Lahat ng Kabanata ng Taming the Mafia King: Kabanata 81 - Kabanata 90

(Yuki POV)“Kuya Kai, parang maganda ngang ideya yan.” Mga mapapait na pagsang-ayon na lumabas sa aking bibig. Hindi ko aakalain na hindi ko maipapakita kay Kuya Kai ang tunay kong nararamdaman. Dahil natatakot ako na baka tuluyan niya akong talikuran. “Pero sa ngayon, hahayaan na muna natin siya. Mas magandang nakatanim ang isang bulaklak kesa pinuputol ito at nilalagay sa isang maganda ngang vase ngunit kalaunan mamatay ang bulaklak. Sa tingin ko kailangan ko munang amuhin siya, Yuki.”At may sapat akong oras upang gawin ang plano ko… Ang planong patayin ang babaing yan.“At kapag naging sister-in-law ko siya Kuya Kai, may taga gawa na ako ng tsaa sa buong buhay ko. Ang paggawa ng tsaa, gawain din ng mga eleganteng babae pangpalipas ng kanilang oras.” Pagtatama ko sa una kong sinabi.Pero napatitig ng madiin sa akin si Kuya Kai. Parang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko, kahit nga mayroon akong idinagdag na paliwanag. “Magiging asawa ko siya Yuki, uulitin ko, hindi magiging utusa

(Venal POV)Pagdating namin sa kompanya, kaagad siyang bumaba ng sasakyan at nagmamadaling nagpasalamat sa akin. Nangako pa na lilinisin niya ang aking sasakyan at tumalikod na. Dahil hindi niya ako pinagsalita, kaagad akong lumabas din ng sasakyan at hinayaan ang tauhan ko na ipark ang sasakyan. Hinabol ko si Miss Dahlia. Dadaan sana ito sa elevator na para sa Maintenance department ng natigilan ito dahil senenyasan ko na ang aking tauhan na harangin siya.Humarap si Miss Dahlia sa akin. Parang nais na niyang iwasan ako kaagad.“Sir Venal…” May protesta sa kanyang mukha at naguguluhan siya.“Sumunod kayo sa akin Miss Dahlia.”“Pero Sir Venal, sinabi ni Madam Lilith na itong elevator na ‘to ang magiging daanan namin sa paglabas at pagpasok sa kompanya.”“Nauunawaan ko Miss Dahlia, ngunit sumunod na muna kayo sa akin.”“Ngunit Sir Venal, mahigpit na sinabi ni Madam Lilith na ito…” Matigas din ang ulo niya. Alam ni Master Dryzen na mahihirapan ako kumbinsihin siya. At ngayon pa lamang s

(Venal POV)“Sir Venal, sadyang… Hindi ko lang talaga kinaya ang ginawa niyang pagbabastos. Hindi ako yung klase ng babaing hahayaan lang na bastusin ako ng ganoon. Sino ba siya para gawin yun? Hindi naman siya hari o may-ari ng mundo ito. Hindi naman diba?”Napabuntong-hininga ako bilang sagot kay Miss Dahlia. Nang i-angat ko ulit ang paningin ko sa kanya, ngumiti ako. Palaging mayroong nakadikit na ngiti sa aking labi sa tuwing kausap ko siya. Ang ngiti ko ay para sa mga taong mahahalaga at priority para kay Master Dryzen, at siya yun.“Sa tingin ko Miss Dahlia, mas makakabuti na manatili muna kayo. Hindi ideal ngayon na mawalan kayo ng trabaho at bayaran ang kailangan niyong panagutan kapag pinag-usapan na natin ang biglaan ninyong pag-alis ng kompanya. Alam namin kung sino kayo. Wala kayong pagkukunan ng pang-araw-araw, matapos nga maibenta ang maliit ninyong negosyo. Ang teashop. Kaya kung ano man ang nangyari kanina, rest assure na ituturing namin na aksidente yun at hindi na ma

(Dahlia POV)Hinila na ni Sir Venal ang isang upuan para sa kanya. Tinalikuran ako, at naupo sa upuan nito.“Marami pa tayong gagawin ngayon Venal.” Na ikinasandal niya sa upuan at muling ipinikit ang mga mata. Napatango sa akin si Sir Venal, at saktong dumating ang kailangan ko sa paggawa ng tsaa. Iba’t-ibang sangkap ang dinala, at gaya ng sinabi ni Master Dryzen, ayaw niya ng pinaghihintay siya kaya kumilos na ako. Kahit nga sobrang kaba ang aking nararamdaman.Nang magawa ko ang tsaa, lumapit sa akin si Sir Venal upang tikman ito. Napatango siya bilang kumpirmasyon na papasa ang lasa kay master Dryzen.Nilapag nga ito sa harapan niya. Nang hinila naman ni Sir Venal ang upuan at ang titig niyang binibigay sa akin, kailangan ko maupo roon. Inalis ang mga pagkain, at ng maupo ako, nagsidatingan ang bagong lutong mga pagkain. Akala ko maiiwasan kong kumain sa mesang ito kapag ginawa ko ang tsaa. Lumapit sa akin si Madam Lilith at siya mismo ang naghain ng pagkain sa harapan ko. Mapait

(Yuki POV)“Miss Yuki may tawag po kayo. Galing kay Mr. Owen.” Kaagad akong nakabangon sa aking pagkakaupo, at nilapitan nga ang butler bago pa man ito makalapit sa akin. Kinuha ko ang phone, at masayang binati si Mr. Owen. Impossibleng reject yung manuscript na ipinadala ko sa kanya. Tsk. Iba na ang iisipin ko niyan sa kanilang kompanya. Discrimination laban sa akin.“Mr. Owen, napatawag kayo. Magandang balita ba ang dahilan?”“Miss Yuki, ano pa nga ba. Natutuwa ako sa nagawa niyong masterpiece. Napakaganda ng kwentong inyong isinumite kahapon. Hindi ko nga mapigilan na ipasa kaagad ito da chief editor namin. At tinapos ko kaagad basahin ang kwento. Saka ngayong umaga mayroon na kaaga na approval na ilathala kaagad yun, at priority. Masaya ako para sa inyo Miss Yuki.”Boses nga niya obvious ngang masaya.Akala ko matutuwa ako sa maririnig ko, ngunit bakit medyo nainis ako? Dahil ba ang kwentong yun ay hindi ko naman isinulat at kaagad nagustuhan at na-approbahan? Parang pinapahiwatig