All Chapters of Fight For The Throne: Chapter 1 - Chapter 10

"Ano? Paano nyo nasasabing hindi ako karapat-dapat na umupo sa trono, gayong hindi nyo naman ako pinapakinggan o binibigyan ng pagkakataong patunayan ang sarili ko, ama?" pagalit kung sambit. Ako si Prinsipe Artemis, pangalawang Prinsipe sa kaharian ng Dohiko. Ang kapatid kong si Prinsipe Dotar, ay sadyang mapanglinlang, sya ang panganay sa aming dalawa at pinapaboran ni Ama. Anak sya ng Reyna Melia, samantalang ako ay anak lamang ng Concubine. Dahil na rin sa katayuan at posisyon ng aking ina, ay naging mababa ang tingin ng lahat sa akin. Ngunit hindi naman ito naging hadlang para hindi ako maghangad na maupo sa trono. Ang dahilan ko? iyon ay dahil hindi ko talaga nais na ang kapatid ko ang umopo sa trono. Hindi ko nais na mahulog sa masamang kamay, ang aking minamahal na mga mamamayan. Bata pa lang kami ay nakitaan ko na ng kakaibang pag-uugali si Dator. Sakim ito at laging naghahangad ng labis-labis. Walang habas kung manakit ng kapwa bata at mayroon din itong itim na kapangyarih

Xinniang pov Kasalukuyan ako ngayong nakasakay sa karwahe. Naglalakbay ako papuntang Mount Povo dahil may ihahatid kaming mga kalakal galing sa Bayan namin. Isa akong mangangalakal at madalas akong naglalakbay sa ibat-ibang panig ng bansa upang ihatid ang mga kalakal. Bilang isang mangangalakal ay lubhang mapanganib ang maglakbay sa mga malalayong lugar. Ito ang dahilan kung bakit nagsanay ako ng husto sa pakikipagbakbakan at paggamit ng sandata, ng sa ganun ay maprotektahan ko ang sarili ko laban sa mga masasamang nilalang lalo na ng mga bandido. Madalas kasi sa mga kagaya ko, ay tinatambangan ng mga ito at ninanakaw ang lahat ng dala. Dahil narin sa sobrang hilig kung maglakbay kong saan-saan, ay nakilala ko ang grupo ng mga bandidong sinubukan akong nakawan. Tinalo ko sila sa isang labanan kaya ang kapalit ay magiging tagasunod ko na sila. Maluwag naman sa loob na tinanggap nila ang kondisyong iyon dahil narin sa wala naman silang kapwa mga pamilya. Sampo silang lahat at ako an

Narrator's pov Isang linggo na ang nakakalipas matapos ang nangyaring pagligtas ni Xinniang kay Prinsipe Artemis. Isang linggo narin itong mahimbing paring nakaratay sa higaan. Kasalukuyan silang nanunuluyan sa bahay ni Kael. Isang mayamang negosyante sa Mount Povo. Minabuti narin muna ni Xinniang na tumigil roon pansamantala, ng sa gayon ay masubaybayan nya ang kalagayan ng lalaking hindi parin nya nakikilala. Isang linggo naring naghahanap ang mga kawal kay Prinsipe Artemis, sa utos narin ng kanilang bagong hari.Samantalang nagsisimula naring kumilos si Haring Dotar. Isa-isa nyang inalis sa pwesto ang mga taong naging balakid noon pa sa pag-upo nya sa trono. Ang mga taong tutol sa kanyang pag-upo sa trono ay kanyang ipinadukot. Pinalitan nya ang lahat ng mga dating opisyal ng kanyang mga tagasunod. Naging magulo na ang takbo ng pamamalakad. Lahat ay sakim at ganid sa kapangyarihan. Sumang-ayon silang lahat na taasan ng tatlong beses keysa sa regular na buwis ang dapat na ibayad n

Ngunit, ang inaakala nilang payapa ay isang malaking kabaliktaran pala ng katotohanan. Sa kagubatan pala naglulungga ang karamihan sa mga barumbadong tauhan ng hari. Sila ang nagbabantay sa mga nagtatangkang tumakas o manguha ng mga bungang-kahoy sa kagubatan. Nakapalibot ang halos nasa labing-limang sundalo habang masayang kumakain at umiinom. May mga babae pa itong mga bihag at pilit na minomolestiya. Napapikit nalang si Prinsipe Artemis at napahawak sa kanyang sandata ng mahigpit. Maagap naman itong nahawakan sa balikat ni Kael ng magtangka itong sumugod. Umiling si Kael sa kanya indikasyon na pinipigilan syang gumawa ng ano mang hakbang na maaaring sumira sa plano nila. Mabilis na nilang hinila palayo si Artemis sa lugar na ito. “Alam naming nais mo nang sumugod roon, pero pakiusap maghunos-dili ka, tingin mo maililigtas mo sila gamit ang karahasan? Hindi, kasi hindi lang sila ang gumagawa ng ganong karumal-dumal na gawain! Isipin mo ngang mabuti," Inis na pangaral ni Xinniang

“Sige pa...Lapit, lapit pa! Hahahahaha,” Sunod-sunod na tawa ang kanilang maririnig sa buong paligid.Nanlaki na lamang ang kanilang mga mata ng makita sina Benjo at si Loid na kanya-kanya ng hakot ng mga ginto.“Benjo, Loid ano ang inyong ginagawa, nililinlang lamang nila kayo. Tumigil kayo, bumalik kayo dito!” Malakas na sigaw ni Xinniang maging sina Deroi ay nagsisigaw narin. Ngunit tila hindi na sila naririnig ng dalawa. Bakas ang labis na tuwa sa mukha ng mga ito, bahagya pang kinakagat ang mga ginto bago ipasok sa lalagyan.“Yan ganyan nga, punuin pa ninyo ang inyong mga lalagyan, kunin ninyo kahit gaano pa karaming ginto, hindi na kayo kailan man magugutom, gamit ang ginto ay mabibili na ninyo ang lahat ng inyong naisin,” Nasa harap ng dalawa ang magkapatid.Sa mga mata nina Benjo at Loid, napakaganda at seksi ng dalawa. Mga babaeng natitiyak nilang madadala sila sa langit. Ngunit sa mata nina Xinniang, ay ang nakakahindik na anyo ng dalawa ang kanilang nakikita.“Hahaha, pare m