Thank you so much. Heto na ang huling yugto ng kwento nila Diego at Cariena. May karugtong na kwento ito at gusto ko po sanang hingin ang bawat boto ninyo. 1. Del Fiore's Redemption (Ysabelle Carmella story) 2. The Lost Billionaire, Fearless Love (Ranger Reeve Mondragon) Mag-comment lang po kayo kung alin sa dalawa. At ang may pinakamaraming votes ay siyang e-dudugtong kong kwento. Maraming salamat. C.M. LOUDEN
Simula Melissa Beau POV . "Mahal kita pagka't mahal kita. Iniisip nila ay hindi mahalaga. Mahal kita maging. . . " "Kapre ka man!" Naningkit ang mga mata ko at inis kong tinitigan ang nag-iisang matandang dalagang tiyahin ko. Kahit kailan talaga! Ang hilig niyang sumingit sa bawat birit kong kanta. "Mahal kita maging sino ka man!" Taas ng boses ko at natawa lang din si Tiya. "Nakakatawa ba ng boses ko, Tiya?" Humarap ako sa kanya at taas noo ko siyang tinitigan. Ibenandera ko ang katawan, at syempre pati na ang makinis at mahaba kong legs. "Sus, Ginoo! Kung labanan lang ito ng mga balyena tiyak panalo ka na!" kantyaw niya. Tumalikod agad siya at kinuha ang malaking basket. Nawala ang ngiti ko at napangiwi ako sa sarili. Bumaba na rin ako sa malaking bato rito. "Kainis ka naman, Tiya! Alam mo naman na araw-araw akong naliligo at kinikiskis ang balat ko para naman maging kulay perlas ito. Hindi pa ba sapat ang ganda ko?" Sabay hawi sa mahabang kulot na buhok ko. Sumeryoso a
Heartbeat. Check. Breathing. Check. Both eyes. Check. Nanginig ang kamay ko at handa ko na sanang bigyan siya ng CPR. Pero sa pagkakataong ito, ay natatalo ang puso at isip ko. Kaya mo 'to, Melissa! You need to save him. You have to save him no matter what. Humugot muna ako nang malalim na buntonghininga at saka sinimulan ko ang pag CPR sa kanya. One, two, three, four, five, blow, and again. And repeat. Lumabas ang tubig sa bibig niya at pinagpatuloy ko ito. Mukhang wala siyang buhay pero nang ma-e-check ko ulit ang pulso niya, ay tumitikbo na nang mas okay kaysa sa kanina. Nakatulong din ang paglabas ng tubig mula sa tiyan niya at napapansin ko ang paghinga niya. May tama siya, at natulala ako nang mahaplos ko ang bahaging ito. I swallowed hard while looking into my hands, that was covered in blood. And without thinking twice, I ripped the edge of my clothes and tied the piece of it onto his wound. Napansin ko rin na hindi lang isa, dahil dalawang sugat ang mayroon siya. Sa
"Ayaw ko, Tiya! Never!" Sabay irap ko sa kanya. Mabilis akong lumabas ng bahay at alam kong nakasunod lang din siya. "Dios mio marimar ka talaga, Melissa! Isipin mo nga ang sarili mo, anak. Wala na akong nakikitang solusyon sa problema mo kung 'di ito. Kaya kunin na natin ang pagkakataon na ito, hija." Nahinto lang din ako at tinitigan ang lahat ng mga lalaking manok sa paligid. Lahat ng mga manok ay nakatitig sa akin na parang naghihintay sa sagot ko. "Choo! Magsilayas nga kayo! Maghanap kayo ng mga babae, okay? Marami roon sa gubat! Alis!" Lahat sila ay patakbong umalis nang mahawakan ko ang walis tingting. Nagsi-ingay lang din ang mga ito at nawala na sa paligid. Napangiwi ako, dahil puno na naman ng mga dumi ng manok ang bakuran ko. "Tiya naman eh! Ilang beses ko na ba'ng sinabi na huwag mong pakawalan ang mga manok ni Papa! Malaki ang bakuran nila sa kabila. Ba't mo na naman pinakawalan!" Padyak nang paa ko. Nagkalat na naman kasi ang mga dumi nila rito. "Oo na, oo na. Kaila
