All Chapters of Taming the Mafia King: Chapter 51 - Chapter 60

(Dahlia POV)Kinuha nito ang isang wine glass at pina-ikot ikot lang sa loob ang laman nito. Titig niya, hindi talaga mawala-wala sa akin.“At saka, uulitin ko ang sinabi ko. Wala akong interest sayo. Kung magka-interest ka man sa akin, wala kang chansa.” Direkta ko na ngang sinabi, kahit ang kapal ng mukha ko.Tumawa na parang nabaliw ng tuluyan ang kausap ko.Lasing na ba kaagad siya? Sabagay yung sinabi ko, nakakalaki ata ng ego.“Mr. Carter, makinig ka. Lupa ako, langit ka. Kahit kailan di hahalik ang langit sa lupa. Nagkakaintindihan ba tayo? Saka kung nakikita mo akong laruan, umayos ka. Hinding-hindi ako papayag.” Kuha ko ng breadknife at walang takot na itinuro yun sa kanya.“You amuse me so much, my dear.”“Tumigil ka!” Bigla kong tusok ng kutsilyo sa aking pagkain. Ako ang napapikit. Huminga ng malalim. Saka tumayo sa kinaka-upuan ko.“Banyo lang ako.”Walang kagana-ganang lumayas ako sa harapan ng umag. Buti na lang di ako pinigilan pero nakabuntot lang naman sa akin ang da

(Venal POV) Paglabas ko sa silid ni Master Dryzen, ngumisi sa akin si Lilith. Alam kong narinig niya ang mga sinabi ni Master Dryzen. Tumigil ako sa tapat niya.“Klarong narinig mo ang kailangan ngayon ni Master Dryzen, ang tungkol sa mga dadalo sa Royal Auction.”“Klaro.” At masaya siyang ngumiti saka tinalikuran ako. Napahilot na lamang ako sa aking leeg. Alam ni Lilith na delikadong magkaroon ng relasyon kay Master Dryzen, bakit niya ipipilit ang kanyang sarili? Pero di ko pa kailangan matakot para sa kanya, since nga di pa naman siya pahalata masyado kay Master Dryzen.Senenyasan kong lumapit sa akin ang isang tauhan.“Magpatawag ka ng doktor sa silid ni Miss Dahlia.” Saka ako pumanhik sa hagdan papunta sa silid ni Miss Dahlia.Binuksan ang pinto ng dalawang tauhang babae, sa pagpasok ko tahimik ang boung silid. Ngunit nadatnan kong inabala na ni Lilith ang sarili alisin ang mga alahas ni Miss Dahlia.Sa tingin ko mali ang narinig niya. Malinaw ang inutos ko na ang asikasuhin niy

(Dahlia POV)“Grandma…” Di ko alam ang sasabihin ko. Hangang sa napa-upo na nga ako sa kanyang harapan. Parang kailangan ko na talagang umamin.Kinuha ko ang kamay niya. At ang mga mata ko, kahit hindi niya nakikita parang pusang nagmamaka-awa dito.“Yung bumili talaga ng café niyo, siya yung ka-date ko kagabi.”“Sinasabi ko na sayo Dahlia, wag na wag kang magsisinungaling sa akin.”“Grandma, chill. Relaxs po. Baka ano pa ang mangyari sa inyo. Yun po talaga Grandma ang totoo.” Saka napayakap ako sa kanya, ngunit inalis lang nito ang mga kamay ko.“Ayoko sa lahat yung mga sinungaling. Kung ayaw mo magsalita, bahala ka sa buhay mo Dahlia. Wala na akong paki-alam. May pera na din naman ako pangpalibing. Ang akin lang Dahlia, ako pabalik na, ikaw papunta pa lang sa pupuntahan mo. Mga kabataan talaga ngayon, ang titigas ng ulo.”“Di po talaga ako Grandma nagsisinungaling. Sa totoo nga po, di ko po talaga alam kung paano ako naka-uwi at sino ang naghatid sa akin.”“Ayan. Pabaya ka rin sa sa

(Venal POV)Pinuntahan ko si Kevin upang ipaliwanag sa akin kung ano ang ginagawa pa ng matanda sa pamamahay nito. Di niya alam ang isasagot sa akin, nang dumating ang report, tinakasan sila ng matanda.“At paano nangyari?” Napa-iling si Kevin. Di niya alam at di ko rin ma-isip kung paano nakatakas ang matanda sa sasakyan sa kabila nang impossibleng makatakas ang kahit sino man. Kahit taong lobo walang nagagagawa sa ganoong klaseng sasakyan.Yung matanda lang ang nakatakas, habang yung mga kapamilya niya, mahimbing pa nga ang tulog. Sinabi nila sa akin na handa ngang tangapin ng pamilya ni Miss Dahlia ang alok, ngunit ang matanda tumangi. Hangang sa nagtanong yung dalagita, kung paraan saan daw upang gawin namin yun. Nang di kaagad ang mga tauhan ko makasagot, naghinala na sila. Magkakaroon sana ng kaguluhan, ng agad pinatulog ang mga ito. Kaya ang nangyari, talagang sapilitan ang lahat.“Alam ng matanda Sir Venal, tinangap na ng kapamilya niya ang alok, at saka, bulag siya at di niya

(Dahlia POV)Habang naglalakad ako papunta sa may bus stop, napapalingon sa akin ang ilang kalakihan. Namumula ang pisngi ko na ewan, kahit di naman ako naglagay ng blush on. Siguro ngayon lang talaga ako nagsuot ng ganito. Sana naman di nila maisipan na ganito ang maging uniforme namin since nga tagalinis lang naman ako. Feeling ko kasi namamanyak ako mali sa oras. Mga mata niyo, ilayo-layo niyo yan sa akin.Dumating naman kaagad ang bus, pinauna ko na yung iba na maka-sakay, ngunit halata yung mga binatilyo sadyang gusto nila ako maunang umakyat. Kaya hinarap ko sila na nanlilisik ang aking mga mata. Agad silang naka-akyat sa bus. Wala sa akin ngayong ‘lady’s first!’ Mga gentleman ba kayo o manyak?!Pag-akyat ko sa bus, puno na. Yun lang. Kaya nakatayo ako at kumapit na lang sa hawakan, habang yakap ko yung folder na naroroon yung ilang mahahalagang dukomento tungkol sa akin. Kapag may nakikita akong lalaki na kung makatitig sa akin mula paa hangang ulo, sinasadya kong isalubong sa