And, action!" saad ulit ng direktor. "Go, Papa!" si Lawrence. Mabilis ang pagtakip na ginawa ko sa bibig niya dahil napatingin na ang halos lahat ng cast at mga staff sa amin ngayon. "Be quiet, baby. Papa is working, okay?" Haplos ko sa mukha niya, at kinarga siya nang maayos. Umalis din agad ako sa puwesto at lumipat sa ibang anggulo para mamasdan ko nang maigi si Diego. Kinilig ako, at siguro naging bituin na ang mga mata ko

Simula Melissa Beau POV . "Mahal kita pagka't mahal kita. Iniisip nila ay hindi mahalaga. Mahal kita maging. . . " "Kapre ka man!" Naningkit ang mga mata ko at inis kong tinitigan ang nag-iisang matandang dalagang tiyahin ko. Kahit kailan talaga! Ang hilig niyang sumingit sa bawat birit kong kanta. "Mahal kita maging sino ka man!" Taas ng boses ko at natawa lang din si Tiya. "Nakakatawa ba ng boses ko, Tiya?" Humarap ako sa kanya at taas noo ko siyang tinitigan. Ibenandera ko ang katawan, at syempre pati na ang makinis at mahaba kong legs. "Sus, Ginoo! Kung labanan lang ito ng mga balyena tiyak panalo ka na!" kantyaw niya. Tumalikod agad siya at kinuha ang malaking basket. Nawala ang ngiti ko at napangiwi ako sa sarili. Bumaba na rin ako sa malaking bato rito. "Kainis ka naman, Tiya! Alam mo naman na araw-araw akong naliligo at kinikiskis ang balat ko para naman maging kulay perlas ito. Hindi pa ba sapat ang ganda ko?" Sabay hawi sa mahabang kulot na buhok ko. Sumeryoso a

"Ayaw ko, Tiya! Never!" Sabay irap ko sa kanya. Mabilis akong lumabas ng bahay at alam kong nakasunod lang din siya. "Dios mio marimar ka talaga, Melissa! Isipin mo nga ang sarili mo, anak. Wala na akong nakikitang solusyon sa problema mo kung 'di ito. Kaya kunin na natin ang pagkakataon na ito, hija." Nahinto lang din ako at tinitigan ang lahat ng mga lalaking manok sa paligid. Lahat ng mga manok ay nakatitig sa akin na parang naghihintay sa sagot ko. "Choo! Magsilayas nga kayo! Maghanap kayo ng mga babae, okay? Marami roon sa gubat! Alis!" Lahat sila ay patakbong umalis nang mahawakan ko ang walis tingting. Nagsi-ingay lang din ang mga ito at nawala na sa paligid. Napangiwi ako, dahil puno na naman ng mga dumi ng manok ang bakuran ko. "Tiya naman eh! Ilang beses ko na ba'ng sinabi na huwag mong pakawalan ang mga manok ni Papa! Malaki ang bakuran nila sa kabila. Ba't mo na naman pinakawalan!" Padyak nang paa ko. Nagkalat na naman kasi ang mga dumi nila rito. "Oo na, oo na. Kaila