Lahat ng Kabanata ng Taming the Mafia King: Kabanata 71 - Kabanata 80

(Dahlia POV)Miss Dahlia din ang tawag niya sa akin. Kahit ba ganito ako kababang tao, nakikita parin niyang respetuhin ako? Sinabi ko nga kanina, parang hindi siya isang ordinaryong tao… Nasa kanya na ata ang lahat na hinahanap ng isang babae sa isang binata. Kasama na doon ang pinapakita nga niyang respeto sa isang kagaya ko.“Anyway, sa ayaw mo man o gusto mo, ang tungkulin na yun ay para sa’yo.” Ngumisi siya. Ngising demonyo na hinuli ang paningin ko. “Ngunit sa tamang oras. Mananatiling bukas ang trabahong yun sayo at kung magbago man nga ang isipan mo, bago ako mainip, nakalatag yun sa’yo kahit anong oras.”Kailangan ko na bang kabahan? Bago siya mainip? Anong koneksyon noon sa special na trabahong nais nitong ibigay sa akin?“You may go. Sabihin mo kay Venal na pinapapunta ko siya ngayon din.”Agad akong tumayo, at bago umalis napa-bow ako sa harapan nito.Oo, parang bigla akong kinabahan sa trabahong pinipilit nila sa akin.Lumabas ako sa opisina nito na yakap ang tray. Nadatn

(Dahlia POV)“Within two weeks, Venal.”Hindi ko maintindihan ang sinabi nito kay Sir Venal at para saan nga ba. Ngunit tumango naman si Sir Venal. Tumayo na si Master Dryzen, at kaagad na sinundan ng mga tauhan niya. Nang makaalis ito, saka ako napa-burp. Napalingon ang naiwan sa silid lalo na si Sir Venal na mayroong ngiti sa kanyang labi.“Nagustuhan niya ang niluto mo Miss Dahlia.”Nahihiya na lang talaga ako tumango. Saka napatayo na din ako dahil nakita kong malalim na ang gabi.“Anong oras na po ba Sir Venal.” Hindi man lang tumitig sa relo niya, kundi walang kurap na sinabing…“Seven, eighteen PM.”“Ka-kailangan ko na umuwi. At hindi ko pala nasabi sa HR na kung maari hangang six PM lang ako dito. Okey lang na maaga akong pumasok, basta maka-uwi ng maaga. Wala akong pagkakataon na sabi—.”“Ibig lang sabihin Miss Dahlia, maaga natin gagawin ang hapunan ni Master Dryzen. Wala kang kailangan na ipag-alala sa Human Resources ng kompanya, naka-direkta ka kay Master Dryzen.”Marami

(Dahlia POV)Agad akong bumaba ng sasakyan at muli akong tinulungan ni Sir Venal upang ibaba ang pinamili ko. Nagpumilit pa siyang ihatid ako sa loob ng bahay pero nanindigan na talaga akong tumangi.“Naku po Sir Venal, wag na po kayong mag-abala. Alam ko pong marami pa kayong gagawin sa kompanya. Saka maraming salamat po sa paghatid niyo sa akin at sa pagsama sa pag-go-grocery. Ipaabot niyo rin po kay Master Storm ang pasasalamat ko sa kanyang kabutihan.”“Walang anuman Miss Dahlia.”“Nag-aalala nga po ako na baka nangamoy kayo dahil sa pamimili natin, at saka yung sasakyan niyo dahil sa pinamili ko. Lilinisin ko na lang po—.” “Natutuwa kami Miss Dahlia na mamasukan ka sa kompanya. Kulang pa itong ginawa ko upang masuklian ang ginawa mo.”“Ay, hindi po. Ako po talaga ang dapat magpasalamat.” Ngumiti si Sir Venal sa akin. “Balang araw Miss Dahlia mauunawaan niyo ang sinasabi ko.”Di ko talaga maintindihan ang sinabi ni Sir Venal, baka nga balang araw maunawaan ko.“Sige po. Nga pal

(Yuki POV)“Kuya, minamaliit nila ako. Pinagloloko… Yung ginawa nilang tsaa, kahit katiting hindi tumugma sa tsaang nabibili sa tindahang ito. Ang amoy, napakalayo sa amoy ng paborito nating tsaa.” Reklamo ko at lumapit ako sa kanya, saka niyakap ito. Ngunit hindi niya ibinalik ang yakap, bagkus mas ginusto nitong kumalas at lumapit sa sofa. Hindi ako makapaniwala na hindi niya ako kinumfort muna.Ang mga mata ni Kuya Kai ay abalang pinagmasdan ang bawat sulok ng lugar. Ang mga sirang instrumento, ang mga basura kong nagkalat at ang hitsura ng paligid.“Hindi parin ako makapagsulat ng maayos Kuya Kai.” Amin ko sa kanya. “At sana hindi ka madismaya sa akin. Parang may kulang pa kasi. Bukod sa lugar na ito, kailangan ko ang gumagawa mismo ng paborito nating tsaa. Nasaan ba siya? Nakausap mo ba siya Kuya Kai?”Napabuntong hininga is Kuya Kai. Binigyan lamang ako nito ng malungkot na ngiti. Saka itinuro ang upuan sa kanyang harapan. Nais niyang maupo ako… Ayaw ba niya ako maupo sa kanyang

(Yuki POV)“Miss Yuki, time’s up. Malalim na ang gabi para manatili pa kayo dito.” Kuha ni Cedrick ng attention ko. Umangat ang paningin ko sa kanya. Ngumisi ako.“Ang tsaang yun ang importante Cedrick. Dahil kung wala ang tsaang yun, hindi ako makakagawa ng magandang kwento. Ikaw, maari ba kitang sisihin kapag wala na naman akong maisulat?”“Iniisip lang namin ang kalusugan niyo Miss Yuki. Isang nilalang na kailangan imaintain ang maayos na pagpahinga kung hindi baka matuluyan kayong mabaliw. Nagkataon lang na mahalaga kayo kay Master Kai, kaya sana wag niyo na kaming pahirapan. Ayoko din naman na ipakaladkad ka pauwi ng Mansion, ngunit kung kailangan na gawin, bakit hindi. Anong sa tingin niyo Miss Yuki? Nais niyo bang kaladkarin?” Sa mga mata ni Cedrick bakas na hindi siya nagbibiro. Binigyan man niya ako ng pilit na ngiti, ngunit paubos na ang kanyang pasensya.“Fine. But let’s have a deal first, Cedrick. Sasama ako sa inyo ngayon ng bukal sa loob ko, ngunit bukas na bukas ang nai