All Chapters of KIDNAPPED: Chapter 31 - Chapter 40

HOPE Medyo nanginginig pa ang kamay kong nilinis ang sugat niya. I swallowed hard.The perfect sculpture of his body was exposed in front of me and quite distracting.Wide and strong-looking chest and arms. His flat hard abdomen. Tapos iyong maumbok sa pagitan ng hita niya na tila minamagnet ang mga mata ko. Shit. Shit. Not now. Parang sinisilaban ang mukha ko sa pagpipigil na huwag sulyapan ang malaking umbok niya. Kung ibang pagkakataon lang, parang ang sarap haplosin ng abs niyang nakalantad sa aking harapan. Ang sarap dakmain ang umbok niyang alam kong sa kaunting haplos nangangalit agad. Perfect face and body. And with his tattoos? He really looks so sexy. Parang iyong mga leading men na nababasa ko sa mga stories. Damn. Ano ba 'tong naiisip ko? Hindi ko namamalayan napapantasya ko na siya. Pero tulad ng sabi nila, look can be deceiving 'di ba?I shook my head to clear up my thoughts. Nawawala naman ako at kung saan saan na napupunta ang diwa ko. I tried to concentrate.

ROCCO "She's mine! So, take your hands off her if you don't want me to forget that you are still my father!" Galit na galit siya nang abutan namin. Nangangalit ang mga ugat niya sa leeg habang tila nag-aapoy ang mga matang nakatingin ito sa amang may blackeye na at dumudugo na rin ang labi dahil sa suntok."Ako lang may karapatan sa kaniya, kung may mananakit sa kaniya, ako lang iyon?!" what the fvck did he say? Nagkatinginan kaming tatlo ni Luis at Rue. Agad kaming napasugod sa basement nang sabihin ng isa sa mga tauhan niya na nakita nila itong galit na galit at hatak ang ama papuntang basement.Nalaman nito ang ginawa ng kaniyang ama na pasamahin si Hope kay, Sebastian.Hope doesn't want the idea of being alone with Sebastian, pero pinilit daw siya ni, Maximo.Nalaman rin nito ang muntikan nang ikapahamak ni Hope sa kamay ni Sebastian at iyon ang halos kinakabaliw niya ngayon.Him, thinking someone dared to touch what his own would be a disaster. Fvck him. Ano ba talaga ang bal

HOPE Naramdaman ko ang pagdantay ng labi niya sa aking noo, pababa sa tungki ng aking ilong papunta sa aking labi. Halos mapugto ang aking hininga. Pigil ang aking mga matang mapamulat or kahit gumalaw man lang ang mga pilik nito. Sana lang hindi niya marinig ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Akala niya kasi tulog na tulog na ako. Ramdam ko ang init ng titig niya sa aking mukha. "Sleep tight, my Holy Hope..." He softly whispered. Ramdam kong wala siyang balak gambalain ako sa pagtulog pero 'yon na nga, naging mababaw ang tulog ko at agad kong naramdaman ang mga halik niya. O, talagang ganito lang ang reaksyon ng katawan ko sa tuwing magkatabi kami sa kama?"I'll be gone for a while, and promise, when I come back, I'll stay by your side more longer, Mine." Para bang biglang hinalukay ang tiyan ko sa tono ng boses niya at sa gaan ng kilos niya. Sobrang lambing, sobrang gentle.It feels surreal. Parang walang balak o halong paghihiganti. Siya nga? Pero 'di ba nga, gano'n rin si

HOPE Hindi pa ako nakakabawi sa nangyaring pagsabog nang muli kaming ginimbal ng isa pang pagsabog. "Move! We have to move!" halos hindi ko na marinig ang sinasabi ni Daniel. Nang itayo niya ako ay parang naging slow motion lahat ng nasa paligid ko. Binabalot na ng makapal na usok ang kapaligiran. Ang abo at alikabok ay humahalo rin sa hangin na siyang pumupuwing sa aking paningin. Ang walang humpay na palitan ng malalakas na putok ng baril. Hindi ko alintana ang aking itsura. Ramdam kong punong puno na ako ng alikabok. At maruming marumi na ang buo kong katawan. Dinala ako ni Daniel sa ligtas na lugar. Ni hindi ko nga alam kung masasabi kong ligtas la ba itong kinalalagyan namin or kung may ligtas pa ba na lugar sa isla ngayon. Sa dami ng kalabang nakikita ko tila malabo na kaming makaligtas kung walang darating na tulong. Tulala lamang akong nakatanaw sa nasusunog na mansyon namin. Nakaluhod sa buhanginan. Hindi makapaniwala sa nasasaksihang kaguluhan. "Where are you as

HOPE Magbubukang liwayway na. Mas mahihirapan kaming makapagtago mula sa mga kalaban. Pero ang napansin ko, tila naging kaunti na ang nakikita kong kalaban sa paligid. Paano nangyari? Parang kanina lang wala kang makikitang ibang taong naglalakad na parang namamasyal lang kun'di mga kalaban.Maya't maya pa rin ang naririnig kong putukan ngunit hindi na kasing intense tulad kanina. Napahinto ako mula sa pagtakbo nang makarinig ako ng ugong ng chopper. Napatingala ako sa langit.There. Three choppers approaching our Island. "Kuya Sin..." Ang usal ko sa pangalan niya. Nakita ko ang unti-unting pagbaba ng mga ito isa-isa sa ibat-ibang bahaging dereksyon ng Isla. Ang isa ay dumapo pa nga malapit sa kinalalagyan ko. Nilipad ng dala nitong malakas na hangin ang aking buhok.Sinayaw nito ang medyo maluwag na cotton shirt kong suot na pinapatungan lamang ng isang wool jacket na hindi ko na nagawa pang isara ang mga botones. Nakita ko ang mabilis na pag-ibis ng mga armadong tauhan na na