Reeve's POV . It's a sharp pain. That's how I describe it. The pain is coming from my head down to my stomach. It's not that painful, but enough to make me dizzy. Sino nga ba ako? Bakit pagdating sa tanong na ito ay blanko ang utak ko? I didn't know how to respond, and the two left the room, leaving the door open. The dog name Pulgosos sat down beside me and licked my hand. I smiled and patted his head. He then rested his head on my lap. "Such a good dog," I whispered silently and looked around. The room is pretty tidy and colourful. It has a magic touch draws my attention to all the paintings on the wall. I couldn't even get my eyes away from her earlier when we stared. It was magnetic, and it felt so beautiful. "Sino nga ba ako, Pulgosos? At iyong babae kanina? Kaano-ano ko ba siya?" tanong ko sa ako, at nag-angat nang tingin ito sa akin. Tumahol ito at gumalaw ang buntot, at saka naupo pabalik sa gilid ko. I took a deep breath and shut my eyes. I wanted to recall what had h
Melissa Beau POV . Kinakabahan ako pero panindigan ko na ito. Wala na akong maisip na ibang solusyon, at saka ko na lang iisipin ang susunod na mangyayari sa susunod na mga araw. Kukunin ko ang pagkakataon ito habang wala siyang naalala sa sarili. "Ano? Gusto mo ba na ako ang gagawa ng kwento para sa inyong dalawa?" si Tiya Esperanza sa akin. Seryoso ang titig niya at walang halong biro ito. "Ako na, Tiya." Kinuha ko agad sa kamay niya ang inihanda niyang pagkain para kay Reeve. "Ayusin mo, okay? Huwag kang sumabit." Inayos niya ang buhok na nakatabon sa mga mata ko at iniligpit ito sa bahaging taenga. "Isipin mo na lang ang gusto mo, Melissa. Hindi ko ito gagawin, pero alang-ala sa 'yo, anak ay gagawin ko ang lahat para protektahan ka. Kaya tibayaan mo ang loob mo at kunin mo ang puso ng lalaking iyon. Ikaw na ang bahala ha?" lambing na boses niya. Tumango ako at tipid na ngumiti. Tumalikod agad siya at kinuha ang basket na walang laman. Bababa na siya at iiwan na ako rito ka
Melissa Beau POV . Nakapikit ang mga mata ko nang humikab habang naghihintay sa pagbukas liwayway ng araw. Itinaas ko ang kamay, at ang ingay ng mga lalaking manok ni Papa mula rito ang naririnig ko. Parang singing contest na ang umaga. "Good morning, Mr Sun!" saad ko, at ibinaba ang tingin nang mapansin na may tao sa babang bahagi. Ngumiti ako. Ang akala ko ay si Tiya Ezperanza, pero mali ako dahil si Reeve ito. Both of his hands were resting on his hips, and he was looking in the same direction where the sun was coming. Ang bahay na ito ay nasa pinakatuktok ng bundok ng isla, at lahat ay makikita mo mula rito. Kahit na nasa babang bahagi ka at wala rito sa ikalawang palapag ng kwarto ko ay nakikita mo pa rin ang lahat. Tumingala siya nang mapansin ako, at kumaway na ako sa kanya. "Good morning, love!" siglang bati ko. Mabilis akong tumalikod para makababa at ng masabayan siya. I am like a child that found a friend and is excited to share my mornings with him. For the past
Reeve's POV . "Reeve Romano?" My brows crossed, looking at her walking back and forth before me. As sexy as hell, she's giving me a wanting sensation that makes me want to kiss her forever. If only I could do that, I would do it. But I am too scared to touch her. Pakiramdam ko ay isa siyang birhin, at natatakot ako na mawasak ko ang tiwala at pagmamahal niya sa akin. There must be something about her that drown me deeper, like I'm under a particular spell. She's like a drug to me. I can imagine anything every time I am with her. God forgive me because deep inside my mind, I've been dreaming of making love to her repeatedly. I know this is insane. I'm not in my right mind. I have no memories of her. I don't even know who I am and what my capabilities are. I don't know who my parents, siblings, and my friends are. I don't know if I have one. But I have no worries. Because she's with me, she's the woman who is now beside me. And it's enough for me to live a life without a doubt.
