All Chapters of Taming the Mafia King: Chapter 21 - Chapter 30

(Dahlia POV)Sumilip na muli ang liwanag ng buwan. Kaya medyo natiwasay ako sa paglalakad. Nabasa ng kunti. San hindi ako nito sipunin.Malapit na ako sa amin. Sinara ko ang payong. Inayos ko.Nang natigilan ako…. Dahil parang may sumusunod sa akin.Huminga ako ng malalim. Sa sitwasyong ito kailangan ko lang magmadali sa paglalakad.Isang makitid pa namang iskinita ang dinadaanan ko.At halatang tulog na ang mga nakatira sa malapit dahil ngilan-ngilang bahay na lamang ang merong ilaw.Ang gabi, ito yung mahalagang oras para sa mga mangagawang ginagawa ang trabaho nila sa umaga.Ito yung oras na nagkakaroon ng katiwasayan ang isipan ko.Ngunit hindi sa ngayon.Masama talaga ang pakiramdam ko na parang may sumusunod sa akin.Kaya tumigil ako sa paglalakad.Mabuti nang harapan ang kinakatakutan diba?Pero paglingon ko sa likuran… Pagaspas lang ng hangin ang sumalubong sa akin.Nawala ang pangamba ko.Napabuntong hininga.Ngunit hindi na naman ako makahinga dahil may nakita ako sa tubig n

(Owen POV)“Owen, pinapapunta ka ni Ma’am Senior Editor sa opisina niya.”Agad kong inangat ang paningin ko sa aking desk. Saka lumingon sa opisina ng maldita naming Senior Editor. Napabuntong hininga ako.Tungkol na naman ata ito sa manuscript na ipinasang for approval to publish ni Yuki.Napakamot ako.Parang pagod akong bumangon sa kinakaupuan ko.Dalawang babae lang naman ang napakaraming demand sa buhay ko.Si Yuki at Ms. Nam.Haist.Sa pagtayo ko at bago pa man ako makarating sa harapan ni Ms. Nam. Bumukas ang pinto at nagsisulputan sa pinto ang mga lalaking tila mga autoridad.Kilala ko ang nagpadala sa kanila. Alam ko na ako ang hanap nila.Sumasakit na talaga ang ulo ko. Maaga pa para sumakit ang ulo ko ng ganito.“Mr. Owen, do you have time to hear our business?”Sinabi ng lalaki na namumuno sa kanila.Secretarya ng kapatid ni Yuki. Siya na naman ang pinadala nito para takutin ako at matinag.Napalingon ako sa opisina ng Chief Editor namin, at sa kanila.Sino ang uunahin ko

(Dahlia POV)“Dahlia. Wag na wag kang magbibingi-bingihan. Kailangan ko talaga ng pera. Ano ba?!”Napaka-maldita ni Karen. Ngunit never ako nagpatalo sa kanya.Ano naman kung siya ang may mas karapatan dito sa bahay?Ako nga ang ampon, pero ako yung mas malapit kay Grandma. Inilaan ko ang oras ko para alagaan ito na dapat sila ang gumagawa.Hindi naman sa nagbibilang ako.Napaharap ako kay Karen.Nainis ako dahil nagusot ang manuscript ko. Ang pinaglaanan ko ng ilang oras ng buhay ko.“Sa gantong oras, Karen?”Inulit ko at baka hindi niya alam… gabi na.Napatitig ako sa orasan.“Hating gabi na.”“Dahlia naman.”“Hindi maari.” Medyo napasigaw ako ng kunti.“Shhhh. Tumahimik ka. Magigising sayo si Grandma. Nakakainis ka talaga. Tsk. Habang si Carlo kapag humihingi sayo binibigyan mo kaagad. Mayroon ka bang favoritism o hindi kaya, may gusto ka sa kanya?”Sira ulo ang babaeng to.Kailan ba ako magkakagusto sa tamad at parang walang magandang kinabukasan na maibibigay?“Dahlia, kailangan

(Owen POV)“Kulang pa ba ang perang dumating sa palad mo, Mr. Owen?”Agad akong umiling.“So, bakit patuloy mong pinag-aalala ang kapatid ko sa ginagawa niya?”Tungkol ito sa career ng kapatid niya.“Sa totoo lang Master Kai, ang sinusulat niya…”“Basura.” Siya na mismo ang nagtapos ng sasabihin ko.“Alam mo bang nasasaktan ang kapatid ko sa mga naririnig niya sa inyo? Kung basura nga ang paningin niyo sa pinaghirapan ng kapatid ko, sa tingin niyo mapapatawad ko kayo? Mayroong takas ang kompanya ninyo sa akin? Basura. Yan kasi ang tumatak sa isipan niyo. Kaya lahat ng maaring ma-ipasa pa ng kapatid ko sa kompanya ninyo, ay tatratuhin nang basura. Wala nang tiwala ang kompanya niyo sa talento ng kapatid ko.”“Master Kai, di naman sa ganoon.”Napabuntong hininga ako. Di ko alam kung masasagot ko ba siya ng maayos. “Magaling na manunulat ang kapatid ninyo. Di ko alam kung ano ang nangyari na habang tumatagal…”Di ko alam kung sasambitin ko ang masasakit na salita. Baka kasi, ito pa ang

(Dahlia POV)Di ako makatulog ng gabing yun sa paghihintay kay Carlo.Walang katotohanan ang hinala ni Karen na may gusto ako kay Carlo. Ginagawa ko lang ito dahil sa mga magulang nila na umaasang makakapagtapos sila sa kolehiyo.Ang mga pinsan kong to, bakit ang sakit nila sa ulo.Haist. Naawa lang ako sa magulang nila.Naibuhos ko ang oras sa paghihintay sa pagsusulat. Malapit na ang katapusan. Napansin kong di lang talaga maganda. Napaka-common ng ending. Mali to.Ngunit sinasabi na kapag ganito nga ang katapusan, ibig lang sabihin hihingi ang mambabasa ng pangalawang libro, para makuha ang hustisya sa naunang libro.Sana nga kumagat sa panglasa nila.Napaunat ako ng aking kamay.Sumilip sa bintana ang sinag ng araw.Tumayo na ako sa kinaka-upuan ko. Binuksan ko ito ang bintana.Inumaga talaga si Carlo. Palagi naman silang inu-umaga talaga. Ngunit dahil seryoso kagabi si Carlo, talagang nag-aalala ako sa kanya. Ako pa naman ang matanda sa kanila dito, bukod kay Grandma.Napatiti