CHAPTER-38

DANIEL

Pagpasok ko pa lamang sa mahabang hallway ay sinalubong na ako ng mga sunod sunod na putok ng baril.

Napamura ako nang pagkalabit ko sa hawak kong baril ay hindi na ito pumutok.

Damn it! Napatago ako sa dingding na pader.

Sinilip ko ang lalake. Shit. He's tall.

Taller than me and well-built. Mahihirapan ako pero alam kong wala akong choice.

I don't have bullets anymore. Wala na rin akong mapuputahan.

Kung lalabas ako makikita lang niya ako at papuputukan.

I looked around at wala rin akong makitang maaring gawing sandata.

Narinig ko ang pagngisi niya. At ang pagsipol nito.

"Yoho! Come out, my friend. Wala ka nang mapupuntahan." He laughed.

Sinilip kong muli, iniumang nito ang mahabang baril sa ibang dereksyon.

It means, he doesn't know where exactly my location. Palinga-linga siya at nagkakandahaba ang leeg.

Bawat kanto ng hallway ay inaambaan ng baril.

"Malapit na ako! Sumuko ka na lang baka maawa pa ako saiyo." He mockingly said.

Rinig ko ang kaniyang papalapit na