Reeve's POV . Doubt . "Naku, anak. Strickto ang ama ni Senyorita. Basta ang alam ko, ay may malalim na dahilan kung bakit nandito si Senyorita Melissa sa naiibang bahagi ng mundo. Malambing at mabait na bata si Senyorita Melissa. Parang anak ko na iyan. Kaya nga nang pinakilala ka sa akin na kasintahan, ay nabigla ako. Hindi ko inakala na may iniibig pala siya rito," si Manong Paeng. Tipid ang ngiti ko at babad kaming dalawa sa init ng araw. Mataas na ang araw at mainit sa balat ito. Nakakapaso na parang hindi sanay ang balat ko. Naninibago lang siguro ako, dahil matagal din akong nagpahinga simula ng maaksidente. I'm helping Manong Paeng reeling the fishing net back into our little boat. Napansin ko na sa bawat umaga lalo na sa Lunes at Huwebes ay abala siya, at umuuwi na maraming isda. Nalaman ko na lang kay Tiya Esperanza na nangingisda pala si Manong sa mga araw na ito. Kaya heto, sumama na ako. "Manong, I guess there's a better way to catch the fish," I opted. "We can use
Brielle.Nakaraos din ang gabi at heto, tulala ako sa sarili.His mother and brother, Glenn, left about an hour ago. Morris and I stayed because this restaurant also provides overnight accommodations for those who wish to stay longer than a day.Hinintay ko lang na matapos si Morris sa banyo at ako na ang kasunod. Wala ako sa sarili kanina at pilit akong nakikisama sa ina niya.She asked many questions as if she were one of my teachers in school. She seemed classy, as she came from a good family, the Monteverde.Ngayon ko lang napagtanto na hindi basta-basta ang pamilya ni Morris. May pangalan siya. May pinangangalagaan. May sari-saring negosyo sa buong Asya at Amerika and mga magulang at kapatid niya. Si Morris lang ang naiiba at hindi ko alam kung bakit. Ang alam ko lang ay may negosyo rin naman siya sa Italya, pero hindi raw kalakihan ito. Hindi raw tulad ng kapatid niyang si Glenn at ng mga magulang niya."Are you alright?"I spun, and there he was, standing a few feet from me, a
Morris."Just meet them. That's the only way. Glenn is doing everything he could. He is in a tight sport, Mors. Hindi ko ito sasabihin sa 'yo ngayon. Pero ginagawa ni Glenn ang lahat para sa 'yo. He might be heartless, but he loves you as his brother."I shut my eyes while listening to Reeve in the line. Wala siya rito at nasa Amerika. Pansamantala, ay si Glenn ang humahawak sa negosyo niya na nasa parehong Isla."I already gave Glenn the details, and your mother will be there. Meet them for once," he added.I gritted my teeth. "I hate the old man," I uttered under my breath."He is not around the country at the moment. It's a good opportunity, Mors. And with the deal Glenn made with your father, it saves you."I inhaled deeply and shook my head.That lunatic Glenn, really? How many times I told him not to worry about me. He needs to worry about himself first! Ang tigas ng ulo niya."I know what you're thinking, Morris. Glenn is your brother. You and him are the same, bro. Hard heade
Brielle."All of the sudden? Akala ko ba hindi ka seryoso sa relasyon na ito? Hindi ba sinabi mo sa akin na wala kang maipapangako?" I looked at him, confused, thinking of the other way around. Excited ako, at kabog ang pintig ng puso ko habang dikit ang tingin ko sa mga mata niya. Napaigting siya, at nakuha ko agad ang ibig niyang sabihin.I sighed, feeling disappointed. "Okay lang, Morris. You don't have to force yourself to introduce me to your parents. I'm not ready for this." Inunahan ko na. I shook my head and turned away from him. I know I should be celebrating because most woman looks forward to this... To introduce them to the parents of the person they love. But Morris is different. We already had a deal. He doesn't want any lingering promises, and I don't like this. I don't want a commitment. Kahit pa sabihin na natin na sabik ako at gusto ko naman, ay puno naman ng pag-aalala ang puso ko. Kaya mas mabuting wala na."Hey, Bree. Listen to me." He followed me.I paused an
Morris."Did you stuff it up?" Bryce asked in the line."No. I did not, asshole. I'm not as sick as you," I laughed while connecting the line to Linus."Fuck. You know you're an asshole, too, at times, Mors. You almost give me a heart attack, bro." He chuckled. His line came back clear now, and I can see him better than before."Yo, looks great! What did you do to yourself, Mors? You're finger-licking good, man," Linus spat. He can see me better, too.My face flushed, and I shook my head."Psst, keep quiet, gentleman. Let me remind you that our big black bear is in love." Diezel uttered."What? Damn. Are you serious?" Bryce's mouth parted. "I can't believe it." He shook his head."Oh well, who's the lucky girl?" Linus smiled."Let me guess? Is it Brielle? Siya lang naman ang magtitiyaga sa isang katulad mo, Mors," kantyaw ng walanghiyang Diezel."Stuff you." I cursed and growled at him, and the rest of them laughed."Ibang klase… So, this Brielle what she's like?" Linus asked."Oh, u
