Chapter 3

Xinniang pov

Kasalukuyan ako ngayong nakasakay sa karwahe. Naglalakbay ako papuntang Mount Povo dahil may ihahatid kaming mga kalakal galing sa Bayan namin. Isa akong mangangalakal at madalas akong naglalakbay sa ibat-ibang panig ng bansa upang ihatid ang mga kalakal.

Bilang isang mangangalakal ay lubhang mapanganib ang maglakbay sa mga malalayong lugar. Ito ang dahilan kung bakit nagsanay ako ng husto sa pakikipagbakbakan at paggamit ng sandata, ng sa ganun ay maprotektahan ko ang sarili ko laban sa mga masasamang nilalang lalo na ng mga bandido. Madalas kasi sa mga kagaya ko, ay tinatambangan ng mga ito at ninanakaw ang lahat ng dala.

Dahil narin sa sobrang hilig kung maglakbay kong saan-saan, ay nakilala ko ang grupo ng mga bandidong sinubukan akong nakawan. Tinalo ko sila sa isang labanan kaya ang kapalit ay magiging tagasunod ko na sila. Maluwag naman sa loob na tinanggap nila ang kondisyong iyon dahil narin sa wala naman silang kapwa mga pamilya.

Sampo silang lahat at ako ang kanilang tinuturing na pinuno. Halos maglilimang taon narin kaming magkasama at maayos naman at tapat ang mga ito. Magagaling din silang makipaglaban.

Nagulat ako ng biglang huminto ang sinasakyan kung karwahe at sumilip sa pinto si Diroi.

"Xinniang, mukhang may nangyayaring gulo sa unahan. Sila nanaman at mukhang isang maharlika ang kanilang biktima ngayon," wika nito.

Kumunot naman ang aking noo at nagtatakang bumaba ng karwahi para silipin ang nangyayari. Hindi na maayos ang kondisyon ng lalaki, may lason ang mga palasong iyon natitiyak ko. Papalapit na ang mga ito sa nakahigang lalaki kaya hindi ko na napigilan ang sarili, mabilis akong sumakay sa kabayo at agad na pinatakbo ito. Nagulat ang mga ito kaya agad na nagbitaw ng palaso sa gawi ko. Mabilis ko namang sinasangga ang mga ito ng aking sandata .

"Xanniang, lapitan mo na, mukhang hindi na magtatagal ang buhay ng lalaking iyan kapag hindi napainom ng pangontra sa lason. Kami na ang bahalang gumawa ng daan para sayo," sigaw ni Blake. Nakasakay na pala sila sa mga kabayo at nasa magkabilaan ko sila.

Agad kong pinatakbo ng mabilis ang kabayo at mabilis na nakalapit sa lalaking nahiga. Ngunit marami ang kalaban na nakaharang kaya kailangan ko muna silang paslangin bago ako makalapit sa kanya.

Ilang sandali lang ay dumating narin ang iba, agad na naglaban-laban at ang ibang mga nakaitim ay tumakas na.

Nawalan na ng malay ang lalaki at sobrang putla na nito, marahil ay, kumalat na ng husto ang lason sa kanyang katawan. Agad akong kumuha ng tatlong piraso ng gamot at pinainom sa kanya.

"Diroi, dalhin nyo sya sa karwahe. Kailangan kong malinisan ang kanyang mga sugat habang hindi pa tuluyang umaakyat sa utak nya ang lason. Mamatay sya pag nagkataon," utos ko dito. Mabilis naman itong tumango at binuhat na nila ang lalaki.

Nakita ko pa ang hawak nitong pulseras na nalaglag nang binuhat sya ni Diroi. Pinulot ko ito at tinitigang maigi. Para kasing sobrang pamilyar nito, saan ko nga ba nakita ang pulseras na ito? Ahh bahala nah hindi ko talaga maalala eeh.

Itinago ko nalang ito at mabilis na sumunod sa kanila. Nag-aalala ako na baka hindi nito makayanan ang lason na nasa katawan nito. Ang lasong ito ay masyadong delikado at nasa dalawang porsyento lamang ang pag-asa na mabubuhay ang sinumang nilalang na malason nito. Sa kaso ng lalaking ito ay himala ng nabuhay pa ito at umabot pa hanggang ngayon ang buhay nito.

Kadalasan kasi ay agad na namamatay ang sinumang tamaan ng palasong may lason. Kilala ang grupo ng mga taong iyon sa pangalang Black Omega. Sila ay tumatanggap ng malalaking halaga ng salapi para lamang pumatay.

Nandito na ako sa loob ng karwahi. Pinunit ko ang sirang damit nito at sinimulang linisin ang mga sugat nito.

Ano ba yan! nakakailang naman ang katawan nito. Matipuno ito at sobrang gwapo kahit pa namumutla na ito. Nilunok ko nalamang ang aking laway at nagsimula na ulit maglinis ng sugat.

"Grabe, ilang palaso ba ang tumama sayo, tingin ko nasa labin-dalawa ata. Buti hindi ka pa natuluyan, sayang naman ang gwapo mo pa naman kung mamamatay ka lang hihi," nabaliw na nga talaga ako. Biruin mo ba namang kausapin pati yung walang malay na lalaki.

Binihisan ko na rin sya, hindi ako tumingin huh! May mga damit nga pala syang dala-dala. Buti nga at hindi ito nasira. Nakita ko rin ang suot nitong kwentas na parang susi ngunit gawa sa dyamante. Parang konektado ito sa pulseras na natagpuan ko kanina.

Pinagmasdan ko lamang ang payapang mukha nito habang natutulog, may naramdaman akong kakaibang haplos sa aking puso. Sino kaya ang kaawa-awang nilalang na ito. Sino ang nag-utos na ipapatay sya? Tingin ko ay hindi lamang basta-basta ang binangga ng lalaking ito, tanging mga mayayamang tao lamang ang may kakayahang magbayad sa Black Omega.

Lumabas muna ako sa karwahe upang tingnan ang nangyayari sa labas.

"Diroi, anong nangyayari?" tanong ko kay Deroi.

"Aah, may natagpuan kaming puting kabayo hindi kalayuan sa pinangyarihan kanina, tingin ko ay ito ang sinakyan ng lalaki. Mamahalin ang ganitong klaseng kabayo, isa itong uri ng kabayo na ginagamit sa digmaan. Tanging mga maharlika at heneral lamang ang maaaring gumamit nito. May nakita din kaming lalagyan ng espada, kaya hinanap namin ang espada ng lalaki. Marahil ay kanya ito, nakita namin ito malapit sa kinahihigaan nya. Isa rin itong kakaibang uri ng espada. Sumisimbolo ito sa katapangan at kapayapaan," mahabang paliwanag nya.

Sino ka nga ba talaga ? Kinuha ko ang espada at pinagmasdan itong mabuti. Berde ang hawakan nito at pamilyar din ang dyamanteng nakaukit dito. Madali kong kinuha ang pulseras at ikinumpara, tama! kunektado nga ang tatlong ito. Parang magkakadugtong ang mga ito. Mukhang mahalaga ang mga ito kaya kailangan ko itong ingatan at itago ng maigi.

"Kumain muna tayo bago umalis Deroi, tanghali narin naman," utos ko dito.

Nagugutom narin ako, kailangan din naming mag-ingat sa aming paglalakbay dahil hindi ko alam ang sitwasyong mayroon ang lalaking tinulungan ko. Hindi ako maaaring magpadalos-dalos dahil baka balikan kami ng mga taong iyon. Kakain na sana kami ng may marinig kaming kalansing ng espada hindi kalayuan.

" Anong nangyayari?"