Brielle.Mainit, pero hindi masakit ang sikat ng araw. Naka two-piece swim suit ako at tinutulungan ako ni Morris sa paglagay ng sunscreen.Nasa gitna na kami ng dagat at may dalawang fishing rod na nakatambay na para sa isda. Hinihintay na lang ni Morris na may kumain sa pain niya."All done, babe. You are well covered and protected from sunburnt." He puts back the lotion on the side bench."Thank you, babe," agap ko at kinuha ko na ang sombrero. "Hmm, gaano ba katagal ang isda?" Titig ko sa dalawang fishing rod sa harapan."In a second… here we go." Pumwesto agad si Morris at hinawakan ang fishing rod. May isda na. Pero gumalaw rin agad ang isang fishing rod. May isda na rin ito."Take that one, babe.""Okay… paano nga ba?" Pinuwesto ko ang dulo ng fishing rod sa tagiliran at saka hinatak ko ang reeling pabalik sa akin. "Ang bigat!""Just hold still. I won't be long with this, and I will help you with that," he says and quickly maneuvered his move.Steady lang ang hawak ko at reeli
Morris."Done and dusted. All sorted, boss.""Motlo bene, Blue. Very good. And please don't call me boss, especially in front of Brielle." I whispered because I could see Brielle ahead, smiling, approaching me."Va bene, capo."I smirked a little. Still, he called me boss in the Italian language. Asshole."Morris, baby!" Brielle hugged me, and I hugged her tighter. Blue sharply looked at her, and by the time his eyes glanced at me, I growled. He then dipped his head."Y-you have someone with you?" Nakatingin na si Brielle kay Bleu, at nakayuko pa rin ang gago."Yes. This is Blue, baby. He is my dear friend," I introduced. "Say hello to my girl, Bleu."Tumitig muna si Bleu sa akin at maamo na ang mukha niya. At saka kay Brielle na siya ngumiti."È un piacere conoscerla, signora." Nilahad niya ang kamay kay Brielle."Huh? Ano raw?" Brielle looked at me in confusion. I gritted my teeth, giving Bleu an ultimatum."Fanculo. Parla in inglese, Blu." I fucking swore, asking him to talk in En
Brielle.The air crackles between us. It's intense, hot, and demanding.Sa totoo lang, simula nang maibigay ko ang sarili ko kay Morris ay nakalimutan ko na ang lahat ng pait at masasamang ala-ala na pinagdaanan ko.I'm not a virgin to this, and I'm not a prostitute either. However, I am close to that because of my job, as I used to tame dangerous people, and when they got drunk and naked in front of me, a killer who was on standby would take over the job and kill them.That wasn't a bad job, and I earn a lot of money from it. Hindi man kalakihan ang pera na kinikita ko noon, ay iyon lang din naman ang nakikita kong paraan para makapag-ipon at nang sa ganun ay makatakas kami ni tiya sa imperyno.There was no escape, honestly, in that hell as they held me by the neck. I thought I could easily escape that hell, but I was wrong. But luck was on my side, and here I am with tiya, living on this remote Island.Walang nakakakilala sa amin at walang maghahanap sa amin dito.I bite my lower l
Morris."And what are you planning, Morris? Are you sure you are going to be okay on your own?"I scoffed and shook my head in disgust. Does he really think I can't do it alone?"Do you want me to cut off your head, Dez?" I scowl."Yeah, yeah, I know, bro. I'm just worried." He chuckled."Don't be worried. You don't know what you're dealing with, Dez. Worry about yourself. You are about to enter your world now, and you will be forbidden from seeing us for a while. Can you handle that?" I smirked."Oh well, I have no choice. I can handle it, Mors. I'm a big boy you know. Limang taon lang naman ang kailangan nila sa akin, at bibilisan ko ito. Sisiguraduhin ko na sa loob ng tatlong taon o dalawa ay makukuha ko na ang market target, at isa na ako sa pinakamayaman tao sa buong mundo. Fuck." Malutong na mura niya at natawa akong bahagya."I know you can do it, Dez. I will wait for you after five years, okay? Suit yourself to everything, and you know where I am. I am a phone call away. And
Brielle.Nakakapagod. Balot sa pawis ang boung katawan ko at hindi ko alam kung nasaan ako ngayon. Ramdam ko ang sakit sa paa at balot ito ng dugo at putik. Mabilis kong pinunasan ang luha at saka matapang na inayos ang damit ko.Tapos na akong umiyak, at ubos na yata ang luha ko. At kahit pa iiyak ako ng dugo ay hindi maawa sa akin ang mga iyon. Mga hayop sila! Wala silang awa!Hindi ko naramdaman na pumutak ang katiting na luha sa pisngi at mabilis kong pinunasan ito. Kinagata ko ang labi at namuo ang galit sa loob ko.Babalikan ko si tiya. Babalikan ko siya.***"Bree, baby. . ." Ang mainit na dampi na halik ni Morris sa tainga ko ang nagpamulat ng mga mata ko ngayon. Nanaginip na naman ako, pero iba ito at hindi kagaya nang mga nakaraang panaginip ko.Humikab ako at ramdam ko ang konting kirot sa hita. Napa-ungol ako nang maramdaman ko ang kamay ni Morris sa bahaging ito."I'm sorry, I made you tired, baby, and I know you want to sleep more. But we have to go." He rested his face